برخورد «مدبرانه» نظام: وزیر کار احمدینژاد هم به او پشت کرد
اسدالله عباسی رئیس سابق جمهوری اسلامی را به قانون‌شکنی و ایجاد هرج و مرج متهم کرده و خواهان «برخورد» نظام با او شده است. به آن لحظه «مدبرانه» نزدیک می‌شویم؟
برخورد «مدبرانه» نظام: وزیر کار احمدینژاد هم به او پشت کرد (عکس: رئیس سابق جمهوری اسلامی، از آرشیو)
اسدالله عباسی که بعد از استیضاح عبدالرضا شیخ‌الاسلامی و برکناری او، تصدی وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی در دولت دهم محمود احمدینژاد را به عهده گرفته بود، رئیس سابق جمهوری اسلامی را به دلیل نامه‌نگاری به رهبر جمهوری اسلامی درباره ضرورت برکناری رئیس قوه قضائیه و برگزاری انتخابات آزاد در ایران، به ایجاد هرج و مرج و قانون‌شکنی متهم کرده است.
محمود احمدینژاد ۲ اسفند در واکنش به سخنان رهبر جمهوری اسلامی و اعتراف او به بی‌عدالتی و تبعیض در ایران، در نامه‌ای به علی خامنه‌ای خواستار برکناری رئیس قوه قضاییه و «برگزاری فوری و آزاد انتخابات» در ایران بدون دخالت «نهادهای انتظامی» و «مهندسی شورای نگهبان» شد. او در این نامه با اشاره به «قدرت و اختیارات بسیار گسترده و بی‌بدیل» رهبر جمهوری اسلامی یادآوری کرده بود که درخواست او برای برگزاری انتخابات آزاد و برکناری صادق لاریجانی فقط یک توصیه اخلاقی نیست، بلکه نیازمند «اقدامات عملی و فوری» خامنه‌ای برای اصلاح وضع کشور «در جهت خواست و رضایت مردم است.»
| گسست ایدئولوژیک از رژیم: گسست ایدئولوژیک از رژیم هنوز پیش رفته نیست. اگر زمانی گسستی صورت گیرد، این جدایی، جدایی یکباره از همه‌ی آن بینش و منشی نیست که سیستم سیاسی آپارتاید جنسی و دینی نمودی از آن است. گسست، نخست به صورت نافرمانی بروز می‌کند و بیزاری از سخنگو، نه لزوماً خود سخن. وقتی این بیزاری در جمع بیان شود و فریاد زده شود، یک روند رهایی‌بخش آغاز می‌شود که مشخصه‌ی آن خودآگاهی و اطمینان به خود است. اینجاست که امکان‌هایی پدید می‌آید تا رهایی تا حد پس راندن ایدئولوژی پیش رود، آگاهی دیگری شکل گیرد و به اصطلاحی فنی، سوژه (نهاد انسانی)، سوژه‌ی دیگری شود. جنبش که پیش می‌رود، احمدینژاد هم به نوعی می‌دود و این دویدن، انرژی‌ای از دستگاه می‌گیرد، که بنیه‌اش را به تحلیل می‌برد. احمدینژاد پدیده‌ی غریب و هم‌هنگام آشنایی است. احمدینژاد مهندس نظام است، اما نه از آن مهندسانی که در ابتدای حکومت اسلامی در خدمت ملاها درآمدند تا سازندگی کنند و معجزه‌ی پیوند ایمان و تکنیک را به نمایش بگذارند. در ابتدا تکنیک در خدمت ایمان بود. در مورد احمدینژاد، ایمان خود امری تکنیکی است. او رمالی است که دکتر-مهندس شده است. در ذهن او جن و اتم، معجزه و سانتریفوژ، معراج و موشک در کنار هم ردیف شده‌اند. احمدینژاد به همه درس می‌دهد. او ختم روزگار است. در مجلس آخوندی هم درس دین می‌دهد. پیش لوطی هم عنتربازی می‌کند. احمدینژاد ترکیبی از رذالت و ساده‌لوحی است. او مجموعه‌ای از بدترین خصلت‌های فرهنگی ما را در خود جمع کرده، به این جهت بسی خودمانی جلوه می‌کند: دروغ می‌گوید و ای بسا صادقانه. غلو می‌کند، زرنگ است و تصور می‌کند هر جا کم آوردی، می‌توانی از زرنگی‌ات مایه بگذاری و جبران کنی. در وجود همه‌ی ما قدری احمدینژاد وجود دارد. احمدینژاد تحقیر شد‌ه‌ای است که خود تحقیر می‌کند. سرشار از نفرت است، اما کرامت دارد. به موضوع نفرتش که می‌نگرد، می‌پندارد مبعوث شده است تا او را از ضلالت نجات دهد. احمدینژاد نماینده‌ی سنتی است جهش‌کرده به مدرنیت. او مظهر عقب‌ماندگی مدرن ما و مدرنیت عقب‌مانده‌ی ماست. او اعلام ورشکستگی فرهنگ است. محمدرضا نیکفر پدیده احمدینژاد |
اسدالله عباسی، وزیر کار دولت احمدینژاد در گفت‌وگویی که خبرآنلاین جمعه ۱۱ اسفند با او انجام داده، رئیس سابق جمهوری اسلامی را به ایجاد هرج و مرج متهم کرده و خواهان «برخورد» با او شده است:
«اینکه تا وقتی اوضاع به نفع ماست ایرادی را متوجه قانون نمی‌دانیم و همین که به ضرر ما تمام می‌شود، ایرادات را متوجه قانون بدانیم به هرج و مرج می‌انجامد. این عین بی‌قانونی است. لذا باید با رفتارهای غیرقانونی برخورد شود.»
امیررضا واعظ آشتیانی فعال سیاسی اصلاح‌طلب پیش از این از قصد «نظام» برای برخورد مدبرانه با رئیس سابق جمهوری اسلامی خبر داده بود. او گفته بود که «نظام» مترصد فرصت مناسبی‌ست که بتواند سر بزنگاه تصمیم «خردمندانه و اثرگذاری» درباره محمود احمدینژاد بگیرد.
اسدالله عباسی در گفت‌وگو با خبرآنلاین این پرسش را با محمود احمدینژاد در میان گذاشته:
«مگر امروز شورای نگهبان در جایگاه داوری نیست؟ آیا حقوقدانهایی که در شورای نگهبان هستند، داور نیستند؟ آیا فقهای شورای نگهبان نمی‌توانند داوری کنند؟»
او سپس در دفاع از دخالت مجلس خبرگان و شورای نگهبان در مسیر انتخابات ریاست جمهوری در ایران گفته است:
«تا امروز هر اقدامی انجام شده در چارچوب قانون بوده و هرگونه تغییری باید به تأئید خبرگان و شورای نگهبان برسد.»
بر اساس اصل ۹۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تفسیر قانون اساسی به عهده شورای نگهبان است که با تصویب سه چهارم اعضای شورا انجام می‌شود. نخستین بار در سال ۱۳۷۰ در اولین انتخاباتی که در زمان رهبری خامنه‌ای انجام شد، محمد محمدی گیلانی، دبیر وقت شورای نگهبان با استناد به اصل ۹۹ قانون اساسی تأیید و رد صلاحیت‌ها را به عهده شورای نگهبان گذاشت. از میان اعضای ۱۲ نفره شورای نگهبان ۶ نفر فقیه، مستقیماً توسط رهبر و ۶ نفر حقوقدان توسط رئیس قوه قضائیه که منصوب رهبر است به مجلس معرفی می‌شوند. احمدینژاد در نامه‌اش به خامنه‌ای ضرورت تغییر این روند (مهندسی انتخابات) را یادآوری کرده بود.
برخی از اصول‌گرایان نامه احمدینژاد به خامنه‌ای را ساختارشکنانه درک کرده‌اند. عباس سلیمی‌نمین از سیاستمداران اصول‌گرای نزدیک به حبیب‌الله عسگراولادی گفته بود که احمدینژاد به بن‌بست رسیده. مسعود فیروزآبادی، رئیس پیشین ستاد کل نیروهای مسلح ایران هم گفته بود باید اعتراف کرد که میرحسین موسوی از باطن احمدینژاد خبر داشت. حسین الله‌کرم، سرکرده انصار حزب‌الله اما روز گذشته در حمایت از احمدینژاد گفته بود او خواهان هرج و مرج نیست و فقط نظر خود را بیان کرده است.
بیشتر بخوانید:
نظرها
رضا
شش نفر حقوقدان رو قوه قضائیه معرفی میکنه آخه یا مجلس؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟