ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

کیم جونگ اون در دیدار تاریخی‌اش با مون‌جه‌این از «عصر صلح» سخن گفت

رهبر کره شمالی بعد از ۶۵ سال از مرز با کره جنوبی عبور کرد. کیم امیدوار است توافق‌نامه‌های ماندگاری به امضاء برساند که به اجرا هم درآیند. زیرا مردم را نباید مأیوس کرد.

کیم جونگ اون به عنوان نخستین رهبر کره شمالی بعد از ۶۵ سال از مرز بین کره شمالی و کره جنوبی عبور کرد. کیم امیدوار است توافق‌نامه‌های ماندگاری به امضاء برساند. پیش از این دیدار کره شمالی فعالیت‌های هسته‌ای خود را متوقف کرده بود. معلوم شده در اثر آزمایش‌های اتمی، سقف سایت هسته‌ای «پونگ گیه ری» فروریخته و کوهستان هم در اثر لرزش‌های پیاپی شکننده شده است. در روز تاریخسازی که کیم جونگ اون از مرز عبور کرد، فعلاً بحث آلودگی احتمالی هسته‌ای مطرح نیست. صحبت از صلح است.

جمعه ۲۷ آوریل/ ۷ اردیبهشت: کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی و مون جائه ‌این رئیس جمهور کره جنوبی برای مذاکرات خلع سلاح هسته‌ای

در پانمونجوم، دیدار تاریخی کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی با مون جائه ‌این، رئیس جمهور کره جنوبی آغاز شده است. مقارن ساعت ۴.۳۰ دقیقه صبح به وقت تهران رهبران دو کشور دست یکدیگر را فشردند و با هم عکسی به یادگار گرفتند. یک لحظه تاریخی: کیم نخستین رهبر کره شمالی‌ست که بعد از پایان جنگ کره در ۶۵ سال قبل، از مرز بین دو کشور عبور می‌کند.

مون گفت: خوشحالم که شما را می‌بینم. در لحظه‌ای که شما از مرز نظامی عبور کردید، پانمونجوم از شهری که نمایانگر جدایی بود به نشانه‌ای برای صلح تبدیل شد.»

دیدار رهبران دو کشور در مرز صمیمانه بود. کیم که پای پیاده خود را به نوار مرزی رسانده بود، خارج از پروتکل، به طور غیر منتظره‌ای از مون جائه ‌این خواست که او هم از روی سکوهای بتونی عبور کند و قدم به خاک کره شمالی بگذارد.رئیس جمهور کره جنوبی این درخواست را اجابت کرد.

کیم اعلام کرده که قصد دارد فصل تازه‌ای در روابط با کره جنوبی و به تعبیر خود او «آغاز نو» را رقم بزند:

«ما می‌توانیم به توافقی مهم دست بیابیم. اما مهم‌تر از آن اجرای آن توافق است. اگر اجرا نشود، مردم را سرخورده و مأیوس کرده‌ایم.»

در کتاب مهمانان کیم این جمله را نوشت: «اکنون دوران تازه‌ای آغاز می‌شود: عصر صلح»

مون جائه ‌این از «تصمیم شجاعانه» کیم برای شرکت در نخستین دور مذاکرات خلع سلاح هسته‌ای را ستایش کرد و از همکارش دعوت کرد که تصمیمات خردمندانه‌‌ای بگیرند.

بعد از این مراسم، نخستین دور گفت‌وگوها آغاز شد. در این فاصله، گفت‌وگوها برای صرف ناهار قطع شده است. کیم ناهارش را در کره شمالی می‌خورد.

بعد از ناهار، در طی مراسمی سران دو کشور درختی می‌کارند، تفاهم‌نامه‌ای امضاء می‌کنند و بیانیه‌ای منتشر خواهند کرد. موضوع این بیانیه صلح و خلع سلاح اتمی‌ست و بهبود روابط فی‌مابین و همچنین گسترش روابط کره شمالی با ایالات متحده آمریکا.

این سومین دیدار رهبران دو کشور است اما برای نخستین بار است که رهبر کره شمالی وارد کره جنوبی می‌شود.

کاخ سفید شامگاه گذشته با انتشار بیانیه‌ای اظهار امیدواری کرد که با پیشرفت گفت‌وگوهای خلع سلاح هسته‌ای کره شمالی، صلح و رفاه و آینده بهتری در انتظار ساکنان شبه‌جزیره کره باشد.

بیشتر بخوانید:

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • افسرده

    سوگند، وقتی این متن خواندم و این عکس دو رهبر کره ای را دیدم، بغض گرفتم! چقدر بعنوان ایرانی از درون احساس افسردگی و غم شدید میکنم! چقدر احساس حقارت ملی میکنم! چرا؟ می بینم کره ای ها شمال و جنوب با تمام مصائب و دوران سخت، توانسته اند مفهوم ملیت مدرن سیده و منافع ملی مشترک را درک کنند. البته هنوز خیلی زود است برای آقای کیم، کامنتهای تحسین بنویسم! چون دهها سال است به من نوعی از کره شمالی اخبار بد و منفی رسیده، اما انسانیت تفاوتی نمی یکند. می بینم کره ای ها حقیقتا یک ملت دو پاره هستند که عطش عمیقی برای وحدت دارند. این نیوری کشش وحدت دو کره را می توان دید، کره ای ها ملت بسیار قابل احترام هستند. از هر حیث ملتی نجیب و باعظمت هستند. کره ای ها هرگز در تاریخ خود دنبال استعمار کشورهای دیگر نرفتند و ملتی زحمت کش و نجیب بودند و با غرور و افتخار ملی خود به جهانیان ثابت کردند می توان هم مستقل مرفه بود و هم با همه دنیا دوست (بخصوص کره جنوبی ها) اینها را گفتم درک کنیم چقدر حسرت به دلم نشسته ، که زنده باشم و به بینم کشورمان هم چنی رهبر (یا هر اسمی دیگری) داشته باشد، که به وجودش افتخار کنم و از دیدنش احساس نشاط کنم، و سرم را بلند کند و سینه صاف کنم و بگویم: ای دنیا به بین این رهبر کشورم است، من ایرانی افتخار میکنم به این رهبر! ای دریغا !