ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

داد خواهیم این بیداد را

<p>پانته&zwnj;آ بهرامی - تاریک&zwnj;ترین پرونده جمهوری اسلامی که مربوط به اعدام&zwnj;های دسته&zwnj;جمعی دهه شصت خورشیدی است، قرار است در تابستان سال آینده در یک دادگاه&zwnj; بین&zwnj;المللی مورد کنکاش قرار گیرد.</p> <div dir="RTL">در این میان، هرچند حکومت اصلی&rlm; ترین بار را بر دوش دارد، اما جامعه ایران نیز با سکوت خود، گرد مرگ و بی&rlm; تفاوتی را بر این ناعدالتی پاشیده است و تا سال&rlm;ها، نه خواست بشنود و نه خواست بداند!</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><a target="_blank" href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20120131_PanteA_LilaGhalebani.mp3" rel="noopener"><img align="right" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" /></a></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">تازه چندسالی است که حرکت<span dir="LTR">&zwnj;</span>هایی برای افشای این جنایت از سوی بازماندگان و خانواده&rlm; های جان&rlm;باختگان صورت گرفته است؛ تا چشم جهانیان و هم&rlm;چنین نسل جوان ایران را بر قربانیان این نسل&rlm;کشی بگشاید. به گفته یکی از دست&zwnj;اندرکاران این پروژه &quot;این دادگاه یک دادگاه مردمی است و تنها تفاوتش با دادگاه&zwnj;های &laquo;رسمی&raquo; این است که حکم آن، قدرت اجرایی ندارد. این نیز به این خاطر است که &laquo;قدرت&raquo; دست دولت&zwnj;ها است نه مردم. اما، این دادگاه&zwnj;های مردمی به نوعی واجد اعتبار حقوقی نیز &nbsp;هستند. چراکه این دادگاه&zwnj;ها که به دادگاه&zwnj;های &laquo;اخلاقی&raquo; معروفند، افکار عمومی جهانیان را به قضاوت می&zwnj;گیرد.&quot;</div> <div dir="LTR">&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;</div> <div dir="RTL">چهارسال پیش وقتی کارزاری&nbsp;بین&zwnj;المللی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی دهه&rlm; شصت، از سوی بخشی از خانواده&rlm;های جان&zwnj;سپردگان آغاز شد، هیچکس تصور نمی&rlm;کرد به دادگاه کشانیدن جمهوری اسلامی، تا زمانی که بر مسند قدرت یکه&rlm; تازی می&rlm;کند، شکل عملی به خود بگیرد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">پشتوانه&rlm; این حرکت، رنج خانواده&rlm; هایی بود که خواهران، برادران، مادران، پدران، همسران و رفقای خود را در خونین&rlm;ترین دهه تاریخ معاصر ایران، به شکل باورنکردنی از دست داده بودند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>خانواده</b><b><span dir="LTR">&zwnj; </span></b><b>قربانیان دهه شصت،</b><b> سخنگویان کارزار</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">یکی از سخنگویان این کارزار بین&zwnj;المللی لیلا قلعه&rlm; بانی، خواهر دو جان&rlm;باخته کشتارهای دهه شصت است. وی در ابتدا، انگیزه&rlm;های این حرکت را چنین توضیح می<span dir="LTR">&zwnj;</span>دهد: &quot;می&rlm;توانم خودم را به عنوان خواهر کوچک&rlm;تر دو جان&zwnj;سپرده راه آزادی، محمد و رضا قلعه&rlm;بانی معرفی کنم که در شهریور ماه سال ۶۰ به دلیل فعالیت&rlm;های سیاسی و هواداری از سازمان مجاهدین اعدام شدند. آن موقع من کودک بودم و فشار روانی سنگینی روی من بود.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><img align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/khavaran-madaran.jpg" />با گذشت زمان، احساس&nbsp;می&zwnj;کردم که هیچ واکنشی از طرف جامعه&rlm; ایران و جامعه&rlm; جهانی صورت نگرفت که شایسته&rlm; از دست دادن نه تنها برادران خودم، بلکه تعداد زیادی از عزیزانی باشد که جان&rlm;شان را فدای آزادی کردند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">این سکوت همیشه برای من خیلی سنگین&rlm; بود؛ خیلی سنگین&zwnj;تر از خود فاجعه. این&rlm;که چرا انسان&rlm;ها باید در قبال این&rlm; فجایع بزرگ انسانی، بی&rlm;تفاوت باشند را نمی&zwnj;توانستم بپذیرم. به خاطر همین، بعد از این&rlm;که سال&rlm;ها بعد مادرم را هم از دست دادم، هنگام رفتنش به او قول دادم که صدای آن&rlm;ها باشم و به جهانیان بگویم چه فجایعی بر ما گذشته است.&quot;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">لیلا قلعه&zwnj;بانی از سال ۲۰۰۰ در کشور سوئد زندگی می&rlm;کند. او دراین کشور موفق به گرفتن دکترای شیمی- فیزیک شده و در حال حاضر نیز مشغول کار تحقیقاتی در دانشگاه علوم پزشکی است. او در ادامه صحبت&zwnj;هایش می&zwnj;افزاید: &quot;این&rlm;که ما زندگی روزمره&rlm;مان را انجام می&rlm;دهیم، به این معنا نیست که گذشته و فجایعی که بر ما گذشته است را فراموش کنیم. ما این رنج را با خودمان حمل می&rlm;کنیم و شبانه&zwnj;روز در ما وجود دارد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">دیدن تکرار این رنج در مردم، تکرار&nbsp;اعدام&zwnj;هایی که انجام می&rlm;شود، این رنج را هربار در ما مضاعف می&rlm;کند. هم&rlm;چنان هم سکوت است و کسی فریاد نمی&rlm;زند. هنوز حرکتی آن&rlm;چنان که شایسته این رنج باشد، یعنی حرکتی مردمی و بزرگ از سوی تمام انسان&rlm;های روی کره&rlm; زمین صورت نگرفته است. چرا ما باید نسبت به این اتفاقی که افتاده است و جان&rlm;های عزیزی که از دست رفته&rlm;اند، بی&rlm;تفاوت باشیم؟&quot;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>شروع روند سازماندهی دادگاه</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL"> <div dir="RTL">در ابتدای تشکیل کارزاری که متشکل از&nbsp;خانواده&zwnj;های جان&rlm;باختگان دهه&rlm; شصت بود، آنان یک تیم ۱۲ نفره را از میان خود انتخاب کردند. در جریان تحقیقات یک&rlm;ساله و مشورت با حقوقدانان برجسته&rlm; بین&zwnj;المللی، ابتدا نتایج دلسردکننده بود. چه تا زمانی که جمهوری اسلامی در قدرت سیاسی است، هیچ نهاد حقوقی نمی&zwnj;&rlm;تواند به محاکمه&rlm; آن بپردازد. افزون بر آن، تمایل سیاسی&zwnj;ای نیز برای این کار وجود نداشت، اما کارزار، چون پشتوانه&rlm; رنج خانواده&rlm;&zwnj;ها را با خود داشت، نمی&zwnj;&rlm;توانست در این زمینه عقب&zwnj;نشینی کند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">در &zwnj;&zwnj;نهایت الگوی &quot;دادگاه راسل&quot; که در زمان جنگ ویتنام علیه دولت آمریکا برپا شد، به عنوان الگویی سمبلیک برای افشای حکومت و به محکمه کشاندن آن در پیوند با کشتار دهه&rlm; شصت، مورد گزینش قرار گرفت.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">لیلا قلعه&rlm;بانی، ادامه&rlm; ماجرا را این&rlm;گونه توضیح می&zwnj;&rlm;دهد: &quot;کارزار ایران تریبونال&quot; دو سمینار بین&zwnj;المللی حقوقی با حضور ۱۵ نفر از برجسته&rlm;&zwnj;ترین حقوقدان&rlm;های جهانی، در دو نوبت، در یازدهم آوریل و اول اکتبر ۲۰۱۰ برای تدوین نحوه&rlm; دادرسی، بر اساس موازین حقوق کیفری بین&rlm;المللی و تشکیل یک تیم حقوقدان جهانی برای سازماندهی دادگاه برگزار کرد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <blockquote> <div dir="RTL">این سکوت همیشه برای من خیلی سنگین&rlm; بود؛ خیلی سنگین&zwnj;تر از خود فاجعه. این&rlm;که چرا انسان&zwnj;ها باید در قبال این&rlm; فجایع بزرگ انسانی، بی&rlm;تفاوت باشند را نمی&zwnj;توانستم بپذیرم. به خاطر همین، بعد از این&rlm;که سال&rlm;ها بعد مادرم را هم از دست دادم، هنگام رفتنش به او قول دادم که صدای آن&rlm;ها باشم و به جهانیان بگویم چه فجایعی بر ما گذشته است.&quot;</div> </blockquote> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">سازماندهی دادگاه به تیمی متشکل از هشت حقوقدان بین&zwnj;المللی سپرده شد. این تیم حقوقی فعالیت&rlm;های خود را به طور رسمی از ژانویه&rlm; سال ۲۰۱۱ شروع کرد و طی جلسات متعددی که هرماهه در لندن داشت، روند دادرسی و سایر ملاحظات حقوقی لازم را برای دادگاه مربوطه تدوین کرد و از ژوئن ۲۰۱۱ هم سازماندهی عملی برای تشکیل دادگاه را آغاز کرد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">تیم حقوقی کارزار تصمیم گرفت دادگاه را در دو مرحله برگزار کند. مرحله&rlm; اول، اشاره به تشکیل کمیسیون تحقیق است که به روال متداول به آن &quot;کمیسیون حقیقت&rlm; یاب&quot; می&zwnj;&rlm;گویند. این کمیسیون به مدت پنج روز، از۱۸ تا ۲۲ سال ۲۰۱۲ در مرکز حقوق بشر لندن تشکیل جلسه خواهد داد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">در این مرحله، با توجه به مدت زمان تعیین شده، ۶۰ تا ۸۰ نفر از اعضای خانواده&rlm;های جان&rlm;سپردگان و هم&rlm;چنین زندانیان جان&rlm; به&rlm;در برده از اعدام&rlm;های دهه شصت، می&zwnj;&rlm;توانند شهادت بدهند. مسئولیت برگزاری این مرحله از دادگاه با هفت تا ده نفر شخصیت حقوقی و غیر&zwnj;حقوقی در سطح جهان خواهد بود.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">مرحله&rlm; بعدی دادگاه، خود دادگاه است که قرار است در اواخر اکتبر ۲۰۱۲ به مدت چهار روز برگزار می&zwnj;&rlm;شود. محل آن هنوز به طور دقیق تعیین نشده است. در این دادگاه، ۲۵ تا ۳۰ نفر از اعضای خانواده&rlm;&zwnj;ها و همین&rlm;طور جان بهد&rlm;ربردگان و نمایندگان نهادهای حقوق بشری جهانی، روزنامه&rlm; نگاران و هرکسی که به لحاظ حقوقی، شهادتش سندیت داشته باشد و بر مبنای واقعیت&zwnj;ها است می&zwnj;تواند شهادت دهد تا بتواند به رسیدگی حقوقی دادگاه کمک کند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">اواخر نوامبر سال ۲۰۱۱ پروفسور جان کوپر که رئیس تیم حقوق&zwnj;دان&zwnj;های بین&zwnj;المللی&quot;ایران تریبونال&quot; هستند، با ارسال نامه&rlm;ای برای ۳۰ شخصیت سر&zwnj;شناس و مترقی حقوقی در سطح جهان، از آن&rlm;&zwnj;ها برای حضور در هر دو مرحله&rlm;&rlm; دادگاه، به عنوان کمیسیونر و قاضی دعوت کردند. با این اقدام، نخستین مرحله&rlm; رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی در دهه&rlm; شصت و محاکمه&rlm; رژیم جمهوری اسلامی به جرم &quot;جنایت علیه بشریت&quot;، چشم&zwnj;انداز روشن&rlm;تری پیدا کرد و ما توانستیم گام بلند&zwnj;تری را در سطح جهان، برای تشکیل چنین دادگاهی برداریم.</div> </div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>ضرورت</b><b> همکاری خانواده</b><b><span dir="LTR">&zwnj;</span></b><b>ها </b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">هم&rlm;اکنون &quot;کارزار ایران تریبونال&quot; نیاز به همکاری&nbsp;خانواده&zwnj;های جان&zwnj;سپردگان در داخل و خارج از کشور دارد در پایگاه اینترنتی کارزار، فرم&rlm;هایی وجود دارد که خانواده&rlm;ها یا هم&rlm;بندیان اعدامیان دهه شصت می&rlm;توانند آن را پر کنند و به عنوان شهادت برای دادگاه، به نشانی الکترونیکی&rlm; کارزار بفرستند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">لیلا قلعه&rlm; بانی می<span dir="LTR">&zwnj;</span>گوید: &quot;این فرم&rlm;ها اظهارنامه&rlm; حقوقی است که افراد می&rlm;توانند با پر کردن این اظهارنامه&zwnj;ها از جمهوری اسلامی، به سبب اعدام فردی که می&rlm;شناسند، شکایت کنند. من به عنوان خانواده و افراد دیگری به عنوان دوست یا خانواده و هم&rlm;چنین مهم&rlm;تر از همه، زندانیان سیاسی&rlm;ای که شاهد کشتار&nbsp;همبندی&zwnj;ها و&nbsp;همسلولی&zwnj;هایشان بوده &rlm;اند، می&rlm;توانند این اظهارنامه<span dir="LTR">&zwnj;</span>ها را پر کنند. این اظهارنامه در سایت ما موجود است.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">اگر <a href="http://www.irantribunal.com/farsi.html">سایت ایران تریبونال</a> را باز کنند، در همان صفحه&rlm; اول فرم اظهارنامه&rlm; حقوقی شاکیان موجود است. این اظهارنامه هم به زبان فارسی و هم به زبان انگلیسی باز می&rlm;شود. خیلی مهم است که افرادی که اظهارنامه&rlm; ها را پر می&rlm;کنند، به&zwnj;ویژه زندانیان سیاسی، تلاش کنند تا اسامی مسئولان درجه یک رژیم در آن زمان و اسامی حاکم شرع و دادستان آن زمان را به خاطر بیاورند و بنویسند. خانواده&rlm; ها هم می&rlm;توانند به همین شکل، این فرم را پر کنند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">صفحات اول و دوم به تمامی مربوط به خود شاهد است و صفحه&rlm; سوم مربوط به شهادت شاهد است. یعنی من چه دیدم، چه اتفاقی افتاد و سن جان&rlm;سپرده در آن زمان، وضعیت تأهل و هم&rlm;چنین گرایش سیاسی او در زمان اعدام چه بود؟ گرایش سیاسی در فرم نیامده است، ولی اگر افراد لطف کنند و این بخش را هم اضافه کنند، ما ممنون می&rlm;شویم. بعد از پر کردن فرم، امضا می&rlm; کنند و به آدرسی که نوشته شده، می<span dir="LTR">&zwnj;</span>فرستند.&quot;</div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL"><b>با توجه به گذشت بیش از ۲۳&nbsp;سال از این فاجعه، ممکن است زندانیان سیاسی&rlm; که آن موقع در زندان بوده&rlm;اند، تاریخ دقیق این اعدام&rlm;ها را، مثلاً رو</b><b>ز وقوع</b><b> یا حتی ماه</b><b> آن</b><b> را یاد&rlm;شان رفته باشد. آن وقت تکلیف چیست؟ آیا در چنین شرایطی، این شهادت&rlm;نامه&rlm;ها اعتبار ندارد؟</b></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">در خیلی از موارد، شهادت&zwnj;ها همدیگر را تکمیل می&rlm;کنند. یعنی ممکن است افراد دیگری هم در مورد آن فرد شهادت داده باشند. به همین دلیل، مدارکی که وجود دارد، هرکدام به شیوه&rlm;ای قابل استفاده است. ممکن است فردی ماه اعدام را نوشته باشد، دیگری سال اعدام را. شاید شهادت&rlm;ها کامل کامل نباشد، اما اطلاعات در هر حدی که باشند، باز هم دریافتش بهتر از این است که مخفی بمانند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">در ارتباط با اسامی&rlm;&zwnj; که تا به حال نوشته شده &rlm;اند، این&zwnj;طور نیست که همه&rlm; اطلاعات در مورد یک نفر، از یک جا آمده باشد. بلکه اطلاعات از جاهای مختلف گردآوری و تکمیل شده است. بعضی موارد هم هنوز کامل نیستند، ولی مجموع اطلاعات همدیگر را تکمیل می&rlm;کنند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <p>&nbsp;</p>

پانته‌آ بهرامی - تاریک‌ترین پرونده جمهوری اسلامی که مربوط به اعدام‌های دسته‌جمعی دهه شصت خورشیدی است، قرار است در تابستان سال آینده در یک دادگاه‌ بین‌المللی مورد کنکاش قرار گیرد.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • کاربر مهمان

    این اقدام دادخواهانه، یکی از موثرترین و مناسبت ترین فعالیت حقوقی تاریخی است که در مبارزات تاریخ بشری ، به ویژه مبارزات توده های مردم ایران بی نظیر است. حال که دولت ها هرآنچه می خواهند با تمسک به دستگاه های قدرت، از حمله زندان و محاکمات شان، برسر مردم می آورند. این بار بکذاریم که مردم تاریخ را بنویسند و یکی از جانی ترین حکومت های جهان را در یک دادگاه مردمی به چالش بکشند. به خانواده ها و سازمانده گان این اقدام به جا و تاریخی تبریک می گویم و برای شان آرزوی موفقیت می کنم. من در حمایت از دادخواهی مردمی، حتما در آن شرکت خواهم کرد و سسایرین را هم دعوت به شرکت در ان می کنم.

  • کاربر مهمانSaideh Thulin

    خیلی‌ خوب هست که بالاخره در اثر همت خانوادهای جانبازن، یک دریچه امیدی باز شده که جنایت‌های این رژیم در دنیا آشکار بشه، و جنایتکاران به سزای اعمالشون برسند.... خیلی‌ از مردان قدرتمند جهان، در جلوی دادگاه‌های جهانی‌ حکمهای سنگین گرفته‌اند و به مجازات رسیده‌اند... به امید آن روز. سعیده