ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

از مونالیزای بی‌لبخند تا بودای نابود شده بامیان

<p>ایرج ادیب&zwnj;زاده - حفیظ پاکزاد، نقاش فرانسوی- افغان، تصویرگر واقعیت&rlm;&zwnj;هاست. او در سال ۱۹۵۵ در شهر تاریخی- فرهنگی بامیان افغانستان به دنیا آمده و از&zwnj;&zwnj; همان دوران کودکی، بیان جهان و پیرامونش را با کمک مداد و رنگ به عهده گرفته است.</p> <!--break--> <p>حفیظ پس از تحصیل و کار در مرکز هنری کابل، به فرانسه آمده و بیش از ۲۵ سال است که در این شهر که به &quot;بهشت نقاشان جهان&quot; معروف است، به کار خلق تابلو و تصاویر دیواری ادامه می&zwnj;&rlm;دهد. <br /> &nbsp;</p> <p>روش هنری پاکزاد در زمینه&rlm; نقاشی &quot;هایپررئالیسم&quot; یا &quot;بیش از اندازه واقع&rlm;گرا&quot;ست.</p> <p><br /> &nbsp;<a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20120224_Farhangi_Iraj_HafizPakzad.mp3"><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon_14.jpg" alt="" /></a></p> <p>&nbsp;</p> <p>دو تابلوی او با اقبال بسیاری روبرو شده است، تصویر &quot;مونالیزای افغان&quot; اوست که بر خلاف تابلوی اصلی داوینچی که مونالیزا به لبخندش مشهور است و هر سال میلیون&rlm;&zwnj;ها نفر برای تماشای این لبخند به موزه&rlm;ی لوور پاریس می&zwnj;&rlm;آیند، لبخندی ندارد. &quot;مونالیزا&quot;ی حفیظ پاکزاد دختری&zwnj;ست که اخم کرده و همه&rlm; غم و اندوه زن افغان در چهره&rlm;اش پیداست. <br /> &nbsp;</p> <blockquote> <p><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/adibhaf03.jpg" alt="" />حفیظ پاکزاد، نقاش فرانسوی- افغان، تصویرگر واقعیت&rlm;&zwnj;ها</p> </blockquote> <p>تابلوی دیگری از حفیظ پاکزاد که از حالا به گنجینه&rlm; &quot;موزه گیمه&quot; پاریس (Mus&eacute;e Guime) راه یافته، &quot;بودای بامیان&quot; نام دارد؛ مجسمه&rlm;ای از قرن چهارم و پنجم میلادی در مسیر جاده&rlm; ابریشم که به دست رژیم واپس&rlm;گرا و تاریک&rlm;اندیش طالبان در افغانستان منفجر شد. <br /> &nbsp;</p> <p>حفیظ پاکزاد که خود زاده&rlm; بامیان است و به زادگاهش دلبستگی دارد، در تابلوی بزرگش این بوداهای تاریخی را دوباره زنده کرده است. این اثر حالا در موزه گیمه&rlm; پاریس، در کنار گنجینه&rlm;های تاریخی مشرق زمین جای گرفته است. <br /> &nbsp;</p> <p>تابلوی &quot;مونالیزا&quot; و &quot;بوداهای بامیان&quot; از حفیظ پاکزاد را پیش&rlm;&zwnj;تر در &quot;زمانه&quot; معرفی کرده&rlm;ام. در نمایشگاه هنری سالانه&rlm; موزه&rlm; لوور یکی دیگر از تابلوهای حفیظ پاکزاد که جایزه&zwnj;ای را هم از آن خود کرده، به نمایش عمومی درآمد. <br /> &nbsp;</p> <p><img align="left" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/adibhaf02.jpg" alt="" />درباره&rlm; این نمایشگاه و تابلوی&rlm; حفیظ پاکزد که نظر کار&zwnj;شناسان را هم به خود جلب کرده است، با این هنرمند گفت&rlm;وگو کرده&rlm;ام. نخست درباره&rlm; حضورش در نمایشگاه بین&rlm;المللی سالانه&rlm; لوور می&zwnj;&rlm;پرسم: <br /> &nbsp;</p> <p><strong>حفیظ پاکزاد -</strong> موزه&rlm; لوور و گراندپاله، دو مرکز هنری هستند که سالی یک&zwnj;بار نمایشگاهی بین&rlm;المللی برگزار می&zwnj;&rlm;کنند. از ژاپن گرفته تا کانادا و امریکا، یعنی کشورهای پیشرفته در آن حضور دارند. نقاش&rlm;های فرانسوی و ایرانی هم در اینجا شرکت دارند. منظور من این است که این مرکز، مرکزی معتبر است و اعتبار بالایی دارد. چرا که این دو مرکز، هر دو مراکزی بین&rlm;المللی هستند و در شهرهایی مانند لندن، نیویورک و توکیو هم همین&rlm;قدر اعتبار دارند. <br /> &nbsp;</p> <p>این سومین بار است که من در این نمایشگاه بین&rlm;المللی در موزه&rlm; لوور شرکت می&zwnj;&rlm;کنم و این برایم افتخاری است. چون از یک سو نقاشی&rlm;هایم را در اینجا معرفی می&zwnj;&rlm;کنم و از سوی دیگر، اعلام می&zwnj;&rlm;کنم که از من از کشوری جنگ&zwnj;زده آمده&rlm;ام که در آنجا از هنر خبری نیست، هنر را خراب می&zwnj;&rlm;کنند و از هنرمند&zwnj;ها پشتیبانی <img align="left" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/adibhaf04.jpg" alt="" />نمی&zwnj;کنند. ولی در اینجا هنرمندان خیلی تشویق می&zwnj;&rlm;شوند. یکی از تابلوهایم که دو ماه پیش جایزه&rlm; اول نمایشگاهی را که در آن شرکت داشت، به خود اختصاص داد، در اینجا نیز به نمایش درآمده است.</p> <p>&nbsp;</p> <p><img align="bottom" src="http://www.zamaaneh.com/pictures-new/Communicate-icon.png" alt="" />چند وقت است که شما در فرانسه زندگی می&zwnj;&rlm;کنید و چند وقت است که نقاشی می&zwnj;&rlm;کنید؟</p> <p>&nbsp;</p> <p>من در افغانستان &quot;استاد رسم&quot; بودم. در آنجا در رشته&rlm; هنرهای زیبا درس خوانده ا&rlm;م و ۳۰ سال است که در فرانسه زندگی می&zwnj;&rlm;کنم. در فرانسه هم در انواع شاخه&rlm;های هنری فعالیت می&zwnj;&rlm;کنم. از جمله&rlm; کارهایم هم شرکت دادن تابلو&rlm;هایم در نمایشگاه&rlm;های بین&rlm;المللی است.</p> <p>&nbsp;</p> <p><img align="bottom" src="http://www.zamaaneh.com/pictures-new/Communicate-icon.png" alt="" />می&zwnj;&rlm;دانم که با وجودی که ۳۰ سال است از افغانستان دور هستید، ولی هم&rlm;چنان نگاه&rlm;تان و دل&rlm;تان با افغانستان است و بسیاری از تابلوهایی که کشیده&rlm;اید، مربوط به آن&rlm;جاست. به&rlm;خصوص بعد از انفجار &quot;بت&rlm;های بامیان&quot; توسط طالبان، شما تصمیم گرفتید که این بت&rlm;&zwnj;ها را در تابلوهای&rlm;تان زنده کنید. در این زمینه کمی توضیح بدهید.</p> <p>&nbsp;</p> <p>بامیان زادگاه من است. اما این شهر نه تنها به این خاطر که زادگاه من است، بلکه به این خاطر که آثار تاریخی&rlm; بزرگش به همه&rlm; افغانستان و بالاخره به همه&rlm; جهان تعلق داشت، فراموش&rlm; نشدنی است. این شهر و این آثار به هیچ&zwnj;وجه از ذهن من محو نمی&zwnj;&rlm;شوند. محو شدنی نیستند و به عنوان یک هنرمند، همیشه در خاطرم زنده هستند. از این لحاظ، شما هم شاهد بودید و در نمایشی که در گراندپاله برگزار <img align="left" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/adibhaf05.jpg" alt="" />کردم، &quot;بودا&quot; را دیدید که الان هم یکی از تابلوهای اصلی در موزه گینه&rlm; پاریس است.</p> <p>&nbsp;</p> <p><img align="absBottom" src="http://www.zamaaneh.com/pictures-new/Communicate-icon.png" alt="" />درباره&rlm; تابلویی که در موزه&rlm;ی لوور به نمایش گذاشته&rlm;اید، کمی توضیح بدهید.</p> <p>&nbsp;</p> <p>در این تابلو من از چندین موضوع صحبت می&zwnj;&rlm;کنم؛ از گذشته، حال و آینده می&zwnj;&rlm;گویم. اسم این تابلو &quot;میراث بشری&quot; است و موضوع آن این است که انسان&rlm;&zwnj;ها تاکنون از خود چه به میراث گذاشته&rlm;اند. من از برج بابل که هشت هزار سال قدمت دارد شروع کرده&rlm;ام، تا اهرام ثلاثه&rlm; مصر، دیوار چین، یونان، تمدن رومی&rlm;&zwnj;ها و تمدن غرب که فضا را در اختیار خود گرفته&rlm;اند، ادامه داده&rlm;ام. در این زمینه از بعضی سمبل&rlm;&zwnj;ها مثل زمان&rlm;سنج استفاده کرده&rlm;ام. هم&rlm;چنین بازی شطرنج را به عنوان یک سمبل انتخاب کرده&rlm;ام که در این بازی شطرنج، انسان با انسانی دیگر مسابقه نمی&zwnj;&rlm;دهد، بلکه انسان با طبیعت بازی می&zwnj;&rlm;کند. این سمبل فوق&rlm;العاده نیرومندی است و مسئله این است که در مبارزه با طبیعت، آیا انسان غالب می&zwnj;&rlm;شود یا طبیعت!</p> <p>&nbsp;</p> <p><img align="absBottom" src="http://www.zamaaneh.com/pictures-new/Communicate-icon.png" alt="" />شما خودتان به عنوان یک هنرمند، معتقدید که طبیعت پیروز می&zwnj;&rlm;شود یا انسان؟</p> <p>&nbsp;</p> <p>من به هیچ&zwnj;وجه&hellip; حتی علما و دانشمندان علوم طبیعی هم نمی&zwnj;&rlm;توانند بگویند که کدا&rlm;میک پیروز می&zwnj;&rlm;شوند. ولی برای من این مسئله جالب بود که ابتکار دست چه کسی است؟ آیا ابتکار دست طبیعت است یا انسان&rlm;&zwnj;ها؟ از سوی دیگر، بسیاری از سمبل&rlm;هایی را که تاکنون انسان&rlm;&zwnj;ها به کار گرفته&rlm;اند در این تابلو آورده&rlm;ام؛ از جمله الفبای فارسی ومجسمه&zwnj;ای که گویی به همه جا نگاه می&zwnj;کند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><img align="absBottom" src="http://www.zamaaneh.com/pictures-new/Communicate-icon.png" alt="" />این مجسمه سمبل یا نماد چیست؟</p> <p>&nbsp;</p> <p>این خواهر ناپلئون است که اسم او &quot;ونوس&quot; یا &quot;زیبایی پیروزی&quot; است. او نمایانگر هنر است. نکته&rlm; آخر این&rlm;که اروباس را هم به عنوان یک سمبل نقاشی کرده&rlm;ام، با این نگاه که انسان&rlm;&zwnj;ها امروز به عصر اینترنت رسیده&rlm;اند.<br /> &nbsp;</p> <p>ایمیل گزارشگر:</p> <p>adibzadeh@radiozamaneh.com</p> <p>&nbsp;</p> <p>در همین زمینه:<br /> <a href="#http://radiozamaneh.com/taxonomy/term/3627">::گزارش&zwnj;های ایرج ادیب&zwnj;زاده در رادیو زمانه::</a></p> <p>&nbsp;</p>

ایرج ادیب‌زاده - حفیظ پاکزاد، نقاش فرانسوی- افغان، تصویرگر واقعیت‏‌هاست. او در سال ۱۹۵۵ در شهر تاریخی- فرهنگی بامیان افغانستان به دنیا آمده و از‌‌ همان دوران کودکی، بیان جهان و پیرامونش را با کمک مداد و رنگ به عهده گرفته است.

حفیظ پس از تحصیل و کار در مرکز هنری کابل، به فرانسه آمده و بیش از ۲۵ سال است که در این شهر که به "بهشت نقاشان جهان" معروف است، به کار خلق تابلو و تصاویر دیواری ادامه می‌‏دهد.
 

روش هنری پاکزاد در زمینه‏ نقاشی "هایپررئالیسم" یا "بیش از اندازه واقع‏گرا"ست.

دو تابلوی او با اقبال بسیاری روبرو شده است، تصویر "مونالیزای افغان" اوست که بر خلاف تابلوی اصلی داوینچی که مونالیزا به لبخندش مشهور است و هر سال میلیون‏‌ها نفر برای تماشای این لبخند به موزه‏ی لوور پاریس می‌‏آیند، لبخندی ندارد. "مونالیزا"ی حفیظ پاکزاد دختری‌ست که اخم کرده و همه‏ غم و اندوه زن افغان در چهره‏اش پیداست.
 

حفیظ پاکزاد، نقاش فرانسوی- افغان، تصویرگر واقعیت‏‌ها

تابلوی دیگری از حفیظ پاکزاد که از حالا به گنجینه‏ "موزه گیمه" پاریس (Musée Guime) راه یافته، "بودای بامیان" نام دارد؛ مجسمه‏ای از قرن چهارم و پنجم میلادی در مسیر جاده‏ ابریشم که به دست رژیم واپس‏گرا و تاریک‏اندیش طالبان در افغانستان منفجر شد.
 

حفیظ پاکزاد که خود زاده‏ بامیان است و به زادگاهش دلبستگی دارد، در تابلوی بزرگش این بوداهای تاریخی را دوباره زنده کرده است. این اثر حالا در موزه گیمه‏ پاریس، در کنار گنجینه‏های تاریخی مشرق زمین جای گرفته است.
 

تابلوی "مونالیزا" و "بوداهای بامیان" از حفیظ پاکزاد را پیش‏‌تر در "زمانه" معرفی کرده‏ام. در نمایشگاه هنری سالانه‏ موزه‏ لوور یکی دیگر از تابلوهای حفیظ پاکزاد که جایزه‌ای را هم از آن خود کرده، به نمایش عمومی درآمد.
 

درباره‏ این نمایشگاه و تابلوی‏ حفیظ پاکزد که نظر کار‌شناسان را هم به خود جلب کرده است، با این هنرمند گفت‏وگو کرده‏ام. نخست درباره‏ حضورش در نمایشگاه بین‏المللی سالانه‏ لوور می‌‏پرسم:
 

حفیظ پاکزاد - موزه‏ لوور و گراندپاله، دو مرکز هنری هستند که سالی یک‌بار نمایشگاهی بین‏المللی برگزار می‌‏کنند. از ژاپن گرفته تا کانادا و امریکا، یعنی کشورهای پیشرفته در آن حضور دارند. نقاش‏های فرانسوی و ایرانی هم در اینجا شرکت دارند. منظور من این است که این مرکز، مرکزی معتبر است و اعتبار بالایی دارد. چرا که این دو مرکز، هر دو مراکزی بین‏المللی هستند و در شهرهایی مانند لندن، نیویورک و توکیو هم همین‏قدر اعتبار دارند.
 

این سومین بار است که من در این نمایشگاه بین‏المللی در موزه‏ لوور شرکت می‌‏کنم و این برایم افتخاری است. چون از یک سو نقاشی‏هایم را در اینجا معرفی می‌‏کنم و از سوی دیگر، اعلام می‌‏کنم که از من از کشوری جنگ‌زده آمده‏ام که در آنجا از هنر خبری نیست، هنر را خراب می‌‏کنند و از هنرمند‌ها پشتیبانی نمی‌کنند. ولی در اینجا هنرمندان خیلی تشویق می‌‏شوند. یکی از تابلوهایم که دو ماه پیش جایزه‏ اول نمایشگاهی را که در آن شرکت داشت، به خود اختصاص داد، در اینجا نیز به نمایش درآمده است.

چند وقت است که شما در فرانسه زندگی می‌‏کنید و چند وقت است که نقاشی می‌‏کنید؟

من در افغانستان "استاد رسم" بودم. در آنجا در رشته‏ هنرهای زیبا درس خوانده ا‏م و ۳۰ سال است که در فرانسه زندگی می‌‏کنم. در فرانسه هم در انواع شاخه‏های هنری فعالیت می‌‏کنم. از جمله‏ کارهایم هم شرکت دادن تابلو‏هایم در نمایشگاه‏های بین‏المللی است.

می‌‏دانم که با وجودی که ۳۰ سال است از افغانستان دور هستید، ولی هم‏چنان نگاه‏تان و دل‏تان با افغانستان است و بسیاری از تابلوهایی که کشیده‏اید، مربوط به آن‏جاست. به‏خصوص بعد از انفجار "بت‏های بامیان" توسط طالبان، شما تصمیم گرفتید که این بت‏‌ها را در تابلوهای‏تان زنده کنید. در این زمینه کمی توضیح بدهید.

بامیان زادگاه من است. اما این شهر نه تنها به این خاطر که زادگاه من است، بلکه به این خاطر که آثار تاریخی‏ بزرگش به همه‏ افغانستان و بالاخره به همه‏ جهان تعلق داشت، فراموش‏ نشدنی است. این شهر و این آثار به هیچ‌وجه از ذهن من محو نمی‌‏شوند. محو شدنی نیستند و به عنوان یک هنرمند، همیشه در خاطرم زنده هستند. از این لحاظ، شما هم شاهد بودید و در نمایشی که در گراندپاله برگزار کردم، "بودا" را دیدید که الان هم یکی از تابلوهای اصلی در موزه گینه‏ پاریس است.

درباره‏ تابلویی که در موزه‏ی لوور به نمایش گذاشته‏اید، کمی توضیح بدهید.

در این تابلو من از چندین موضوع صحبت می‌‏کنم؛ از گذشته، حال و آینده می‌‏گویم. اسم این تابلو "میراث بشری" است و موضوع آن این است که انسان‏‌ها تاکنون از خود چه به میراث گذاشته‏اند. من از برج بابل که هشت هزار سال قدمت دارد شروع کرده‏ام، تا اهرام ثلاثه‏ مصر، دیوار چین، یونان، تمدن رومی‏‌ها و تمدن غرب که فضا را در اختیار خود گرفته‏اند، ادامه داده‏ام. در این زمینه از بعضی سمبل‏‌ها مثل زمان‏سنج استفاده کرده‏ام. هم‏چنین بازی شطرنج را به عنوان یک سمبل انتخاب کرده‏ام که در این بازی شطرنج، انسان با انسانی دیگر مسابقه نمی‌‏دهد، بلکه انسان با طبیعت بازی می‌‏کند. این سمبل فوق‏العاده نیرومندی است و مسئله این است که در مبارزه با طبیعت، آیا انسان غالب می‌‏شود یا طبیعت!

شما خودتان به عنوان یک هنرمند، معتقدید که طبیعت پیروز می‌‏شود یا انسان؟

من به هیچ‌وجه… حتی علما و دانشمندان علوم طبیعی هم نمی‌‏توانند بگویند که کدا‏میک پیروز می‌‏شوند. ولی برای من این مسئله جالب بود که ابتکار دست چه کسی است؟ آیا ابتکار دست طبیعت است یا انسان‏‌ها؟ از سوی دیگر، بسیاری از سمبل‏هایی را که تاکنون انسان‏‌ها به کار گرفته‏اند در این تابلو آورده‏ام؛ از جمله الفبای فارسی ومجسمه‌ای که گویی به همه جا نگاه می‌کند.

این مجسمه سمبل یا نماد چیست؟

این خواهر ناپلئون است که اسم او "ونوس" یا "زیبایی پیروزی" است. او نمایانگر هنر است. نکته‏ آخر این‏که اروباس را هم به عنوان یک سمبل نقاشی کرده‏ام، با این نگاه که انسان‏‌ها امروز به عصر اینترنت رسیده‏اند.
 

ایمیل گزارشگر:

adibzadeh@radiozamaneh.com

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

نظری وجود ندارد.