چارلی چاپلین افغانستان: هدف خنداندن مردم و فراموشی غم‌هاست
کریم اسیر می‌گوید با وجود تهدیدهای اسلامگرایان مصمم است که مثل چاپلین اُردک‌وار جست‌و‌خیز کند تا به مهم‌ترین زندگی خود که شادی مردم است برسد.
کریم اسیر، با شکل و شمایل چارلی چاپلین در خیابان‌ها و مدارس و مراسم کابل شرکت می‌کند و مردم را می‌خنداند. او در ایران با فیلم‌های چاپلین آشنا شده و می‌خواهد با این کار خود مردم افغانستان را از غم و غصه دور کند.
کریم اسیر ۲۵ ساله، استند آپ کمدینی که در کابل با کفش‌های بزرگ، شلوار گشاد، عصایی به‌دست و کلاه سیاهی بر سر، این طرف و آن طرف برنامه اجرا می‌کند دلیل این کار خود را چنین بیان می‌کند: «خیلی ساده؛ می‌خواهم به افغانستانی‌ها دلیلی برای لبخند زدن بدهم.»
اسیر می‌گوید مقلدان چاپلین در تمام دنیا به مردم کمک می‌کنند تا غم و غصه را نادیده بگیرند و لبخند بزنند، و او نیز چنین می‌کند.
سال‌های نخست زندگی کریم اسیر در ایران گذشته است. خانواده‌اش پس از آن‌که در سال ۱۹۹۶ طالبان در افغانستان به قدرت رسیدند به ایران گریخت. او در تلویزیون ایران با فیلم‌های چارلی چاپلین آشنا شد.
پس از آن‌که خانواده‌اش به افغانستان بازگشت، اسیر، به‌رغم مخالفت خانواده، اجرای کمدی با شکل و شمایل چاپلین را در کشورش آغاز کرد.
اجراهای زنده او به کابل، شهری که معمولاً توسط شورشیان طالبان و بمب‌گذاران انتحاری مورد حمله قرار می گیرد، آرامش می‌بخشد.
اسیر می‌گوید شبه‌نظامیان او را بارها تهدید کرده و گفته‌اند که اجراهایش اسلامی نیستند اما او به‌رغم این تهدیدها در پارک‌ها، یتیم‌خانه‌ها، مهمانی‌های خصوصی و مراسم خیریه‌‌ای که نهادهای کمک‌رسانی بین‌المللی برگزار می‌کنند به اجرای نمایش می‌پردازد.
«چارلی چاپلین افغانستان» می‌گوید: «می‌خواهم به مردمم این بخت را بدهم که مشکلات خود نظیر جنگ، درگیری و ناامنی در افغانستان را فراموش کنند.»
فرهنگ سنتی افغانستان با موسیقی و هنرهای نمایشی بیگانه نیست اما در طول حکومت طالبان در سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ بیشترِ فعالیت‌های فرهنگی به بهانه ضداسلامی بودن ممنوع اعلام شدند.
در کابل وقتی دوستداران کریم اسیر دور او حلقه می‌زنند تا با او عکس سلفی بگیرند، او لبخند می‌زند اما نگران حمله تندروهاست.
او می‌گوید: «می‌ترسم قربانی انفجار یا حمله انتحاری بشوم اما این مسائل مانع از چارلی چاپلین شدنم نمی‌شود.»
بیشتر بخوانید:
نظرها
نظری وجود ندارد.