ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

هفت‌سین نوروزی در میدان حقوق بشر پاریس

<p>ایرج ادیب&zwnj;زاده<span dir="LTR"> - </span>نوروز سال ۱۳۹۰ رسید؛ نوروزی که با خود شادی و مهربانی می&zwnj;&rlm;&rlm;آورد. دیدار آن&rlm;هایی که دوست&rlm;شان داریم و می&zwnj;&rlm;خواهیم در زمان نو شدن سال در آغوش&rlm;شان بکشیم. نوروز با خود دوست داشتن می&zwnj;&rlm;آورد؛ دوباره شکفتن، دوباره زایش نور و رنگ، تازگی و سبزی و گرما و گرمای زندگی<span dir="LTR">.</span></p> <!--break--> <p>&nbsp;&nbsp;</p> <div dir="RTL">گروهی از ایرانیان پاریس در میدان حقوق بشر تروکادرو، با یاد زندانیان سیاسی، دور هم جمع شدند</div> <div dir="RTL">این گروه روز پنجشنبه پانزدهم مارس، برابر با بیست و پنجم اسفندماه ۱۳۹۰، با پرچم&rlm;های ایران، عکس&rlm;هاس زندانیان سیاسی در بند، در حالی که روی هر عکس یک شاخه&rlm;&rlm; گل سرخ وصل شده بود، دور هم جمع شدند تا به گفته&rlm; فراخوان این گردهمایی، همبستگی خود را با عزیزان زندانی و خانواده&rlm;های&rlm;شان ابراز دارند: &quot;پیامی از راه دور در آستانه&rlm; نوروز که ما با شماییم، در کنار شماییم و دیر نخواهد بود که با هم در بهار آزادی به پایکوبی خواهیم پرداخت.&quot;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20120318_Gozaresh_nowrouz_zendanianSiasi_Iraj.mp3"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" /></a></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">بهمن امینی، از &quot;کمیته&rlm; مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی&quot; به محل برپایی این گردهمایی با عنوان &quot;نوروز و عزیزان در بند&quot; اشاره کرد و گفت: &quot;پیش از هرچیز، می&zwnj;&rlm;خواستم بگویم که این محل در عین اینکه یکی از توریستی&rlm;&zwnj;ترین محل&rlm;های پاریس است، ولی محلی سمبلیک هم هست. صحن نماد آزادی&rlm;&zwnj;ها و حقوق بشر هم هست. به همین دلیل، ما امروز اینجا را انتخاب کردیم برای ابراز همبستگی&rlm;مان با کسانی که به خاطر آزادی، به خاطر حقوق بشر، به خاطر دفاع از دمکراسی و به خاطر بهروزی مردم ایران در زندان هستند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">این&rlm;&rlm;که چرا این روز را انتخاب کرده&rlm;ایم، به دلیل فرارسیدن نوروز است. چون نوروز جشن باستانی ماست. جشن شادی است. جشن باهم بودن است. جشن خانواده است. همه&rlm; فرزندان خانواده جمع می&zwnj;&rlm;شوند و در لحظه&rlm; تحویل سال همه در آغوش همدیگر هستند برای این&rlm;که سال خوبی را شروع کنند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">فرزندان آزاده ایران در زندان&rlm;&zwnj;ها هستند و نمی&zwnj;&rlm;توانند این لحظه را با خانواده&rlm;های&rlm;شان باشند. ما خواستیم با این آزادگان و با خانواده&rlm;های&rlm;شان ابراز همبستگی کنیم.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>فکر می&zwnj;&rlm;کنید این صدا به ایران، به زندانیان سیاسی یا به خانواده&rlm;های آن&rlm;&zwnj;ها برسد؟</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <blockquote> <div dir="RTL"><img align="middle" width="140" vspace="3" border="3" hspace="3" height="210" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/12_c_maryam.a__mg_2551.jpg" /></div> <div dir="RTL">بهمن امینی: فرزندان آزاده ایران در زندان&rlm;&zwnj;ها هستند و نمی&zwnj;&rlm;توانند این لحظه را با خانواده&rlm;های&rlm;شان باشند. ما خواستیم با این آزادگان و با خانواده&rlm;های&rlm;شان ابراز همبستگی کنیم.</div> </blockquote> <div dir="RTL"><b>بهمن امینی</b>: من فکر می&zwnj;&rlm;کنم برسد و امیدوارم. همه&rlm; کوشش&rlm;مان را هم می&zwnj;&rlm;کنیم. برای اینکه بدانید، ما در روز هشتم مارس در تظاهراتی که در پاریس بود، عکس زندانیان زن را با خودمان داشتیم و بعد خانواده&rlm;های زندانی&rlm;&zwnj;ها از ما تشکر کردند. ما واقعاً خجالت&rlm;زده شدیم. ما کار کوچکی را انجام می&zwnj;&rlm;دهیم و بعد آن&rlm;&zwnj;ها که در آن شرایط سخت و دشوار هستند، از ما سپاسگزاری می&zwnj;کنند. ما باید سپاسگزار آن&rlm;&zwnj;ها باشیم.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">من فکر می&zwnj;&rlm;کنم این کوچک&rlm;&zwnj;ترین کاری است که ما باید در خارج از کشور انجام دهیم. مؤثر هم هست و منعکس می&zwnj;&rlm;شود. همانطور که می&zwnj;&rlm;بینید مراسم ما با سرود &quot;ای ایران&quot; و &quot;سراومد زمستون&quot;، با عکس&rlm;های زندانیان، با پرچم ایران، با نماد سبز جنبش آزادی&rlm;خواهی ایران و با شعار &quot;زندانیان سیاسی را آزاد کنید&quot; همراه است.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">من فکر می&zwnj;&rlm;کنم مردم ایران همه&zwnj;جا صدای همدیگر را می&zwnj;&rlm;شنوند. آن&rlm;هایی که مبارزه می&zwnj;&rlm;کنند، آن&rlm;هایی که دست به دست هم برای ایران آزاد و آباد و دمکراتیک فردا کوشش می&zwnj;&rlm;کنند صدای همراه خود را می&zwnj;شنوند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>انسان به امید زنده است</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">رضا علیجانی، فعال حقوق بشر و ملی- مذهبی که نخستین نوروز در تبعید را در پاریس می&zwnj;&rlm;گذراند، هفت نوروز را در زندان&rlm;های جمهوری اسلامی گذرانده است. وقتی از او خواستم احساس&rlm;اش را از حضور در این گردهمایی از راه دور برای زندانیان سیاسی کنونی بیان کند، بغضی در گلو داشت.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>رضا علیجانی</b>: در یکی از این سال&zwnj;های حضور در زندان، هدی صابر کنار من بود. یعنی در سلول بغلی&rlm; سلول من بود و شروع کرد به بلند بلند دعا خواندن و سرود خواندن. ماموران زندان چند دقیقه&rlm;ای تحمل کردند و بعد آمدند و به او تذکر دادند، ولی به&rlm;هرحال یک احساس کنار هم بودن در میان ما بود. در عین حال، در انفرادی کمی سخت&rlm;&zwnj;تر می&zwnj;&rlm;گذرد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <blockquote> <div dir="RTL"><img align="middle" width="140" vspace="3" border="3" hspace="3" height="210" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/11_c_maryam.a__mg_2535_233x350.jpg" />&nbsp;</div> <div dir="RTL">رضا علیجانی: وقتی می&zwnj;&rlm;بینم همه&rlm; خانواده&rlm;&zwnj;ها آمده&rlm;اند و به خانواده&rlm; آن زندانی روحیه می&zwnj;&rlm;دهند و سعی می&zwnj;&rlm;کنند فضای شادی به&rlm;وجود بیاورند کمی دلگرم می&zwnj;شوم.</div> </blockquote> <div dir="RTL">&nbsp;در بند عمومی معمولاً بچه&rlm;&zwnj;ها کنار هم هستند و شاید آن موقع، لحظه&rlm; فراغتی ندارند تا توی خودشان بروند. بچه&rlm;&zwnj;ها به هم روحیه می&zwnj;&rlm;دهند، جشن می&zwnj;&rlm;گیرند و سرود می&zwnj;&rlm;خوانند. گاهی اوقات ما در اوین کیک&rlm;هایی درست می&zwnj;&rlm;کردیم؛ حال با مواد اولیه&rlm;ای که خود داستانی دارد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">در لحظه&rlm; سال تحویل به بچه&rlm;&zwnj;ها بد نمی&zwnj;&rlm;گذشت، ولی بالاخره غم پنهانی در گوشه&rlm; دل&rlm;شان بود. شاید شب در تنهایی، موقعی که زیر پتو می&zwnj;&rlm;رفتند یادشان می&zwnj;&rlm;آمد، ولی فکر می&zwnj;&rlm;کنم اینجور مواقع به خانواده&rlm;&zwnj;ها بیشتر سخت می&zwnj;&rlm;گذرد. مخصوصاً به مادر&zwnj;ها، به همسر&zwnj;ها، فرزندان، خواهرها و برادرها.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">آن حس را من تجربه نکرده&rlm;ام، ولی می&zwnj;&rlm;دانم. البته چرا، یک&rlm;بار هم تجربه کردم. حدود&rlm;های آذر یا دی&rlm;ماه بود که آزادم کردند، ولی یکی دیگر از دوستان&rlm;مان، تقی، آزاد نشده بود. ما خانه&rlm; دکتر پیمان جمع شدیم. دکتر پیمان و تقی رحمانی آزاد نشده بودند، بقیه آزاد شده بودند. این حس هم حالا برایم زنده می&zwnj;&rlm;شود. شاید حس خوبی نباشد. چون برای من به عنوان کسی که زندانی بوده، یک حس حسرت و شرمندگی ایجاد می&zwnj;شود که کاش من هم آن&rlm;طرف بودم. در عین حال، وقتی می&zwnj;&rlm;بینم همه&rlm; خانواده&rlm;&zwnj;ها آمده&rlm;اند و به خانواده&rlm; آن زندانی روحیه می&zwnj;&rlm;دهند و سعی می&zwnj;&rlm;کنند فضای شادی به&rlm;وجود بیاورند کمی دلگرم می&zwnj;شوم.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">این&rlm;&zwnj;ها به&rlm;هرحال تراژیک&rlm;&zwnj;ترین وجه مبارزه&rlm; سیاسی است که فرد نمی&zwnj;&rlm;خواهد به خانواده&rlm;اش آسیب بزند. فرد می&zwnj;&rlm;خواهد بقیه&rlm; مردم هم به رفاه و به شادی برسند، ولی به نزدیک&rlm;&zwnj;ترین آدم&rlm;های خودش دارد آسیب می&zwnj;&rlm;زند. این شاید غمناک&rlm;&zwnj;ترین و تراژیک&rlm;&zwnj;ترین وجه مبارزه و حرکت سیاسی است. یعنی شمایی که می&zwnj;&rlm;خواهی برای دیگران شادی به ارمغان بیاوری، شادی نزدیک&rlm;&zwnj;ترین آدم&rlm;های اطراف خودت را می&zwnj;&rlm;گیری.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">به&rlm;هرحال زندان نشان داده که سختی&rlm;های&rlm;اش می&zwnj;&rlm;گذرد و خاطرات&rlm;اش می&zwnj;&rlm;ماند و یاد&rlm;آوری آن خاطرات شیرین است. امیدوارم دستاوردهای شیرینی هم برای همه&rlm; مردم ما داشته باشد و قطعاً هم همینطور خواهد بود.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b><b>آرزوی&rlm;تان در سال جدید خورشیدی برای مردم ایران و برای زندانیان سیاسی چیست؟ </b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">اولین آرزویم، آزادی خود زندانی&rlm;هاست و دومی، کمی (نمی&zwnj;&rlm;خواهم بلندپروازی کنم)، کمی فضای باز برای مردم و مبارزان سیاسی و فعالان جامعه&rlm; مدنی است و کمی هم رفاه اقتصادی برای بقیه&rlm; مردم.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>چقدر امیدوارید به این آرزوی&rlm;تان برسید؟</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">انسان به امید زنده است.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>می&zwnj;&rlm;دانم اولین نوروزی است که در تبعید می&zwnj;&rlm;گذرانید. چگونه می&zwnj;گذرد؟</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">این هم تجربه&rlm;ای است. امیدوارم ختم به خوبی و خوشی بشود برای همه&rlm; تبعیدی&rlm;&zwnj;ها.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>دوری از آغوش خانواده</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">خانم بهیه جیلانی هم زندانی سیاسی بوده است. وی جامعه&rlm;&zwnj;شناس، فعال حقوق بشر، فعال سیاسی و عضو جبهه&rlm; ملی ایران است.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <blockquote> <div dir="RTL"><img align="middle" width="140" vspace="3" border="3" hspace="3" height="210" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/14_c_maryam.a__mg_2596_233x350.jpg" /></div> <div dir="RTL">بهیه جلالی: در زندان، متأسفانه آغوش خانواده&rlm;ای وجود ندارد و زندانی&rlm;&zwnj;ها، خودشان برای خودشان، خانواده&rlm; خودشان می&zwnj;&rlm;شوند.</div> </blockquote> <div dir="RTL"><b>بهیه جیلانی</b>: فکر می&zwnj;&rlm;کنم این ساعت&rlm;&zwnj;ها سخت&rlm;&zwnj;ترین ساعت&rlm;هایی است که بر یک زندانی در عرض سال می&zwnj;&rlm;گذرد. زیرا در این وقت همه&rlm; زندانی&rlm;&zwnj;ها برای دیدار با خانواده به مرخصی می&zwnj;&rlm;روند، ولی متأسفانه تنها کسانی که در آن زندان می&zwnj;&rlm;مانند، زندانیان سیاسی هستند. زندان در زمان عادی خوفناک هست، ولی در زمان تعطیلات که خالی از زندانی می&zwnj;&rlm;شود، خوفناکی&rlm;اش بار&zwnj;ها و بار&zwnj;ها بیشتر می&zwnj;&rlm;شود.</div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL"><b>آیا خودتان هم نوروزی را در زندان گذرانده&rlm;اید؟</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">بله، متأسفانه من دو نوروز را در زندان گذراندم که بد&zwnj;ترین و غمگین&rlm;&zwnj;ترین ثانیه&rlm;های زندگی من بودند. چون در زمانی که بهار می&zwnj;&rlm;شود، شما احساس می&zwnj;&rlm;کنید باید برگردید به آغوش خانواده و در زندان، متأسفانه آغوش خانواده&rlm;ای وجود ندارد و زندانی&rlm;&zwnj;ها، خودشان برای خودشان، خانواده&rlm; خودشان می&zwnj;&rlm;شوند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>در میان آن دیوار&zwnj;ها، چه احساسی داشتید؟ آن&zwnj;هم در حالی&rlm;که بیرون از زندان همه نوروز را جشن می&zwnj;&rlm;گرفتند؟</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">ثانیه&rlm;های خیلی غمگینی بود. برای این&rlm;که ما زندانی&rlm;های سیاسی سعی می&zwnj;&rlm;کردیم به همدیگر شادمانی بدهیم. چون این شادمانی در هوا بود، حتی در خود زندان این هوای بهاری نفوذ می&zwnj;&rlm;کرد و شادمانی را داشتیم، ولی نمی&zwnj;&rlm;دانستیم تنگی دیوار&zwnj;ها را تحمل کنیم یا شادی&rlm;ای که هوا برای ما ارمغان می&zwnj;&rlm;آورد و آن هم ارمغان بهاری بود که نمی&zwnj;&rlm;شود زیرش زد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>در سال جدید خورشیدی، چه آرزویی برای ایرانی&rlm;&zwnj;ها دارید؟</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">آرزوی من برای ایرانی&rlm;&zwnj;ها آزادی، آزادی، آزادی و شادمانی و رهایی از حکومتی است که زندان را برای ما تعریف کرده است.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>همراهی با زندانیان سیاسی</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">در میان ایرانیان حاضر در تروکادرو یک دختر جوان به نام مینا پرچم ایران را در دست داشت. از او پرسیدم که با چه هدفی به این گردهمایی در میدان حقوق بشر پاریس آمده است؟</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>مینا</b>: چون زندانی&rlm;&zwnj;ها نمی&zwnj;&rlm;توانند نوروز را جشن بگیرند، ما برای همراهی و حمایت از آنان، نوروز را برای آنان جشن می&zwnj;&rlm;گیریم تا به آن&rlm;&zwnj;ها نشان بدهیم که به فکرشان هستیم<span dir="LTR">. </span></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL"><b>شما دانشجو هستید؟</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">بله دانشجو هستم.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>فکر می&zwnj;&rlm;کنید پیام مراسم امروز، به زندانیان سیاسی و خانواده&rlm;های آنان برسد؟</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">نمی&zwnj;&rlm;دانم، ولی امیدوارم برسد. برای این&rlm;که حس کنند در دنیا آدم&rlm;هایی هستند که به فکرشان هستند، ولی اگر این پیام به آن&rlm;&zwnj;ها هم نرسد، فکر می&zwnj;&rlm;کنم مهم است ما این کار را بکنیم تا نشان بدهیم با این همه کارهایی که جمهوری اسلامی انجام می&zwnj;&rlm;دهد، باز هم آدم&rlm;هایی هستند که سعی می&zwnj;&rlm;کنند کار خوب انجام بدهند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">آ<b>رزوی شما برای ایران و ایرانی&rlm;&zwnj;ها در سال تازه چیست؟</b></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">آرزو می&zwnj;&rlm;کنم وضعیت ایران تغییر کند و صدای مردمی که تا الان جمهوری اسلامی نخواسته آن را بشنود، به گوش آنها برسد و مردم بتوانند حرف&rlm;شان را بزنند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>ایران، زندانی بزرگ</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">خانم شهلا شفیق، نویسنده و فعال حقوق بشر و فعال زنان هم در گردهمایی میدان تروکادرو حضور داشت.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <blockquote> <div dir="RTL"><img align="middle" width="140" vspace="3" border="3" hspace="3" height="210" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/09_c_maryam.a__mg_2497_233x350.jpg" />&nbsp;</div> <div dir="RTL">شهلا شفیق: زندانیان سیاسی در عین این&rlm;که توی بند هستند، برای ما به شکلی، مثل بهارند. یعنی آینده&rlm;ای نو را به ما نوید می&zwnj;&rlm;دهند.</div> </blockquote> <div dir="RTL">&nbsp;<b>شهلا شفیق</b>: زندانیان سیاسی در عین این&rlm;که در بند هستند، برای ما به شکلی، مثل بهارند. یعنی آینده&rlm;ای نو را به ما نوید می&zwnj;&rlm;دهند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">در هر مملکتی وقتی مبارزه هست، وقتی مقاومت هست، می&zwnj;&rlm;شود امیدوار بود که زمستان سیاسی سر می&zwnj;&rlm;رسد و بهار می&zwnj;&rlm;آید. اگر این مقاومت&rlm;&zwnj;ها نباشد، طبیعی است که سردی و یأس بر ما غالب می&zwnj;شود. به&rlm;هرحال با توجه به این&rlm;که جنبش مردمی سرکوب شد، طبیعی است که نوعی یأس و سردی در میان باشد، ولی زندانیان سیاسی شکوفه&rlm;های مقاومت هستند. زندانیان سیاسی، در واقع طلیعه&rlm;بخش بهارند و ما خیلی خوشحالیم که با یاد آن&rlm;&zwnj;ها به استقبال بهار می&zwnj;رویم.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>چه آرزویی برای ایران و مردم ایران و زندانیان سیاسی دارید؟</b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">فکر می&zwnj;&rlm;کنم سال&rlm;هاست که آرزوی ما یکی است. یعنی آرزویی است که تبدیل به رؤیایی شده که همیشه با ماست و آن آزادی است؛ آزادی برای زندانیان سیاسی و آزادی برای همه&rlm; مردم. برای این&rlm;که ایران هم تبدیل به یک زندان بزرگ شده است و چه خوب که آزادی زندانیان سیاسی و آزادی مردم با هم توأم بشود.&nbsp;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">*ایمیل گزارشگر:&nbsp;adibzadeh@radiozamaneh.com</div> <p>&nbsp;</p>

ایرج ادیب‌زاده - نوروز سال ۱۳۹۰ رسید؛ نوروزی که با خود شادی و مهربانی می‌‏‏آورد. دیدار آن‏هایی که دوست‏شان داریم و می‌‏خواهیم در زمان نو شدن سال در آغوش‏شان بکشیم. نوروز با خود دوست داشتن می‌‏آورد؛ دوباره شکفتن، دوباره زایش نور و رنگ، تازگی و سبزی و گرما و گرمای زندگی.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

نظری وجود ندارد.