ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

راوی زن است: مثل اینکه دوباره به دنیا آمده‌ام

<div dir="RTL">فروغ تمیمی - مریم برایم یک نفس حرف می&zwnj;زند. انگار خیلی وقت است که با زنی درد دل نکرده است. دراین دوسالی که به هلند آمده وقت سرخاراندن نداشته است و می گوید<span dir="LTR">:</span> &quot;درمهاجرت باید زندگی را دوباره از صفر شروع کنی. مثل اینکه دوباره به دنیا آمده&zwnj;ام.&quot;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">می&zwnj;گوید: &quot;قبلا هرگزدر زندگی&zwnj;ام واقعاً احساس آزادی و امنیت نکرده بودم. چه در خانه، چه در مدرسه و یا خیابان همیشه دنبال فضایی برای خودم بودم. جایی که بتوانی هرجورمی&zwnj;خواهی باشی. اینجا اوایل خیلی حیرت می&zwnj;کردم و گاهی حسابی دست و پایم را گم می&zwnj;کردم. واقعاً نمی&zwnj;توانستم آن را هضم کنم و به عنوان یک زن ایرانی طبیعی بود که بیشترحساسیت داشته باشم. کم&zwnj;کم متوجه شدم دنیایی که توی آن بزرگ شده بودم ویران شده و به جایش خلایی عمیق در ذهنم به وجود آمده است و می&zwnj;بایست درباره تمام نظرات و اعتقاداتم دوباره فکرکنم.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">ماجرا ازمقایسه&zwnj;های ساده کارهای روزمره شروع شد و بعد کم&zwnj;کم پیچیده و عمیق&zwnj;تر شد. خب طبیعی است وقتی سرجای خودت هستی خیلی از رفتارهای روزمره و راه و رسم&zwnj;ها برایت طبیعی است و یا خیلی دقت و موشکافی نمی&zwnj;کنی، اما وقتی مهاجرت می&zwnj;کنی، از همه&zwnj;چیز فاصله می&zwnj;گیری و خود به خود همه&zwnj;چیز ازجمله فرهنگ&zwnj;ها و ارزش&zwnj;ها را باهم مقایسه می&zwnj;کنی. مثلاً اینکه می&zwnj;توانی در دنیای بیرون از خانه هم خودت باشی و هیچکس هم اعتراض نکند. اول برایم باورکردنی نبود و دچارشوک فرهنگی شده بودم. حالا کم کم دارم هضمش می&zwnj;کنم و از آن لذت می&zwnj;برم. یعنی چطوری بگویم، چیزهای خیلی پیش پا افتاده. مثلاً اینکه می&zwnj;توانم با خریدن یک قهوه ساعت&zwnj;ها با خیال راحت درکافه&zwnj;ای بنشینم ومجله&zwnj;ها را ورق بزنم و هیچکس هم توجهی به من نداشته باشد. واقعا عالی است نه؟</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">یا صبح زود ازدوچرخه سواری در کنارکانال&zwnj;های قدیمی آمستردام لذت ببرم و با صدای بلند آواز بخوانم. یا در کلاس زبان از خنده ریسه بروم. خنده و شیطنت در کلاس درس را خیلی دوست دارم. شاید به خاطراینکه خانم معلم&zwnj;های من درایران خیلی اخمو بودند. اینجا دوست دارم غش&zwnj;غش هم بخندم، مثل وقتی که معلم زبان هلندی از لهجه تو خنده&zwnj;اش می&zwnj;گیرد. چون تو نمی&zwnj;توانی حرف &quot;اووو&quot; را مثل معلمت تلفظ کنی و یک دفعه به جایی آنکه بگویی &quot;هووور&quot; می&zwnj;گویی &quot;هور&quot;. یعنی به جای اینکه بگویی &quot;اجاره&quot;، گفته&zwnj;ای &quot;فاحشه&quot;. وای، معنی کلمه اصلاً چیز دیگری شد. برای تلفظ صحیح این &quot;ووو&quot;، باید ساعت&zwnj;ها تمرین کنم، اما خوب چاره&zwnj;ای نیست. از قدیم گفته&zwnj;اند، کارنیکو کردن از پرکردن است.</div> <blockquote> <div dir="RTL"><span dir="LTR"><br /> </span><span dir="LTR">شاید وقتی پیر شدم جور دیگری فکر کنم و از مهاجرت پشیمان شوم، اما فعلاً فقط به زندگی فکر می&zwnj;کنم، به اینکه باید بدوم، بپرم، برقصم و بخوانم. به عنوان یک زن ایرانی ۳۰ ساله می&zwnj;خواهم حاکم بر سرنوشت خودم باشم. می&zwnj;خواهم خودم برای تمام جزئیات روزمره زندگی و آینده&zwnj;ام تصمیم بگیرم</span></div> </blockquote> <div dir="RTL"><span dir="LTR"> </span>&nbsp;<span dir="LTR"><br /> </span>مهاجرت انتخاب خودم بود و همراه زندگی&zwnj;ام هم مخالفتی نداشت.ما چاره دیگری نداشتیم. نمی&zwnj;توانی پس ازسال&zwnj;ها درس خواندن بازهم محتاج کمک مالی پدر و مادرت باشی و هم مطیع اوامر آنها و هم هزارمحدودیت و بدبختی را بیرون ازخانه هم تحمل کنی. آدم فقط یک بار زندگی می&zwnj;کند. من دیگر قادربه تحمل نبودم. باید کاری می&zwnj;کردم، باید همه چیز را عوض می&zwnj;کردم. حتی اگر قراربود که خیلی چیزها را زیر پا بگذارم.</div> <div dir="RTL"><span dir="LTR"><br /> </span>من اینجا می&zwnj;بینم که یک دختر شانزده ساله هلندی از سیزده سالگی می&zwnj;خواسته با یک قایق و تنها به مسافرت دوردنیا برود و به همین دلیل دوسال نه تنها با پدر و مادرش بلکه با تمام قوانین و دادگستری درافتاده تا بالاخره بتواند این اجازه را به طور قانونی بگیرد و سفرش را شروع کند. این دخترک یعنی لورا دکر، در پانزده سالگی این سفر را شروع کرد. الان پس از یک سال که با قایق از اروپا به آفریقا و تا آمریکا رفته، به هلند برگشته است. فکرش را بکن، چه دل وجرئتی! دختری نوجوان تنهای تنها روی اقیانوس، ماه&zwnj;ها ناخدای قایق و زندگی خودش است و ککش هم نمی&zwnj;گزد. آن وقت من با ۳۰ سال سن، برای کوچک&zwnj;ترین کاردر زندگی&zwnj;ام مدام چشم به دهان والدینم داشتم و به هزارجور ملاحظه فکر می&zwnj;کردم.<span dir="LTR"><br /> <br /> </span>من می خواهم خودم باشم و این خواسته بزرگی نیست. حداقل در اینجا می توانیم خودمان باشیم و ازهزارنوع دخالت، کنترل، اما و اگرها خلاص شویم. وقتی فیلم &quot;جدایی نادر از سیمین&quot; را دیدم، باز بیشتربه خودم حق دادم و هم خیلی دلم گرفت. از اینکه در زندگی ناچار به انتخاب&zwnj;های سخت هستی. این البته سیمین بود که می&zwnj;خواست از نادرجدا بشود ولی خوب کارگردان شاید فکر کرده باید سلسله مراتب رایج را رعایت کند. دخترهمکلاسی افغانی&zwnj;ام بعد ازدیدن این فیلم گفت: چرا نادرمی&zwnj;خواهد ازسیمین جدا بشود؟ کلمه طلاق برای او تابوی بزرگی است و وحشتناک&zwnj;تر اینکه زنی خواهان طلاق باشد. برای همین هم عنوان فیلم توی ذهنش مانده بود و فکر می&zwnj;کرد که دراصل نادر تقاضای طلاق کرده است.<span dir="LTR"><br /> </span></div> <div dir="RTL">راستش حالا خیلی چیزها برایم بی&zwnj;اهمیت شده&zwnj;اند. مثلاً برایم مهم نیست که برای گذراندن زندگی و تحصیل مجبور باشم در گلخانه&zwnj;های هلندی در کنار این لهستانی&zwnj;های زحمتکش، توت فرنگی بچینم و یا درمک دونالد جلوی دستشویی بنشینم تا هرمشتری با دیدن من سی سنت توی بشقاب روی میز بیاندازد. البته این حرف&zwnj;ها را به مادرم نمی&zwnj;زنم. چون ضعف اعصابش تشدید خواهد شد. او می&zwnj;گفت اقلاً در این مملکت برای خودت کسی هستی. چه فایده که مرا خانم مهندس صدا بزنند، اما حق نداشته باشم یک شب تنها در یک هتل بخوابم.<span dir="LTR"> <br /> <br /> </span>ازهمه مهم&zwnj;تر اینکه اینجا هیچکس توجه&zwnj;ای به سر و وضع من ندارد و سایه به سایه&zwnj;ام راه نمی&zwnj;رود. دوستی که خیلی هم زیبا است می&zwnj;گفت: انگار نه انگار که تو یک زنی. آنقدربه زنانگی تو بی&zwnj;توجه&zwnj;اند که آدم حرصش می&zwnj;گیرد. نه دم به دم راجع به سر و ظاهرت اظهار نظرمی&zwnj;کنند و نه تعریف و تمجید از دماغ خوش ترکیب عمل شده&zwnj;ات در کار است. من گفتم: خدا را شکر اینها که اغلب دماغ&zwnj;هایشان سربالا است و مثل ما کشته مرده دماغ نقلی نیستند<span dir="LTR">.<br /> <br /> </span>خلاصه در آمستردام می&zwnj;توانم تا دیروقت درخیابان&zwnj;ها پرسه بزنم. خیلی وقت&zwnj;ها دوست دارم تنها راه بروم. شاید فکر کنی که عقده&zwnj;ای شده&zwnj;ام. بدون شک هم خیلی عقده دارم. دوست دارم به چیزهای غیر ممکن فکر کنم. مثلاً مسافرت به کره ماه. فکرمی کنم احمد شاملو در شعری نوشته بود: پر پرواز ندارم اما دلی دارم و حسرت درناها. شاید دلیلش این باشد که درمدرسه و دانشگاه همیشه احساس خفگی می&zwnj;کردم و خیلی به فکر کارهای غیرممکن بودم که مثلاً اگر بروم بالای یک ساختمان وهمه را تهدید کنم که می&zwnj;خواهم خودم را پرت کنم پایین. فکرش رابکن فقط برای این که ثابت کنم من جرئتش را دارم تا آنها را بترسانم. اما در واقع من عاشق زندگی&zwnj;ام و درهیچ شرایطی کوتاه نمی&zwnj;آیم. خیلی شانس آوردم که همسرم همه عقده&zwnj;ها و حسرت&zwnj;های مرا خوب درک می&zwnj;کند. می&zwnj;گوید اگرخواستی می&zwnj;توانیم مثل لورا دکر به سفر دور دنیا بریم. ما قایق نداریم، خوب پیاده راه می&zwnj;افتیم. هرچه بادا باد.<span dir="LTR"><br /> </span></div> <blockquote> <div dir="RTL"><span dir="LTR">وقتی می&zwnj;خواهی زندگی&zwnj;ات را مطابق میل و سلیقه&zwnj;ات به پیش ببری باید دست به انتخاب بزنی و مثل زندگی همین نادر و سیمین در فیلم فرهادی، پیه عواقب تصمیم&zwnj;ات را هم به تنت بمالی</span></div> </blockquote> <div dir="RTL"><span dir="LTR"><br /> </span>همه از این آب و هوا دلخورند، اما من مشکلی ندارم. تابستان&zwnj;ها، در پارک وسط شهر جایی که توریست&zwnj;ها در رفت و آمدند، می&zwnj;توانم زیر درختان دراز بکشم و به دختران بیکنی&zwnj;پوشی که برای آفتاب گرفتن دراز کشیده&zwnj;اند خیره بشوم. روزهای اول ازبی&zwnj;توجهی مردها به آنها حیرت می&zwnj;کردم. انگارنه انگار که این حوری و پری&zwnj;ها وجود دارند. نه مزاحمتی، نه متلکی، نه دستگیری و نه بی&zwnj;حرمتی&zwnj;ای. هیچ نگاهی متهم نمی&zwnj;کند و هیچکس مزاحم نمی&zwnj;شود. تنها من بودم که به آنها نگاه می&zwnj;کردم. حیرت&zwnj;زده، درست مثل وقتی که عکس&zwnj;های جوانی مادرم را می&zwnj;دیدم که با لباس شنا درساحل دریای خزر دراز کشیده است و مجله زن روز می&zwnj;خواند.<span dir="LTR"><br /> <br /> </span>درهمین مدت کوتاه خیلی چیزها دستگیرم شده است. به قول آقای هالوی فیلم داریوش مهرجویی، سفرآدم را پخته می&zwnj;کند. فکرش را که می&zwnj;کنم می&zwnj;بینم خب که چی؟ مگرما چند بار به دنیا می&zwnj;آییم و تا کی می&zwnj;توانیم تحمل کنیم. من وهمسرم با داشتن دوتا مدرک دانشگاهی نمی&zwnj;توانستیم یک زندگی معمولی در مملکت خودمان داشته باشیم. می&zwnj;دانم که درغربت هم زندگی خیلی سخت است و باید بتوانی تحمل کنی. اما درعوض آزادی حرکت دارم. برای همین حق&zwnj;های پیش پا افتاده و ساده که اینجایی&zwnj;ها اصلاً به آن فکر نمی&zwnj;کنند می&zwnj;بایست چقدر سختی بکشیم و تاوان پس بدهیم. وقتی می&zwnj;خواهی زندگی&zwnj;ات را مطابق میل و سلیقه&zwnj;ات به پیش ببری باید دست به انتخاب بزنی و مثل زندگی همین نادر و سیمین در فیلم فرهادی، پیه عواقب تصمیم&zwnj;ات را هم به تنت بمالی.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">شاید وقتی پیر شدم جور دیگری فکر کنم و از مهاجرت پشیمان شوم، اما فعلاً فقط به زندگی فکر می&zwnj;کنم، به اینکه باید بدوم، بپرم، برقصم و بخوانم. به عنوان یک زن ایرانی ۳۰ ساله می&zwnj;خواهم حاکم بر سرنوشت خودم باشم. می&zwnj;خواهم خودم برای تمام جزئیات روزمره زندگی و آینده&zwnj;ام تصمیم بگیرم. یک روز در متروی آمستردام نشسته بودم که صدای یک خانم ایرانی را شنیدم که با دخترش حرف می&zwnj;زد و به او می&zwnj;گفت: من نتوانستم درس بخوانم و برای خودم تصمیم بگیرم، نه امکانات و نه آزادی&zwnj;اش را داشتم، اما تو باید هرکاری دوست داری بکنی. یادت نرود که فقط یک بار زندگی می&zwnj;کنی<span dir="LTR">.<br /> &nbsp;</span></div> <div dir="RTL">دراینجا هم ما گاهی درشرایطی قرارمی&zwnj;گیریم که دود ازکله آدم بلند می&zwnj;شود. وضعیتی که تداعی&zwnj;کننده همان فرهنگ بگیر و ببند است. مثلا من ازآقایی جوان و با سواد و کمالی که انصافاً آدم روشنی هم هست توقع ندارم یکدفعه نه بگذارد و نه بردارد و با شوخی و کنایه بگوید: &quot;مواظب باش دست از پا خطا نکنی&zwnj;ها چون در محله&zwnj;تون کلی ایرانی هست.&quot;<span dir="LTR"><br /> </span>&nbsp;<span dir="LTR"><br /> </span>مریم به اینجا که رسید آه بلندی کشید و گفت: البته من با واقع&zwnj;بینی به مسائل نگاه می&zwnj;کنم و می&zwnj;دانم که برای تغییر دنیا و هم مشکلات جامعه ما راه درازی در پیش است و نمی&zwnj;توان همه&zwnj;چیزرا یکشبه درست کرد. درضمن می&zwnj;بخشی انگار دلم خیلی پربود. یک بند و یک نفس حرف زدم. خیلی وقت بود که تو را ندیده بودم.&nbsp;&quot;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <p>من هم سرم را به علامت تایید تکان دادم و گفتم: غصه نخور. به قول معروف درست می&zwnj;شود. فقط صدسال اولش سخت است. &nbsp;</p>

من هم سرم را به علامت تایید تکان دادم و گفتم: غصه نخور. به قول معروف درست می‌شود. فقط صدسال اولش سخت است.  

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • کاربر حامد

    ایا ن که اززبان یک ایرانی مهاجر مشنویم میتواند نمونه خوا سته های ایرانیان ناراض وخارج نشین باشد هیچ غمی بالا تراز نوع لباس و عکس مادرش که در سالهای قبل از 57 میتوانسته با لباس شنا در ساحل دریای خزر بخوابد ندارد اینکه درایران اندیشیدن جرم است اینکه درمملکتی که فقر سبب کاهش متوسط سن فحشا به کمتر از 14 سال رسانیده اینکه اعتیاد روزگار مردم را سیاه کرده اینکه اکثریت جوانان المپیادی ما راهی خارج کرده اینکه دزدی غارت روز سیاه مردم را هر روز سیاهتر میگند اینکه سطح علمی دانشگاههای کشور ر رهرروز پائین تر میرود اینکه همه بها نه ها برای جنگ این حکومت فراهم میکند اینکه مردم به یارانه نقدی ودر واقع با گدائی عادت میدهند وهزاران درد بی درمان دامن مملکت را گرفته مهم نیست اگر حکومت لاحق وسابق این افرادرا آ زاد بگذارند وهر چه مخواهند ومیخواستند بکنند مورد اعتراض خیلیها قرار نمیگرفتند که البته این خواسته معقول ومنطقی است ولی مهمتر از اینها نیز وجود داشته ودارد نیز خیلی مهم است

  • یاسمن

    می تونم بگم از این بهتر نمی شد گفت. نظر منم دقیقا همینه.

  • Anonymous

    از صداقت مریم لذت بردم. ولی همانطور که حامد گفت، دغدغه های مریم و عللی که او را وادار به این مهاجرت کرده بود و مسبب لذت بردنش از ادامه شرایط بود، به نظر من هم خیلی بچه گانه بود. به نطرم این دلایل برای جلای وطن و ترک همیشگی عزیزان کافی نبود. امیدوارم بعدا پشیمون نشه ، یا بتونه دلایل بهتری پیدا کنه.

  • Anonymous

    از صداقت مریم لذت بردم. ولی همانطور که حامد گفت، دغدغه های مریم و عللی که او را وادار به این مهاجرت کرده بود و مسبب لذت بردنش از ادامه شرایط بود، به نظر من هم خیلی بچه گانه بود. به نطرم این دلایل برای جلای وطن و ترک همیشگی عزیزان کافی نبود. امیدوارم بعدا پشیمون نشه ، یا بتونه دلایل بهتری پیدا کنه.

  • کاربر مهمان

    دست حق به همراهت آبجی

  • کاربر مهمان

    شما یادتان رفت که آزادی را هم نام ببرید، من فکر می کنم منظور نویسنده آن است که نشان دهد نداشتن آزادی فردی و اجتماعی درزندگی آدم ها را عاصی می کند. درایران یک انقلاب فرهنگی و ارزشی درجربان است، علیه اتوریته پدر ومادر، علیه مردسالاری، علیه مذهب و هر نوع ساختاری فرهنگی که آزادی را ممنوع کرده است. این انقلاب درسال های شصت دهه گذشته در غرب اتفاق افتاد. مشکل روشنفکر سنتی چپ ایرانی آن است که اصولا برای آزادی فردی و حق انتخاب احترامی قائل نیست. مردم ایران همو ژن نیستند. و هرگروه و قشر اجتماعی خواسته های خود را دارد. در همین مطلب مریم می گوید که با وجود تحصیلات عالی نمی توانست در ایران زندگی اش را تامین کند. و از آزادی انتخاب هم محروم بوده است.

  • زن

    حامد تو زن نیستی پس هرگز نمی فهمی ...

  • Asrin

    امیدوارم موفق باشی ولی اینو بدون که هیچ وقت یک مرد احساس زنانه ای که الان داری رو درک نمی کنه یک مرد همیشه مردانه به زن می نگرد(البته در ایران) که به عمق فرهنگ ما برمی گردد.