۱۵۶هزار زن در ایران معتاد هستند
اگر جمعیت زنان کشور را ۲۷ میلیون نفر در نظر بگیریم، ۶ دهم درصد آنان گرفتار اعتیاد هستند.
سرپرست معاونت کاهش تقاضا و توسعه مشارکت‌های مردمی ستاد مبارزه با مواد مخدر گفته اگر جمعیت زنان کشور را ۲۷ میلیون نفر در نظر بگیریم، فقط ۶ دهم درصد آنان که معادل ۱۵۶ هزار نفر و ۹درصد معتادان کشور است، گرفتار اعتیاد هستند.
از دو میلیون و ۸۰۲ هزار و ۸۰۰ نفر مصرف کننده مستمر مواد مخدر در سن ۱۵ تا ۶۴ سال، ۱۵۶ هزار نفر زن هستند.
حمید صرامی، جامعه زنان ایرانی را «عفیف» خوانده و گفته و اینکه برخی سیاه نمایی می کنند که زنان به شدت به سمت مواد مخدر رفته اند، اصلا زمینه علمی ندارد.
صرامی گفته این میزان اعتیاد در زنان هم پذیرفته و پسندیده نیست و اگر اکنون تعداد زنان معتاد را با دهه ۷۰ یا ۸۰ مقایسه کنیم، تعداد زنان گرفتار این آسیب اجتماعی نسبت به گذشته بیشتر شده است.
به گفته سرپرست معاونت ستاد مبارزه با مواد مخدر مصرف سیگار، قلیان و مواد در دختران نسبت به پسران کمتر است و نشان می‌دهد که خانواده‌ها نسبت به دختران خود حساسیت بیشتری دارند.
صرامی پیش از این گفته بود در سال‌های اخیر، سن مصرف مواد در جامعه جهانی کاهش و گرایش افراد تحصیلکرده، شاغل و زنان به مصرف مواد مخدر افزایش یافته است.
به گفته او، ضربه‌پذیری نهاد خانواده، مراکز آموزشی، مدارس و دانشگاه‌ها و محیط‌های کاری از مصرف مواد مخدر بیشتر شده و طیف گسترده‌ای از انواع مواد مخدر وجود دارد و دسترسی به آنها آسان شده.
سرپرست معاونت کاهش تقاضا و توسعه مشارکت‌های مردمی ستاد مبارزه با مواد مخدر همچنین گفته میانگین سن شروع مصرف مواد مخدر در جمعیت ۱۵ تا ۶۴ سال، ۲۴ سال و سه ماه است. این میانگین سنی در مردان ۲۴ سال و یک ماه و در زنان ۲۶ سال و دو ماه است.
به گفته صرامی ۳۳.۸ درصد از کسانی که مواد مصرف می کنند علت آن را تفریح و تفنن اعلام کرده اند همچنین ۱۹. درصد به دلیل جلب توجه و ابراز وجود به سمت مصرف مواد رفته اند.
۱۷.۴ درصد معتادان علت مصرف مواد را کنار آمدن با مشکلات زندگی، استرس‌ها، اضطراب‌ها، افسردگی‌ها و ناامیدی‌ها عنوان کرده اند. ۱۳.۲ درصد افراد هم فقط برای تجربه کردن، سراغ مواد مخدر رفته‌اند.
نظرها
کوین
از حوزهء اقتصاد در ایران ، دستگاه قضایی است که فضاحت بیشتر و بی حد دارد . از دستگاه قضا مفتضح تر هم شاید فقط دستگاه و نظام آماری ما باشد . در ایران اصلا آمار و آمارگیری وجود ندارد . می نشینند دور هم و می بینند کجا را باید ریز و کجا را درشت دید ؛ مصلحت کجاست و اینکه مبادا نظام سیلی بخورد! بعد از آنکه هدف مشخص شد آنوقت تازه ارقامی ذهنی یا رویایی را اختراع کرده و منتشر می کنند .