چه کسی از یوروویژن می‌ترسد؟

<p>گروه فرهنگ، و با اجرای لیدا حسینی&zwnj;نژاد - یوروویژن در سال ۲۰۱۲ به مرزهای ایران رسیده است. بی&zwnj;جهت نیست که جامعه روحانیت مبارز در بیانیه&zwnj;ای که خبرگزاری فارس در جمعه ۲۹ اردیبهشت، ۱۸ می &zwnj;۲۰۱۲ منتشر کرد از این رویداد فرهنگی که سراسر اروپا را به هیجان می&zwnj;آورد، به عنوان &laquo;رژه حیوان&zwnj;صفتان همجنس&zwnj;باز&raquo; یاد کرد و نوشت: &laquo;ثمره آن چیزی جز ایجاد تفرقه میان مسلمانان، جریحه&zwnj;دار کردن عواطف دینی، نفی ارزش&zwnj;های خودی و تسلیم در برابر نفوذ بیگانگان و فرهنگ ضد بشری نیست.&raquo;</p> <!--break--> <p>این نخستین بار است که حکومت نسبت به یوروویژن به این شکل تند واکنش نشان می&zwnj;دهد. آیا علت حساسیت بیش از حد به یک رخداد فرهنگی در عرصه موسیقی جز این است که اکنون فرهنگ آزاد به مرزهای ایران رسیده است؟ چه کسی از یوروویژن می&zwnj;ترسد؟</p> <p>&nbsp;&nbsp;</p> <p><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20120521_Eurovision_Lida_link.mp3"><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon_14.jpg" alt="" /></a></p> <p>&nbsp;</p> <p>از طرف دیگر جمهوری اسلامی ایران چند هفته&zwnj;ای&zwnj;ست که عده&zwnj;ای از طرفدارانش را بر ضد یوروویژن بسیج کرده است. محسن مجتهد شبستری، امام جمعه تبریز تظاهراتی را مقابل کنسولگری جمهوری آذربایجان در تبریز سازمان داد و خواهان لغو یوروویژن در باکو شد. در واکنش به این تظاهرات بود که عده&zwnj;ای از جوانان باکو در دو تجمع اعتراضی در فاصله پنج روز مقابل سفارت ایران در باکو گرد آمدند و خواهان آن شدند که ایران دست از تبلیغات دولتی علیه یوروویژن بردارد و شعارهایی هم بر ضد سید علی خامنه&zwnj;ای سر دادند.</p> <p>&nbsp;</p> <p>تظاهرکنندگان باکویی قطعنامه&zwnj;ای هم صادر کردند و در این قطعنامه از تبلیغات محسن مجتهد شبستری، امام جمعه تبریز علیه جمهوری آذربایجان به عنوان &laquo;تحقیر میلیون&zwnj;ها شهروند آذری ساکن ایران&raquo; یاد کردند. در این قطعنامه از تبریز به عنوان &laquo;قلب تپنده همه ترکان آذری&raquo; یاد شده است. <a href="http://www.iran-emrooz.net/index.php?/news1/37483/"> (ن. ک به &laquo;چیزی که عوض دارد، گله ندارد&raquo;)</a></p> <p>&nbsp;</p> <p>باکو که در سرآغاز مشروطه محل گردهم&zwnj;آیی مشروطه&zwnj;خواهان و آزادیخواهان ایرانی بوده، امسال به&zwnj;عنوان یک متروپل مدرن با برخورداری از یک فرهنگ باستانی و غنی میزبان یوروویژن خواهد بود.</p> <p>&nbsp;</p> <p class="rtecenter">&nbsp;------------------------</p> <p><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/eurobak08.jpg" alt="" /></p> <p class="rtecenter"><em>تالار کریستال، محل برگزاری یوروورژن در باکو</em></p> <p class="rtecenter">------------------------</p> <p><strong>باکو شهر بادخیز و زرخیر</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>باکو که از مهم&zwnj;ترین مناطق نفت&zwnj;خیز و ثروتمند جهان است، مهم&zwnj;ترین شهر آذربایجان به&zwnj;شمار می&zwnj;آید. آیا آذربایجانی&zwnj;ها در آن سوی مرز ارس از خودشان نمی&zwnj;پرسند که چرا آن&zwnj;ها هم در میزبانی &laquo;یوروویژن&raquo; به عنوان یکی از مهم&zwnj;ترین رویدادهای فرهنگی غرب سهیم نیستند؟ آیا حکومت ایران از این واهمه دارد که این&zwnj;بار ایرانیان برای دیدن این مراسم به باکو هجوم بیاورند؟ جمهوری اسلامی با سیاست&zwnj;های سلبی فرهنگی آیا توانایی رقابت با همسایه شمالی&zwnj;اش را دارد؟</p> <p>&nbsp;</p> <p>باکو به معنی &laquo;شهر بادخیز&raquo; است. بادی که از روی دریای خزر برمی&zwnj;خیزد، از کوچه و خیابان&zwnj;های این شهر تاریخی عبور می&zwnj;کند. مراسم یوروویژن امسال در تالار باشکوه &laquo;کریستال&raquo; برگزار می&zwnj;شود. معماری خاص و مدرن این تالار تداعی&zwnj;کننده &laquo;اوریگامی&raquo;، هنر ژاپنی&zwnj;ست که از کاغذ حجم&zwnj;های هندسی بدیع پدید می&zwnj;آورد.</p> <p>&nbsp;</p> <p class="rtecenter">------------------------</p> <p><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/eurobak03.jpg" alt="" /></p> <p class="rtecenter"><em>محله قدیمی باکو. در پشت سر: آسمان&zwnj;خراش&zwnj;ها. هم&zwnj;نشینی سنت و تجدد</em></p> <p class="rtecenter">------------------------</p> <p>&nbsp;</p> <p>در محل تالار &laquo;کریستال&raquo; تا پیش از این یک پادگان قرار داشت و تا قبل از استقلال جمهوری آذربایجان در سال ۱۹۹۱ و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی محل نگهداری کشتی&zwnj;های جنگی روسی بود.</p> <p>&nbsp;</p> <p>فقط ۲۰ سال پس از استقلال آذربایجان اکنون باکو با دو میلیون جمعیت به عنوان یک کلان&zwnj;شهر در میان شهرهای ساحلی خزر می&zwnj;درخشد. بر فراز تالار &laquo;کریستال&raquo; پرچم جمهوری آذربایجان به رنگ آبی و قرمز و سبز به اهتراز درآمده است.</p> <p>&nbsp;</p> <p>جمهوری آذربایجان در همسایگی ایران قرار دارد و یک کشور اسلامی&zwnj;ست. با این&zwnj;حال در ساحل دریا، یا در پارک&zwnj;ها و گردشگاه&zwnj;ها زنانی را می&zwnj;توان دید بدون حجاب، با پوشش&zwnj;های زیبا و چشم&zwnj;نواز که زیر نخل&zwnj;های زینتی یا روی نیمکت&zwnj;ها و یا پشت میز کافه&zwnj;ها آرمیده&zwnj;اند.</p> <p>&nbsp;</p> <p>این آزادی&zwnj;ها اما به معنای دموکراتیک بودن جمهوری آذربایجان نیست. یوروویژن فرصت خوبی برای رسانه&zwnj;ها در غرب فراهم آورده که گزارش&zwnj;هایی هم از نبود آزادی بیان و زیر پا گذاشتن دیگر حقوق تصریح شده در بیانیه حقوق بشر، از جمله اعمال خشونت نسبت به روزنامه&zwnj;نگاران محلی تهیه کنند.</p> <p>&nbsp;</p> <p class="rtecenter">------------------------</p> <p><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/eurobak04.jpg" alt="" /></p> <p class="rtecenter"><em>گروه بورانف بابوشکا، شش مادربزرگ روسی که برای ساختن یک کلیسا در روستاشان روی صحنه آمده&zwnj;اند. تهاجم فرهنگی؟</em></p> <p class="rtecenter">------------------------</p> <p>باکو به سرعت رشد می&zwnj;کند و مانند دیگر کلان&zwnj;شهرهای در حال رشد قیمت زمین و خانه به سرعت افزایش پیدا می&zwnj;کند. در این میان عده زیادی هم بی&zwnj;خانمان شده&zwnj;اند. یکی از نمادهای مهم فرهنگی در باکو بنای مرکز فرهنگی این شهر است که معماری آن تداعی&zwnj;کننده یک نان خامه&zwnj;ای&zwnj;ست. کار&zwnj;شناسان حدس می&zwnj;زنند که برای ساختن چنین بناهایی از سال ۲۰۰۹ تاکنون دست&zwnj;کم چهار هزار خانه ویران شده&zwnj; است.</p> <p>&nbsp;</p> <p>یونسکو مرکز شهر باکو را در فهرست میراث فرهنگی جهانیان ثبت کرده است. در محله ایتچری&zwnj;شچر&nbsp; هنوز هم می&zwnj;توان حال و هوای باکو در صدر مشروطه را تجربه کرد: مسجد و مناره و بازار پارچه&zwnj;فروشان و فرش&zwnj;فروشان و دست&zwnj;فروشانی که در همه محله&zwnj;های قدیمی شهرهای مشرق&zwnj;زمین می&zwnj;توان یافت. در اینجا زنانی را می&zwnj;توان دید که با لباس محلی در نانوایی&zwnj;هایی نان تافتون خشخاشی می&zwnj;پزند. اما حتی از کوچه و خیابان&zwnj;های این محله باستانی هم می&zwnj;توان عمارت&zwnj;های بزرگ سر به فلک&zwnj;کشیده&zwnj;ای را دید که بشارت&zwnj;دهنده تجدد و پیوستن جمهوری آذربایجان به یک مجموعه جهانی هستند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>یوروویژن۲۰۱۲ و مادربزرگ&zwnj;های روسی</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>در یوروویژن۲۰۱۲ امسال ۴۲ شرکت&zwnj;کننده با هم رقابت دارند. گروه بورانف بابوشکا (Buranovo Babuschkas)، متشکل از شش پیرزن روس که برای آنکه پول ساختن یک کلیسا در روستاشان را تهیه کنند، در این رقابت&zwnj;ها شرکت کرده&zwnj;اند، از مهم&zwnj;ترین و خبرساز&zwnj;ترین این شرکت&zwnj;کنندگان هستند.</p> <p class="rtecenter">&nbsp;------------------------</p> <p><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/eurobak05.jpg" alt="" /></p> <p class="rtecenter"><em>نینا زیلی از ایتالیا با ترانه &laquo;عشق زنانه است&raquo;. &laquo;رژه حیوان&zwnj;صفتان همجنس&zwnj;باز&raquo; یا نمایش زیبایی، جوانی و هنر؟ </em></p> <p class="rtecenter">------------------------</p> <p>ناتالیا پوگاچوا که ۷۶ سال دارد، کوتاه&zwnj;قد&zwnj;ترین و بانمک&zwnj;ترین خواننده این گروه سالخورده است و توجه خبرنگاران را بیش از دیگران به خودش جلب کرده. این زنان سالخورده، زنده&zwnj;دل و هنرمند اهل روستای بورانوف در نزدیکی ولگا هستند. این روستا فقط ۶۵۰ نفر جمعیت دارد.</p> <p>&nbsp;</p> <p>امروز، یکشنبه، بیستم ماه می&zwnj; گروه &laquo;بورانوف بابوشکا&raquo; در تالار کریستال آواز می&zwnj;خوانند با این امید که بتوانند از مرحله نیمه&zwnj;نهایی عبور کنند و به مرحله نهایی راه پیدا کنند. آلمان، انگلستان، ایتالیا و اسپانیا که از آن&zwnj;ها به عنوان &laquo;بیگ&zwnj;فایف&raquo; (Big Five) یاد می&zwnj;کنند، هر سال پای ثابت دور نهایی &laquo;یوروویژن&raquo; هستند.</p> <p>&nbsp;</p> <p>بورانوف بابوشکا ۴۰ سال است که در روستاشان سابقه خوانندگی دارند و سال گذشته هم در مراسم یوروویژن شرکت کردند اما نتوانتستند به دوسلدورف راه پیدا کنند.</p> <p>&nbsp;</p> <p class="rtecenter">&nbsp;------------------------</p> <p><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/eurobak06.jpg" alt="" /></p> <p class="rtecenter"><em>سولونا از دانمارک با کلاه ملوان&zwnj;ها. &laquo;فرهنگ ضد بشری&raquo;؟</em></p> <p class="rtecenter">------------------------</p> <p>مهم&zwnj;ترین رقیب بابوشکاهای روسی &laquo;لورن&raquo; از سوئد است که با ترانه&nbsp; &laquo;<a href="http://www.youtube.com/watch?v=yJijGo0LzSQ">Euphoria</a>&raquo; روی صحنه می&zwnj;آید. مادر لورن مراکشی&zwnj;ست و رقص و هنرنمایی&zwnj;های او روی صحنه زبانزد است. با این حال منتقدان ترانه &laquo; Euphoria&raquo; را چندان نپسندیدند و به&zwnj;نظر آن&zwnj;ها بیش از حد شعاری و محلی آمده است.</p> <p>&nbsp;</p> <p>نینا زیلی از ایتالیا هم یکی دیگر از مهم&zwnj;ترین کاندیداهای یوروویژن۲۰۱۲ است. نینا در ایتالیا به دنیا آمده، در ایرلند بزرگ شده و در شیکاگو به مدرسه موسیقی رفته. <a href="http://www.youtube.com/watch?v=1K8PB8eIy50">او با ترانه &laquo;عشق زنانه است&raquo; (&laquo;L&nbsp; amore e femmina&raquo;)روی صحنه می&zwnj;آید.</a></p> <p>&nbsp;</p> <p>کار&zwnj;شناسان احتمال می&zwnj;دهند که دانمارک و نروژ از ایتالیا جلو بزنند. سولونا سامای برای دانمارک ترانه &laquo;<a href="http://www.youtube.com/watch?v=AJlH-55NuVY">Should ve known better</a>&raquo; را می&zwnj;خواند و و<a href="http://www.youtube.com/watch?v=QdHnenxPPnc"> نروژ هم توجی را با ترانه &laquo;Stay&raquo; به باکو فرستاده.</a></p> <p>&nbsp;</p> <p><a href="http://www.youtube.com/watch?v=_HowXfaoGBA">انگل&zwnj;برت</a> که از کهنه&zwnj;کارهای پاپ بریتانیاست، برای انگلستان روی صحنه تالار کریستال باکو می&zwnj;رود.</p> <p>&nbsp;</p> <p>در همین زمینه:</p> <p><a href="http:// http://www.radiozamaneh.com/node/14490">::مهدوی کنی مسابقات يوروويژن را &quot;رژه حيوان&zwnj; صفتان همجنس&zwnj;باز&quot; ناميد، رادیو زمانه، بخش خبر::</a></p> <p>&nbsp;</p> <p>ویدئو:بابوشکاهای روسی</p>