عفو بین‌الملل خواهان آزادی فوری و بی‌قید و شرط مریم اکبری منفرد شد

مریم اکبری منفرد، زندانی عقیدتی-سیاسی، بیش از ۱۰ سال است به صورت مداوم و بدون مرخصی در زندان به سر می‌برد. عفو بین‌الملل می‌گوید او باید فورا و بدون و قید و شرط آزاد شود.

مریم اکبری منفرد، دی ماه سال ۱۳۸۸ دستگیر و ۴۳ روز در سلول انفرادی بدون دسترسی به وکیل بازجویی شد. در سال ۱۳۸۹ شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی او را به اتهام محاربه به ۱۵ سال حبس محکوم کرد. به او گفته شد که «جور برادر و خواهرهایش را می‌کشد.»

مریم اکبری منفرد متولد سال ۱۳۵۴ است. سه برادر و یکی از خواهران او در جریان اعدام زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ اعدام شدند.

او بر اساس قانون آیین دادرسی جدید باید با تجمیع مجازات‌ها از زندان آزاد شود اما درخواست اعاده دادرسی او برای اعمال قانون جدید ماه‌هاست در دیوان عالی کشور تحت بررسی‌ست.

اکبری منفرد اما از زندان اوین خواستار دادخواهی و تحقیق درباره اعدام اعضای خانواده‌اش در دهه ۶۰ شد.

این زندانی سیاسی برای اولین بار در تاریخ ۲۴ مهر ۹۵، شکواییه‌ای را به منظور تحقیق درباره جزییات اعدام یک خواهر و یک برادر خود در سال ۶۷ به مقام‌های زندان تحویل داد.

مسئولان قضایی اما نه تنها به شکایت رسمی مریم اکبری منفرد پاسخی ندادند بلکه دسترسی او به درمان‌های ضروری را قطع کرده و او را تهدید کردند اگر این موضوع را پیگیری کند، پرونده جدیدی علیه او تشکیل خواهد شد.

در پاسخ به این تهدیدها، این زندانی در بهمن‌ ماه ۹۵ به گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل شکایت کرد و از این نهاد خواست تا از مقامات جمهوری اسلامی درباره پرونده برادر و خواهرش سوال کند.
گروه کاری بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل هم خواستار تحقیق در مورد خویشاوندان ناپدید شده مریم اکبری منفرد و مشخص شدن سرنوشت آنها شد و رقیه و عبدالرضا، برادر و خواهر اعدام‌شده او در سال ۱۳۶۷ را به‌ عنوان «ناپدیدشدگان قهری» به ‌رسمیت شناخت.

مریم اکبری منفرد در مهر ماه ۱۳۹۷ همراه با گلرخ ابراهیمی ایرایی و آتنا دائمی، دو زندانی سیاسی زن دیگر، با نوشتن نامه‌ای خطاب به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد، خواستار بازدید از زندان‌های ایران و مشاهده نقض حقوق بشر شده است.