نشانه‌هایی برای شکست مذاکرات مسکو
<div>اشکان پارسا - اسامی شهرهایی که میزبان مذاکرات اتمی با ایران هستند یکی پس از دیگری عوض می‌شود اما هنوز خبری از توافق نیست. بعد از توقف قطار دیپلماسی در استانبول و بغداد اکنون نوبت مسکو است، شهری که دیپلمات‌های آن، خود یکی از طرفین گفتگو با ایران هستند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">انتخاب مسکو به عنوان میزبان دور آینده مذاکرات میان ایران و گروه ۱+۵ (اعضای دائم شورای امنیت به همراه آلمان) تنها توافق ملموسی است که از گفت‌وگوهای روز سوم خرداد در بغداد به‌دست آمد. </div> <!--break--> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">هیچ یک از طرفین درباره محتوای گفت‌وگوهای بغداد اطلاع دقیقی به رسانه‌ها نداده‌اند اما برایند اظهارنظر‌ها بیان‌گر آن است که گره‌های پرونده اتمی ایران کماکان به قوت خود باقی مانده و چیزی عوض نشده است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>دوران زودگذر آشتی‌جویی</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">زمانی که نمایندگان دیپلماسی ایران در مذاکرات ۲۵ فروردین در شهر استانبول از آمادگی خود برای حل و فصل نهایی اختلاف‌ها بر سر برنامه هسته‌ای خبر دادند، این فرضیه تقویت شد که تهران ممکن است در ازای دریافت تضمین‌هایی مبنی بر کاهش تحریم‌های جهانی حاضر به تعلیق غنی سازی- دست‌کم در مقیاس ۲۰ درصد- شود. شاید بر همین اساس هم بود که پایه مذاکرات بعدی ریخته شد و طرفین برای گردهم‌آیی روز سه خرداد در بغداد به نتیجه رسیدند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">لحن قدرت‌های غربی طرف گفت‌وگو با ایران هم تا حدی ملایم شد و این امر به اعتماد به دیپلماسی برای به نتیجه رساندن پرونده اتمی تعبیر و تفسیر شد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">در این سو مقام‌های ایرانی نیز در بازه‌ زمانی میان مذاکرات استانبول تا مذاکرات بغداد آهنگ آشتی‌جویانه‌تری به اظهارات خود دادند و بر اراده جدی برای به نتیجه رساندن گفت‌وگو‌ها تاکید کردند. دعوت از "یوکیا آمانو" مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای بازدید از ایران در روز اول خرداد- یعنی دو روز قبل از مذاکرات بغداد- نقطه اوج این روند آشتی‌جویانه بود، دیداری که با اظهارات حاکی از خوش‌بینی آمانو مبنی بر توافق تهران برای همکاری‌های گسترده‌تر با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همراه شد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">او هنگام ترک ایران گفت که محورهای توافق جمهوری اسلامی با آژانس به زودی اعلام خواهد شد. در اظهارات او اشاره‌ای به این محور‌ها نشد اما انتظار می‌رفت که موضوع بازدید ناظران آژانس از سایت نظامی پارچین و درخواست برای بازدید سرزده ناظران از سایت‌های اتمی ایران در راس مطالبات آژانس باشد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">شکل‌گیری چنین فضایی در آستانه مذاکرات بغداد به خوش‌بینی تحلیل‌گران درباره نتیجه‌بخش بودن گفت‌وگو‌ها اضافه کرد اما این خوش‌بینی دوام چندانی نداشت. مذاکرات بغداد هیچ نتیجه‌ای حاکی از نزدیک شدن به توافق هسته‌ای در پی نداشت. این مذاکرات در مقایسه با مذاکرات استانبول گامی به پس به حساب می‌آمد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>تغییر لحن پس از مذاکرات بغداد</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">نگاهی به اظهارات مقام‌های جمهوری اسلامی در فاصله‌ای کوتاه پس از مذاکرات بغداد نشان می‌دهد که لحن مقاومت‌جویانه در میان تصمیم‌گیران تهران بار دیگر تقویت شده است. یک نمونه گویا از توسل به این لحن را می‌توان در اظهارات "فریدون عباسی"، رییس سازمان انرژی اتمی ایران مشاهده کرد که روز یکشنبه -7خرداد- در یک کنفرانس خبری در تهران، علاوه بر این که درخواست آژانس برای بازدید از سایت نظامی پارچین را رد کرد نسبت به توقف غنی‌سازی در سطح ۲۰ درصد هم موضعی منفی گرفت و گفت که تهران حاضر به اجابت چنین درخواستی نیست.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">او همچنین در این اظهارات از طرح‌های بعدی جمهوری اسلامی برای پیشرفت برنامه‌های هسته‌ای خبر داد و گفت: «قصد داریم دو نیروگاه دیگر راه‌اندازی کنیم و در سال آینده در بوشهر از نوع هزار مگاواتی شروع خواهیم کرد.»</div> <div dir="RTL"> </div> <blockquote> <div dir="RTL"><img src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/shariatmadari9j.jpg" width="200" height="149" align="bottom" alt="" />حسین شریعتمداری در واکنشی صریح نسبت به مذاکرات بغداد از دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی خواست که مذاکرات با ۱+۵ را متوقف کنند</div> <div dir="RTL"> </div> </blockquote> <div dir="RTL">در همین حال زمزمه‌هایی حاکی از نارضایتی برخی چهره‌های حامی حکومت از ادامه یافتن گفت‌وگوهای اتمی دیده می‌شود که می‌تواند بر فضای گفتگوهای بعدی موثر باشد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">"حسین شریعتمداری"، مدیرمسوول روزنامه کیهان در واکنشی صریح نسبت به مذاکرات بغداد روز شنبه-۶ خرداد- از دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی خواست که مذاکرات با ۱+۵ را متوقف کنند. او طی سرمقاله‌ای نوشت: «قدرت‌های غربی بار دیگر درخواست‌های غیرقانونی و باج‌خواهانه پیشین را- این دفعه با ادبیاتی تقریبا متفاوت- مطرح کرده‌اند.»</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">اشاره او در واقع مربوط به خواست تعلیق غنی‌سازی اورانیوم در ایران بود که در صدر انتظارات غرب از جمهوری اسلامی قرار دارد. به نظر می‌رسد که این موضع‌گیری فرا‌تر از یک موضع رسانه‌ای باشد چنان‌که بازتاب آن را می‌توان در اظهار روز سه‌شنبه- ۹ خرداد "رامین مهمانپرست" سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی نیز مشاهده کرد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">او در کنفرانس خبری هفتگی خود گفت: «رویکرد فشار و مذاکره رویکردی اشتباه است و پاسخ نمی‌دهد و تاکنون هم نداده‌است.»</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">وی بدون این که اشاره‌ای صریح به موضع تهران در قبال تعلیق غنی‌سازی اورانیوم داشته باشد، به موضوع تحریم‌ها پرداخت و گفت: «ما همیشه سعی کرده‌ایم از فشار‌ها به عنوان فرصت استفاده کنیم. اگر باز هم اشتباه کنند دیر‌تر به نتیجه مطلوب خواهند رسید و با تصورات اشتباه و فرض غلط وارد موضوعات می‌شوند. به همین دلیل به نتیجه نمی‌رسند.»</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">این لحن به طور آشکار متفاوت با لحنی است که ایرانی‌ها در آستانه مذاکرات بغداد با آن سخن می‌گفتند. لحن فعلی حاوی نوعی دلسردی نسبت به نتیجه یافتن مذاکرات ۲۹ و ۳۰ خرداد در مسکو است. پیشاپیش پیداست که اگر آن مذاکرات به نتیجه نرسد باید انتظار تشدید فشار‌ها علیه جمهوری اسلامی را داشت، فشارهایی که نبض اقتصاد ایران، یعنی صنایع بانکی و نفتی را بیش از گذشته هدف می‌گیرد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">درباره کارایی این تحریم‌ها برای تاثیرگذاری بر موضع مقام‌های تهران تردیدهای فراوانی وجود دارد. تاکنون تحریم‌ها نتوانسته موضع تهران را تغییر دهد. آیا فاصله کوتاه باقی مانده تا مذاکرات مسکو می‌تواند به این تغییر بیانجامد؟ جواب تقریبا روشن است.</div> <div dir="RTL"> </div>
نظرها
کاربر مهمان tangestan
می گویند تاریخ برای عبرت گرفتن و درس گرفتن است اما کسانی هرگز از تاریخ درس نمیگیرند مثلا دیکتاتورها ( صدام ، قذافی ، اسد ، کاسترو ، کم جنگ ایل ، پسرش و .....) اپوزیسیون ایران هم از تاریخ درس نمیگیرد تمامی این ماجراها یکبار دیگر در ج ا اتفاق افتاد ؛ گروگانگیری ! چماق آنرا بر سر بنی صدر و لیبرال ها کوبیدند و از امریکا فاصله و به روسیه و چین داخل بستند . هر کس خواست قدم پیش بگذارد قلم پیش را شکستند تو گویی که این قضیه را سر پایانی نبود . اما دست آخر کارتر را تا دم پیروزی ریگان تشنه نگه داشتند بعد با رقیبش ساختند !!! گروگانها را نبوی چپ گرا آزاد کرد بدون هیچ امتیازی !!! در بدترین شرایط با بیشترین امتیاز به امریکا !!! حالا همن بازی را با اوباما میکنند و دموکرات ها . چون ج ا ذاتا با دموکرات ها بد است . جمهوری خواه ها زنب اینها را بهتر میفهمند و اینها زبان جمهوری خواه ها را . جمهوری خواه ها در پس پرده فراوان زد و بند میکنند ، اما به اوباما اجازه هیچ بده بستانی نمیدهند . ج ا مثل شاه سابق میدانند که دموکرات ها موجب تقویت لیبرال ها و لیبرالیسم میشوند و این یعنی زدن به ریشه محافظه کاران وطنی . جمهوری خواهان اما یک دولت قوی در ایران و سایر کشور های نفتی میخواهند که بتوانند با آنها پشت پرده یا روبرو معامله کنند . یک کلام ؛ محافظه کاران مذهبی در ایران با محافظه کاران آمریکایی راحت تر کنار می آیند چون مثل هم هستند . بنابر این معامله هسته ای در پاییز امسال و وقتی که ج ا مطمئن شد اوباما از کاخ سفید میرود صورت خواهد گرفت و ما چند سال بعد از چند و چون آگاه خواهیم شد . نقش چپ ها در این رابطه سر پوش گذاشتن و کش دادن و سنگ اندازی است . چون آنها هم مثل محافظه کاران وطنی و آمریکایی هستند . آنها حتا حاضر نیستند پشت پرده ماجرای گروگانگیری را امروز رو کنند . چون میترسند به نفع بنی صدر و لیبرال ها تمام شود . از ان بدتر آنها تا وقتی جمهوری خواهان هستند و سیاست تهاجمی دارند ( حد اقل در ظاهر ) بهتر میتوانند تبلیغ ضد آمریکایی و ضد سرمایه داری جهانی کنند . اما لیبرال ها و دموکراتها چون به پیشرفت دموکراسی غربی در جهان سوم بیشتر بها میدهند تا حمله نظامی و زبان تهدید ، بنا برین زمینه کشت مارکسیسم مخصو صا نوع مذهبی ان یعنی مارکسیسم روسی را از بین می برند . نتیجه اینکه با ج ا و چپ روسی و محافظه کاران آمریکایی کار ما ایرانیان با حضرت عزرائیل است . بیخود دخیل نبندید همه این حرفها پشم است روزی مردی آبدیده گفت ارتجاع سرخ و سیاه علیه پیشرفت کشور با هم متحدند . او مارکسیسم اسلامی را بزرگترین خطر برای کشور نامید . همه به او خندیدند . اما دست بر قضا این نظر او درست ترین تئوری در تاریخ ایران از آب در آمد . ( شاه سابق ). امروز باید به اتحاد فوق محافظه کاران آمریکایی و غربی را هم افزود . ایران باید لیبرال شود در همه زمینه ها . دولت ، جامعه . روشنفکران تا از شر این سه گانه افراطی رهایی یابد . تا آنروز شب شما به خیر .
کاربر مهمان فرهاد - فریاد
اگر ما به سخنرانی باراک اوباما قبل از مذاکرات بغداد دقت کنیم سیاست پشت پرده ی رجزخوانی ها ی دو طرف کاملا عیان میشود او گفت : باید با احترام برخورد شود نه با تحقیر " ( نقل به معناست ) یعنی جمهوری اسلامی در پشت پرده از آمریکا خواسته است تا شرایط ایران را برای عقب نشینی درک کند زیرا جمهوری اسلامی سالها رجزخوانی کرده است و نمی تواند یک شبه نشان دهد که عقب نشینی کرده است زیرا جمهوری اسلامی حالا دوباره برای فریب مردمش و تبلیغاتش نیاز به زمان دارد مذاکرات بغداد با هماهنگی ایران باید به تریبونی تبلیغاتی برای رحز خوانی دو طرف می شد تا سختی مذاکرات را تبلیغ کند و اینکه مذاکرات باید آهسته و پیوسته تا تسلیم ایران پیش رود در حال حاضر شرایط مذاکره اینست زیرا ایران جای مانور ندارد فردا چه پیش آید ممکن است اوضاع بدتر و یا بهتر برای ایران باشد . اما مذاکرات مسکو مجددا آرامش را بدنبال خواهد داشت باز هم از پیشرفت مذاکرات سخن خواهند گفت اما موضوعی که بر سر آن توافق شده اینست که این مذاکرات تا دو هفته مانده به انتخابات رئیس جمهوری در آمریکا زیگزاهای بسیاری را مشاهده خواهیم کرد اما دو طرف دست از مذاکره برنخواهند داشت . اینکه ایران را به سمت جنگ یا تسلیم هدایت خواهند کرد در آبان ماه بدان خواهیم رسید . از روند مذاکرات که بگذریم موضوع اصلی هیات مذاکره کننده است که همچنان جلیلی را بعنوان رئیس هیات نشان میدهد جلیلی خود نشانگر آنست که در نهایت مذاکرات قرار است به بن بست برسد و تا زمانی که جلیلی صدر هیات ایرانی ست مذاکرات به هیچ نتیجه ای نخواهد رسید زیرا یک فرد نمی تواند هم در مذاکرات تهاجمی و هم در مذاکرات تسلین طلبانه شرکت کرده و مذاکرات را به پیش برد . اگر رئیس مذاکره کننده ی ایرانی یعنی جلیلی عوض شد باید تا حدی امیدوار بود تا آنزمان هیچ چم انداز روشنی برای مذاکره نمی توان پیش بینی کرد .