ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

دوره پیش‌دبستانی در «مناطق محروم و دو زبانه» دو ساله می‌شود

وزارت آموزش و پرورش درنظر دارد غربالگری کودکان دوزبانه را از چهارسالگی آغاز کند و مدت پیش‌دبستانی را در مناطق محروم و دوزبانه به دو سال افزایش دهد.

رضوان حکیم‌زاده معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش از طرح این وزارت‌خانه برای اجباری کردن دوسال پیش‌دبستانی(به‌جای یک‌سال) و غربالگری کودکان دوزبانه از ۴ سالگی خبر داد. به گفته او تمرکز این طرح بر کودکان مناطق محروم و دوزبانه خواهد بود که بیشتر از کودکان سایر مناطق با عدم آمادگی برای ورود به دبستان رو به رو هستند.

چهارچوب آموزش مناسب دوره پیش‌دبستانی بیشتر بر کسب مهارت‌های اجتماعی و آمادگی‌های لازم برای خواندن، نوشتن و حساب کردن در کلاس اول است.

به گزارش خبرگزاری مهر معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش به مسئله دوزبانه بودن به عنوان یکی از چالش‌های کودکان برای ورود به دبستان اشاره کرد و گفت تفاوت در وضعیت اقتصادی و فرهنگی خانواده‌ها، کودکان این مناطق را بیشتر در معرض محرومیت و در نتیجه شکست تحصیلی قرار می‌دهد:

«در مناطق محروم و دوزبانه، عموماً خانواده‌ها با امکانات کم اقتصادی و قاعدتاً امکانات کم فرهنگی حضور دارند که شاید کودک پیش از مدرسه، حتی کتابی هم در دست نگرفته باشد یا در معرض تجربه‌های فرهنگی مانند فیلم دیدن، تئاتر رفتن و … هم قرار نگرفته باشد و وقتی به کلاس اول می‌رود، در مقایسه با دیگر دانش‌آموزان در شرایط برابر نیست. حال اگر فرد در مناطق دوزبانه باشد، درک صحبت به زبان فارسی هم برایش دشوار است و ما عملاً این کودکان را اگر پیش از کلاس اول رها کرده باشیم، در خطر شکست تحصیلی قرار می‌دهیم».

به گفته او به دلیل تفاوت زبان مادری برخی از کودکان با زبان معیار، آن‌ها به کمک و آمادگی بیشتری نیاز دارند و به همین دلیل طرح اجباری کردن پیش‌دبستانی برای این کودکان مطرح شده است:

«شکست‌های تحصیلی که در مناطق دوزبانه با آن روبرو هستیم به دلیل عدم توانایی هوشی دانش‌آموزان نیست بلکه به دلیل عدم توانایی درک زبانی در مدرسه است که آنها موفق نیستند و مدرسه را گاهاً رها می‌کنند. به همین دلیل طرح ما این است که پیش‌دبستانی در مناطق محروم و برای بچه‌های دوزبانه اجباری شود. طی دو سال کودک را با هر پیشینه زبانی، برای درک مطالب کلاس اول آماده می‌کنیم چرا که پیش‌فرض مهارت ارتباطی، کسب مهارت زبانی است».

با توجه به پرهزینه بودن تحصیل در ایران، مشخص نیست هزینه این طرح برای خانواده‌هایی که به صورت پیش‌فرض از طبقه محروم هستند چگونه خواهد بود.

او در مورد زمان اجرای این طرح گفت:

«برای سال تحصیلی آینده، بنا را بر این گذاشتیم که بچه‌های مناطق محروم و دوزبانه را به مدت دو سال پیش از شروع رسمی مدرسه یعنی از چهارسالگی به پیش‌دبستانی بفرستیم. لازم است که غربالگری را به جای پنج سالگی در چهارسالگی اجرا کنیم که در این صورت یک تحول اساسی در نظام آموزشی ما رخ خواهد داد و ما زودتر متوجه کودکان دوزبانه می‌شویم. هدف گذاری ما نیز کودکان دوزبانه در هر منطقه جغرافیایی که حضور دارند، است. به طور مثال ما در شهرستان‌های استان تهران به دلیل مهاجرت زیاد، کودکان دوزبانه بسیاری داریم».

زبان معیار برای آموزش در ایران فارسی ست و علیرغم تنوع زبانی همه کودکان باید به زبان فارسی آموزش ببینند. بسیاری از کودکان ترک، کرد، عرب، بلوچ و …، در ایران تجربه تلخی از سال‌های اول مدرسه دارند چون برخلاف کودکانی که زبان مادری‌شان فارسی است، آن‌ها فقط قرار نیست خواندن و نوشتن بیاموزند. برای بسیاری از آن‌ها، آغاز مدرسه آغاز یادگیری یک زبان جدید است، زبانی که بخشی از آن‌ها هرگز آن را چون زبان مادری نمی‌آموزند.

در همین زمینه:

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • کارو

    و اینگونه بود که دولت روباره پیر جناب حسن کلیدساز، انتقام همان تأسیس رشتۀ زبان کردی و ترکی و بلوچی را هم از خلق های ایران گرفت! از یک طرف به شما اجازه می دهند زبان مادری تان را همچون یک زبان خارجی از سن 18 سالگی به بعد در دانشگاه تحصیل کنید (آن هم نه برای همه، بلکه فقط برای کسانی که میخواهند به صورت تخصصی این زبان را بیاموزند!)، و از طرف دیگر جمعیت خردسال متکلمین همان زبان را مورد هجمۀ زبان ملی قرار میدهند تا اصلاً چیز یبه نام کودک کرد و ترک و بلوچ و عرب باقی نماند که بخواهد وارد آن رشته هم بشود! مشکل شان این است که چرا کودک فارسی نمی آموزد، اما هیچ سوالی پیش نمی آید که کودکان زیادی همان زبان مادری خودشان را هم دارند از یاد می برند! و در بسیاری از شهرها همچون کرمانشاه و زنجان و خرم آباد و رشت و ساری و سمنان و قزوین، کودکان دیگر زبان مادری خود را بلد نیستند، و این به سود چه کسی است؟!؟ از طرف دیگر هم آموزش و پرورشی که سالهاست به معلمان حق التدریسی میگوید برای استخدام آنها بودجه کافی ندارد، و در مقابل بازنشستگان مدعی نداشتن بودجه است، و در مقابل طرفداران حق تحصیل به زبان مادری، تدریس این زبانها را «هزینه بر» عنوان میکند، اکنون میخواهد هزینۀ این طرح سراپا ارتجاعی و ناسیونالیستی را که هجمه ای آشکار به زبانها و فرهنگ های ملی خلق های ایران است، از بودجۀ مردم و از جیب همین مردم ندار معترض تأمین کند. یک عده ناسیونالیست کوروش پرست باستانگرا هم از همین الان دارند برای این دولت و حکومت دست میزنند و تا اسم زبان فارسی می آید غش میکنند و همه چیز را از یاد میبرند.