● پرونده ویژه
از رنج و رزم کارگران ایران
دوسیه‌ای به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر: حاوی مصاحبه، تحلیل، خبرنامه
پرونده‌ای به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر: حاوی مصاحبه، تحلیل، خبرنامه.
کارگران سال سختی را پشت سر نهاده‌اند و سال سخت‌تری را پیش رو دارند. دوره اخیر دوره مبارزه بوده است برای گرفتن همان مزد ناچیزی که پرداختش ماه‌ها به تعویق می‌افتد و برای حفظ فرصت شغلی، و برای تشکل‌یابی تا مبارزه متحدانه میسر شود. هر چه پیش می‌آییم فشار فلاکت عمومی، فشاری که عمدتا بر زحمتکشان و محرومان وارد می‌شود، بیشتر و بیشتر می‌شود. دیگر حتا احیا کردن نیروی کار، آن هم با حداقل کیفیت، مشکل شده است. سفره‌ها تهی می‌شوند.
حکومت در ماه‌های اخیر پیگرد و سرکوب فعالان کارگری را شدت بخشیده است. هدف آن به کنترل درآوردن حرکت‌های اعتراضی در میان بخشی از محرومان است که از توان و امکان تشکل‌یابی بیشتری برخوردارند.
از یک طرف فشار پلیسی از طرف دیگر تشدید فلاکت عمومی: اینها در ترکیب با هم در برابر جنبش کارگری قرار گرفته‌اند. پرسش ماه‌های پیش رو شیوه رویارویی با این فشار دوگانه است.
◄ بازخوانی خبرها
در صفحه زیر خبرنامه‌های کارگری زمانه (به فارسی و انگلیسی) گردآوری شده‌اند. آنها تصویری دقیق از رخدادها عرضه می‌کنند. بر روی تصویر کلیک کنید:
◄ گزیده‌ای از مصاحبه‌های زمانه درباره جنبش کارگری ایران
زمانه» به مناسبت فرارسیدن اول ماه مه روز جهانی کارگر، پرسش‌هایی درباره جنبش کارگری ایران و چشم‌انداز آن را با چند فعال کارگری در میان گذاشته است.
از فعالان کارگری درباره شعارهای اول ماه ماه مه، چالش‌های جنبش کارگری و چشم‌انداز مبارزات سال ۹۸ پرسیده‌ایم. پاسخ‌ها را بخوانید.
◄ تعیین حداقل دستمزد
شورای عالی کار حداقل دستمزد سال ۹۸ را یک میلیون و ۵۱۷ هزار تومان تعیین کرد. این در حالی است که در اثر کاهش ارزش ریال دستمزد واقعی کارگران بشدت کاهش یافته و تشکل‌های مستقل کارگری و اقتصاددانان مستقل رقم ۷ میلیون تومان را پاسخگوی هزینه‌های یک خانوار کارگری در سال ۹۸ می‌دانند.
حداقل دستمزد ۹۸: سال سخت‌تر در انتظار کارگران
◄معلمان
طی یک سال معلمان به فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی سه اعتصاب و تحصن سراسری سازماندهی کرده و چندین گردهمایی و اجتماع محلی سازماندهی کرده‌اند. گزیده مطالبی در رابطه با مطالبات و اعتراضات معلمان.
◄تشکل
گزیده‌ای از مطالب زمانه در ارتباط با تشکل‌های مستقل کارگری.
گزیده‌ای از مطالب زمانه در ارتباط باپیگرد، و دستگیری فعالان کارگری
◄ زنان کارگر
◄گزارش میدانی
گزیده‌ای از گزارش های میدانی زمانه در ارتباط با کارگران و شرایط کار و زیست آنان.
نظرها
لاهوتی
تبریک به دوستان و رفقای زمانه برای این مجموعهء جالب و کامل (تا حد ممکن) از جنبش کارگری ایران, احسنت. شعری از لاهوتی تقدیم به کیوان عزیز و یادآوریش. شاد بمان ای هنری رنجبر ای شرف دوده نوع بشر ای ز تو آباد جهان وجود هیچ نبود ارکه وجودت نبود دولت شاهان اثر گنج توست راحت اعیان ثمر رنج توست گر تو دو روزی ندهی تن به کار یکسره نابود شود روزگار باعث آبادی عالم تویی رنجبرا، معنی آدم - تویی تهران ۱۹۱۰
کیوان
با سلام و احترام به نظر تمامی دوستانی که در زمینهء کارگران ایران و مشکلات بی شمار آنان قلم می زنند : به نظر بنده ایراد اصلیِ مطلب نه در کارگران است ، نه در تشکل های کارگری، نه در سازمان هایی که برای دفاع از حقوق کارگران تلاش می کنند ... مشکل اصلی این است که بر اساس تعاریف رایج و متفاوت در سطح جهانی شاید " ایران فاقد یک طبقهء کارگر " باشد . قطعا سخن عجیبی به نظر می رسد ولی توضیح کامل آن در حوصلهء یک کامنت نیست . شاید ایران هرگز یا هنوز یک کشور صنعتی نبوده یا نشده . وقتی فاقد صنایع متوسط و بزرگ باشیم قطعا تشکل ها و مبارزات سندیکائی هم نخواهیم داشت . کارگاه های کوچک هم همیشه در حال دست و پا زدن هستند .... بخش بزرگی از اقتصاد ایران در بخش خدمات و بازار جریان دارد . نمی دانم حجره های بازار که حداقل یک شاگرد (آچار فرانسه) دارند و شاید یک کارگر یا باربر ... که تقریبا هیچکدام هم نه بیمه هستند نه صنف خودشان را دارند و نه اطلاعی از حقوق قانونی خودشان ؛ و با کوچکترین اعتراضی درجا اخراج می شوند ... یا کارگران روستایی که فصلی هم هستند و روی زمین سایرین کار می کنند و هیچ حمایتی هم از هیچ جا نمی شوند ... یا کارگران فصلی ساختمانی ... یا شاگردان مکانیکی .... و صدها مثال دیگر . هیچ حکومتی هم از قرون گذشته تا به همین امروز هرگز مایل نبوده امتیازی به این زحمتکشان بدهد ، سهل است هرگز حاضر نبوده اجازه دهد این کارگران یک آگاهیِ حداقلی از حقوق خود داشته باشند ...... بنابراین جامعهء کارگریِ ما ( نظیر کل جامعهء ما ) بشدت متکثر و متشتت بوده و هست . نظام های گوناگونی هم که حکمرانی کرده اند ( بیشتر به عمد ) سیاستهایی روا داشته اند که اصلا یک طبقهء کارگر مستقل و همگن در ایران نداشته باشیم . لذا کلام آخر اینکه نبود طبقه ای واحد و تفریبا یکدست که بتوانیم آنرا طبقهء کارگر بنامیم عامل اصلیِ نبود یا شکست جنبش های کارگری است . شاید عنوانِ قشر کارگر یا شبه طبقهء کارگر برای رنجبران ایران مناسب تر باشد . سپاس