افزایش ۲۰ درصدی قیمت بلیت وسایل نقلیه همگانی
زمان حضور مسافران در مترو هم محدود شد. افزایش قیمت استفاده از وسایل نقلیه همگانی در سال‌های گذشته سبب افزایش قیمت سایر کالاها شده است.
از دوشنبه ۹ اردیبهشت نه تنها بهای بلیت وسایل نقلیه همگانی ۲۰ درصد افزایش یافت، بلکه زمان حضور مسافران در مترو هم به دو ساعت محدود شد. افزایش قیمت استفاده از وسایل نقلیه همگانی در سال‌های گذشته سبب افزایش قیمت سایر کالاها شده است. معمولاً دهک‌های کم‌درآمد جامعه از مترو و اتوبوس استفاده می‌کنند.
فرنوش نوبخت، مدیرعامل شرکت بهره‌برداری مترو تهران و حومه دوشنبه ۹ اردیبهشت با اعلام افزایش ۲۰ درصدی بهای بلیت وسایل نقلیه همگانی بر اساس مصوبه شورای شهر تهران به خبرگزاری‌های داخلی گفت نرخ بلیت مترو از ۱۰۰۰ تومان به ۱۲۰۰ تومان افزایش یافته است.
به گفته این مقام مسئول بلیت‌های فرودگاه خمینی از ۷۵۰۰ تومان به ۹۰۰۰ تومان افزایش یافته و بلیت قطارهای تهران – کرج نیز ۱۲۰۰ تومان است. علاوه بر افزایش ۲۰ درصدی قیمت بلیت مترو، مدت حضور در مترو هم محدود شد. مدیرعامل شرکت بهره‌برداری مترو تهران و حومه درباره این نوع از افرایش قیمت پنهان استفاده از مترو گفت:
«زمانی که شهروندان وارد ایستگاه مترو می‌شوند ۴ هزار و ۳۸ ریال (حدود ۴۰۰ تومان) به عنوان مبلغ پایه از موجودی بلیت آنها کسر می‌شود. شهروندان می‌توانند با پرداخت ۱۲۰۰ تومان از کل شبکه مترو استفاده کنند البته مدت حضور مسافران در شبکه مترو تهران محدود شده است. مسافران زمانی که برای ورود به شبکه مترو کارت بزنند دو ساعت می‌توانند از سیستم مترو استفاده کنند و اگر قصد داشته باشند بیش از این زمان از مترو استفاده کنند باید بلیت جدید بخرند.»
تیم‌هایی هم برای کنترل تصادفی بلیت مسافران به کار گماشته شده‌اند. چنانچه مدت اعتبار بلیت شهروندی سپری شده باشد، مأموران او را از مترو پیاده و به خارج از ایستگاه هدایت می‌کنند.
این نخستین بار نیست که بهای بلیت وسایل نقلیه همگانی در ایران افزایش می‌یابد. دو سال قبل هم بر اساس مصوبه شورای شهر تهران، بهای بلیت مترو ۲۵ درصد افزایش یافته بود. در آن زمان گروهی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی هشدار داده بودند که توجه بیش از حد به صنعت مترو و بی‌توجهی به شهروندان حاشبیه‌نشین به نارضایتی‌های اجتماعی دامن می‌زند. تنها خط یک متروی تهران نزدیک به یک میلیون نفر را جابجا میکند. زندگی و معیشت افراد زیادی که برای کار و یا ادامه تحصیل از بومهن و رودهن و دماوند، ورامین و حتی از شهر ری به تهران می‌آیند، به مترو وابسته است. به گفته ابراهیم نکو، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی موضوع ثابت شده‌ای است که همیشه در اوایل سال با افزایش نرخ کرایه‌های حمل و نقل عمومی، نرخ کالاها هم افزایش می‌یابد.
سازمان حمایت از مصرف‌کننده و تولیدکننده در فروردین سال جاری با صدور بخشنامه‌ای اعلام کرده بود که به خاطر تورم موجود نباید هیچ نرخی افزایش یابد، مگر آنکه دولت و فرمانداری موافق باشند. ظاهراً این بار شهرداری تهران با اذن دولت نرخ استفاده از وسایل نقلیه عمومی را افزایش داده است.
تا پیش از سقوط ارزش ریال در برابر دلار آمریکا، احداث هر کیلومتر مترو ۳۰۰ میلیارد تومان هزینه داشت. در بودجه ۹۸، فقط ۵۵ میلیارد تومان به توسعه خطوط مترو اختصاص داده شده است.
به گفته فرنوش نوبخت در سال ۹۷ حدود یک میلیون و ۸۵۰ هزار نفر با مترو تهران جابجا شده‌اند. انتظار می‌رود که در سال جاری میزان استفاده از مترو افزایش یابد. گرانی اجاره‌بها، تورم روزافزون به ویژه در زمینه خودرو و بحران‌های معیشتی سبب اقبال روزافزون شهروندان به مترو به عنوان وسیله‌ای که حاشیه‌های کلانشهرها را به مرکز مرتبط میکند می‌شود. توسعه خطوط مترو یا رضایت اجتماعی؟ افزایش ۲۰ درصدی قیمت بلیت وسایل نقلیه همگانی نه به کار توسعه می‌آید و نه رضایت اجتماعی را بهبود می‌بخشد. تنها در سال ۹۶ هزینه نگهداری مترو تهران بالغ بر ۲۳۰۰ میلیارد تومان گزارش شده است.
شورای عالی کار اواخر اسفند گذشته حداقل دستمزد کارگران با در نظر گرفتن دیگر مزایای جانبی را دو میلیون تومان تعیین کرد. تشکل‌های مستقل کارگری با در نظر گرفتن نرخ واقعی تورم خواهان آن بودند که حداقل دستمزد ۷ میلیون تومان باشد. در کل ایران فقط برای ۲۶۰ هزار دانشجو خوابگاه وجود دارد. افزایش هزینه رفت و آمد بر روند تحصیل هم اثرگذار است. زندگی بسیاری از دستفروشان هم به مترو وابسته است.
بیشتر بخوانید:
نظرها
کارو
«تیم‌هایی هم برای کنترل تصادفی بلیت مسافران به کار گماشته شده‌اند. چنانچه مدت اعتبار بلیت شهروندی سپری شده باشد، مأموران او را از مترو پیاده و به خارج از ایستگاه هدایت می‌کنند.» یعنی چه؟!؟!؟ یعنی در میانۀ سفر درون شهری احتمال پیاده کردن اجباری شما و بازداشتنتان از دامۀ سفر وجود دارد؟!؟ این دیگر چه صیغه ایست؟ اسم این کار را آزادسازی بازار میگذارند؟ یا افزایش دخالت دولت در سرکوب؟!؟ کمی به این بیندیشیم که در ایران هرچقدر از نقش اقتصادی دولت کم شده، بر نقش سرکوبگر و قهری دولت افزوده شده است.