ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

شش‌خطى شماره ۵٢

<p>شهرنوش پارسی&zwnj;پور - کوهستان براى چینیان تجسم سکون است. حالت بى&zwnj;حرکت کوه سکون را به ذهن تداعى مى&zwnj;کند. اما چینیان به حرکت مدام و جنبندگى ابدى باور داشتند، پس سنگ و کوه را نیز ساکن نمى&zwnj;دیدند، بلکه انسان را در حالت سکون به کوه مانند مى&zwnj;کردند.</p> <!--break--> <p>بسیارى از قوانین &laquo;کاراته&raquo; از این هم&zwnj;هویتى انسان با کوه زائیده شده است. ببینیم شش&zwnj;خطى چه مى&zwnj;گوید:</p> <p><strong><br /> </strong></p> <p><strong>که&zwnj;ان - در سکون، کوهستان<br /> سه&zwnj;خطى بالایى که&zwnj;ان در سکون، کوهستان<br /> سه&zwnj;خطى پائینى که&zwnj;ان در سکون، کوهستان</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>انگاره این شش&zwnj;خطى کوهستان است، جوان&zwnj;تری پسر آسمان و زمین. اصل نرینه در بالا قرار دارد، چرا که بر حسب طبیعتش میل به صعود دارد؛ اصل مادینه در زیر قرار گرفته است، چرا که جهت حرکتش متوجه پائین است. پس در نتیجه مواجه هستیم با بى&zwnj;حرکتى، زیرا جنبش به انتهاى حرکت طبیعى خود رسیده است.</p> <p>&nbsp;</p> <p>در کاربرد انسانى این شش&zwnj;خطى، رودررو با مسئله دستیابى به یک دل آرام هستیم. بسیار مشکل است که آرامش را به قلب بازگرداند. در حالى که در آئین بودا کوشش براى آرامش در جریان سکون به بى&zwnj;حرکتى تمام جنبش&zwnj;ها در نیروانا منجر مى&zwnj;شود، در کتاب تحولات، بى&zwnj;حرکتى تنها یک حالت گذراست که در تقابل با جنبش، به عنوان اصل مکمل خود قرار مى&zwnj;گیرد. احتمالاً کلمات متن کتاب تجسم جهانى براى تمرین یوگاست.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>داورى<br /> در سکون. پشتش را بى&zwnj;حرکت نگه مى&zwnj;دارد<br /> پس دیگر بدن خود را حس نمى&zwnj;کند.<br /> او به حیاط خود مى&zwnj;رود <br /> مردم خود را نمى&zwnj;بیند.<br /> سرزنشى نیست.</strong></p> <p>&nbsp;</p> <blockquote> <p><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/parsic5102.jpg" alt="" />آرامش حقیقى به معناى در سکون است در زمانى که باید در سکون بود</p> </blockquote> <p>آرامش حقیقى به معناى در سکون است در زمانى که باید در سکون بود، و پیش باید رفت در زمانى که باید پیش رفت. در چنین طریقى سکون و حرکت در توافق با روح زمان هستند، و پس نور در زندگى وجود دارد. شش&zwnj;خطى مشخص&zwnj;کننده پایان و آغاز جنبیدن است. از پشت نام برده شده است، چرا که در پشت است که تمامیت بافت عصبى که منجر به جنبش مى&zwnj;شود قرار یافته است. اگر جنبش در این ستون فقرات به مرحله سکون برسد، &laquo;خود&raquo; با تمام بى&zwnj;قرارى&zwnj;هایش به آن شکلى که هست نابود مى&zwnj;شود. هنگامى که انسان به مرحله آرامش مى&zwnj;رسد، مى&zwnj;تواند به سوى دنیاى بیرونى برگردد. او دیگر در این دنیا تقلا و آشوب موجودات را نخواهد دید، و بنابراین به صلحى حقیقى ذهنى مى&zwnj;رسد که براى درک قوانین بزرگ جهان و عملکرد در آن لازم است. آن کس که در چنین عمقى عمل مى&zwnj;کند اشتباه نخواهد کرد.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>انگاره<br /> کوه&zwnj;ها در نزدیکى یکدیگر قرار یافته&zwnj;اند:<br /> انگاره در سکون. <br /> از این قرار انسان بر&zwnj;تر <br /> به افکار خود اجازه نمى&zwnj;دهد <br /> تا از موقعیت او فرا&zwnj;تر بروند.</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>قلب به طور دائم مى&zwnj;اندیشد. این نمى&zwnj;تواند عوض بشود، اما جنبش&zwnj;هاى قلبى &ndash;که افکار یک انسان هستند&ndash; می&zwnj;بایست خود را محدود به موقعیت حاضر کنند. تمامى اندیشه&zwnj;هایى که از این مرز فرا&zwnj;تر روند صرفاً باعث پریشان&zwnj;احوالى مى&zwnj;شوند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>خط&zwnj;ها<br /> شش در خط آغازین یعنى: <br /> انگشت شصت خود را بى&zwnj;حرکت نگاه مى&zwnj;دارد. <br /> سرزنشى نیست.<br /> تداوم پشتکار بیشتر مى&zwnj;شود.</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>بى&zwnj;حرکت نگه داشتن شصت پا بدین معناست که پیش از آغاز به حرکت ایست کنیم. آغازیدن زمانى&zwnj;ست که کمتر اشتباه مى&zwnj;کنیم. در آن مقطع شخص هنوز در سازگارى با بى&zwnj;گناهى نخستین قرار دارد. شخص که هنوز به دلیل تمایلات و جذابیت&zwnj;هاى مبهم تحت تأثیر قرار نگرفته است، هر چیزى را به طور غریزى به&zwnj;&zwnj; همان نحو مى&zwnj;بیند که هست. انسانى که در آغاز ایست مى&zwnj;کند، تا زمانى که حقیقت را ترک نکرده است راه درست را مى&zwnj;یابد. اما با قاطعیت پافشارى کردن مستلزم آن است که شخص خود را از غوطه&zwnj;ور شدن غیر منطقى دور نگه دارد.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>شش در خط دوم یعنى:<br /> عضلات پشت پا را بى&zwnj;حرکت نگه داشتن<br /> او نمى&zwnj;تواند خودش را از دست کسانى که تعقیبشان مى&zwnj;کند نجات دهد.<br /> قلب او شاد نیست.</strong></p> <p>&nbsp;</p> <blockquote> <p><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/parsic5103.jpg" alt="" />قلب بى&zwnj;قرار به&zwnj;زور آرامش پیدا کرده.</p> </blockquote> <p>پا نمى&zwnj;تواند مستقل حرکت کند؛ پا به جنبش بدن متکى&zwnj;ست. اگر در لحظه&zwnj;اى که تمام بدن در حرکت است پا از حرکت بایستد شخص لاجرم زمین خواهد خورد. به همین ترتیب مردى که اربابى قوى&zwnj;تر از خود دارد در چنین وضعى&zwnj;ست. پس حتى اگر در جایى که متوجه است کار غلطى انجام مى&zwnj;شود، بایستد، بر زمین خواهد خورد. او دیگر قادر نیست دیگرى را در حرکت مقتدرانه&zwnj;اش مهار کند. جایى که ارباب به طرف جلو فشار مى&zwnj;آورد، مستخدم، هر قدر هم که نیتش خوب باشد، نمى&zwnj;تواند او را نجات دهد.</p> <p><strong><br /> </strong></p> <p><strong>نه در خط سوم یعنى: <br /> او کفل خود را ساکن نگه مى&zwnj;دارد.<br /> عضلات را سفت مى کند.<br /> خطرناک. قلب در حال خفقان است.</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>این درباره آرامش تحمیلى&zwnj;ست. قلب بى&zwnj;قرار به&zwnj;زور آرامش پیدا کرده. اما هنگامى که آتش را خفه کنند دود خفه&zwnj;کننده&zwnj;اى منتشر مى&zwnj;شود. پس انسان در حالت تمرین تمرکز و اندیشیدن نباید بکوشد با زور به آرامش برسد. به بیان دقیق&zwnj;تر، آرامش بایستى به شکل طبیعى و بدون فشار درونى گسترش پیدا کند. اگر شخص بکوشد تا آرامش به ضورت مصنوعى و با خشونت به&zwnj;دست آورد، تمرکز منجر به حالت بسیار ناسالمى خواهد شد.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>شش در خط چهارم یعنى:<br /> بالاتنه را در سکون نگه داشتن.<br /> سرزنشى نیست.</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>همان&zwnj;طور که پیش از این در بخش داورى گفته شد، پشت را در سکون نگه داشتن به معنى فراموش کردن خود (اگو) است. این عالى&zwnj;ترین مرحله سکون است. در اینجا این مرحله هنوز به دست نیامده است: موجودى که در این آن است، اگرچه قادر است اگوى خود را با افکار و تنش&zwnj;هایش آرام نگه دارد، اما هنوز به&zwnj;کلى از تسلط آن آزاد نشده است. با این&zwnj;حال قلب را در آرامش نگه داشتن عملکرد مهمى&zwnj;ست، و در &zwnj;&zwnj;نهایت منجر به حذف کامل تمایلات خودخواهانه خواهد شد. حتى با اینکه در چنین مرحله&zwnj;اى شخص کاملاً از خطر شک و بى&zwnj;قرارى رهایى نیافته است، این چهارچوب ذهنى اشتباه نیست، زیرا که در غایت امر به سطح عالى&zwnj;ترى راهبر مى&zwnj;شود.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>شش در خط پنجم یعنى: <br /> آرواره را در سکون نگه داشتن.<br /> کلمات نظم پیدا مى&zwnj;کنند.<br /> پشیمانى ناپدید مى&zwnj;شود.</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>انسان در موقعیت خطرناک، به&zwnj;ویژه زمانى که با خطر جا نیفتاده است، پیش مى&zwnj;آید که بسیار پرحرف شود و لطیفه&zwnj;هاى گستاخانه بگوید. اما حرف&zwnj;هاى ناسنجیده به سادگى به موقعیتى راهبر است که در ادامه راه باعث تأسف شدید خواهد شد. اما اگر انسان در کلام مقتصد باشد، کلماتش شکل قاطع&zwnj;ترى پیدا کرده، و در هر موقعیتى برى از گرفتارى خواهد ماند.</p> <p><strong><br /> </strong></p> <p><strong>نه در خط بالا یعنى:<br /> در سکون نگه داشتن قلب شریف.<br /> خوش&zwnj;اقبالى</strong><br /> &nbsp;</p> <p>&nbsp;</p> <p>این نمایشگر نقطه اوج تلاش براى رسیدن به آرامش است. شخص به آرامش رسیده است، نه صرفاً در محدوده کوچک راهى که منجر به جزئیات مى&zwnj;شود، بلکه در عین حال یک حالت دست کشیدن از دنیا را نیز تجربه مى&zwnj;کند، و این در ارتباط با هر مسئله فردى صلح را به ارمغان مى&zwnj;آورد و اقبال خوش را.</p> <p>&nbsp;</p> <p>در همین زمینه:</p> <p><a href="#http://radiozamaneh.com/taxonomy/term/12211">::برنامه رادیویی &laquo;با خانم نویسنده&raquo; در کتاب زمانه::</a></p> <p><a href="#http://radiozamaneh.com/taxonomy/term/2271">::برنامه&zwnj;های رادیویی شهرنوش پارسی&zwnj;پور در رادیو زمانه::</a><br /> <a href="http://shahrnushparsipur.com/">::وب&zwnj;سایت شهرنوش پارسی&zwnj;پور::&emsp;</a></p>

شهرنوش پارسی‌پور - کوهستان براى چینیان تجسم سکون است. حالت بى‌حرکت کوه سکون را به ذهن تداعى مى‌کند. اما چینیان به حرکت مدام و جنبندگى ابدى باور داشتند، پس سنگ و کوه را نیز ساکن نمى‌دیدند، بلکه انسان را در حالت سکون به کوه مانند مى‌کردند.

بسیارى از قوانین «کاراته» از این هم‌هویتى انسان با کوه زائیده شده است. ببینیم شش‌خطى چه مى‌گوید:

که‌ان - در سکون، کوهستان
سه‌خطى بالایى که‌ان در سکون، کوهستان
سه‌خطى پائینى که‌ان در سکون، کوهستان

انگاره این شش‌خطى کوهستان است، جوان‌تری پسر آسمان و زمین. اصل نرینه در بالا قرار دارد، چرا که بر حسب طبیعتش میل به صعود دارد؛ اصل مادینه در زیر قرار گرفته است، چرا که جهت حرکتش متوجه پائین است. پس در نتیجه مواجه هستیم با بى‌حرکتى، زیرا جنبش به انتهاى حرکت طبیعى خود رسیده است.

در کاربرد انسانى این شش‌خطى، رودررو با مسئله دستیابى به یک دل آرام هستیم. بسیار مشکل است که آرامش را به قلب بازگرداند. در حالى که در آئین بودا کوشش براى آرامش در جریان سکون به بى‌حرکتى تمام جنبش‌ها در نیروانا منجر مى‌شود، در کتاب تحولات، بى‌حرکتى تنها یک حالت گذراست که در تقابل با جنبش، به عنوان اصل مکمل خود قرار مى‌گیرد. احتمالاً کلمات متن کتاب تجسم جهانى براى تمرین یوگاست.

داورى
در سکون. پشتش را بى‌حرکت نگه مى‌دارد
پس دیگر بدن خود را حس نمى‌کند.
او به حیاط خود مى‌رود
مردم خود را نمى‌بیند.
سرزنشى نیست.

آرامش حقیقى به معناى در سکون است در زمانى که باید در سکون بود

آرامش حقیقى به معناى در سکون است در زمانى که باید در سکون بود، و پیش باید رفت در زمانى که باید پیش رفت. در چنین طریقى سکون و حرکت در توافق با روح زمان هستند، و پس نور در زندگى وجود دارد. شش‌خطى مشخص‌کننده پایان و آغاز جنبیدن است. از پشت نام برده شده است، چرا که در پشت است که تمامیت بافت عصبى که منجر به جنبش مى‌شود قرار یافته است. اگر جنبش در این ستون فقرات به مرحله سکون برسد، «خود» با تمام بى‌قرارى‌هایش به آن شکلى که هست نابود مى‌شود. هنگامى که انسان به مرحله آرامش مى‌رسد، مى‌تواند به سوى دنیاى بیرونى برگردد. او دیگر در این دنیا تقلا و آشوب موجودات را نخواهد دید، و بنابراین به صلحى حقیقى ذهنى مى‌رسد که براى درک قوانین بزرگ جهان و عملکرد در آن لازم است. آن کس که در چنین عمقى عمل مى‌کند اشتباه نخواهد کرد.

انگاره
کوه‌ها در نزدیکى یکدیگر قرار یافته‌اند:
انگاره در سکون.
از این قرار انسان بر‌تر
به افکار خود اجازه نمى‌دهد
تا از موقعیت او فرا‌تر بروند.

قلب به طور دائم مى‌اندیشد. این نمى‌تواند عوض بشود، اما جنبش‌هاى قلبى –که افکار یک انسان هستند– می‌بایست خود را محدود به موقعیت حاضر کنند. تمامى اندیشه‌هایى که از این مرز فرا‌تر روند صرفاً باعث پریشان‌احوالى مى‌شوند.

خط‌ها
شش در خط آغازین یعنى:
انگشت شصت خود را بى‌حرکت نگاه مى‌دارد.
سرزنشى نیست.
تداوم پشتکار بیشتر مى‌شود.

بى‌حرکت نگه داشتن شصت پا بدین معناست که پیش از آغاز به حرکت ایست کنیم. آغازیدن زمانى‌ست که کمتر اشتباه مى‌کنیم. در آن مقطع شخص هنوز در سازگارى با بى‌گناهى نخستین قرار دارد. شخص که هنوز به دلیل تمایلات و جذابیت‌هاى مبهم تحت تأثیر قرار نگرفته است، هر چیزى را به طور غریزى به‌‌ همان نحو مى‌بیند که هست. انسانى که در آغاز ایست مى‌کند، تا زمانى که حقیقت را ترک نکرده است راه درست را مى‌یابد. اما با قاطعیت پافشارى کردن مستلزم آن است که شخص خود را از غوطه‌ور شدن غیر منطقى دور نگه دارد.

شش در خط دوم یعنى:
عضلات پشت پا را بى‌حرکت نگه داشتن
او نمى‌تواند خودش را از دست کسانى که تعقیبشان مى‌کند نجات دهد.
قلب او شاد نیست.

قلب بى‌قرار به‌زور آرامش پیدا کرده.

پا نمى‌تواند مستقل حرکت کند؛ پا به جنبش بدن متکى‌ست. اگر در لحظه‌اى که تمام بدن در حرکت است پا از حرکت بایستد شخص لاجرم زمین خواهد خورد. به همین ترتیب مردى که اربابى قوى‌تر از خود دارد در چنین وضعى‌ست. پس حتى اگر در جایى که متوجه است کار غلطى انجام مى‌شود، بایستد، بر زمین خواهد خورد. او دیگر قادر نیست دیگرى را در حرکت مقتدرانه‌اش مهار کند. جایى که ارباب به طرف جلو فشار مى‌آورد، مستخدم، هر قدر هم که نیتش خوب باشد، نمى‌تواند او را نجات دهد.

نه در خط سوم یعنى:
او کفل خود را ساکن نگه مى‌دارد.
عضلات را سفت مى کند.
خطرناک. قلب در حال خفقان است.

این درباره آرامش تحمیلى‌ست. قلب بى‌قرار به‌زور آرامش پیدا کرده. اما هنگامى که آتش را خفه کنند دود خفه‌کننده‌اى منتشر مى‌شود. پس انسان در حالت تمرین تمرکز و اندیشیدن نباید بکوشد با زور به آرامش برسد. به بیان دقیق‌تر، آرامش بایستى به شکل طبیعى و بدون فشار درونى گسترش پیدا کند. اگر شخص بکوشد تا آرامش به ضورت مصنوعى و با خشونت به‌دست آورد، تمرکز منجر به حالت بسیار ناسالمى خواهد شد.

شش در خط چهارم یعنى:
بالاتنه را در سکون نگه داشتن.
سرزنشى نیست.

همان‌طور که پیش از این در بخش داورى گفته شد، پشت را در سکون نگه داشتن به معنى فراموش کردن خود (اگو) است. این عالى‌ترین مرحله سکون است. در اینجا این مرحله هنوز به دست نیامده است: موجودى که در این آن است، اگرچه قادر است اگوى خود را با افکار و تنش‌هایش آرام نگه دارد، اما هنوز به‌کلى از تسلط آن آزاد نشده است. با این‌حال قلب را در آرامش نگه داشتن عملکرد مهمى‌ست، و در ‌‌نهایت منجر به حذف کامل تمایلات خودخواهانه خواهد شد. حتى با اینکه در چنین مرحله‌اى شخص کاملاً از خطر شک و بى‌قرارى رهایى نیافته است، این چهارچوب ذهنى اشتباه نیست، زیرا که در غایت امر به سطح عالى‌ترى راهبر مى‌شود.

شش در خط پنجم یعنى:
آرواره را در سکون نگه داشتن.
کلمات نظم پیدا مى‌کنند.
پشیمانى ناپدید مى‌شود.

انسان در موقعیت خطرناک، به‌ویژه زمانى که با خطر جا نیفتاده است، پیش مى‌آید که بسیار پرحرف شود و لطیفه‌هاى گستاخانه بگوید. اما حرف‌هاى ناسنجیده به سادگى به موقعیتى راهبر است که در ادامه راه باعث تأسف شدید خواهد شد. اما اگر انسان در کلام مقتصد باشد، کلماتش شکل قاطع‌ترى پیدا کرده، و در هر موقعیتى برى از گرفتارى خواهد ماند.

نه در خط بالا یعنى:
در سکون نگه داشتن قلب شریف.
خوش‌اقبالى

 

این نمایشگر نقطه اوج تلاش براى رسیدن به آرامش است. شخص به آرامش رسیده است، نه صرفاً در محدوده کوچک راهى که منجر به جزئیات مى‌شود، بلکه در عین حال یک حالت دست کشیدن از دنیا را نیز تجربه مى‌کند، و این در ارتباط با هر مسئله فردى صلح را به ارمغان مى‌آورد و اقبال خوش را.

در همین زمینه:

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

نظری وجود ندارد.