مرکز آمار: اختلاف طبقاتی در ایران به اوج رسید

نظرها

• گرسنگی و تشنگی‌تان را هم سرکوب می‌کنیم

  ۱۳ شهریور ۱۳۹۸

  ⚪️ تلاش برای بقای جمعیت فرودست شهری و روستایی شهرهای مختلف به مثابه تکه‌های پازلی است که در جریان سرکوب‌های دولت‌های پیاپی خود را از نو بازآفرینی و کامل می‌کند. آزادسازی قیمت‌ها و صف‌های کیلومتری توزیع مرغ دولتی طی سالیان گذشته به قحطی و فقدان مرغ در چابهار و دزفول و توزیع ۲۰ هزار تومانی آن در مرداد سال جاری می‌رسد. قطعی آب و فقدان آب شربْ اکنون به معضل بسیاری از استان‌های مرزی، مناطق وسیع سیل‌زده و جمعیت خمیده، ذیل سیاست‌های مافیای آب و سدسازی شده است. روز گذشته مردم روستای بارانگرد ایذه در اعتراض به قطعی مکرر آب، جاده را بستند. آنها لب تشنه‌ی حسین و فغان از بی‌آبی را فریاد زدند. سلسله اعتراضاتی روزمره که وعده و نطق‌های پیشا انتخاباتی را نه تنها مضحکه‌ای از تاریخ می‌داند بلکه علیه آن متحد می‌شود. «متن از گروه نویسندگان #سرخط »

• گرسنگی و تشنگی‌تان را هم سرکوب می‌کنیم

  ۱۳ شهریور ۱۳۹۸

  با گذشت مدتی کوتاه، وقتی فشارهای اقتصادی بر توده‌ها شدت گرفت و جنگ قدرتِ درونی جبهه‌ی محافظه‌کاران، بالاتر رفت، طبقات پایین این فرصت را یافتند تا نارضایتی خود را به مکان‌های عمومی بکشانند. در تاریخ ۲ مرداد ۱۳۹۱ در نیشابور، کمبود و گرانی برخی کالاهای اساسی، ناخشنودی مردمِ منتظر در صف‌های کیلومتری عرضه‌ی مرغ دولتی را به یک راهپیمایی اعتراضی علیه دولتْ بدل کرد. درپی آن مقامات دولتی بلافاصله در محل حاضر شدند و وعده‌ی توزیع مرغ ارزان قیمت را دادند. حجت‌الاسلام موسویْ دادستان نیشابور در مسجد جامع شهر گفت: «شان نیشابوریان بیش از آن است که برای یک یا دو عدد مرغ در خیابان‌ها راه بروند و شعار بدهند...ما انقلاب نکردیم برای نان و آب». صحبت از نان و آب، یادآور بی‌آبی مطلق مناطق حاشیه‌نشین تهران نیز هست. در اردیبهشت سال ۱۳۹۲ جمعی از ساکنین محله‌ی سلطان‌آباد در نامه‌ای خطاب به فرماندار نوشتند: «اینجا محله‌ای فقیرنشین است و دستمان به جایی بند نیست. در روزهای تابستان و ماه رمضان سال‌های پیش و همین امسال، آب به صورت هفتگی و پشت سر هم قطع است و آدم را یاد صحرای کربلا می‌اندازد. مخصوصا لحن صحبت مدیران و کارمندان سازمان اب. شمر اند».

• گرسنگی و تشنگی‌تان را هم سرکوب می‌کنیم

  ۱۳ شهریور ۱۳۹۸

  گرسنگی و تشنگی‌تان را هم سرکوب می‌کنیم تا اوایل سال ۸۱ و در مدت زمانی کمتر از سه دهه، از مجموع بیش از ۵۰ درگیری و شورش شهری، افزون بر ۴۰ مورد آن در مناطق مطرودین شهری و روستایی رخ داده بود. مناطق حاشیه‌نشین تهران نظیر گود معصومی، چاله حصار، حمام چال و زنبورک خانه و مناطق جنوب شهر تهران (جوادیه، عبدل آباد و...) که روزها و هفته‌های نسبتا آرامی را در جریان اعتراضات خرداد ۸۸ گذرانده بود، در واکنش به برنامه‌ی ریاضت اقتصادی دولت احمدی‌نژاد خاموش نماند. جنتی، در خطبه‌ی نماز جمعه‌ی تهران، خشنودی خود را از آرامش سیاسی پسا آزادسازی این گونه ابراز کرد: «پیش‌بینی نمی‌شد که پس از اعلام هدفمند کردن یارانه‌ها وضعیت به این آرامی پیش برود و مردم بپذیرند. همان شبی که هدفمند کردن یارانه‌ها اعلام شد، در کنار پمپ‌های بنزین، نیروهای امنیتی و انتظامی آماده بودند ولی هیچ اتفاقی نیفتاد. عده‌ای نیز دل خوش کرده بودند که فتنه‌ها از سر گرفته می‌شود، اما میلیون‌ها آفرین بر شما مردم که آب از آب تکان نخورد، چرا که فهمیدید این طرح به نفع شماست». اظهار فضل جنتی مبنی بر حضور ماموران امنیتی و انتظامی به وحشت ۳ سال پیش‌تر از ایراد خطبه باز می‌گردد. در تاریخ ۶ تیر ۱۳۸۶، مردم در پی اعتراض به سهمیه بندی بنزین، پمپ بنزین‌ها را آتش زدند. پمپ بنزین‌های نيايش، حکيميه، پونک، نيروی هوايی، چندين پمپ بنزين در خيابان انقلاب، سه پمپ بنزين در خيابان آزادی، خيابان کارگر و پمپ بنزين سليمانيه به آتش کشيده شدند. درگيری مردم با ماموران يگان ويژه و موتورسواران لباس شخصی در برخی از مناطق ازجمله خوش، شهران، رسالت، تهرانپارس، افسريه، خاوران، پيروزی و اسلامشهر شدت بیشتری گرفت. خبرگزاری های فارس، ايسنا و ايرنا گزارش هایی را از ازدحام و آشوب در بيرجند، اصفهان، بندر عباس، خراسان رضوی، زنجان، آذربايجان شرقی و غربی، گرگان و مازندران منتشر کردند. اعتراضی وسیع که به دستگیری ۳۰۰ تن در تهران انجامید.