بیانیه ۱۷ زندانی سیاسی زن در حمایت از مادران معترض
۱۷ زندانی سیاسی زن در بیانیه‌ای حکومت جمهوری اسلامی را «حاکمیتی زن‌ستیز» خوانده‌اند که به جدال با زنان و مادران خواستار آزادی و عدالت برخاسته‌است.
منیره عربشاهی و مریم اکبری‌منفرد - دو تن از مادران زندانی
۱۷ زندانی سیاسی زن که در زندان اوین به سر می‌برند، در اعتراض به رویکرد جمهوری اسلامی در مواجهه با بازداشت مادران معترض به وضعیت فرزندانشان، بیانیه‌ای صادر کرده‌اند. آنها در این بیانیه نسبت به ستمی که بر زنان و مادران روا داشته می‌شود، اعتراض کرده‌اند.
امضاءکنندگان این بیانیه حکومت جمهوری اسلامی را «حاکمیتی زن‌ستیز» خوانده‌اند که به جدال با زنان و مادرانی می‌رود که برای آزادی و عدالت برخاسته‌اند. آنها معتقدند این جدال نشان از آگاهی افزون و گسترش مبارزه و اعتراضات زنان در عرصههای مختلف دارد.
امضاءکنندگان این بیانیه از گروه‌های مختلف کنش‌گران زن از جمله فعالان کارگری، فعالان حقوق زنان، فعالان حجاب اجباری، فعالان فرهنگی و مادران زندانیان سیاسی هستند. * نام نازنین زاغری، زندانی دو تابعیتی نیز در این فهرست به چشم می‌خورد.
آنها در بیانیه‌شان به چندین مورد از سرکوب و برخورد با مادران در ماه‌های اخیر اشاره کرده‌اند:
«تنها در چند ماه گذشته فرنگیس مظلوم به رغم بیماری به جرم دفاع از پسرش، سهیل عربی، بازداشت شد. مادر علیرضا شیرمحمدی به دلیل نداشتن ۸۰ میلیون‌تومان وثیقه، فرزند خود را در زندان از دست داد. راحله اصل احمدی به جرم خواست آزادی فرزندش، صبا کرد افشاری، بازداشت شد، و موارد متعدد دیگر.»
امضاءکنندگان این بیانیه که خود در زندان به سر می‌برند، از سرکوب «مردان و زنان آزاده» در جمهوری اسلامی انتقاد کرده‌اند و به طور خاص به رنج مادرانی پرداخته اند که هدف این سرکوب‌ها قرار گرفتند:
«زنان بسیاری فرزندان خود را در زندان به دنیا آورده و بزرگ کرده اند؛ مادرانی حتا از دیدن جسد و محل دفن فرزندان خود محروم شده اند؛ مادرانی به جرم‌خونخواهی فرزند خود یا درخواست آزادی فرزندشان به زندان روانه شده اند؛ یا مجبور به ترک فرزند چند ماهه خود شده اند و سالها بدون‌حتی یک روز مرخصی در هجران فرزندان خود در زندان گذرانده اند؛ مادرانی که حتی از ملاقات و دیدن فرزندانشان در سالن های ملاقات زندان ها محروم مانده اند؛ و مادران بی قراری هم پشت درهای زندان ساعت ها در انتظار بدیهی ترین حق خود و در آغوش کشیدن فرزندشان رنجی مشابه را متحمل می شوند.»
امضاءکنندگان این بیانیه که فرزندان برخی از آنها نیز به زندان افتاده اند، نوشته اند که این فشارهای امنیتی و دوری فرزندان زندانی بر مقاومت هرچه بیشتر مادران انجامیده است: «تداوم فشارها و فراق ها بر زنان طی سالهای اخیر را نه عامل شکستن مقاومت که گواه ثابت قدم تر شدن در مبارزه و اراده معطوف به آن می دانیم.»
امضاکنندگان از «همگان» دعوت کرده‌اند تا «دست در دست یکدیگر به امید روزهای روشن صدای مادران در بند باشند، چرا که باور دارند این عمل سرفصل رهایی وجدان دردآلود جامعه بشری است».
نظرها
نظری وجود ندارد.