ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

شش‌خطى شماره ۶٢

<p>شهرنوش پارسی&zwnj;پور - سیائو کوآ - زیادگى در کارهاى کوچک. در اینجا دو پسر بزرگ و کوچک خانواده آسمانى در کنار یکدیگر قرار گرفته&zwnj;اند.</p> <!--break--> <p>معنى این حالت این است که شمار خط&zwnj;هاى ضعیف به مراتب بیشتر از خط&zwnj;هاى قوى&zwnj;ست، و جالب است که در کتاب &laquo;تحولات&raquo;، پسران بیشتر از مادر ارث مى&zwnj;برند. ببینیم شش&zwnj;خطى چه مى&zwnj;گوید: <br /> &nbsp;</p> <p><strong>سه&zwnj;خطى بالایى چه&zwnj;آن برانگیختن، تندر<br /> سه&zwnj;خطى پائینى که&zwnj;ان در سکون، کوهستان</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>در حالى&zwnj;که در شش&zwnj;خطى تاکوآ به معناى فشار زیاد (شماره ٢٨) خط&zwnj;هاى قوى بیشتر بوده و در میانه دو خط ضعیف، در بالا و پائین، قرار گرفته بودند، در شش&zwnj;خطى حاضر خطوط ضعیف زیاد بوده و در اینجا نیز در خارج قرار گرفته&zwnj;اند، و خط&zwnj;هاى قوى در درون جاسازى شده&zwnj;اند. این در حقیقت مبناى استثنائى موقعیتى&zwnj;ست که به&zwnj;وسیله شش&zwnj;خطى شرح مى&zwnj;شود. هنگامى که خط&zwnj;هاى قوى در بیرون قرار مى&zwnj;گیرند ما شش&zwnj;خطى&zwnj; (شماره ٢٧) تولید خوراک را داریم، و یا چونگ فو (شماره ۶١) حقیقت درونى را داریم. هیچ&zwnj;یک از این&zwnj;ها نمایشگر یک حالت استثنائى نیستند. هنگامى که خط&zwnj;هاى قوى در درون زیاد هستند، ضرورتاً اراده خود را تحمیل مى&zwnj;کنند. چنین چیزى به&zwnj;وجودآورنده مبارزه و شرایط استثنایى در حالت کلى&zwnj;ست. اما در شش&zwnj;خطى حاضر عنصر ضعیف است که ضرورتاً باید با جهان بیرونى بورزد. اگر انسانى مقام قدرتمندى را اشغال کند که براى آن به دلیل طبیعت خود مناسب نیست، احتیاط شدیدى ضرورى به نظر مى&zwnj;رسد. <br /> &nbsp;</p> <p><strong>داورى<br /> زیادگى در کارهاى کوچک. موفقیت. <br /> پشتکار مطلوب است. <br /> کارهاى کوچک ممکن است انجام داد؛ کارهاى بزرگ نبایست انجام داد. <br /> پرنده در پرواز پیامى مى&zwnj;آورد: <br /> کوشش براى بالا رفتن خوب نیست، <br /> بهتر این است که در پائین باقى ماند. <br /> اقبال خوش بسیار بزرگ. </strong><br /> &nbsp;</p> <blockquote> <p><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/tkuf1jw_adler_in_landeanflug.jpg" alt="" />پرنده نباید کوشش کند بلندپروازى کرده و به سوى خورشید برود؛ او می&zwnj;بایست به سوى زمین بیاید که لانه&zwnj;اش در آنجاست.</p> </blockquote> <p>فروتنى و وجدان استثنائى تضمینى براى پاداش با موفقیت است؛ اما به هرحال اگر انسانى خودش را دست&zwnj;کم نگرفته باشد، این مهم است که این صفات نبایست تنها به اشکال خالى از محتوا و چاپلوسانه تبدیل شوند بلکه همیشه با رفتار سطح بالا در سلوک فردى ترکیب شوند. ما باید نیاز زمان را بفهمم تا توازن لازم براى جبران کمبود&zwnj;ها و خسارت&zwnj;ها را پیدا کنیم. در هر رویدادى ما نباید بر اساس موفقیتى بزرگ محاسبه کنیم، زیرا که کمبود قدرت لازم وجود دارد. در اینجا پیام مهمى پنهان است که شخص نباید براى چیزهاى بزرگ کوشش کند، بلکه باید به چیزهاى کوچک قناعت کند.</p> <p>ساختار شش&zwnj;خطى این ایده را به ذهن متبادر مى کند که این پیام به وسیله پرنده&zwnj;اى آورده مى شود. در تا کوا که به معناى فشار بزرگ است (شش خطى شماره ٢٨)، چهار خط قوى در درون قرار گرفته و از طریق دو خط ضعیف در بیرون حمایت مى&zwnj;شوند، و این به دست&zwnj;دهنده انگاره سقفى&zwnj;ست که شکم داده است. در اینجا خطوط ضعیف حمایت&zwnj;کننده هر دو در بیرون قرار گرفته&zwnj;اند و زیر فشار هستند؛ این انگآره یک پرنده در حال پرواز را به دست مى&zwnj;دهد. اما یک پرنده نباید کوشش کند بلندپروازى کرده و به سوى خورشید برود؛ او می&zwnj;بایست به سوى زمین بیاید که لانه&zwnj;اش در آنجاست. در چنین حالتى پیامى که در شش&zwnj;خطى هست منعکس مى&zwnj;شود. <br /> &nbsp;</p> <p><strong>انگاره<br /> تندر در کوهستان: <br /> انگاره زیادگى کارهاى کوچک. <br /> از این قرار انسان بر&zwnj;تر در عملکرد خود به حرمت گذاشتن بهاء مى&zwnj;دهد. <br /> در هنگام مصیبت او بر اندوه تأکید دارد. <br /> در صرف هزینه او بر عقل معاش تکیه مى&zwnj;کند. </strong><br /> &nbsp;&nbsp;</p> <p>تندر در کوهستان متفاوت از تندر در دشت است. در کوهستان تندر بسیار نزدیک&zwnj;تر به نظر مى&zwnj;رسد؛ در خارج از کوهستان بسیار کمتر از یک توفان معمولى شنیده مى&zwnj;شود. از این قرار انسان بر&zwnj;تر از این انگاره مفهومى لازم را بیرون مى&zwnj;کشد: او همیشه باید بیشتر از انسان معمولى چشمانش را به دقت و به طور مستقیم متوجه انجام وظیفه&zwnj;اش بکند، ولو اینکه این باعث شود که رفتار او در جهان بیرونى کم&zwnj;اهمیت جلوه کند. او به&zwnj;نحوى استثنایى مراقب اعمالش است. در هنگام مصیبت احساس براى او معنایى بیشتر از تشریفات آئینى دارد. در تمام مخارج شخصى&zwnj;اش او به نحوى افراطى ساده و بى&zwnj;ادعاست. در مقایسه با انسان معمولى همه چیز باعث مى&zwnj;شود تا استثنائى جلوه کند. در مفهوم خالص رفتارى این حقیقت نهفته است که او در مسائل بیرونى در کنار افراد فرودست قرار دارد. <br /> &nbsp;&nbsp;</p> <p><strong>خط&zwnj;ها<br /> شش در خط آغازین یعنى: <br /> پرنده در پرواز با بداقبالى روبرو مى&zwnj;شود. <br /> </strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>یک پرنده می&zwnj;بایست تا وقتى پر و بال درنیاورده در لانه&zwnj;اش باقى بماند. اگر او پیش از این زمان دست به پرواز بزند بداقبالى را به سوى خود دعوت مى&zwnj;کند. هنگامى که همه چیز متوجه شکست است موازین خارق&zwnj;العاده&zwnj;اى را می&zwnj;بایست در مد نظر قرار داد. در آغاز ما باید تا جاى ممکن از طریقى سنتى دست به عمل بزنیم؛ در غیر این صورت نیروى ما تحلیل رفته و چیزى نیز به&zwnj;دست نیامده است. <br /> &nbsp;</p> <p><strong>شش در خط دوم یعنى: <br /> آن زن از کنار نیایش عبور مى&zwnj;کند<br /> و با جده&zwnj;اش ملاقات مى&zwnj;کند. <br /> آن مرد به شاهزاده&zwnj;اش نمى&zwnj;رسد<br /> و با صاحب منصب ملاقات مى&zwnj;کند. <br /> سرزنشى نیست. </strong><br /> &nbsp;</p> <p>دو وضعیت استثنائى در اینجا مورد مثال است. در معبد اجدادى که سلسله مراتب نسل&zwnj;ها غلبه دارد نوه در&zwnj;&zwnj; همان جهتى مى&zwnj;ایستد که پدربزرگ. بنابراین نزدیک&zwnj;ترین خویشاوندى با پدر بزرگش هست. خط فعلى همسر نوه را توصیف مى&zwnj;کند که در جریان مراسم قربانى از کنار نیا عبور کرده و به سوى جده مى&zwnj;رود. این رفتار غیر عادى به هرحال تظاهرى&zwnj;ست از فروتنى او. او با خطر کردن در نزدیک شدن به جده، نشان مى&zwnj;دهد که به دلیل همجنس بودن به او وابسته است. پس در اینجا انحراف از قاعده اشتباه نیست. <br /> &nbsp;</p> <p>انگاره دیگر وضعیت مأمورى&zwnj;ست که در اطاعت از قوانین، نخست در جست&zwnj;وجوى باریابى به حضور شاهزاده است. اگر در این کار موفق نیست کوشش آگاهانه&zwnj;اى در انجام این&zwnj;کار به خرج نمى&zwnj;دهد، بلکه در جاى خود میان بقیه مأموران باقى مى&zwnj;ماند. چنین محدودیت خارق&zwnj;العاده اى در زمان&zwnj;هاى استثنائى اشتباه نیست. (قانون این است که هر صاحب&zwnj;منصبى در آغاز باید به حضور شاهزاده که از طریق او به کار منصوب شده، بار یابد. (در اینجا اما ملاقات با وزیر انجام مى گیرد.) <br /> &nbsp;</p> <p><strong>نه در خط سوم یعنى: <br /> اگر شخص به&zwnj;شدت محتاط نباشد، <br /> شخصى ممکن است از پشت سر بیاید و به او ضربه بزند. <br /> بداقبالى. <br /> </strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>در زمان&zwnj;هاى معینى، به طور حتم احتیاطى خارق&zwnj;العاده واجب است. اما درست در چنین موقعیت&zwnj;هاى زندگى است که ما شخصیت&zwnj;هاى درستکار و قوى را پیدا مى&zwnj;کنیم که آگاه از درست کردار بودن خود از مراقبت کردن از خود اکراه دارند، چرا که این&zwnj;کار را بى&zwnj;اهمیت مى&zwnj;دانند. بر عکس آن&zwnj;ها با غرور و بى&zwnj;غرض به راه خود مى&zwnj;روند. اما این اعتماد به خود آن&zwnj;ها را گول مى&zwnj;زند. در راهشان خطراتى وجود دارد که براى مقابله با آن&zwnj;ها مهیا نیستند. اما چنین خطرى غیر قابل اجتناب نیست؛ شخص مى&zwnj;تواند از آن&zwnj;ها بگریزد، اگر این را بفهمد که زمان ایجاب مى&zwnj;کند که به چیزهاى کوچک و بى&zwnj;اهمیت با دقت توجه کند. <br /> &nbsp;<strong><br /> </strong></p> <p><strong>نه در خط چهارم یعنى: <br /> سرزنشى نیست. او با دیگرى ملاقات مى&zwnj;کند بى&zwnj;آنکه از کنارش عبور کند. <br /> رفتن باعت خطر مى&zwnj;شود. شخص باید مراقب باشد. <br /> عمل نکنید. دائم مراقب باشید. </strong><br /> &nbsp;</p> <p>سختى در شخصیت از طریق موقعیت فروتنانه تعدیل مى&zwnj;شود، پس اشتباهى رخ نمى&zwnj;دهد. موقعیت طلب دقت خارق&zwnj;العاده&zwnj;اى را دارد؛ شخص نباید با تکیه به خود کوشش بکند تا به نتیجه دلخواه برسد. و اگر شخص بر این کار مصمم باشد و با کوشش در جهت هدفش گام بردارد، در خطر خواهد افتاد. پس شخص باید مراقب بوده و عمل نکرده بلکه در درون به مقاومت ادامه دهد. <br /> &nbsp;<strong><br /> </strong></p> <p><strong>شش در خط پنجم یعنى: <br /> ابرهاى انبوه، <br /> بارانى در ناحیه غربى ما نمى&zwnj;بارد. <br /> شاهزاده تیر مى&zwnj;اندازد و او را که در غار است مجروح مى&zwnj;کند. </strong><br /> &nbsp;</p> <p>در مقام جاى بلندى که در اینجا مد نظر است انگاره پرنده در پرواز به ابرهاى در پرواز تبدیل مى&zwnj;شود. اما هرچند که ابر&zwnj;ها بسیار انبوه هستند، در آسمان حرکت مى&zwnj;کنند اما بارانى نمى&zwnj;بارد. به همین شکل در زمان&zwnj;هاى استثنائى ممکن است فردى با جنم رهبرى وجود داشته باشد که توان منظم کردن جهان را داشته باشد، اما او نمى&zwnj;تواند به چیزى برسد یا مردم را برکت بخشد، چرا که تنهاست و یاورى ندارد. در چنین زمان&zwnj;هایى یک انسان باید در جست&zwnj;وجوى کمک&zwnj;دهندگانى باشد که با تکیه بر یاورى آن&zwnj;ها کار را به ثمر برساند. اما این شخص باید کمک&zwnj;دهندگان را که در گوشه عزلت کناره گرفته&zwnj;اند بیابد. در اینجا نه نام بلند آن&zwnj;ها و نه شهرتشان اهمیتى ندارد. بلکه کار هشیارانه آن&zwnj;هاست که از اهمیت برخوردار است. در چنین حالت فروتنانه&zwnj;اى&zwnj;ست که انسان درست پیدا شده و به&zwnj;رغم تمامى مشکلات کارهاى استثنائى به انجام مى&zwnj;رسد. <br /> <strong><br /> </strong></p> <p><strong>شش در خط بالا یعنى: <br /> او از دیگرى عبور کرده، ملاقاتش نمى&zwnj;کند. <br /> پرنده در پرواز او را ترک مى&zwnj;کند. <br /> بداقبالى. <br /> این به معناى اقبال بد و صدمه دیدن است. <br /> </strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>اگر شخصى به بالاى هدف تیراندازى کند نمى&zwnj;تواند آن را هدف قرار دهد. اگر یک پرنده به لانه خود نیاید اما در بالا&zwnj;تر و بالا&zwnj;تر پرواز کند لاجرم به دام صیاد مى&zwnj;افتد. آن کس که در زمان&zwnj;هاى استثنائى کارهاى کوچک نمى&zwnj;داند چگونه باید متوقف شود، بلکه اما بى&zwnj;وقفه رو به جلو فشار مى&zwnj;آورد، بداقبالى را که در دست خدا و مردم است به سوى خود مى&zwnj;کشد، چرا که از نظم طبیعت خارج شده است.<br /> &nbsp;</p> <p>در همین زمینه:</p> <p><a href="#http://radiozamaneh.com/taxonomy/term/12211">برنامه رادیویی &laquo;با خانم نویسنده&raquo; در کتاب زمانه</a></p> <p><a href="#http://radiozamaneh.com/taxonomy/term/2271">برنامه&zwnj;های رادیویی شهرنوش پارسی&zwnj;پور در رادیو زمانه</a><br /> <a href="http://shahrnushparsipur.com/">وب&zwnj;سایت شهرنوش پارسی&zwnj;پور</a></p>

شهرنوش پارسی‌پور - سیائو کوآ - زیادگى در کارهاى کوچک. در اینجا دو پسر بزرگ و کوچک خانواده آسمانى در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند.

معنى این حالت این است که شمار خط‌هاى ضعیف به مراتب بیشتر از خط‌هاى قوى‌ست، و جالب است که در کتاب «تحولات»، پسران بیشتر از مادر ارث مى‌برند. ببینیم شش‌خطى چه مى‌گوید:
 

سه‌خطى بالایى چه‌آن برانگیختن، تندر
سه‌خطى پائینى که‌ان در سکون، کوهستان

در حالى‌که در شش‌خطى تاکوآ به معناى فشار زیاد (شماره ٢٨) خط‌هاى قوى بیشتر بوده و در میانه دو خط ضعیف، در بالا و پائین، قرار گرفته بودند، در شش‌خطى حاضر خطوط ضعیف زیاد بوده و در اینجا نیز در خارج قرار گرفته‌اند، و خط‌هاى قوى در درون جاسازى شده‌اند. این در حقیقت مبناى استثنائى موقعیتى‌ست که به‌وسیله شش‌خطى شرح مى‌شود. هنگامى که خط‌هاى قوى در بیرون قرار مى‌گیرند ما شش‌خطى‌ (شماره ٢٧) تولید خوراک را داریم، و یا چونگ فو (شماره ۶١) حقیقت درونى را داریم. هیچ‌یک از این‌ها نمایشگر یک حالت استثنائى نیستند. هنگامى که خط‌هاى قوى در درون زیاد هستند، ضرورتاً اراده خود را تحمیل مى‌کنند. چنین چیزى به‌وجودآورنده مبارزه و شرایط استثنایى در حالت کلى‌ست. اما در شش‌خطى حاضر عنصر ضعیف است که ضرورتاً باید با جهان بیرونى بورزد. اگر انسانى مقام قدرتمندى را اشغال کند که براى آن به دلیل طبیعت خود مناسب نیست، احتیاط شدیدى ضرورى به نظر مى‌رسد.
 

داورى
زیادگى در کارهاى کوچک. موفقیت.
پشتکار مطلوب است.
کارهاى کوچک ممکن است انجام داد؛ کارهاى بزرگ نبایست انجام داد.
پرنده در پرواز پیامى مى‌آورد:
کوشش براى بالا رفتن خوب نیست،
بهتر این است که در پائین باقى ماند.
اقبال خوش بسیار بزرگ.

 

پرنده نباید کوشش کند بلندپروازى کرده و به سوى خورشید برود؛ او می‌بایست به سوى زمین بیاید که لانه‌اش در آنجاست.

فروتنى و وجدان استثنائى تضمینى براى پاداش با موفقیت است؛ اما به هرحال اگر انسانى خودش را دست‌کم نگرفته باشد، این مهم است که این صفات نبایست تنها به اشکال خالى از محتوا و چاپلوسانه تبدیل شوند بلکه همیشه با رفتار سطح بالا در سلوک فردى ترکیب شوند. ما باید نیاز زمان را بفهمم تا توازن لازم براى جبران کمبود‌ها و خسارت‌ها را پیدا کنیم. در هر رویدادى ما نباید بر اساس موفقیتى بزرگ محاسبه کنیم، زیرا که کمبود قدرت لازم وجود دارد. در اینجا پیام مهمى پنهان است که شخص نباید براى چیزهاى بزرگ کوشش کند، بلکه باید به چیزهاى کوچک قناعت کند.

ساختار شش‌خطى این ایده را به ذهن متبادر مى کند که این پیام به وسیله پرنده‌اى آورده مى شود. در تا کوا که به معناى فشار بزرگ است (شش خطى شماره ٢٨)، چهار خط قوى در درون قرار گرفته و از طریق دو خط ضعیف در بیرون حمایت مى‌شوند، و این به دست‌دهنده انگاره سقفى‌ست که شکم داده است. در اینجا خطوط ضعیف حمایت‌کننده هر دو در بیرون قرار گرفته‌اند و زیر فشار هستند؛ این انگآره یک پرنده در حال پرواز را به دست مى‌دهد. اما یک پرنده نباید کوشش کند بلندپروازى کرده و به سوى خورشید برود؛ او می‌بایست به سوى زمین بیاید که لانه‌اش در آنجاست. در چنین حالتى پیامى که در شش‌خطى هست منعکس مى‌شود.
 

انگاره
تندر در کوهستان:
انگاره زیادگى کارهاى کوچک.
از این قرار انسان بر‌تر در عملکرد خود به حرمت گذاشتن بهاء مى‌دهد.
در هنگام مصیبت او بر اندوه تأکید دارد.
در صرف هزینه او بر عقل معاش تکیه مى‌کند.

  

تندر در کوهستان متفاوت از تندر در دشت است. در کوهستان تندر بسیار نزدیک‌تر به نظر مى‌رسد؛ در خارج از کوهستان بسیار کمتر از یک توفان معمولى شنیده مى‌شود. از این قرار انسان بر‌تر از این انگاره مفهومى لازم را بیرون مى‌کشد: او همیشه باید بیشتر از انسان معمولى چشمانش را به دقت و به طور مستقیم متوجه انجام وظیفه‌اش بکند، ولو اینکه این باعث شود که رفتار او در جهان بیرونى کم‌اهمیت جلوه کند. او به‌نحوى استثنایى مراقب اعمالش است. در هنگام مصیبت احساس براى او معنایى بیشتر از تشریفات آئینى دارد. در تمام مخارج شخصى‌اش او به نحوى افراطى ساده و بى‌ادعاست. در مقایسه با انسان معمولى همه چیز باعث مى‌شود تا استثنائى جلوه کند. در مفهوم خالص رفتارى این حقیقت نهفته است که او در مسائل بیرونى در کنار افراد فرودست قرار دارد.
  

خط‌ها
شش در خط آغازین یعنى:
پرنده در پرواز با بداقبالى روبرو مى‌شود.

یک پرنده می‌بایست تا وقتى پر و بال درنیاورده در لانه‌اش باقى بماند. اگر او پیش از این زمان دست به پرواز بزند بداقبالى را به سوى خود دعوت مى‌کند. هنگامى که همه چیز متوجه شکست است موازین خارق‌العاده‌اى را می‌بایست در مد نظر قرار داد. در آغاز ما باید تا جاى ممکن از طریقى سنتى دست به عمل بزنیم؛ در غیر این صورت نیروى ما تحلیل رفته و چیزى نیز به‌دست نیامده است.
 

شش در خط دوم یعنى:
آن زن از کنار نیایش عبور مى‌کند
و با جده‌اش ملاقات مى‌کند.
آن مرد به شاهزاده‌اش نمى‌رسد
و با صاحب منصب ملاقات مى‌کند.
سرزنشى نیست.

 

دو وضعیت استثنائى در اینجا مورد مثال است. در معبد اجدادى که سلسله مراتب نسل‌ها غلبه دارد نوه در‌‌ همان جهتى مى‌ایستد که پدربزرگ. بنابراین نزدیک‌ترین خویشاوندى با پدر بزرگش هست. خط فعلى همسر نوه را توصیف مى‌کند که در جریان مراسم قربانى از کنار نیا عبور کرده و به سوى جده مى‌رود. این رفتار غیر عادى به هرحال تظاهرى‌ست از فروتنى او. او با خطر کردن در نزدیک شدن به جده، نشان مى‌دهد که به دلیل همجنس بودن به او وابسته است. پس در اینجا انحراف از قاعده اشتباه نیست.
 

انگاره دیگر وضعیت مأمورى‌ست که در اطاعت از قوانین، نخست در جست‌وجوى باریابى به حضور شاهزاده است. اگر در این کار موفق نیست کوشش آگاهانه‌اى در انجام این‌کار به خرج نمى‌دهد، بلکه در جاى خود میان بقیه مأموران باقى مى‌ماند. چنین محدودیت خارق‌العاده اى در زمان‌هاى استثنائى اشتباه نیست. (قانون این است که هر صاحب‌منصبى در آغاز باید به حضور شاهزاده که از طریق او به کار منصوب شده، بار یابد. (در اینجا اما ملاقات با وزیر انجام مى گیرد.)
 

نه در خط سوم یعنى:
اگر شخص به‌شدت محتاط نباشد،
شخصى ممکن است از پشت سر بیاید و به او ضربه بزند.
بداقبالى.

در زمان‌هاى معینى، به طور حتم احتیاطى خارق‌العاده واجب است. اما درست در چنین موقعیت‌هاى زندگى است که ما شخصیت‌هاى درستکار و قوى را پیدا مى‌کنیم که آگاه از درست کردار بودن خود از مراقبت کردن از خود اکراه دارند، چرا که این‌کار را بى‌اهمیت مى‌دانند. بر عکس آن‌ها با غرور و بى‌غرض به راه خود مى‌روند. اما این اعتماد به خود آن‌ها را گول مى‌زند. در راهشان خطراتى وجود دارد که براى مقابله با آن‌ها مهیا نیستند. اما چنین خطرى غیر قابل اجتناب نیست؛ شخص مى‌تواند از آن‌ها بگریزد، اگر این را بفهمد که زمان ایجاب مى‌کند که به چیزهاى کوچک و بى‌اهمیت با دقت توجه کند.
 

نه در خط چهارم یعنى:
سرزنشى نیست. او با دیگرى ملاقات مى‌کند بى‌آنکه از کنارش عبور کند.
رفتن باعت خطر مى‌شود. شخص باید مراقب باشد.
عمل نکنید. دائم مراقب باشید.

 

سختى در شخصیت از طریق موقعیت فروتنانه تعدیل مى‌شود، پس اشتباهى رخ نمى‌دهد. موقعیت طلب دقت خارق‌العاده‌اى را دارد؛ شخص نباید با تکیه به خود کوشش بکند تا به نتیجه دلخواه برسد. و اگر شخص بر این کار مصمم باشد و با کوشش در جهت هدفش گام بردارد، در خطر خواهد افتاد. پس شخص باید مراقب بوده و عمل نکرده بلکه در درون به مقاومت ادامه دهد.
 

شش در خط پنجم یعنى:
ابرهاى انبوه،
بارانى در ناحیه غربى ما نمى‌بارد.
شاهزاده تیر مى‌اندازد و او را که در غار است مجروح مى‌کند.

 

در مقام جاى بلندى که در اینجا مد نظر است انگاره پرنده در پرواز به ابرهاى در پرواز تبدیل مى‌شود. اما هرچند که ابر‌ها بسیار انبوه هستند، در آسمان حرکت مى‌کنند اما بارانى نمى‌بارد. به همین شکل در زمان‌هاى استثنائى ممکن است فردى با جنم رهبرى وجود داشته باشد که توان منظم کردن جهان را داشته باشد، اما او نمى‌تواند به چیزى برسد یا مردم را برکت بخشد، چرا که تنهاست و یاورى ندارد. در چنین زمان‌هایى یک انسان باید در جست‌وجوى کمک‌دهندگانى باشد که با تکیه بر یاورى آن‌ها کار را به ثمر برساند. اما این شخص باید کمک‌دهندگان را که در گوشه عزلت کناره گرفته‌اند بیابد. در اینجا نه نام بلند آن‌ها و نه شهرتشان اهمیتى ندارد. بلکه کار هشیارانه آن‌هاست که از اهمیت برخوردار است. در چنین حالت فروتنانه‌اى‌ست که انسان درست پیدا شده و به‌رغم تمامى مشکلات کارهاى استثنائى به انجام مى‌رسد.

شش در خط بالا یعنى:
او از دیگرى عبور کرده، ملاقاتش نمى‌کند.
پرنده در پرواز او را ترک مى‌کند.
بداقبالى.
این به معناى اقبال بد و صدمه دیدن است.

اگر شخصى به بالاى هدف تیراندازى کند نمى‌تواند آن را هدف قرار دهد. اگر یک پرنده به لانه خود نیاید اما در بالا‌تر و بالا‌تر پرواز کند لاجرم به دام صیاد مى‌افتد. آن کس که در زمان‌هاى استثنائى کارهاى کوچک نمى‌داند چگونه باید متوقف شود، بلکه اما بى‌وقفه رو به جلو فشار مى‌آورد، بداقبالى را که در دست خدا و مردم است به سوى خود مى‌کشد، چرا که از نظم طبیعت خارج شده است.
 

در همین زمینه:

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

نظری وجود ندارد.