ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

هزینه‌ی نجومی حکومت اسلامی برای بیرون رفت از انزوا

<p>ایرج ادیب&zwnj;زاده &minus; تهران قرار است در فاصله&zwnj;ی روزهای پنجم تا دهم شهریورماه به دلیل میزبانی اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد تعطیل باشد. لغو برخی از پروازهای فرودگاه مهرآباد، طرح ویژه جمع&zwnj;آوری گدایان، تعطیل مجلس و نیز اقدامات شدید امنیتی در پایتخت ایران توسط سپاه پاسداران، و کلاً نوعی حکومت نظامی، از اقدام&zwnj;های در پیش روی مقام&zwnj;های جمهوری اسلامی برای اجلاس روزهای نهم و دهم شهریورماه خواهد بود.</p> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا گفته است که جمهوری اسلامی شایستگی میزبانی رهبران جنبش غیرمتعهدها را ندارد. سخنگوی ستاد برگزاری اجلاس محمد فرقانی گفته است، از بیان نام رهبرانی که به تهران می&zwnj;روند خودداری می&zwnj;کند. به گفته&zwnj;ی او &laquo;پس از اعلام نام برخی سران کشورهایی که در این اجلاس شرکت می&zwnj;کنند، نامبرده انصراف داده است.&raquo; ممکن است بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل هم انصراف دهد، چیزی که باعث شد علی لاریجانی پیشاپیش به انتقاد تند از او پردازد.</div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL"><b>●</b><b> گفت&zwnj;وگو با رضا تقی&zwnj;زاده</b></div> <div dir="RTL"><b><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20120821_PMI_Ejlas_Taghizadeh_adibzadeh.mp3"><img align="right" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon_14.jpg" /></a>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">در گفت&zwnj;وگو با آقای رضا تقی&zwnj;زاده استاد پیشین دانشگاه گلاسکو و کارشناس سیاسی این پرسش را مطرح می&zwnj;کنم که:</div> <div dir="RTL"><b>تعطیل کردن پایتخت ۱۵ یا ۱۶ میلیونی ایران به مدت یک هفته را برای کنفرانس سران کشورهای غیرمتعهد، که حالا بسیار کمرنگ و بی&zwnj;تأثیر هم شده است، چگونه ارزیابی می&zwnj;کنید؟ </b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL"><b>رضا تقی&zwnj;زاده:</b> جمهوری اسلامی واقعاً نظامی&zwnj;ست که کارهای بی&zwnj;سابقه انجام می&zwnj;دهد. تعطیل پایتخت به مدت بیشتر از ۱۰ روز به&zwnj;عنوان میزبان یک کنفرانس بی&zwnj;رونق و با حضور جمعی از کشورهای همسایه ازجمله اقداماتی&zwnj;ست که جمهوری اسلامی به آن مبادرت کرده است. جمهوری اسلامی همیشه سعی می&zwnj;کند همه&zwnj;ی تخم&zwnj;مرغ&zwnj;های سیاسی&zwnj;ـ اقتصادیش را در یک سبد واحد بگذارد و در انتها نتیجه&zwnj;ی محاسبات او هم مطابق انتظار نیست. تعطیل تهران از نمونه&zwnj;ی این کارهاست و چیزی&zwnj;ست که در هیچ یک از ادوار گذشته&zwnj; میزبانی جلسات سران کنفرانس جنبش غیرمتعهدها در کشورهای دیگر سابقه نداشته است. آخرین جلسه&zwnj; این کنفرانس در محل ییلاقی و تفریحی مصر شرم&zwnj;الشیخ برگزار شد که به مدت دو روز صورت گرفت و نه به تعطیل پایتخت و نه تعطیل هیچ یک از مراکز شهری انجامید. پیش از آن هاوانا مرکز کوبا میزبان این کنفرانس بود و اتفاق خاصی هم نیفتاد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">واقعاً حضور چند رئیس کشور در یک شهر نبایستی باعث اخلال در کار روزانه&zwnj;ی مردم شود و به تعطیل عمومی بیانجامد. البته دولت آقای احمدی&zwnj;نژاد از نظر اعلام تعطیلات شاید رکوردار باشد. نه تنها در دوران تاریخ معاصر ایران، بلکه در تمامی منطقه و این نمونه&zwnj;ی تعطیلی تهران باز بدون داشتن هر نوع توجیه از اقدامات دیگری&zwnj;ست که آقای احمدی&zwnj;نژاد معمولاً در جهت تعطیل شهر و تعطیل کشور در گذشته هم انجام داده.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>شما گفتید کنفرانس بی&zwnj;رونق. جنبش عدم تعهد در سالهایی که دو قطب اصلی در جهان حضور داشتند، به&zwnj;ویژه در سالهای ۱۹۶۱ به بعد، می&zwnj;توانست وزنه&zwnj;ای باشد. حالا چه وضعیتی پیدا کرده که شما می&zwnj;گوید کنفرانس بی&zwnj;رونق؟ </b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">همان طور که شما هم اشاره کردید، جنبش عدم تعهد در دهه&zwnj;ی ۱۹۶۰ ظاهراً به&zwnj;عنوان ارائه&zwnj; راه سوم بین دو بلوک موجود آن موقع یعنی غرب به رهبری آمریکا و شرق به رهبری اتحاد جماهیر شوروی سابق به&zwnj;وجود آمد. ولی کشورهایی که عضویت این جنبش را پذیرفتند و یا به آن گرویدند، کشورهایی بودند که متفاوت بودند با جوامع غربی. یعنی اگر ایران پیش از انقلاب در پیمان سنتو عضو بود و پیمان سنتو همکاری نظامی با پیمان ناتو داشت، برای عضویت در جنبش غیرمتعهدها نمی&zwnj;توانست حائز شرایط باشد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">درحالی که کشورهای دیگری مثل مصر یا غنا یا هند و یا یوگسلاوی سابق و یا اندونزی هرکدام&zwnj;شان یا دارای گروههای چپ قوی در رهبری دولت بودند و یا مناسبات بسیار نزدیک با اتحاد جماهیر شوروی داشتند. مثلاً سوکارنو که یکی از پنج عضو بنیان&zwnj;گذار این جنبش بود، بزرگترین حزب کمونیست دنیا را در اندونزی داشت و خود او هم رهبری این کشور را در اختیار داشت.</div> <p>&nbsp;</p> <blockquote> <p><img width="202" height="225" align="middle" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/reza_taghizadeh.jpg" />رضا تقی&zwnj;زاده:<br /> &laquo;ایران کشوری&zwnj;ست که به&zwnj;خصوص در طول دو سال گذشته انزوای سیاسی&zwnj;اش در منطقه تشدید شده است. دوستان سنتی&zwnj;اش را از دست داده، مناسبات کاریش با کشورهای همسایه نظیر عربستان به مناسباتی خصمانه تبدیل شده و حالا در طول هشت ماه گذشته در نتیجه&zwnj; اعمال تحریم&zwnj;های یکجانبه&zwnj;ی آمریکا و اروپا اقتصادش در وضعیت اضطراری قرار گرفته است و مردم در داخل در نهایت نارضایتی هستند، زیرا از وضعیت معیشتی خودشان رنج می&zwnj;برند و تنگناهای سیاسی گذشته هم همچنان باقی بوده.<br /> جمهوری اسلامی تصور می&zwnj;کند با برگزاری کنفرانس جنبش عدم تعهد و پذیرایی از تعدادی کشورهای همسایه و یا کشورهای آمریکای لاتین و چند کشور آفریقایی، می&zwnj;تواند آن چیزی را که به&zwnj;عنوان انزوای سیاسی قابل مشاهده است، به&zwnj;عنوان شائبه معرفی کند و از کنار این جریان بگذرد. در حالی که مردم با درایت این وضعیت را می&zwnj;بینند. من تصور می&zwnj;کنم که با برگزاری این کنفرانس نه نارضایتی&zwnj;های داخلی مردم آرام&zwnj;تر خواهد شد و نه انزوای سیاسی ایران و وضعیت موجودش تغییر پیدا می&zwnj;کند.&raquo;</p> </blockquote> <div dir="RTL">بنابراین می&zwnj;شود گفت که علی&zwnj;رغم ادعای بی&zwnj;طرفی، جنبش غیرمتعهدها کاملاً در جیب اتحاد جماهیر شوروی بود و در کنار فعالیت&zwnj;های سیاسی گروه موسوم به گروه پیمان ورشو قرار گرفته بود. بعد از دوران جنگ سرد، یعنی انحلال اتحاد جماهیر شوروی در اوایل دهه&zwnj; ۹۰، در سال ۱۹۹۱، دیگر وجه تسمیه بقای جنبش تا حدود زیادی از بین رفت. البته در فاصله&zwnj;ی دهه ۸۰ تا دهه ۹۰ هم کشورهای متفاوتی به جنبش پیوستند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">مثلاً ایران بلافاصله پس از انقلاب به&zwnj;عنوان هشتادوششمین عضو این جنبش به گروه غیرمتعهدها پیوست. جنبش از ابتدا هم دارای یک تأثیر تبلیغاتی بود و علت این تأثیر هم حضور آدمهایی بود مثل قوام نکرومه رئيس جمهور وقت غنا یا جمال&zwnj; عبدالناصر رئیس جمهور مصر و یا سوکارنو که سخنورهای خوبی بودند و یا حرفهای آنها در جامعه جهانی تأثیرگذار بود. وگرنه جنبش عدم تعهد فاقد یک ساختار حقوقی شناخته&zwnj;شده است و تصمیمات آن شکل قانونی ندارد. حالاهم جلساتش فقط در حد برگزاری گردهمایی وزرای خارجه است، در زمان برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل متحد و قبل از برگزاری این اجلاس. تأثیر دیگری جنبش در تحولات روز دنیا ندارد و حالا تضادهای درونی جنبش هم در تأثیرگذاری کمترش حتی در شکل تبلیغاتی کمک کرده است.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>در فاصله&zwnj;ی نزدیک به چهار روز به این کنفرانس در تهران، انصراف بسیاری از میهمانان دعوت&zwnj;شده هم موضوع روز است. سخنگوی ستاد برگزاری محمد فرقانی این انصراف&zwnj;ها را ناشی از فشار دشمنان ایران می&zwnj;داند، ازجمله نرفتن آقای بانکی مون به تهران. آیا به نظر شما فشار &laquo;دشمنان جمهوری اسلامی&raquo; یا &laquo;دشمنان ایران&raquo; بوده یا منزوی شدن هرچه بیشتر کنونی ایران در سطح جهان؟ </b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">به نظر من هر دو مورد موارد بااهمیتی هستند. یکی این که ایران به&zwnj;هرحال کشوری منزوی&zwnj;ست. ایران موضوع چهار قطعنامه&zwnj;ی تنبیهی جاری شورای امنیت سازمان ملل متحد است. و حتی اگر با وجود این بازدارنده&zwnj;ها ایران به علت داشتن قدرت خرید می&zwnj;توانست کشورهای دیگر صادرکننده کالا را به ادامه&zwnj;ی همکاری نزدیک ترغیب کند، حالا با کاهش بضاعت اقتصادی ایران و کاهش قدرت خرید ایران که نتیجه مستقیم کاهش صادرات نفت ایران است، ایران این بضاعت را هم از دست می&zwnj;دهد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">بنابراین جاذبه&zwnj;ی زیادی در دنیا وجود ندارد برای قرارگرفتن در کنار ایران. حال علاوه بر این نکات سخنگوی وزارت خارجه آمریکا اعلام می&zwnj;&zwnj;کند که تهران شهر مناسبی برای برگزاری این کنفرانس نیست. این نشان&zwnj; می&zwnj;دهد که دیپلماسی آمریکا در جهت تشویق کردن کشورهای عضو جنبش برای نرفتن به تهران به موفقیت&zwnj;های نسبی دست پیدا کرده و تأثیرگذاری این سیاست منجمله بر دبیرکل سازمان ملل متحد می&zwnj;تواند یکی از نشانه&zwnj;های آن باشد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">تهران انتظار داشت رفتن آقای بانکی مون دبیرکل سازمان ملل به تهران و همین طور پذیرایی از آقای مرسی رئیس جمهور مصر اعتبار این کنفرانس را بالا برد، ضمن این که از این فرصت استفاده کند برای تلاش در جهت عادی&zwnj;سازی مناسبات قطع شده ایران و مصر. ولی حتی در وضعیت موجود با وجود پذیرفتن ضمنی سفر آقای مرسی به تهران که یک امر قراردادی و قابل انتظار باید باشد، حضور او هم در تهران در وضعیت فعلی در تردید قرار دارد و ممکن است آقای مرسی به جای خودش آقای محمود مکی معاون تازه معرفی&zwnj;شده&zwnj;اش را به تهران بفرستد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">البته برای آقای مرسی یک شرایط استثنایی وجود دارد. یکی از این شرایط مربوط به سفر سه روز قبل او به چین است که از سر راه چین به مصر می&zwnj;تواند در تهران پیاده شود و در این کنفرانس حضور پیدا کند. اگر نرود، برای تهران این قضیه شکل سنگین&zwnj;تر و خجالت&zwnj;آوری پیدا می&zwnj;کند. علت دومی این که توجیه می&zwnj;کند رفتن رئیس جمهور وقت مصر را به تهران، ریاست مصر است بر جنبش غیرمتعهدها و ضرورت تشریفاتی تحویل ریاست جنبش به کشور بعدی که ایران است.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">بنابراین رفتن مرسی به تهران نشانه&zwnj;ی نزدیک شدن یکشبه مناسبات قاهره و تهران نیست، تنها یک کار تشریفاتی&zwnj;ست که آن هم با وجود نارضایتی آمریکا و مخالفت جدی اسراییل ممکن است که در هاله&zwnj;ای از تردید قرار گیرد. ولی تهران به&zwnj;هرحال روی این دو شخصیت حساب زیادی باز کرده بود و تصور می&zwnj;کرد رونق کنفرانس جنبش غیرمتعهدها در تهران وابسته به حضور این دو شخص است. ولی بایستی از مسئولین جمهوری اسلامی پرسید بعد از خاتمه&zwnj;ی کنفرانس تهران، تهران چه چیزی به دست خواهد آورد؟</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>میراث و دستاورد این کنفرانس برای ایران چه خواهد بود؟ انتظار جمهوری اسلامی از برپایی این اجلاس با هزینه&zwnj;های نجومی به نظر شما چه خواهد بود؟ </b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">ایران کشوری&zwnj;ست که به&zwnj;خصوص در طول دو سال گذشته انزوای سیاسی&zwnj;اش در منطقه تشدید شده است. دوستان سنتی&zwnj;اش را از دست داده، مناسبات کاریش با کشورهای همسایه نظیر عربستان به مناسباتی خصمانه تبدیل شده و حالا در طول هشت ماه گذشته در نتیجه&zwnj; اعمال تحریم&zwnj;های یکجانبه&zwnj;ی آمریکا و اروپا اقتصادش در وضعیت اضطراری قرار گرفته است و مردم در داخل در نهایت نارضایتی هستند، زیرا از وضعیت معیشتی خودشان رنج می&zwnj;برند و تنگناهای سیاسی گذشته هم همچنان باقی بوده.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">جمهوری اسلامی تصور می&zwnj;کند با برگزاری کنفرانس جنبش عدم تعهد و پذیرایی از تعدادی کشورهای همسایه و یا کشورهای آمریکای لاتین و چند کشور آفریقایی، می&zwnj;تواند آن چیزی را که به&zwnj;عنوان انزوای سیاسی قابل مشاهده است، به&zwnj;عنوان شائبه معرفی کند و از کنار این جریان بگذرد. در حالی که مردم با درایت این وضعیت را می&zwnj;بینند. من تصور می&zwnj;کنم که با برگزاری این کنفرانس نه نارضایتی&zwnj;های داخلی مردم آرام&zwnj;تر خواهد شد و نه انزوای سیاسی ایران و وضعیت موجودش تغییر پیدا می&zwnj;کند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">به نظر من برگزاری کنفرانس جنبش عدم تعهد، حضور احتمالی آقای مرسی و یا حتی رفتن آقای بانکی مون تأثیری در وضع تحریم&zwnj;های موجود و همین طور قطعنامه&zwnj;های علیه ایران نخواهد داشت. ایران همچنان بعد از کنفرانس کشوری منزوی باقی خواهد ماند. هیچ کدام از کشورهای شرکت&zwnj;کننده در کنفرانس تهران خرید بیشتری از نفت ایران انجام نمی&zwnj;دهند و مناسبات نزدیک&zwnj;تری با ایران برگزار نخواهند کرد. وضعیت موجود تهران که پیش از کنفرانس عدم تعهد باعث ضعیف&zwnj;شدن بیش از پیش جمهوری اسلامی، انزوای سیاسی و بحران کنونی اقتصادی شده، بعد از کنفرانس هم شاید با مقداری شدت بیشتر ادامه پیدا کند.</div> <p>&nbsp;</p>

ایرج ادیب‌زاده − تهران قرار است در فاصله‌ی روزهای پنجم تا دهم شهریورماه به دلیل میزبانی اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد تعطیل باشد. لغو برخی از پروازهای فرودگاه مهرآباد، طرح ویژه جمع‌آوری گدایان، تعطیل مجلس و نیز اقدامات شدید امنیتی در پایتخت ایران توسط سپاه پاسداران، و کلاً نوعی حکومت نظامی، از اقدام‌های در پیش روی مقام‌های جمهوری اسلامی برای اجلاس روزهای نهم و دهم شهریورماه خواهد بود.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • کاربر مهمان

    <p>روحانیت ما را با خودش به گور خواهد برد٬ پیش از آنیکه او مارا به گور برد به خاکش بسپاریم. جنبشیان سبز بیماری اسلام ناب گرفتند و زمینگیر شدند٬ اینک در حال مداوای این مرض مهلکند. اسلام مردم ایران را بیچاره و بیشرف کرده است. همه ی مردم&nbsp;ایران امروز ویروس اسلام و روحانیت را در خون و تن خود دارند.****.&nbsp;</p>

  • کاربر مهمان

    <p>خیانتی که خاتمی و اصلاحطلبان به مردم ایران کرده و می کنند از خیانت و جنایت روحانیون و سپاه کثیف پاسداران و بسیج آدمخوار بالاتر است و قوی تر. چرا که اصلاحطلبان باعث و بانی ماندن این قوم سیاه و ضد بشری و علوی و نبوی و روحانیون بر قدرتند. مردم ایران خوابهای طلایی دوران امام راحل را نمی بینید او خوابهای نقره ای****هر شب در خواب و هر روز در بیداری مرور می کند. چرا که مردمی که اینچنین بخواب می رود وقتی از خواب پرید غیر از خشونت نخواهد کرد. و این خشونت را روحانیت کاشته است و اینک درختان دار در سراسر ایران روییده اند. چند روز پیش در مسافرت به اصفهان در بیابانهای قم طلبه های ذولفی - این اصطلاح را مردم به طلبه های لپ گلی داده اند - آری طلبه های ذلفی در حال تیراندازی در بیابانها قم بودند. برای خوردن آب خنک با خاننم از ماشین پیاده شدیم وحشت سرتاپایشان را گرفته بود. دو سه نفری بسوی ما آمدند٬ سلام کردم و گفتم غرض از مزاحمت این است که تشنه مان است. آنها برامان از بقول خودشان خیمه علی آب آوردند. گفتم ماشالله تیراندازی میکنید؟! گفتند بله دشمنواریم!!! آری طلبه دارند یادمی گیرند چگونه آدم بکشند٬ روحانیون برای اینکه پشتوانه داشته باشند تنها بقول نوریزاده شعبون بیمخ بی عمامه ندارند آنها نه تنها همگیشان شعبون بیمخند بلکه در شبیه سازی نیز دستی بلند دارند. آری بزودی درختان ایران میوه خواهند داد و ملایان با باد خواهند رقصید. ***</p>

  • از تهران

    اگر سبزها خواهان یک دموکراسی واقعی و غیر اسلامی هستند نباید به اصلاحطلبان درون حکومت گوش کنند. آنها باید با این تعطیلات مخالفت کرده و بیایند در خیابان و خودشان را نشان دهند. این حکومت سرانجام تمامی ترسوها را که در خانه هایشان لانه کرده اند را به مرگ و نیستی و تخریب رهبری خواهد کرد. مردم ایران باید بداند که بهایی بسیار سنگین از این انفعالش خواهد پرداخت.

  • کاربر مهمان

    بهترین موقع برای عرض اندام جنبش سبز همین موقع حضور غیر متعهدها در تهران است. اگر مردم ایران نیستی را بر نمی تابد باید به خیابان بیاید. در غیر این صورت روحانیت و اسلام و سپاه او را نابود خواهد کرد.

  • کاربر مهمان

    اينهمه هزينه و سروصدا براي دور زدن تحريمها و نجات اسد وافزايش حکومت نظامی و سرکوب بيشتر داخلي که به هيچکدام از اهدافشان نخواهند رسيد...

  • کاربر مهمان

    اقتصاد مقاومتي + مديريت جهاني !.....

  • کاربر مهمان

    عزیزانی که ادعای شجاعت دارند و مردم رو منفعل و ترسو می دونند بهتره یه مرور کوچک به زندانیان سیاسی بعد از انقلاب بیندازند و ببینند که هیچکس دوام نیاورده و ادعایی نداره ... و بیخودی انفعال مردم رو با استدلال های سخیف و کودکانه تحلیل نکنند . غالبا همین افراد هستند که زودتر از همه تسلیم می شوند و همه چیز رو خراب می کنند در این سی سال فشار و استرس حتی اعضای خانواده ها تحمل همدیگر را ندارند چه برسد به یک جنبش اجتماعی و هم پشتی و اتحاد ! و تاریخ ایران هم نشان داده که تنها زمانیکه حکومت از درون بپاشد تغییری بزرگ رخ خواهد داد برای نشان دادن اعتراض خود به جهانیان هم لطفا نگران نباشید ، هر سیاستمدار خارجی آماتوری هم می فهمد که وقتی شما برای یک اجلاس پایتخت رو به زور خالی می کنید عملا کلی مخالف دارید و از ترس آبرو ریزی با این حرکت خودتون رو لو می دهید .البته هشدارهای کسانی مثل رادان بیشتر اوضاع را خنده دار می کند . لطفا از مردم انتظاری فراتر از توانشون نداشته باشید که حتی هزار و چهارصد سال پیش هم همین حضرت محمد خودمون گفته خدا هم از بنده هاش چیزی بیش از توانشون انتظار نداره برادرها !!!

  • کاربر مهمان

    این رژیم ضدبشری از هر راهی برای فرار از سقوط بسیار محتمل خودش انجام می دهد.مهم غنیمت شمردن این فرصت طلایی توسط مردم مسخ شده و هاج و واج مانده ایران می باشد که زودتر بساط این حکومت را برچینند.