تنش در مجلس در پی سخنان سلحشوری درباره اعتراضات آبان
سلحشوری در مجلس از خانواده‌های کشته‌شدگان اعتراضات سخن گفت. تندروها به او حمله کردند و گفتند او مقدسات نظام را زیر سئوال می‌برد.
پروانه سلحشوری، نماینده مجلس شورای اسلامی
پروانه سلحشوری که در روزهای اخیر نسبت به کشتار معترضان اعتراض‌هایی کرده و گفته بود در انتخابات آینده کاندیدا نخواهد شد، در سخنرانی خود در مجلس بار دیگر از سرکوب اعتراضات مردم انتقاد کرد اما نمایندگان دیگری به او حمله کردند و گفتند او مقدسات نظام را زیر سئوال می‌برد.
پروانه سلحشوری نماینده اصلاح‌طلب تهران در مجلس شورای اسلامی در جریان نشست علنی دوشنبه ۱۸ آذر مجلس در آخرین نطق خود باز هم شرایط کنونی کشور را مورد انتقاد داد. او به اعتراضات آبان‌ماه سال جاری اشاره کرد و از مادران کشته‌شدگان سخن گفت.
سلحشوری همچنین در سخنان خود صحبت‌هایی در مورد نمایندگان و اداره مجلس بیان کرد.
برخی از نمایندگان در مخالفت با سخنان سلحشوری اعتراض کردند و از رئیس مجلس خواستند که اجازه ندهد او به سخنرانی خود ادامه دهد.
در حالی‌که سخنان سلحشوری به پایان نرسیده بود چند نفر از نمایندگان اصولگرا، از جمله حسینعلی حاجی دلیگانی از جبهه پایداری و علیرضا سلیمی به اعتراض برخاستند، و سپس عبدالله سامری از مجمع نمایندگان خوزستان فریاد زد و خواستار قطع میکروفون سلحشوری شد.
سامری پس از پایان گرفتن سخنان سلحشوری به او نزدیک شد و با فریاد گفت: «کسی که خودش در انتخابات ثبت نام نکرده است تمام مقدسات نظام را زیر سئوال می‌برد.»
نصرالله پژمانفر، از جبهه پایداری نیز فریاد زد: «نمی‌شود هر کسی هر غلطی دلش خواست بکند.»
آنها خواهان پایین کشیدن پروانه سلحشوری از تریبون مجلس شدند و سلحشوری به آنها می‌گفت: «من نماینده ملت هستم باید حرف آنها را بزنم.»
در ادامه برخی از نمایندگان زن مجلس به حمایت از سلحشوری پرداختند برخی نیز با نمایندگان اصولگرا مشاجره کردند و سلحشوری در میان برخی از نمایندگان جلسه را ترک کرد.
پروانه سلحشوری پیش از این در ۸ آذرماه از شیوه برخورد حکومت با اعتراضات اخیر در ایران انتقاد کرده و در توییتی نوشته بود: «مردم صدای اعتراض‌شان را رساندند اما با گلوله و بازداشت، جواب کوچک و بزرگ را دادند. عده‌ای تخریبگر در کنار مردمی که فقط به وضع معیشت خویش معترض بودند، قرار داده شدند. قلع و قمع مردم، با جنگ‌جهانی و کربلای۴ مقایسه شد. به نام دین، دستور ذبح و شکنجه مردم در سیمای غیرملی صادر شد.»
او دو روز پیش در آخرین روز نام‌نویسی برای انتخابات با صدور بیانیه‌ای از کاندیدا نشدنش در انتخابات مجلس یازدهم خبر داد و نوشت: «با توجه به ساختارهای محدودکننده اقتدار مجلس، نادیده گرفتن نظر و خواست مردم، رویه نامناسب نظارت استصوابی و اتفاقات پاییز ۹۸، با وجود تمام احساس دینی که به مردم و محبت‌هایشان دارم، نتوانستم وجدانم را برای این حضور قانع کنم و تصمیم به عدم شرکت در انتخابات گرفتم.»
انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در دوم اسفند سال جاری برگزار خواهد شد.
سلحشوری، روز گذشته، یکشنبه ۱۷ آذر در مراسم روز دانشجو در دانشگاه بهشتی نیز از بازداشت دانشجویان در جریان اعتراض‌ها انتقاد کرد.
محمود صادقی، نماینده اصلاح‌طلب تهران هم روز یکشنبه در تذکری شفاهی به خانواده کشته‌شدگان اعتراض‌های آبان تسلیت گفت و خواستار مجازات «تمامی آمران و مباشران» سرکوب‌ها و نیز پاسخ‌گویی مسئولانی شد که به‌گفته او، «در این تصمیم‌گیری نابه‌هنگام و اجرای غافلگیرانه و غیرمدبرانه نقش داشته‌اند». صادقی از استفاده از سلاح‌های جنگی علیه معترضان نیز انتقاد کرد.
براساس تصمیم سران سه قوه در جلسه موسوم به هماهنگی سران قوا قیمت بنزین از بامداد جمعه ۲۴ آبان در ایران سه برابر شد. این آغازگر اعتراض‌هایی سراسری شد که فراتر از گرانی رفت، به سرعت در جای‌جای ایران گسترش یافت و به تظاهراتی ضدحکومتی بدل شد.
علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی معترضان را «اشرار» خواند و دیگر مقام‌های امنیتی ارشد جمهوری اسلامی بار دیگر اعتراض‌ها را به «بیگانگان» مرتبط دانستند.
بنا به آمار سازمان عفو بین‌الملل، دست‌کم ۲۰۸ تن در سرتاسر ایران در پی سرکوب خونین این اعتراض‌ها کشته شدند.
بیشتر بخوانید:
نظرها
#اصلاح‌طلب_اصولگرا_دیگه_تمومه_ماجرا
#سرخط: پروانه سلحشوری، عضو فراکسیون زنان مجلس با اعلام اینکه «نتوانستم در شرایط موجود، وجدان خود را برای شرکت در انتخابات، قانع کنم» گفت: «به دلیل نادیده گرفتن نظر و خواست مردم در مجلس، رویه‌ی نامناسب نظارت استصوابی و رویدادهای آبان‌ماه در انتخابات مجلس بعدی ثبت‌نام نمی‌کنم». برای رسانه‌های جریان مسلط و بازتاب‌دهندگان «اصلاح‌پذیری» حاکمیتِ جنایت در چهل سال گذشته، یک خبر دیگر نیز واجد اهمیت بود: ثبت‌نام قالیباف در انتخابات مجلس. صحبت پروانه سلحشوری از وجود «وجدان» و عدم استقلال مجلس ما را با سطوح دغدغه‌مندی زنان «ضد زن» فراکسیون زنان و توان چانه‌زنی آنان در قانون‌گذاری و بررسی نابرابری‌های سیستماتیک جنسیتیْ روبه‌رو می‌سازد. زمانی که #کودک_همسری از آمار فاجعه‌آمیز ۱۵ سال به ۸ سال هم تقلیل پیدا کرد، در روزهایی که رشد فزاینده‌ی خشونت علیه زنان در دو گزاره‌ی «نهاد مقدس خانواده» و «جامعه» در پیوند با افزایش خودسوزی زنان ایلام و کردستان قرار گرفت، طی روزهایی که سرنوشت «ویدا موحد» و «دختران خیابان انقلاب» تا صحبت از حق برابر ورود به ورزشگاه و «سحر خدایاری»ها مصادف با مرگ و زندان شد، وجدان مواجب بگیر زنان مجلسْ آزرده نمی‌شد؟ پروانه سلحشوری از اعتراضات سراسری آبان خونین ۹۸، تحت عنوان «رویداد» یاد می‌کند تا جمعیت کثیرِ خارج از بدنه‌ی قدرت، فراموش کند که ریشه‌ی اعتراضات برحق فرودستان در چه بود. زنانی که امثال سلحشوریْ خود را سکان‌دار فراکسیونی به نام آنان می‌داند، سال‌هاست که نماینده‌ای جز خون و شرافت خود ندارند. نمایندگی چه کسانی؟ مادامی که ابتدایی‌ترین صورت برگزاری تجمعات روز جهانی کارگر و روز جهانی زنان با ردیف پرونده‌سازی‌های امنیتی، احکام چند ده ساله‌ی زندان و «دشمن نامیدن» آنان همراه است، جایگاه حقوق‌بگیری او و دیگر همکارانشْ روایت‌گر نمایندگی ذی‌النفعان و حافظین وضعیت موجود بوده است. خبرگزاری‌های وابسته، طوری از عدم شرکت سلحشوری و ثبت‌نام قالیبافْ تولید محتوا کردند که گویی حرکت اولی در دفاع از اعتراضات مردمی و اعلام حضور دومی بر پایه‌ی جهالت است! خیر. هر دو طیف به یک میزان دشمن مردمند. اگر مدیریت رانتی و فساد غیر قابل بازگشت قالیباف در مقام شهرداری تهران را به فرماندهی نظامی او در سرکوب خونین اعتراضات دانشجویان در ۱۸ تیر ۷۸ اتصال دهیم، خواهیم دید که خدمت به مردم (بخوانید سرکوب صد در صدی بی‌چیزان) در دستور کار این و آن است. حافظ منافع ایدئولوژیک و نظامی حاکمیت جمهوری اسلامیْ احتیاج به نماینده نیز دارد. این نمایندگان گاه در منصب فرمانداری و ریاست‌جمهوری و گاه قوای سرکوب‌گر سربازان گمنام و مجلسْ آماده به سرکوب توده‌اند. عضو تشخیص مصلحت نظام، کاندیدای مجلس آتی می‌شود و یکی از اعضای فراکسیون زنان مجلس در انتخابات آتی شرکت نمی‌کند. این‌ها نه به معنای پایان ناکارآمدی پارلمانیسم در سیاست‌ورزی جمهوری اسلامی و نه ایستادگی علیه خوانش مسلط نهاد «بیت» و در راس آن علی خامنه‌ای است. نگاهی به بازنگری مفاد قانون اساسی از سال ۱۳۶۸ به بعد و درج «حدود آن را رهبر تعیین می‌کند» در پانوشت هر اصل مکتوبی، آیا نمایانگر مترسک بودن نمایندگان مجلس نبوده است؟ به موازات خون‌های ریخته شده، بی‌اطلاعی از وضعیت بازداشت شدگان و مشت‌های گره کرده‌ی دانشجویان در عناد با سیاست‌های فقیرسازی جهانی و اتحاد خلق‌های تحت ستم، چپاول‌گران مسند و کرسی‌های مجلس، به تزریق بودجه جهت کاندیداتوری در مجلس و پروپگاندهای نام آشنا مشغولند. سرخی خون جان‌باختگان و خیزشی که هرگز از حرکت باز نخواهد ایستاد، پیش‌تر، یک صدا مرگ هر دو جناح حاکمیت را اعلام کرده است. حالا دو گزاره بیشتر در میان نیست: «تداوم جنگ قدرت همیشگی سرکوب‌گر و حمایت از چیدمان طبقاتی خود» و «مقاومت جمعیت فاقد سرمایه علیه ارتجاعی هزار سر». پس به پیش! #اصلاح‌طلب_اصولگرا_دیگه_تمومه_ماجرا «متن از گروه نویسندگان #سرخط »
صدیق
یک انسان در میان 196 خودفروش و خائن به مردم و کشور! حالا معلوم می شه که چرا کشور به اینجا رسیده! ما در کشورمان و در میان نخبه‌ها، آمار یک نفر باوجدان در مقابل دویست جنایتکار و خودفروش داریم. تعداد خودفروشان و مزدوران هرگز اجازه نخواهند داد تا چرخ زندگی مردم بچرخد. آنها همواره آب را به آسیاب استبداد سرازیر می کنند تا استخوانی گیر خودشان بیاید.
پادشاهیِ مشروطهِ پارلمانی
رای نميدهيم۰