مادران جان‌باختگان سیاسی در ایران ۵ دی ۹۸ را روز ادای احترام به کشته‌شدگان آبان اعلام کردند
مادران جان‌باختگان سیاسی در ایران که جمهوری اسلامی فرزندانشان را به قتل رسانده ۵ دی ۹۸ را روز ادای احترام به کشته‌شدگان آبان ۹۸ اعلام کردند
مادران جان‌باختگان سیاسی در ایران ۵ دی ۹۸ را روز ادای احترام به کشته‌شدگان آبان ۹۸ اعلام کردند
تعدادی از مادران و بستگان جان‌باختگان سیاسی در ایران که فرزندان و نزدیکانشان در چهل سال گذشته توسط نظام جمهوری اسلامی به قتل رسیده‌اند، در فراخوانی ۵ دی را به عنوان روز ادای احترام به کشته‌شدگان آبان ۹۸ اعلام کرده و از مردم خواسته‌اند به هر طریقی می‌توانند در این روز جنایات حکومت را محکوم کنند.
«مادران جان‌باختگان چهل سال حکومت جمهوری اسلامی» در فراخوان خود با اشاره به اعتراضات آبان ۹۸ می‌نویسند:
«متاسفانه در این اعتراضات صدها نفر به قتل رسیدند و چند هزار نفر بازداشت شدند و هم‌اکنون زیر شکنجه هستند و حتی به کودکان زیر ۱۸ سال نیز رحم نکرده و بیش از ۱۰ کودک کشته شدند.»
سازمان عفو بین‌الملل دوشنبه ۱۶ دسامبر/ ۲۵ آذر یک ماه بعد از آغاز اعتراضات آبان ۹۸ گزارش تازه‌ای از تعداد احتمالی کشته‌شدگان منتشر کرد. بر این اساس در جریان اعتراضات ماه گذشته دست‌کم ۳۰۴ نفر کشته و هزاران نفر هم در درگیری با مأموران امنیتی مجروح شده‌اند.
مادران سپس در ادامه فراخوان خود اعلام کرده‌اند که ساکت نمی‌نشینند:
«ما مادران ساکت نمی‌نشینیم. ما مادران و خانواده‌های داغدیده که در طی ۴۰ سال فرزندانمان، جان خود را در راه آزادی و برقراری عدالت از دست داده‌اند، از مردم شریف و آزاده ایران و جامعه بین‌المللی می‌خواهیم که روز ۵ دی (۲۶ دسامبر) مصادف با چهل امین روز کشته شدن فرزندانمان، را روز بین المللی ادای احترام به قربانیان آبان ماه اعلام کرده و با برگزاری مراسم یادبود، یک دقیقه سکوت کنیم.»
مادران در ادامه این فراخوان خواهان اعزام کمیسر عالی حقوق بشر و گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای بازدید به ایران و تشکیل کمیته حقیقت‌یاب با حضور و نظارت خانواده‌های آسیب‌دیده برای بررسی ابعاد فاجعه و اعلام دقیق تعداد کشته‌شدگان، مجروحان و بازداشت‌شدگان و روشن شدن وضعیت فرزندان آن‌ها و هم‌چنین شناسایی «عوامل دست اندر کار این جنایت» شده‌اند:
«به گمان ما این جنایت مصداق بارز جنایت علیه بشریت است و باید عوامل مستقیم آن را در دادگاه‌های بین المللی و علنی به پاسخ‌گویی بکشانیم تا بتوانیم جلوی تکرار این جنایت‌ها را بگیریم.»
این فراخوان را مادران زیر امضاء کرده‌اند:
ناهید شیربیشه (مادر پویا بختیاری کشته شده در ۲۶ آبان ۱۳۹۸) آمنه قادری (مادر زانیار و لقمان مردادی که در ۱۷ شهریور ۱۳۹۷ اعدام شدند و همسر اقبال مرادی که در ۲۷ تیر ۱۳۹۷ ترور شد) شرافت زرینی (مادر رامین و اشرف حسین پناهی- رامین در ۱۷ شهریور ۱۳۹۷ اعدام شد و اشرف در ۶ مهر ۱۳۸۷ در مرگی مشکوک کشته شد- و مادر زندانی سیاسی افشین حسین پناهی) جلیله جعفری و شعله پاکروان (مادر بزرگ و مادر ریحانه جباری- اعدام شده در ۳ آبان ۱۳۹۳) قدم خیر فرامرزی (مادر شهرام و بهرام احمدی- شهرام در ۱۲ مرداد ۱۳۹۵ و بهرام در ۷ دی ۱۳۹۰ اعدام شدند) زهراپور رحیم (مادر علیرضا مددپور- کشته شده در ۶ شهریور ۱۳۹۵) مهوش علاسوندی (مادر محمد و عبداله فتحی- کشته شدگان ۲۷ اردی‌بهشت ۱۳۹۰) شهناز اکملی (مادر مصطفی کریم بیگی – کشته شده در ۶ دی ۱۳۸۸) شهین مهین فر (مادر امیرارشد تاجمیر، کشته شده در ۶ دی ۱۳۸۸) و حوریه گلستانی (مادر بهنود رمضانی – کشته شده در ۲۴ اسفند ۱۳۸۹) اکرم نقابی (مادر سعید زینالی- ناپدید شده از ۲۳ تیر ۱۳۷۸) گل جهان اشرف‌پور (مادر اکبر محمدی- کشته شده در ۸ مرداد ۱۳۸۵) مرسده محسنی (از مادران و خانواده‌های خاوران- خواهر مجتبی محسنی از کشته شدگان شهریور ۱۳۶۷) مادر قائدی و مرسده قائدی (از مادران و خانواده‌های خاوران- مادر و خواهر صادق که در ۳۱ بهمن ۱۳۶۱ اعدام شد و جواد که به همراه همسرش منیرالسادات هاشمی در ۲۲ مرداد ۱۳۶۲ اعدام شدند) منصوره بهکیش (از مادران و خانواده‌های خاوران- خواهر زهرا، محمود، محمدرضا- محسن و محمدعلی بهکیش از کشته‌شدگان دهه‌ی ۶۰ و سیامک اسدیان ،همسر زهرا کشته شده در ۱۳ مهر ۱۳۶۰) سیمین عیوض زاده (مادر زنده یاد رشید علی شناس و امید علی شناس زندانی سیاسی سابق- همراه دادخواهان)
کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل جمعه ۶ دسامبر/ ۱۵ آذر، در بیانیه‌ای خواهان انجام «تحقیق مستقل و بی‌طرفانه» در مورد سرکوب شدید اعتراضات آبان ماه ۹۸ در ایران شد.
بیشتر بخوانید:
نظرها
ایمان
سلام بر برادران مبارز من....یه سوال داشتم....فردیس کرج هم جزو برنامتون هست ۵ دی؟؟؟چون الان ماه هم ریختن سر رژیم آخوندی و خواستیم سرنگونشون کنیم یهو از روز دوم به بعد شکست هامون شروع شد....لطفا جواب این کامنت رو بدید
سیاوش
با درود و بزرگداشت کشته گان ازادی و مادران بزرگوارشان . به نظرم برای کشته گان ازادی که به دست جنایتکارترین گونه از کشندگان بشری انجام گرفت ،باید برای بزرگ داشت و احترام انان که به تیغ ستمکاران ایران به خاک افتاده اند به جای یک دقیقه سکوت یک ساعت فریاد زد که شاید خواب خدا را از سرش پرداند . یک دقیقه سکوت کفایت یک جنایت بزرگ سازمان داده شده سالیان را نمی کند . فریادی باید از سویدای جان . من به عنوان یک انسان این روز را گرامی می دارم و حاضرم یک دقیقه فریاد بزنم ، نه یک دقیقه سکوت .سکوت برازنده انانی نیست که روز روشن کف خیایان یا درتاریکی شب ربوده شده اند و به خاک افتاده اند . سکوت چه یک دقیقه ، چه یک روز یا یک سال خواهش دژخیم است و بس ، فریادی باید ، نعره ای از عمق جان ، تا اسمان .