ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

سالگرد پلاسکو: برای نجات کارگران اراده سیاسی وجود ندارد

عضو کمیته حقوقی بررسی حادثه پلاسکو می‌گوید مرگ کارگران «بحران روزانه» است اما با «عادی‌سازی» پلاسکو به وضعیت «عادی» تبدیل شده و هیچ سیاست پیشگیرانه‌ای در این زمینه دنبال نمی‌شود.

در سومین سالگرد فروریختن ساختمان پلاسکو، فرشاد اسماعیلی، عضو «کمیته حقوقی هیأت ملی بررسی حادثه پلاسکو» اعلام کرد: به‌علت فرار مسئولان از پذیرش مسئولیت در برابر حفاظت از کارگران، هیچگونه سیاستگذاری جدید و جدی درباره ایمنی کارگران انجام نشده و با تداوم سازوکارهای عقیم و رویه‌های غلط، مرگ کارگران درحین کار به وضعیت «عادی» تبدیل شده است.

ساختمان پلاسکو در تهران ۳۰ دی‌ماه ۱۳۹۵ دچار حریق شد و پس از چهار ساعت فروریخت. در این حادثه ۲۲ تن از جمله آتش‌نشانانی که برای مهار آتش به درون ساختمان رفته بودند کشته و ۲۳۵ تن مجروح شدند. هیأت ویژه بررسی علل این حادثه علت اصلی را «اتصال برق و نشست همزمان گاز از کپسول» اعلام کرد. عکس از سحر صیفی/ایلنا

   فرشاد اسماعیلی، عضو «کمیته حقوقی هیأت ملی بررسی حادثه پلاسکو» سه‌شنبه یکم بهمن در مصاحبه با خبرگزاری کار (ایلنا) وضعیت حوزه ایمنی کارگران در کشور را «بحرانی» و این بحران را «بحران روزانه» خواند و گفت: «برای نجات جان کارگران اراده سیاسی وجود ندارد.»

اسماعیلی به فرار دستگاه‌های مسئول از پذیرش مسئولیت در برابر جان کارگران و نبود یک متولی واحد و نهاد ناظر اشاره کرد و گفت:

«با نبود هماهنگی بین سه رکن تدوین، اجرا و نظارت، کارفرمایان در حوزه رعایت استانداردهای ایمنی HSE و حفاظت فنی و بهداشت، فشاری احساس نمی‌کنند و ضمانت اجرایی قوی و جدی آن‌ها را تهدید نمی‌کند و عملاً بازدارندگی قوانین از بین رفته است. راحت‌تر بگویم اراده سیاسی برای نجات جان کارگران وجود ندارد.»

به گفته او هیچ منطقی در حوزه کاهش حوادث کار وجود ندارد و همه چیز به صورت اتفاقی پیش می‌رود. ساختار بازرسی سال‌هاست بدون تغییر مانده و در حوزه اجرا و نظارت با سازوکارهایی عقیم و رویه‌های غلطی که همچنان طبق سنت‌های گذشته پیش می‌رود روبه‌رو هستیم و هیچ سیاست پیشگیرانه‌ جدی وجود ندارد.

اسماعیلی حادثه پلاسکو را «استعاره‌ای از فرو ریختن مدیریت بحران و ایمنی محیط کار» در ایران خواند و گفت:

«لازم است که از بحران ایمنی در کشور، استعاره‌زدایی یا سمبل‌زدایی شود و با خروج از این سمبل‌گرایی در حوادث کارگری، بر مسئله ایمنی و مرگ کارگران در بخش‌های معدن، چاه‌ها و ساختمان تمرکز کنیم که به طور روزمره به صورت بی‌نام و نشان در جاهای بی‌نام و نشان جان خود را از دست می‌دهند.»

عضو کمیته حقوقی هیأت ملی بررسی پلاسکو با بیان اینکه کولبران، کارگران ساختمانی، کارگران اتباع خارجی، نگهبانان باغ‌ها و کارگران معدن زیادی به علت نبود ایمنی جان خود را از دست می‌دهند، افزود حتی برای دستفروشان و بی‌ثبات‌کاران حوادث کار به شکلِ دیگری اتفاق می‌افتد که دیده نمی‌شود. اما سمبل‌های حادثه یادآوری می‌شوند و پیرامونشان حرف می‌زنیم و کسی سالگردی برای کارگران ساختمانی که هر روز از داربست می‌افتند، نمی‌گیرد.

ساختمان پلاسکو در تهران ۳۰ دی‌ماه ۱۳۹۵ دچار حریق شد و پس از چهار ساعت فروریخت. در این حادثه ۲۲ تن از جمله آتش‌نشانانی که برای مهار آتش به درون ساختمان رفته بودند کشته و ۲۳۵ نفر مجروح شدند. هیأت ویژه بررسی علل این حادثه علت اصلی را «اتصال برق و نشست همزمان گاز از کپسول» اعلام کرد.

طبق گزارش سازمان پزشکی قانونی درباره حوادث ناشی از کار، در شش ماهه اول سال ۹۸، حوادث کاری منجر به مرگ نسبت به مدت مشابه سال قبل ۷,۵ درصد افزایش یافته است. بیشترین حوادث کار نیز در استان تهران اتفاق افتاده است. فعالان کارگری می‌گویند آمار واقعی بیشتر از آمار رسمیِ اعلام‌شده ا‌ست.

افزون بر مسئله ایمنی کار، سختی کار و غیرانسانی بودن شرایط کاری نیز به قیمت جان کارگران تمام می‌شود. تلفات بیماری‌های ناشی از حرفه که منجر به مرگ خاموش کارگران می‌شود، شش برابر مرگ در اثر حوادث مستقیم کار است.

بیشتر بخوانید:

در همین زمینه:

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

نظری وجود ندارد.