ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

محمدجان شکوری، استاد ادبيات فارسی و نويسنده تاجيک درگذشت

<p>محمدجان شکوری، عضو پيوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی، بامداد امروز در شهر دوشنبه، پايتخت تاجيکستان درگذشت.</p> <!--break--> <p>&nbsp;</p> <p>به گزارش منابع خبری، اين استاد زبان و ادب فارسی کشور تاجيکستان ساعت چهار بامداد امروز يکشنبه ۲۶ شهريورماه (۱۶سپتامبر) در سن ۸۷ سالگی درگذشت.</p> <p>&nbsp;</p> <p>وی که در سال&zwnj;های اخير از بيماری سرطان رنج می&zwnj;برد در يک سال گذشته چندين بار برای پی&zwnj;گيری معالجه&zwnj;های خود به ايران سفر کرده بود.</p> <p>&nbsp;</p> <p>محمدجان شکوری، از شخصيت&zwnj;های نادر علمی، فرهنگی و ادبی تاجيکستان بود.</p> <p>&nbsp;</p> <p>اين پيشگام فرهنگ فارسی در سال ۱۳۰۴ خورشيدی (۱۹۲۵ ميلادی) در شهر بخارا متولد شد. وی همراه با گروهی از شاعران و نویسندگان ديگر تاجیک، برای پاسداری از زبان فارسی و فرهنگ تاجيکی حرکتی فرهنگی را آغاز کرد.</p> <blockquote> <p><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/farsi-tajiki.jpg" style="width: 198px; height: 119px;" />گفته می&zwnj;شود فرهنگ دو جلدی فارسی - تاجیکی که با همکاری شکوری در سال ۱۳۴۸ (۱۹۶۹) تألیف شده است از فرهنگ معین و لغت&zwnj;نامه دهخدا روشمندتر است</p> </blockquote> <p>هدف آنها جايگزينی زبان فارسی به جای زبانی بود که از سوی حکومت شوروی سابق تبليغ می&zwnj;شد. با تلاش&zwnj;های وی و دوستانش بود که در سال ۱۳۶۸ (۱۹۸۹) زبان فارسی در تاجيکستان رسمی شد.</p> <p>&nbsp;</p> <p>او يک بار درباره تغییر خط در تاجیکستان، در دوران شوروی گفته&zwnj; بود: &quot;یک مقصد تغییر خط که با یک فرمان عملی شد، همین بود که این خلق&zwnj;ها از گذشته خود جدا شوند. یک نیست&zwnj;انگاری تاریخی و فرهنگی به&zwnj;وجود آمد.&quot;</p> <p>&nbsp;</p> <p>وی در سال ۱۳۹۰ در گفت&zwnj;وگويی با راديو زمانه گفت در جامعه کنونی تاجيکستان افراد بسيار کمی هستند که خط فارسی را می&zwnj;خوانند و می&zwnj;فهمند. وی در اين گفت&zwnj;وگو که با شهزاده سمرقندی انجام داده بود راه گذر به خط فارسی را&nbsp; آن دانست که اکثر جامعه بتوانند خط فارسی را بخوانند، بنويسند و بفهمند.</p> <p>&nbsp;</p> <p>محمدجان شکوری، دکترای فيلولوژی داشت و از سال ۱۳۷۵ به عضويت پيوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد. وی نخستين تاجيکی بود که عضو پيوسته اين فرهنگستان می&zwnj;شد.</p> <p>&nbsp;</p> <p>از وی نزديک به ۵۰ کتاب در رشته&zwnj;های مختلف، از جمله زبان، ادبيات و تاريخ، فرهنگ و جامعه&zwnj;شناسی به جا مانده است.</p> <p>&nbsp;</p> <p>گفته می&zwnj;شود فرهنگ دو جلدی فارسی - تاجیکی که با همکاری شکوری در سال ۱۳۴۸ (۱۹۶۹) تألیف شده است از فرهنگ معین و لغت&zwnj;نامه دهخدا روشمندتر است.</p> <p>&nbsp;</p> <p>محمدجان شکوری، با فروپاشی اتحاد شوروی به پژوهش&zwnj;های تاریخی روی آورد و در سال ۱۳۷۵ خورشيدی (۱۹۹۶) در مجموعه مقالات &quot;خراسان است اینجا&quot;، جایگاه تاریخی تاجیکان و پیوند آنان با زبان فارسی و فرهنگ ایرانی را مطرح کرد.</p> <p>&nbsp;</p> <p>اين پژوهشگر ادبيات به دليل وخامت وضعيت جسمانی&zwnj;اش روز گذشته به بخش مراقبت&zwnj;های ویژه بیمارستان سینای شهر دوشنبه منتقل شد. پزشکان وضع سلامتی او را وخیم خوانده بودند.</p> <p>&nbsp;</p> <p>در همين زمينه:</p> <p><a href="#http://radiozamaneh.com/culture/khaak/2011/11/04/8102?page=1">راه من به بخارا بسته است ـ بخش نخست گفت&zwnj;وگوی شهزاده سمرقندی با محمدجان شکوری</a></p> <p><a href="#http://radiozamaneh.com/culture/khaak/2011/11/07/8164">زبان نشانه اساسی هستی یک ملت است - بخش دوم گفت&zwnj;وگوی شهزاده سمرقندی با محمدجان شکوری</a></p> <p>&nbsp;</p> <p>&nbsp;</p>

محمدجان شکوری، عضو پيوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی، بامداد امروز در شهر دوشنبه، پايتخت تاجيکستان درگذشت.

به گزارش منابع خبری، اين استاد زبان و ادب فارسی کشور تاجيکستان ساعت چهار بامداد امروز يکشنبه ۲۶ شهريورماه (۱۶سپتامبر) در سن ۸۷ سالگی درگذشت.

وی که در سال‌های اخير از بيماری سرطان رنج می‌برد در يک سال گذشته چندين بار برای پی‌گيری معالجه‌های خود به ايران سفر کرده بود.

محمدجان شکوری، از شخصيت‌های نادر علمی، فرهنگی و ادبی تاجيکستان بود.

اين پيشگام فرهنگ فارسی در سال ۱۳۰۴ خورشيدی (۱۹۲۵ ميلادی) در شهر بخارا متولد شد. وی همراه با گروهی از شاعران و نویسندگان ديگر تاجیک، برای پاسداری از زبان فارسی و فرهنگ تاجيکی حرکتی فرهنگی را آغاز کرد.

گفته می‌شود فرهنگ دو جلدی فارسی - تاجیکی که با همکاری شکوری در سال ۱۳۴۸ (۱۹۶۹) تألیف شده است از فرهنگ معین و لغت‌نامه دهخدا روشمندتر است

هدف آنها جايگزينی زبان فارسی به جای زبانی بود که از سوی حکومت شوروی سابق تبليغ می‌شد. با تلاش‌های وی و دوستانش بود که در سال ۱۳۶۸ (۱۹۸۹) زبان فارسی در تاجيکستان رسمی شد.

او يک بار درباره تغییر خط در تاجیکستان، در دوران شوروی گفته‌ بود: "یک مقصد تغییر خط که با یک فرمان عملی شد، همین بود که این خلق‌ها از گذشته خود جدا شوند. یک نیست‌انگاری تاریخی و فرهنگی به‌وجود آمد."

وی در سال ۱۳۹۰ در گفت‌وگويی با راديو زمانه گفت در جامعه کنونی تاجيکستان افراد بسيار کمی هستند که خط فارسی را می‌خوانند و می‌فهمند. وی در اين گفت‌وگو که با شهزاده سمرقندی انجام داده بود راه گذر به خط فارسی را  آن دانست که اکثر جامعه بتوانند خط فارسی را بخوانند، بنويسند و بفهمند.

محمدجان شکوری، دکترای فيلولوژی داشت و از سال ۱۳۷۵ به عضويت پيوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد. وی نخستين تاجيکی بود که عضو پيوسته اين فرهنگستان می‌شد.

از وی نزديک به ۵۰ کتاب در رشته‌های مختلف، از جمله زبان، ادبيات و تاريخ، فرهنگ و جامعه‌شناسی به جا مانده است.

گفته می‌شود فرهنگ دو جلدی فارسی - تاجیکی که با همکاری شکوری در سال ۱۳۴۸ (۱۹۶۹) تألیف شده است از فرهنگ معین و لغت‌نامه دهخدا روشمندتر است.

محمدجان شکوری، با فروپاشی اتحاد شوروی به پژوهش‌های تاریخی روی آورد و در سال ۱۳۷۵ خورشيدی (۱۹۹۶) در مجموعه مقالات "خراسان است اینجا"، جایگاه تاریخی تاجیکان و پیوند آنان با زبان فارسی و فرهنگ ایرانی را مطرح کرد.

اين پژوهشگر ادبيات به دليل وخامت وضعيت جسمانی‌اش روز گذشته به بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان سینای شهر دوشنبه منتقل شد. پزشکان وضع سلامتی او را وخیم خوانده بودند.

در همين زمينه:

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • کاربر مهمان

    جای دریغ و اندوه بسیار است. ایشان ازآن دسته اندیشمندان و بزرگان دانش و فرهنگ بودند که جایگزین ندارند و متاسفانه جایشان خالی میماند. به همه ایرانی تباران و همه مردم فرهنگ دوست از هرقوم و ملت تسلیت باد. تهران، فرهنگ