ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

عکس‌هایی از جنس زمان

<p>جودیت هرمان - عکس&zwnj;های به&zwnj; ظاهر آبستره&zwnj;ای که در اینجا می&zwnj;بینید، حاصل تکنیک&zwnj;های گرافیکی فوتوشاپ نیست. کل عکس&zwnj;های جی مارک جانسون (<span dir="LTR">Jay Mark Johnson</span>)، به همین شکل عجیب و جالب&zwnj;اند. دلیلش استفاده وی از دوربین مخصوصی&zwnj;ست که زمان را در زمینه فضا به ثبت می&zwnj;رساند.</p> <!--break--> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">برای این&zwnj;که در عکس&zwnj;های جانسون خوب بیفتید، باید بدوید و یا به&zwnj; نحوی بی&zwnj;حرکت نمانید. هرچه ثابت ایستاده باشد، بخشی از زمینه&zwnj;ی یکدست عکس خواهد شد و ابعاد هرآنچه هم که در این&zwnj;گونه عکس&zwnj;ها پیداست، درست مثل یک نوار قلب، نه عرض و طول حقیقی شیء، که ضرباهنگ جابجایی&zwnj;اش را نشان می&zwnj;دهد. سمت چپ عکس&zwnj;، دیگر همان سمت چپ فضای حقیقی نیست؛ بلکه گذشته را نشان می&zwnj;دهد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">تصورش سخت است. خود جانسون هم که یک معمار، نقاش، فعال سیاسی و طراح جلوه&zwnj;های ویژه سینمایی است و در رشته علوم شناختی هم تحصیل می&zwnj;کند، این مسأله را تصادفاً متوجه شد. او دوربین پانورامای ویژه&zwnj;ای را با فناوری <span dir="LTR">Slit-Scan</span>، به قیمت 85 هزار دلار خریده بود، که با پویش باریکه&zwnj;های عمودی از محیط پیرامون، قادر است عکس&zwnj;های پانورامای سنگینی را پدید آورَد. او که رفته&zwnj;رفته متوجه شده بود اشیای متحرک، حالت خاص و خیال&zwnj;انگیزی در این عکس&zwnj;ها به خود می&zwnj;گیرند، چرخش دوربین را متوقف کرد و باریکه&zwnj;عکس&zwnj;های متعددی را از یک نما گرفت، که نتیجه&zwnj;اش حیرت&zwnj;انگیز بود.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/jns-1.jpeg" style="width: 510px; height: 232px; " /></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">هرچه در برابر این میدان دیدِ باریک می&zwnj;گذشت، به&zwnj;شکل یک خط عمودی ثبت می&zwnj;شد. با گذشت زمان، که جانسون تا هرچه&zwnj;قدر که می&zwnj;خواست می&zwnj;توانست امتدادش را تعیین کند، هزاران خط ایجاد می&zwnj;شد که در نهایت به هم چسبانده می&zwnj;شدند (در واقع می&zwnj;شود گفت هرکدام از این عکس&zwnj;ها، ترکیبی از هزاران عکس باریک است).</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">اگر هنوز هم تصورش برای&zwnj;تان سخت است، کافی&zwnj;ست شکاف باریکی را در یک صفحه کاغذ ایجاد کنید و از آن به بیرون بنگرید. بعد، تصور کنید هرچه در این نما از روبروی&zwnj;تان می&zwnj;گذرد را بتوانید در عکس&zwnj;های نیم&zwnj;ثانیه&zwnj;ای به ثبت برسانید تا بالاخره تمام&zwnj;شان را به&zwnj;شکل یک مستطیل کشیده، در کنار هم بچینید. اتومبیلی که آهسته از برابرتان بگذرد، در چنین عکسی کش می&zwnj;آید و اگر تند بگذرد، فشرده خواهد شد. یک رقصنده شاید عرض عکس&zwnj;تان را پر کند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">نوع برش&zwnj;خوردگی سوژه از زمینه یکدست عکس&zwnj;های جانسون، حسی نظیر تماشای نقاشی&zwnj;های ژرژیو دی&zwnj;چیریکو (<span dir="LTR">Giorgio de Chirico</span>) از نماهای سوت و کور شهر پیزا را در کنار غربت و وانهادگی شخصیت آثار سارتر تداعی می&zwnj;کند. به&zwnj;گفته جانسون، او با تهیه این دوربین نامتعارف می&zwnj;خواسته آینه&zwnj;ای را در برابر سرشت آدمی بگیرد و دیدگاه&zwnj;مان از امر واقع را گسترش بخشد. او می&zwnj;گوید: &quot;این [عکس&zwnj;ها] نشان می&zwnj;دهد هرآنچه &laquo;می&zwnj;بینیم&raquo;، عملاً محصول اعتقادات فرهنگی و ادوات ادراکی ماست&quot;.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">فکرش را بکنید که عکس&zwnj;هایی چنین سورئال، در واقع فقط روشی متفاوت، اما فوق&zwnj;العاده نامتعارف از درک واقعیت هستند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>منبع: </strong><strong><a href="http://www.huffingtonpost.com/2012/10/15/jay-mark-johnson-time-lapse-photography_n_1967432.html?utm_hp_ref=arts"><span dir="LTR">Huffington Post</span></a></strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>در همین زمینه:</strong></p> <p dir="RTL"><a href="#http://radiozamaneh.com/science/2012/07/25/17469">مغز، آثار انتزاعی را چگونه می&zwnj;بیند؟</a></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>پانوشت:</strong></p> <p dir="RTL"><a href="http://www.jaymarkjohnson.com/">وب&zwnj;سایت شخصی جی مارک جانسون</a></p>

جودیت هرمان - عکس‌های به‌ ظاهر آبستره‌ای که در اینجا می‌بینید، حاصل تکنیک‌های گرافیکی فوتوشاپ نیست. کل عکس‌های جی مارک جانسون (Jay Mark Johnson)، به همین شکل عجیب و جالب‌اند. دلیلش استفاده وی از دوربین مخصوصی‌ست که زمان را در زمینه فضا به ثبت می‌رساند.

برای این‌که در عکس‌های جانسون خوب بیفتید، باید بدوید و یا به‌ نحوی بی‌حرکت نمانید. هرچه ثابت ایستاده باشد، بخشی از زمینه‌ی یکدست عکس خواهد شد و ابعاد هرآنچه هم که در این‌گونه عکس‌ها پیداست، درست مثل یک نوار قلب، نه عرض و طول حقیقی شیء، که ضرباهنگ جابجایی‌اش را نشان می‌دهد. سمت چپ عکس‌، دیگر همان سمت چپ فضای حقیقی نیست؛ بلکه گذشته را نشان می‌دهد.

تصورش سخت است. خود جانسون هم که یک معمار، نقاش، فعال سیاسی و طراح جلوه‌های ویژه سینمایی است و در رشته علوم شناختی هم تحصیل می‌کند، این مسأله را تصادفاً متوجه شد. او دوربین پانورامای ویژه‌ای را با فناوری Slit-Scan، به قیمت 85 هزار دلار خریده بود، که با پویش باریکه‌های عمودی از محیط پیرامون، قادر است عکس‌های پانورامای سنگینی را پدید آورَد. او که رفته‌رفته متوجه شده بود اشیای متحرک، حالت خاص و خیال‌انگیزی در این عکس‌ها به خود می‌گیرند، چرخش دوربین را متوقف کرد و باریکه‌عکس‌های متعددی را از یک نما گرفت، که نتیجه‌اش حیرت‌انگیز بود.

هرچه در برابر این میدان دیدِ باریک می‌گذشت، به‌شکل یک خط عمودی ثبت می‌شد. با گذشت زمان، که جانسون تا هرچه‌قدر که می‌خواست می‌توانست امتدادش را تعیین کند، هزاران خط ایجاد می‌شد که در نهایت به هم چسبانده می‌شدند (در واقع می‌شود گفت هرکدام از این عکس‌ها، ترکیبی از هزاران عکس باریک است).

اگر هنوز هم تصورش برای‌تان سخت است، کافی‌ست شکاف باریکی را در یک صفحه کاغذ ایجاد کنید و از آن به بیرون بنگرید. بعد، تصور کنید هرچه در این نما از روبروی‌تان می‌گذرد را بتوانید در عکس‌های نیم‌ثانیه‌ای به ثبت برسانید تا بالاخره تمام‌شان را به‌شکل یک مستطیل کشیده، در کنار هم بچینید. اتومبیلی که آهسته از برابرتان بگذرد، در چنین عکسی کش می‌آید و اگر تند بگذرد، فشرده خواهد شد. یک رقصنده شاید عرض عکس‌تان را پر کند.

نوع برش‌خوردگی سوژه از زمینه یکدست عکس‌های جانسون، حسی نظیر تماشای نقاشی‌های ژرژیو دی‌چیریکو (Giorgio de Chirico) از نماهای سوت و کور شهر پیزا را در کنار غربت و وانهادگی شخصیت آثار سارتر تداعی می‌کند. به‌گفته جانسون، او با تهیه این دوربین نامتعارف می‌خواسته آینه‌ای را در برابر سرشت آدمی بگیرد و دیدگاه‌مان از امر واقع را گسترش بخشد. او می‌گوید: "این [عکس‌ها] نشان می‌دهد هرآنچه «می‌بینیم»، عملاً محصول اعتقادات فرهنگی و ادوات ادراکی ماست".

فکرش را بکنید که عکس‌هایی چنین سورئال، در واقع فقط روشی متفاوت، اما فوق‌العاده نامتعارف از درک واقعیت هستند.

منبع: Huffington Post

در همین زمینه:

پانوشت:

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

نظری وجود ندارد.