حمید نامجو به یک سال حبس تعزیری محکوم شد
دادگاه انقلاب اسلامی نامجو را به دلیل انتشار کتاب اسپارتاکوس در پاریس و نوشتن چند مقاله ادبی و رابطه با برادرش به یک سال حبس تعزیری محکوم کرد.
دادگاه انقلاب اسلامی تهران حمید نامجو، داستان‌نویس و منتقد ادبی را به دلیل نوشته‌هایش از جمله مجموعه داستان «اسپارتاکوس» که نشر ناکجا دو سال قبل در پاریس منتشر کرده بود، به یک سال حبس تعزیری محکوم کرد.
محسن نامجو، هنرمند برجسته و شناخته شده خبر محکومیت برادرش را در شبکه‌های اجتماعی تأیید کرده است.
مرداد سال گذشته دادگاه انقلاب حکم یک سال زندان تعزیری حمید نامجو را صادر کرده بود. اکنون دادگاه تجدیدنظر این حکم را تایید کرده است.
بی بی سی فارسی می‌نویسد شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی در حکم حمید نامجو دلایل محکومیت او را به این شکل شرح داده است:
«نامجو در سایت معاند رادیو زمانه مطالبی برای تخریب چهره نظام جمهوری اسلامی منتشر کرده، با تالیف "اسپارتاکوس" ضمن مظلوم‌نمایی از نیروهای سازمان منافقین اقدام به تخریب عملکرد نظام مقدس جمهوری اسلامی در مقابله با سازمان چپ مارکسیستی مجاهدین کرده، شعری با محتوای توهین‌آمیز به مقام معظم رهبری سروده و در فضای مجازی منتشر کرده و با افراد اصلی سازمان ضد انقلابی حزب توده و خواننده معاند و ضدانقلاب فراری محسن نامجو ارتباط گرفته است.»
حمید نامجو در بخش ادبی زمانه به طور افتخاری چند مقاله در معرفی کتاب منتشر کرده بود. این مقالات در معرفی نویسندگانی بودند که کتاب‌هایشان در ایران با مجوز وزارت ارشاد اسلامی منتشر شده بود: نویسندگانی مانند اورهان پاموک، آرنو گایگر، خوسه دونوسه، آلفرد کوبین و دیگرانی. برخی از مقالات نامجو ابتدا در تریبون زمانه که یک سایت شهروندی است منتشر شده بود. او در مصاحبه‌ای می‌گوید:
«داستان‌نویسی برای من جدی‌تر از نقدنویسی است. و به همین‌دلیل با وسواس بیشتر می‌نویسم و البته کم‌تعداد و گزیده.»
حمید نامجو در سال ۱۳۳۹ در تربت جام متولد شده.
یکی از مقالات ادبی حمید نامجو:
نظرها
حقیقتگو
همنطور که پستخانه ها بروی تمبر نامه ها مهرمی زند و آنها را درجهت مقصدشان ازهم جدا کرده و در صندوقی برای حمل شان به مقصد شان می گذارند درحکومت آخوندی مخالفان و انتقادگران و وکلا و هنرمندان و حامیان حق وحقوق مردم و فعلان محیط زیست تمبرهائی ازوزارت اطلاعات یه برهویت آنها چسبانیده شده ومیشود که قوه قضائیه هم آنها را دراتومبیل هائی جاداده وبه مقصدشان که زندان اوین است حمل کرده و می کند...چه نامه ها به مقصدشان میرسند و چه انسان ها به درون زندان اوین میرسند انکار که نه بلکه حقیقتی است که برای بسیاری دراین کشورامری مسلم و طبیعی است وتفاوتی باهم ندارند..