ادامه اعتصاب کارگران زغال‌سنگ کرمان
مسئولان محلی چند روز پیش پایان اعتصاب کارگران زغال‌سنگ کرمان را اعلام کردند اما کارگران با خانواده‌هایشان به اعتصاب ادامه دادند.
اعتصاب کارگران زغال سنگ کرمان- از ۱۴ اردیبهشت امسال برای دومین بار اعتصاب کردند.
مسئولان محلی کرمان چند روز پیش پایان اعتصاب کارگران شرکت ملی زغال‌سنگ کرمان را اعلام کردند اما این اعتصاب ادامه یافت. خانواده‌ها همراه کارگران در اعتصاب حاضر شدند و زنان برای بیان مشکلات کارگران به جلوی صحنه آمدند.
اعتصاب کارگران شرکت زغال‌سنگ کرمان از ۱۴ اردیبهشت در اعتراض به واگذاری شرکت و با خواست امنیت شغلی، افزایش دستمزد، اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل، و ایجاد مسکن کارگری آغاز شد.
در ویدئویی که از ادامه اعتصاب در ۲۴ اسفند در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، زنانی با فرزندان کوچک‌شان در محل اعتصاب از مشکلات معیشتی خانواده و شرایط کار ناعادلانه کارگران می‌گویند و از مسئولان می‌پرسند چطور می‌شود با حقوق یک و نیم میلیون تومانی زندگی کرد.
آنها همچنین به قرارداد موقت کارگران با وجود ۱۵ سال سابقه کار و عملی‌نشدن طرح ساخت مسکن کارگری اعتراض کرده و می‌پرسند چرا مسئولان به وضع کارگران بی‌توجه‌اند.
معادن زغال‌سنگ کرمان برای تسویه بدهی دولت به صندوق بازنشستگی فولاد کشور واگذار شده است و مساله واگذاری آن به شرکتی به نام دالاهو و عرضه سهام آن در بازار بورس سبب موج جدید اعتصاب و اعتراض در این مجتمع شده است.
«خبرگزاری دانشجو» وابسته به بسیج دانشجویی چهارشنبه ۲۴ اردیبهشت در گزارشی به نقل از کارگران اعتصابی که همراه خانواده‌های خود مقابل شرکت تجمع کرده بودند، نوشت:
«مدیران شرکت زغال‌سنگ قصد دارند ۴۵ درصد از سهام آن را در بورس عرضه کنند… در همان ابتدای شیوع کرونا شرکت تصمیم به تعطیلی کارگران از ۲۵ اسفند تا ۲۵ فروردین گرفت؛ اما در اصل قرار بر این بود که کارگران سه ماه تعطیلی با حقوق داشته باشند و بعد از روند واگذاری، به شرکت بازگشته و با سیاست‌های جدید مواجه بشوند. اما کارگران به محض اینکه متوجه ماهیت ماجرا شدند به سر کارشان بازگشتند».
یک استاد دانشگاه باهنر کرمان نیز به خبرگزاری بسیج دانشجویی گفته است:
«در حال حاضر شرکت زغال‌سنگ کرمان تبدیل به شرکت دولتی شده که آورده‌هایش برای دولت کم بوده و قرار است به دلیل حجمی از بدهی‌ها، واگذار بشود. میزان تولید این شرکت در سه سال اخیر سیل نزولی پیدا کرده و نبود مواد اولیه، زمینه‌ساز این مشکل است. متاسفانه روند تولید شرکت‌های زغال‌سنگ کرمان کاملا سنتی است.»
تا کنون چه گذشته است؟
مدیران صندوق بازنشستگی فولاد و دالاهو می‌خواستند کارگران را برای دریافت سه ماه بیمه بیکاری، به صندوق بیکاری معرفی کنند و پس از طی پروسه عرضه سهام شرکت در بورس، آنها (یا بخشی از آنها) را به سرکار بازگردانند. کارگران اول اردیبهشت در اعتراض به این مساله اعتصاب کردند و پس از تکذیب واگذاری شرکت به کار بازگشتند اما در پی اعلام علنی عرضه سهام شرکت در بورس، اعتصاب را از سر گرفتند.
بیش از سه هزار کارگر شرکت زغال‌سنگ کرمان از ۱۴ اردیبهشت در سه معدن هشونی، همکار و پابدانا با خواست عدم واگذاری معدن به بخش خصوصی، تضمین امنیت شغلی، اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل، و اعمال ضریب سنوات کاری کارگران از ۱,۵ به ۲ برای کاهش سن بازنشستگی دست به اعتصاب، تجمع و راهپیمایی زدند. در روزهای بعد بیش از هزار تن از کارگران همراه خانواده‌هایشان با برپایی چادر در محوطه شرکت تحصن کردند. برخی خانواده‌ها شب را در خودروها سپری می‌کردند.
بعد از ظهر دوشنبه ۲۲ اردیبهشت در هفتمین روز اعتصاب برای رسیدگی به مطالبات کارگران، نشستی با شرکت مدیرعامل صندوق بازنشستگی فولاد، مدیرعامل شرکت زغال سنگ کرمان، مدیر کل اداره کار، نمایندگان بسیج و شوراهای اسلامی کارگران سه معدن هشونی، همکار و پابدانا، و فرمانداران این سه شهر، در اداره کار کرمان برگزار شد. مدیرعامل صندوق بازنشستگی فولاد گفت تا آن جا که قانون اجازه دهد خواست‌های کارگران عملی می‌شود.
او درباره برخی دلایل اعتراض، از جمله کاهش سن بازنشستگی کارگران از خود سلب مسئولیت کرد و افزود: «البته باید توجه داشت که برخی از خواسته‌های کارگران نه تنها از حوزه اختیارات صندوق بلکه از حوزه اختیارات دولت نیز خارج است و نیاز به مصوبه مجلس دارد.» مطابق صورت‌جلسه امضاشده به کارگران وعده داده شده است طرح طبقه‌بندی مشاغل اجرا شود.
اعتصاب اما به‌رغم تلاش بسیج و شورای اسلامی زغال سنگ کرمان، و برخلاف اظهارات مسئولان استان و مدیرکل اداره کار کرمان ادامه یافت.
مدیرعامل صندوق بازنشستگی فولاد و هم مدیرعامل شرکت زغال سنگ کرمان گرچه طرح واگذاری شرکت به بخش خصوصی را انکار می‌کند اما هر دو ضرورت عرضه سهام آن در بورس تاکید دارند و مدعی‌اند به نفع کارگران است.
یکی از مشکلات کارگران هم عدم اجرای طرح خانه‌های کارگری است که قرار بود در اراضی وسیع تحت اختیار شرکت ساخته شوند و تعدادی از کارگران هم برای آن ثبت‌نام کرده بودند اما مدیران زمین‌ها را به فروش رساندند. کارگران نگرانند واگذاری شرکت به دالاهو و عرضه سهام آن در بورس، وسیله‌ای باشد برای فروش باقی ازاضی شرکت.
نظرها
تداوم اعتصاب کارگران زغال سنگ کرمان برای دهمین روز
تداوم اعتصاب کارگران زغال سنگ کرمان برای دهمین روز کارگران زغال سنگ کرمان پنج‌شنبه در دهمین روز اعتصاب خود، مقابل ساختمان این شرکت در کرمان تجمع اعتراضی کردند. اعتصاب حدود ۳ هزار کارگر شرکت زغال سنگ کرمان که در سه شهرستان راور، کوهبنان و زرند کار می‌کنند، از ابتدای اردیبهشت ماه سال جاری در اعتراض به خصوصی‌سازی معدن، پایین بودن استانداردهای شغلی و معیشتی، وضعیت اسفناک حقوقی، بیمه و مزایا و قراردادی بودن آنها شکل گرفته است. کارگران معترض خواهان افزایش ضریب سختی کار و افزایش حقوق خود هستند و با واگذاری سهام این شرکت در بورس و خصوصی‌سازی آن به دلیل فراهم آوردن زمینه اخراج‌های گسترده مخالفند. شرکت زغال سنگ کرمان زیر مجموعه صندوق بازنشستگی فولاد است وکارگران مخالف بورسی شدن زغال سنگ کرمان به واسطه ورود شرکت سرمایه‌گذاری صندوق بازنشستگی فولاد، دالاهو، به بورس هستند. زیرا ورود این شرکت از طریق شرکت دالاهو به بورس، اختیارات این شرکت را برای تمدید یا عدم تمدید قراردادهای کارگران بیش از پیش افزایش می‌دهد و تعداد زیادی از کارگران از شغل خود اخراج خواهند شد. #اعتصاب_اعتراض #زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی @zan_j
سخنان همسر یکی از کارگران معادن زغال سنگ کرمان که به تجمع اعتراضی کارگران پیوستند.
سخنان همسر یکی از کارگران معادن زغال سنگ کرمان که به تجمع اعتراضی کارگران پیوستند. واقعیت این است که حقوق کارگران به هیچ وجه کفاف زندگی‌شان را نمی‌دهد. تازه اگر همان حقوق را هم به موقع پرداخت کنند، اگر کارگر امنیت شغلی داشته باشد و قراردادهای کوتاه مدت و بدون بیمه با او بسته نشود. مردم در تنگنا قرار دارند، وگرنه کسی دلش نمی‌خواهد با وضعیت خطرناک احتمال ابتلا به کرونا در چنین تجمعاتی شرکت کند. چپاول منابع کشور توسط گروه‌های مافیایی و نیز صرف کردن بودجه برای اهداف ایدیولوزیک نظام ولایی طی سالیان، صنعت کشور را فرسوده و ناتوان کرده است. حالا، خانواده‌ها نگران هستند. نگران آینده‌ی فرزندان‌شان و برای همین هم به خیابان آمده‌اند... #اعتراض_کارگری #زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی @zan_j
پنج ویژگی مهم جنگ های موضعی طبقاتی
پنج ویژگی مهم جنگ های موضعی طبقاتی / نظاره گری منفعل در برابر اعتراضات کارگران شرکت معادن زغال سنگ کرمان توجیه ناپذیر است هم راه کارگران: از شروع آخرین دور اعتراضات کارگران شرکت معادن زغال سنگ کرمان بیش از 10 روز می گذرد. کارگران خواستار اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل با اعمال دقیق ضرائب سختی کار، افزایش دستمزد متناسب با عنوان شغلی و سابقه کار و پرداخت دیگر مزایای شغلی و در راس همه لغو خصوصی سازی شرکت زغال سنگ کرمان هستند. از روز دوشنبه گذشته 22 اردیبهشت هم خانواده های کارگران به اعتراض پیوسته اند. در سه سال اخیر اعتراضات زیادی به خصوصی سازی واحدهای تولیدی و صنعتی صورت گرفته است. اعتراضات در هپکو و آذرآب در اراک با درگیری و ضرب و شتم کارگران، بازداشت و سرکوب و وعده های مسئولان برای لغو خصوصی سازی همراه بوده است اما نقشه خصوصی سازی این شرکت ها همچنان پیگیری شده است. در تازه ترین نمونه، در همین هفته جاری واگذاری هپکو به ۶ پیمانکار معدن زیرمجموعه ایمیدرو در جلسه با رئیس قوه قضاییه و مسئولان استانی و مدیران شرکت هپکو و نمایندگان کارگران مطرح شد که موجبات نگرانی مجدد کارگران را فراهم کرد. در نیشکر هفت تپه اعتراضات کارگری به خصوصی سازی دامنه وسیعی گرفت؛ چنانکه توانست مطالبه لغو خصوصی سازی واحدهای تولیدی را با همسو کردن مجموعه نارضایتی های موجود کارگران واحدهای مختلف تولیدی به مطالبه ای سراسری و خواستی عمومی تبدیل کند و همدلی گسترده ای برانگیزد. در هفت تپه مطالبه لغو خصوصی سازی به جبهه گیری سراسری و قطب بندی نیروها منجر شد و همراه با اعتراضات کارگران فولاد اهواز سیمای یک نبرد موضعی طبقاتی میان کل جبهه کار و حامیانش و دولت و سرمایه از سوی دیگر به خود گرفت. البته روشن است که همه نبردهای طبقاتی میان نیروهای کار و جبهه واحد سرمایه و حاکمیت نبردهایی سراسری نیستند. برخی از آنها از دامنه کمتری برخوردارند. تجربه واقعی اعتراضات کارگری از هپکو تا هفت تپه و فولاد اهواز نشان می دهد که شمار شرکت کنندگان در اعتراضات و توانایی پیگیری اعتراض، شکل های کنشگری اعتراضی، دامنه حمایتگری، میزان سازمانگری و وسعت اطلاع رسانی مستقل، پنج ویژگی مهم و حائز اهمیت کلیدی در جنگ های موضعی طبقاتی از نظر فرجام هر نبرد مجزاست. از این مجموعه در ارتباط با اعتراضات کارگران شرکت معادن زغال سنگ کرمان دو ویژگی اول و دوم اکنون تحصیل حاصل است اما تاسف بارتر از هر چیز نقش منفعل نظاره گرانه فعالان مستقل کارگری و فقدان حداقل پیوندهای سازمانگرانه لازم برای شکل دادن به جریان اطلاع رسانی مستقل از اعتراضات این کارگران است. این دو ویژگی برای شکل دادن به جریان حمایتگری مستقل از اهمیت حیاتی برخوردار است. کسانی که فقط به درد طرح معادلات چند مجهولی برای ناممکن اعلام کردن تشکل یابی مستقل کارگری می خورند تا راه تسلیم به ایده سخیف آویزان شدن به گروه کارگری برگماشته همین دشمنان قسم خورده تشکل مستقل در شورای عالی کار را به نام تقدس یک لقمه نان بیشتر برای کارگران توجیح می کنند در برابر این جنگ نابرابر 3500 کارگر معدن و خانواده هایشان با کارفرمایان و دولت که بیش از ده روز است در برابر دیدگان شان ادامه دارد چه می گویند؟ جز نظاره مقاومت کارگران حرف دیگری ندارند؟ خیلی ضرر می کنند اگر خطاب به این کارگران یک تومار امضا کنند و نظر آنها را به اهمیت حیاتی ایجاد تشکل مستقل برای رسیدن به مطالبات شان ترغیب کنند؟ هزینه اش زیاد است؟ آسمان به زمین می آید به شکل جمعی از این کارگران اعلام حمایت کنند و به آنان یادآور شوند که بدون حداکثر سازماندهی و شکل دادن به اراده جمعی؛ بدون برخورداری از همبستگی سایر کارگران؛ معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و همه مطالبه گران اردوی بزرگ کار و زحمت و بدون آمادگی قطعی برای پیکاری بسیار سخت و طولانی و پرهزینه علیه دولت و سرمایه نمی توانند جلوی خصوصی سازی را بگیرند؟ جنبش های مطالباتی را به زور اراده نمی توان به پا داشت، اعتصاب و اعتراض را صرفا با شعار و حرف نمی توان بوجود آورد، اما وقتی 3500 کارگر و خانواده هایشان با وجود خطر کرونا جان شان را در دست گرفته اند و اعتراض می کنند، انفعال و نظاره گری صرف به هیچ رو از طرف هیچ کس قابل دفاع نیست. یادمان باشد که طبقه خاموش نمی تواند خود را از زنجیرهای اسارت رها کند. تنها از طریق مجموعه ای از جنگ های موضعی طبقاتی است که می توان مبارزات کارگری را سراسری کرد، تشکل های مستقل کارگری را گسترش داد، همگرایی های بزرگ ایجاد کرد و توازن قوا را به سود اردوی کار علیه اردوی سرمایه و حاکمیت تقویت نمود.