کوچ “نقدینگی” از بازاری به بازار دیگر اوضاع را در ایران آشفته‌تر کرده است. دولت می‌خواهد در این آشفته‌بازار بار خودش را ببندد و از همین رو وعده پیاپی ثبات می‌دهد. آیا می‌توان به این وعده امید بست؟