نشست جهان تغییرات آب و هوایی در دوحه

<p>بیژن روحانی - نشست سالانه سازمان ملل در خصوص تغییرات آب و هوایی از روز دوشنبه ۲۶ نوامبر در شهر دوحه پایتخت قطر آغاز شد و تا هفتم دسامبر نیز ادامه خواهد داشت. در این نشست که با حضور کشورهای امضاء کننده معاهده تغییرات آب و هوایی برگزار می&zwnj;شود، آینده پیمان یا پروتکل کیوتو بار دیگر مورد بحث قرار خواهد گرفت.</p> <!--break--> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20121129_Environment_DohaConference_Rouhani.mp3"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" style="width: 273px; height: 31px;" /></a></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">پروتکل کیوتو یک پیمان تکمیلی و الحاقی به معاهده جهانی سازمان ملل در خصوص تغییرات آب و هوایی است و به طور ویژه به مساله کاهش میزان گازهای گلخانه&zwnj;ای می&zwnj;پردازد. این پروتکل یا پیمان در انتهای ماه دسامبر امسال، یعنی سال ۲۰۱۲، به پایان می&zwnj;رسد و هنوز هیچ پیمان جایگزینی برای آن معرفی نشده است. عدم وجود یک چهارچوب حقوقی که مورد توافق تمام کشورهای جهان باشد، آینده کره زمین در خصوص چگونگی مقابله با تغییرات آب و هوایی را در ابهام فرو برده است.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">از تغییرات آب و هوایی و بحران&zwnj;های وابسته به آن به عنوان مهمترین تهدیدات پیش روی تمام کشورهای جهان یاد می&zwnj;شود. گرچه از مدت&zwnj;ها پیش زمان به پایان رسیدن پیمان کیوتو مشخص بوده است، اما دلایل فراوانی تاکنون مانع از آن شده&zwnj; است تا کشورهای جهان به توافقی جدید دست یابند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>آیا کیوتو در دوحه تمدید می&zwnj;شود؟</strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">یکی از مهمترین اهداف این نشست جهانی در دوحه این است که در صورت امکان پروتکل کیوتو تا زمان جایگزین شدن یک پیمان جدیدتر تمدید شود و کشورها همچنان خود را به آن متعهد بدانند. این دیدگاه مورد حمایت اتحادیه اروپا و چند کشور دیگر از جمله استرالیا، نروژ و سوییس است. اما مشکل اصلی اینجاست که این کشورها جزو تولیدکنندگان بزرگ گاز دی اکسید کربن به حساب نمی&zwnj;آیند و حمایت آن&zwnj;ها از این طرح ممکن است تاثیر چندانی بر دیگر کشورها برجای نگذارد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <blockquote> <p dir="RTL"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/04_permafrost.jpg" style="width: 180px; height: 111px;" />لایه&zwnj;ی خاک یخ&zwnj;زده که به آن پرمافراست Permafrost گفته می&zwnj;شود حدود یک چهارم از سطح نیمکره شمالی زمین را فراگرفته است. اما براثر تغییرات آب و هوایی، این قشر از خاک یخ&zwnj;زده در حال ذوب شدن است. ذوب شدن این لایه می&zwnj;تواند باعث آزاد شدن ۱۷۰۰ گیگاتن گاز کربن شود. این گاز کربن از آخرین دوران یخ&zwnj;بندان زمین در این قشر از خاک حبس شده است و با ذوب&zwnj; شدن آن در حال آزاد شدن است. این میزان عظیم از کربن دوبرابر بیشتر از میزان گاز کربن موجود در جو زمین است.</p> </blockquote> <p dir="RTL">اگر این طرح مانند طرح&zwnj;های پیشین نتواند موافقت بزرگترین تولیدکنندگان گاز کربن در جهان را کسب کند، باز هم امیدی به موفقیت آن وجود ندارد. در حال حاضر چین و آمریکا اصلی&zwnj;ترین کشورهای تولید کننده این گاز زیان&zwnj;آور هستند. چین که به تازگی و در همین ماه نوامبر شاهد تغییراتی وسیع در سطح رهبران سیاسی خود بوده است، هنوز دیدگا&zwnj;ه&zwnj;های جدید خود را در مورد مسائل زیست محیطی و به خصوص مقابله با تغییرات آب و هوایی تشریح نکرده است. اما رهبران پیشین چین به صراحت تاکید داشتند که هرگونه تعهدی که چین را از رشد اقتصادی بازدارد مورد تایید آن&zwnj;ها نیست.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">این دیدگاه چین تاثیری منفی بر کشور همسایه و رقیب آن ژاپن نیز برجای گذاشته است. ژاپن که پیش&zwnj;تر به خاطر انعقاد پروتکل کیوتو به سال ۱۹۹۷ در این کشور، به آن مفتخر بود و از آن دفاع می&zwnj;کرد، اما بعدا از آن فاصله گرفت. یکی از دلایل عمده ژاپنی&zwnj;ها این بود که به خاطر کاستن از میزان گازهای گلخانه&zwnj;ای، رشد اقتصادی&zwnj;شان کم نشود و رقابت را به چینی&zwnj;ها در این عرصه واگذار نکنند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">مهمترین&zwnj; اختلاف نظرها همچنان بر سر میزان و نوع تعهد کشورهای صنعتی و توسعه یافته در برابر میزان تعهد کشورهای در حال توسعه یافته برای کاهش گازهای گلخانه&zwnj;ای است.&nbsp; این پرسش نیز همچنان پابرجاست که چه کشورهایی و به چه میزان باید به کشورهای فقیرتر برای مقابله با بحران&zwnj;های ناشی از تغییرات آب و هوایی کمک کنند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">پیش از این نشست&zwnj;هایی در کپنهاگ به سال ۲۰۰۹، کانکون در مکزیک به سال ۲۰۱۰&nbsp; و دوربان آفریقای جنوبی به سال ۲۰۱۱ برگزار شد، اما نتایج به دست آمده از آن&zwnj;ها چندان امیدوار کننده نبود.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>ذوب شدن خاک&zwnj;های یخ&zwnj;زده، تهدیدی جدید و فوری</strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">گفتگوهای جدید در شهر دوحه در حالی در جریان است که آخرین تحقیقات منتشر شده از سوی سازمان ملل واقعیت نگران کننده دیگری را آشکار کرده است. آب شدن لایه زیرزمینی خاک یخ&zwnj;زده در نیمکره شمالی می&zwnj;تواند باعث آزاد شدن حجم عظیمی از گاز متان بشود. گاز متان یکی از گازهای گلخانه&zwnj;ای است که&nbsp; آب و هوای کره زمین را گرم&zwnj;تر می&zwnj;کند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">این لایه&zwnj;ی خاک یخ&zwnj;زده که به آن پرمافراست Permafrost گفته می&zwnj;شود حدود یک چهارم از سطح نیمکره شمالی زمین را فراگرفته است. اما براثر تغییرات آب و هوایی، این قشر از خاک یخ&zwnj;زده در حال ذوب شدن است. ذوب شدن این لایه می&zwnj;تواند باعث آزاد شدن ۱۷۰۰ گیگاتن گاز کربن شود. این گاز کربن از آخرین دوران یخ&zwnj;بندان زمین در این قشر از خاک حبس شده است و با ذوب&zwnj; شدن آن در حال آزاد شدن است. این میزان عظیم از کربن دوبرابر بیشتر از میزان گاز کربن موجود در جو زمین است. پرمافراست دارای مواد ارگانیک یخ زده فراوان دیگری است که&nbsp; آزاد شدن آن&zwnj;ها قطعا می&zwnj;تواند دمای زمین را بیش از حد موجود گرم&zwnj;تر کند و باعث تغییرات بسیار بزرگ در اکوسیستم&zwnj;های موجود شود.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">تاکنون مهمترین تاثیر گرم شدن آب و هوای کره زمین را بالا آمدن سطح آب دریاها، افزایش بلاهای طبیعی مانند طوفان و سیل، بیابانی شدن برخی مناطق جهان و انقراض گونه&zwnj;های جانوری می&zwnj;دانستند. اما برنامه محیط زیست سازمان ملل می&zwnj;گوید باید تحقیقاتی بسیاری جدی و فوری در خصوص ذوب شدن لایه پرمافراست انجام شود. این هشدار در نشست دوحه نیز به روشنی تکرار شده است.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>در همین زمینه</strong>:</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><a href="#http://radiozamaneh.com/science/2012/11/15/21722">آیا پیروزی اوباما تاثیری بر محیط زیست دارد؟</a></p> <p dir="RTL"><a href="#http://radiozamaneh.com/science/2011/11/17/8399">امنیت جهانی و تغییرات آب و هوایی</a></p> <p dir="RTL"><a href="#http://radiozamaneh.com/science/2011/07/21/5590">تغییرات آب و هوایی در شواری امنیت سازمان ملل</a></p> <p dir="RTL"><a href="#http://radiozamaneh.com/science/2012/07/12/16936">ارتباط جدید میان فعالیت&zwnj;های انسانی و تغییرات آب و هوایی</a></p> <p dir="RTL"><a href="#http://radiozamaneh.com/environment/2011/06/03/4461">افزایش بی&zwnj;سابقه گازهای گلخانه&zwnj;ای</a></p> <p dir="RTL"><a href="#http://radiozamaneh.com/science/2012/07/19/17200">چین بزرگ&zwnj;ترین تولید کننده دی اکسید کربن</a></p> <p dir="RTL"><a href="http://zamaaneh.com/morenews/2010/07/post_1347.html">پناهجویان اقلیمی: موجی که از پس گرما می&zwnj;آید</a></p> <p dir="RTL"><a href="http://zamaaneh.com/special/2010/06/post_1249.html">نابودی تنوع زیستی و تغییرات آب و هوا</a></p> <p dir="RTL"><a href="#http://radiozamaneh.com/environment/2011/12/08/8894">نشست جهانی دوربان: یک ناکامی دیگر؟</a></p> <p dir="RTL"><a href="http://zamaaneh.com/morenews/2010/12/post_1481.html">دستاوردهای نشست&zwnj; تغییرات آب و هوایی در کانکون</a></p> <p dir="RTL"><a href="http://zamaaneh.com/rohani/2009/12/post_298.html">نشست کپنهاگ: بیم&zwnj;&zwnj;ها و امیدها</a></p> <p dir="RTL"><a href="http://zamaaneh.com/rohani/2009/12/post_299.html">کپنهاگ: انتظار تا دقایق پایانی</a></p> <p dir="RTL"><a href="http://zamaaneh.com/rohani/2008/12/post_38.html">کنفرانس جهانی تغییرات آب و هوایی در پوزنان</a></p>