دلار در نزدیکی ۲۳ هزار تومان؛ ایران ونزوئلایی میشود؟
دلار در آستانه ۲۳ هزار تومان ایستاده و سکه از ۱۰,۳ میلیون تومان عبور کرده است. روند افزایشی نقدینگی تداوم دارد و کسری بودجه فراتر از برآورد دولت است. آیا ایران مسیر ونزوئلا را پیش می‌گیرد؟
دلار از مرز ۲۲ هزار تومان عبور کرد و در آستانه ۲۳ هزار تومان قرار دارد، سکه بالاتر از ۱۰ میلیون تومان ایستاده، مواد غذایی روز به روز گران میشود و بنگاه‌های تولیدی بیشتری در آستانه توقف کامل قرار دارند. رئیس دولت اما همچنان معتقد است که اقتصاد کشور تحت مدیریت است و روند شاخص‌های اصلی به خوبی پیش می‌رود.
در آخرین روزهای اسفند سال قبل هنگامی که کرونا بخش گسترده‌ای از کسب و کار در جهان را تعطیل کرده بود، دلار در بازار آزاد ایران به ۱۶ هزار تومان رسید. روند صعودی دلار در چهار ماه نخست امسال نیز ادامه یافت و تا نیمه تیر ماه ۵ هزار و ۵۰۰ تومان بر نرخ دلار افزوده شده است. تفاوت نرخ دلار در تیر امسال با یکسال قبل به بیش از هشت هزار تومان می‌رسد.
سکه که از آن به عنوان بازار موازی ارز نام برده میشود هم وضعیتی مشابه دارد؛ حدود ۴ میلیون تومان افزایش قیمت در سه ماه و نیم.
رئیس کل بانک مرکزی در واکنش به وضعیت آشفته و پیشروی نرخ ارز، گفته که برنامه‌ریزی برای کنترل بازار در دست اقدام است.
حسن روحانی، رئیس دولت هم از بانک مرکزی خواسته « جهت کنترل و مدیریت بازار ارز» و «بازگشت هرچه سریعتر ارزهای صادرکنندگان به چرخه اقتصاد» اقدام کند. روحانی البته همانند گذشته وضعیت را «تحت مدیریت» و روند شاخص‌های اصلی را «خوب» توصیف کرده و مدعی شده که ایران در اقتصاد بدون نفت خوب عمل کرده است.
عملکرد دولت در بازار ارز و اقتصاد اما برای نمایندگان مجلس رضایت بخش نیست. ۲۰۰ نماینده طرح سوال از رئیس جمهوری را امضاء کرده‌اند.
احمد توکلی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام هم گفته است: رئیس جمهوری در حال نزدیک کردن کشور به لبه پرتگاه است.
دلارهایی که بازنگشت
دولت کمبود منابع ارزی را دلیل وضعیت کنونی بازار می‌داند و از همین رو صادرکنندگان را به عرضه ارز در سامانه نیما مکلف کرده است. محسن زنگنه، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی گفته: «حدود ۲۰ میلیارد دلار ارز صادراتی صادرکنندگان به کشور باز نگشته است». او از دولت خواسته به صادرکنندگان ضمانت اجرایی بدهد تا با خیال آسوده ارزشان را به کشور وارد کنند.
ماجرا تنها به ارز صادرکنندگان محدود نیست. دلار ۴۲۰۰ تومانی که دولت برای واردات کالاهای اساسی داده و در قبال آن وارداتی صورت نگرفته هم بخش دیگری از منابع ارزی بلاتکلیف یا هدر رفته است که بحران ارزی را تشدید کرده است.
دولت بحران را قبول نداشت
ولی‌الله سیف، رئیس کل سابق بانک مرکزی هم پس از مدت‌ها به حرف آمده و مدعی شده که بانک مرکزی تیر ۱۳۹۶ در گزارشی به ستاد اقتصادی دولت نسبت به پیامدهای عدم انتقال ارز «ابراز نگرانی» کرده اما این موضوع جدی گرفته نشده است.
او گفته که همان زمان پیشنهاد کرده عرضه ارز محدود شود اما این پیشنهاد هم پذیرفته نشده و در نهایت کنترل بازار از دست بانک مرکزی خارج شده است.
حرکت در مسیر ونزوئلایی شدن؟
دولت وعده کنترل بازار ارز را می‌دهد. کنترل بازار اما به دلار نیاز دارد و دست دولت فعلا به دلیل کاهش درآمدهای نفتی از دلار است. صادرات نفت به کمترین میزان کاهش یافته، عراق به عنوان یکی از منابع تامین ارز برای تهاتر غذا و دارو با تهران به توافق رسیده است.
در این شرایط همه‌گیری کرونا وضعیت را دشوارتر کرده؛ همان صادرات غیرنفتی اندک کمتر شده است و مرزهای انتقال ارز از کشورهای همسایه مسدود شده است. دولت برای تامین بودجه با دشواری بسیار روبرو است و کسری بودجه ۱۵۰ هزار میلیارد تومان برآورد میشود.
حجم نقدینگی از ۲۶۰۰ هزار میلیارد تومان فراتر رفته و پیش‌بینی میشود به ۳۰۰۰ هزار میلیارد تومان در پایان سال برسد. این چشم‌انداز تیره سبب شده برخی از کارشناسان و تحلیلگران اقتصادی در ایران نسبت به «ونزوئلایی» شدن هشدار بدهند.
پویا ناظران، اقتصاددان پیش‌بینی کرده که با ادامه روند فعلی ایران در مسیر ونزوئلایی شدن قرار می‌گیرد. لطفعلی بخشی، استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی تهران هم گفته؛ وقتی کسری بودجه دولت‌ها به حدود یک چهارم بودجه برسد، وضعیت هشدارآمیز اعلام میشود و حالا پیش‌بینی‌ها بر این است که کسری بودجه دولت به بالای ۵۰ تا ۶۰ درصد بودجه می‌رسد؛ اقتصاد در وضعیت خاصی قرار گرفته است.
حسین راغفر از منتقدان سیاستهای اقتصادی دولت با اینکه «ونزوئلایی شدن» ایران را رد کرده اما گفته؛ «ظرفیت‌های ونزوئلایی شدن اقتصاد ایران، زیاد است».
نظرها
حقیقتگو
با حیرت وتعجب و ضمیمه آنهم غم واندوه فراوان مردم به افزایش قیمت ارز وطلا می نگرند که پرسشی برایشان میشود که حکومت فاشیستی آخوندی ورهبرعقده ای وضد بشرایرانی چرا چنین می کنند ؟ باید دانست دوران طلائی فروش ارز خارجی هرچند هیولائی گران برای اکثریت مردم غیروابسته حکومتی بسرآمده است وعمدآ" تمامی کمبودهای ارز وگران شدن آن را مستقیما" متوجه تحریم ها می کند که بله ارزی نداریم و تحریم ها اینجا وتحریم ها آنجا..ولی درحقیقت پشت صحنه این آخ وناله نمائی ها آنهم برای مردم ظهور قوانین تصاحب ارزهای خانگی مردم است که گاه گاه توسط نماینده گان مجلس مطرح شده ومیشود که بله فلان میلیارددلار ارزخانگی که انکار دربست متعلق به خامنه ای وشرکاء درمنازل مردم موجود است که درحقیقت برای تصاحبش باید نقشه کشیده اند وگمبود نمائی ارز حکومت وتحریم نمائی ها همگی برای ساختن عذر موجه درتصاحب ارزهای خانگی است که مردم موظف خواهند شد که هرچه فوری برای مبارزه با گران شدن ارز های خانگی خودشان را فوری به بانک ها تحویل دهند وقاچاق محسوب خواهد شد و جرم خواهد بود!!
reza
فقط در خلافت نظامی شیعه!! از برکت اسلام و دزد سالاری اگه امروز خونه ات رو بفروشی؛ فردا همون خونه رو نمیتونی بخری!
موج جدید تورم ما را به کجا می‌برد؟
بخش هایی از مقالهء "موج جدید تورم ما را به کجا می‌برد؟" سایت "نقد اقتصاد سیاسی - پرویز صداقت ............................................ این روزها ارزش برابری ریال با دلار و دیگر ارزها به پایین‌ترین سطح تاریخی خود رسیده است و هر روز شاهد سقوط جدیدی در ارزش ریال بوده‌ایم. زمینه‌ها، ریشه‌ها و علل این روند چیست و چه سرانجامی برای اقتصاد ایران رقم خواهد زد؟ پاسخ واقعی به مسأله‌ی تورم را باید در ماهیت طبقاتی گروه‌هایی یافت که در سال‌های بعد از انقلاب به قدرت رسیدند. این طبقات همواره از تورم بهره‌مند شده‌اند و اساساً تورم برایشان یکی از ابزارهای کسب منافع هنگفت سوداگرانه بوده و استمرار منافع آنان نیز درگرو استمرار تورم است. از همین روست که امروز شاهدیم که اغلب نهادهای قدرتمند اقتصادی و سیاسی خصوصی و حاکمیتی دارای بانک مربوط به خود هستند. و همین نهادها با خلق نقدینگی و هدایت نقدینگی در بخش‌های غیرمولد نقش تعیین‌کننده در تولید و بازتولید و تحکیم مناسبات قدرت طبقاتی در جمهوری اسلامی ایفا کرده‌اند. اما چرا این نهادهای پرقدرت اقتصادی بر آتش تورم دامن می‌زنند؟ زیرا در اقتصادی گرفتار رکود که بخش واقعی اقتصادی چندان قادر به خلق ارزش نیست، تنها راهی که می‌توانند ارزش جاری دارایی‌های مجموعه‌ی سرمایه‌گذاری‌های خود را افزایش دهند همین تورم و ایجاد رونق‌های سوداگرایانه است. به این ترتیب، علاوه بر ایجاد سودهای هنگفت مالی سهم دارایی‌های سمّی را که اینک به شکل وام‌های غیرجاری (معوق) در ترازنامه‌های بانک‌ها خودنمایی می‌کند کاهش می‌دهند. نهایتاً هم آن که استمرار و افزایش تورم خطرات سقوط حباب مالی ناشی از رونق‌های کاذب سوداگرانه را نیز کاهش می‌دهد. برای مثال، در مقطع کنونی به‌ویژه در بورس اوراق بهادار شاهد شکل‌گیری حباب‌های مالی هستیم. تورم هرچه سنگین‌تر باشد، خطرات شکستن حباب کمتر میشود چراکه بخشی از فاصله‌ی ارزش جاری و ارزش واقعی ابزارهای مالی را می‌پوشاند. در چنین شرایطی مشخصاً نهاد دولت نیز از تورم و سقوط ارزش پول ملی سود می‌برد، زیرا از سویی امکان تأمین مالی کسری بودجه‌ی خود را از طریق این بازار فراهم می‌کند (چراکه در بازاری با رونق کاذب بهتر می‌تواند سهام خود را آب کند) و از سوی دیگر میزان نیازش به منابع دلاری جهت پوشش هزینه‌های جاری‌اش با سقوط ارزش پول ملی کاسته میشود. بگذریم از این مسأله که دولت اساساً مایل و قادر به مالیات‌ستانی از ثروتمندان برای تأمین کسری مالی خود نیست. سخن آخر آن که تورم افسارگسیخته‌ی کنونی گرچه با نیازهای مالی و کسری بودجه‌ی دولت در ارتباط است اما در روابط قدرت طبقاتی در ایران معاصر ریشه دارد. پرسش مهم این است که روند کنونی ما را به کدام سو می‌برد. بحران مالی کنونی در دل بحران‌های متعدد ساختاری جای دارد و به‌ویژه در مقطع کنونی متأثر از عوامل سیاسی و ژئوپلتیک است. از این رو چشم‌انداز گذر به بحرانی مهارناپذیر در کوتاه‌مدت کاملاً محتمل است. علاوه بر آن در شرایط بحرانی کنونی، سلب‌مالکیت‌شدگان نیز احتمالاً فقط نظاره‌گر نخواهند بود و چه‌بسا دیر یا زود واکنش نشان دهند.
شوک ارزی؛ دلار به ۲۱ هزار و ۲۵۰ تومان رسید
شوک ارزی؛ دلار به ۲۱ هزار و ۲۵۰ تومان رسید ▪️یکشنبه ۱۵ تیر قیمت هر دلار با جهشی هزار تومانی به نسبت روز قبل به ۲۱ هزار و ۲۵۰ تومان رسید و یورو ۲۳ هزار و ۶۰۰ تومان شد. ▪️میثم رادپور، کارشناس بازار ارز، کاهش نرخ بهره بانکی را از دلایل این جهش خوانده و می‌گوید: «وقتی نرخ سود ۱۵ درصد و نرخ تورم ۴۰ درصد است، عملا نرخ بهره منفی ۲۵ است و اینجاست که کلید خروج سپرده‌ها از بانک‌ها زده میشود.» ▪️وبسایت "فرارو" به نقل از رادپور می‌نویسد: «بسیاری از افراد حرفه‌ای امروز دلار را یک بازار امن می‌دانند زیرا حداقل اصل سرمایه آنها حفظ میشود. در مقابل بورس با آن سودهای بدون توجیه و وحشتناک بسیار خطرناک است و به زودی یقه دولت را خواهد گرفت.»/دویچه وله @ordoyekar
اعتراضات توده ای سركوب را فلج خواهند ساخت
اعتراضات توده ای همزمان و سراسری دستگاه سركوب رژیم را فلج خواهند ساخت ["سخن روز" - حزب کمونیست ایران] در گرماگرم گسترش بیماری کرونا در ایران، بر متن دشوارترین شرایط کار و معیشت اکثریت قاطع کارگران و مردم زحمتکش و تهیدست، جمهوری اسلامی، دست اندر کار تدارک مقابله با شورشهای محتوم اجتماعی در ایران است. افزایش شمار بازداشت و زندانی کردنها، صدور احکام اعدام و زندانهای طولانی مدت، اعدام پنهانی زندانیان سیاسی، تشدید فشار بر زندانیان سیاسی در بند، شلاق زدن کارگران حق طلب، اخراج روزنامه نگاران مستقل، سرکوب اعتراضات مدنی، مجهز کردن نیروهای انتظامی و امنیتی به ابزارهای مدرن سرکوب، همگی نشان می دهند که جمهوری اسلامی به شدت از تحولات پیش رو نگران و فراتر از آن سراسیمه و وحشت زده است. طی سه هفته اخیر دهها نفر در کردستان و دیگر نقاط مختلف ایران به اتهام فعالیت های سیاسی و مدنی بازداشت شده اند و هر روز خبر از افزایش شمار بازداشت شدگان می رسد. جمهوری اسلامی زندانهایش را از فعالان سیاسی، روزنامه نگاران و خبرنگاران، زنان، دانشجویان و معلمان مبارز، فعالان محیط زیست، وکلا و حقوق دانان و سایر فعالان مدنی پر کرده است. این اعمال ضد انسانی رژیم نشان از ترس و نگرانی از نزدیک شدن به پایان عمر پر از جرم و جنایتش دارد. تازه ترین جنایت را رژیم جمهوری اسلامی با اعدام زندانی سیاسی هدایت عبدالله پور مرتکب شده است، ضمن اینکه احتمال اعدام سه جوانی که در اعتراض های آبانماه ۱۳۹۸ دستگیر شده اند و نیز ۸ تن ازدستگیرشدگان اعتراض های سال های ۹۶ و ۹۸ در اصفهان، که “مفسد فی الارض”، اعلام شده اند هم وجود دارد. اعمال این فشارها و بگیر و ببند ها در حالی است که، اقتصاد جمهوری اسلامی در آستانه ورشکستگی قرار دارد. فقر و بیکاری و گرانی و اوضاع نابسامان معیشت مردم بیداد می کند. بیش از 70 درصد از مردم ایران زیر خط فقر زندگی می کنند که 50 درصد آنها در شرایط فقر مطلق قرار دارند. چنین شرایطی به گسترش آسیبهای اجتماعی انجامیده است و بی خانمانی، تن فروشی و اعتیاد به شدت افزایش یافته است. گسترش ویروس کرونا به دردی بر روی دردهای اجتماعی جاری افزوده شده است. جمهوری اسلامی مردم و این بیماری را به حال خود رها کرده است و با بی تفاوتی نظاره گر افزایش مبتلایان و درگذشتگان در نتیجه این بیماری است. سخن از ابتلای 18 میلیون نفر می رود . در واقع آنچه که در این مورد در جریان است، یک فاجعه دردناک و تمام عیار اجتماعی است. ابعاد این فاجعه در کنار شرایط دشوار معیشتی در حدی است که رژیم دیگر نمی تواند با ابزار سرکوب و ارعاب و ایجاد فضای امنیتی و نظامی، جامعه را مرعوب سازد. هر جا فشاری و ستمی و استثماری وجود دارد، صدای اعتراض و نارضایتی هم بلند است. واقعیت این است که اقدامات سرکوبگرانه و نگرانی رژیم از یک خیزش سرنوشت ساز و بنیان کن بی مورد نیست. مبارزات کارگران و مردم معترض مردم بر علیه رژیم اسلامی و برای بیرون کشیدن حقوق اولیه خود از چنگال این رژیم با جسارت و پیگیری در جریان است. خشونت و سرکوب، دستگیری و زندان نتوانسته است مردم مبارز را به عقب براند. از اینرو مسئله بر سر نفس وجود اعتراض و مبارزه نیست، بلکه بر سر هماهنگ کردن و مرتبط کردن آنها به همدیگر است. امروز رژیم دیگر نه امیدی به فریب این مردم دارد نه میخواهد و نه می تواند مطالبات مردم معترض را تامین کند. جنبشهای اعتراضی جاری با در پیش گرفتن تاكتیكهای نوین، با متشكل كردن و منسجم نمودن صفوف خود، با تقویت موقعیت رهبران كارآمد و بانفوذ، افق رهایی از چنگال رژیم اسلامی را روشن كرده اند. در اینجا و در درون این جنبشها عالیترین اشكال همبستگی و انسان دوستی پایه گذاری می شوند. در یك كلام گام به گام شرایط سرنگونی این رژیم فراهم می شود و پا به پای آن ملزومات سازماندهی جامعه آزاد و برابر و مرفه فردا مهیا می گردد. رژیم اسلامی نیز خطر واقعی را در همین جا می بیند و به همین دلیل اقدامات پیشگیرانه خود را آغاز کرده است. اگر در گذشته رژیم توانسته بود فضای رعب و وحشت و شکنجه و اعدام داخل زندان ها را به درون جامعه انتقال دهد و مردم را در خوف و هراس فرو ببرد، امروز این شور و شوق مبارزه ستمدیدگان جامعه است که به درون زندانها انتقال یافته است و روحیه استقامت در مقابل وحشیگری های مامورین جمهوری اسلامی را برانگیخته است. بگذار تمام قوا و امكانات خود را برای رها ساختن انسانهای وارسته و مبارزی كه در چنگال دژخیمان جمهوری اسلامی اسیر شده اند بكار بیندازیم و خواست اولیه، “آزادی زندانیان سیاسی” رابه رژیم تحمیل كنیم. قدرتمند شدن جنبشهای پایدار، ادامه كار و جا افتاده اجتماعی، کلید مقابله با سیاستهای سرکوبگرانه رژیم است. اما قدرتمندی جنبشهای كه از آن سخن رفت، موقعیتی نیست كه به طور خود بخودی تامین شود. در این جا نقش جریان رادیكال، رهبران بانفوذ در محل، سازمانها و نهادهای كارگری و توده ای مطرح است. این جنبشها از اینرو که بر تجربه گذشته، بر هوشیاری و عناصر آگاه و پیشرو متکی هستند، گام به گام پیش می روند و با هر پیشروی خود دست آوردی را تثبیت می كنند. آنها وحدت مبارزاتی را نهادینه خواهند کرد، جنبشهائی كه سرانجام با حركات آگاهانه و تاكتیكهای سنجیده و فكر شده خود، زمینه اعتراضات توده ای همزمان و سراسری را مهیا خواهند کرد و دستگاه سركوب رژیم را فلج خواهند ساخت. 5.7.2020
"شهرهای زیرزمینی و شناور موشک‌انداز "
فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران امروز گفته، «شهرهای زیرزمینی و شناور موشک‌انداز در همه سواحل جنوب گسترش یافته است.» «ما شهرهای شناور موشک‌انداز را در اختیار داریم و هر زمانی که صلاح باشد، آن را به نمایش خواهیم گذاشت». همزمان، بنا بر آمار رسمی، حدود ۲۰ میلیون شهروند ایران حاشیه‌نشین‌اند و در بافت‌های فرسوده زندگی می‌کنند؛ وضع روستاها بماند. از سفره میلیونها تهیدست می دزدند تا «شهرهای شناور موشک‌انداز» ایجاد کنند، در حالی که تسلیحات هرگز نمی تواند حتی امنیت یک رژیم سیاسی را حفظ کند چه رسد مردم را