ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

جنبش زنان ایران در سالی که گذشت

<p dir="RTL">مریم حسین&zwnj;خواه - جنبش زنان ایران در سالی که گذشت از یکسو درگیر برخی قوانین تبعیض&zwnj;آمیز بود که هر از چندگاه در دستور کار مجلس و دولت قرار می&zwnj;گیرد و از سویی دیگر دغدغه وضعیت آن شمار از فعالان زن را داشت که به خاطر تلاش&zwnj;های برابری&zwnj;خواهانه&zwnj;شان زندانی شده&zwnj;اند. در این میان، توانمندسازی زنان و ارائه آموزش&zwnj;های جنسیتی به آنان نیز از دیگر فعالیت&zwnj;های جنبش زنان در سال جاری بود<span dir="LTR">.</span></p> <!--break--> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">همه اینها در حالی است که در سال&zwnj;های اخیر در پی سرکوب بیش از پیش حاکمیت، بازداشت شمار زیادی از فعالان جنبش زنان و حاکم شدن فضای امنیتی در این حوزه و مهاجرت برخی فعالان زن، مسئله سازماندهی جدید و تعریف دوباره شکل فعالیت&zwnj;ها یکی از اولویت&zwnj;های این جنبش بود.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">در سال ۱۳۹۱ پیگیری وضعیت نسرین ستوده در زندان، اعتراض به محدودیت&zwnj;های جنسیتی در لایحه جدید گذرنامه و تبعیض&zwnj;های آموزشی در دانشگاه&zwnj;ها از جمله نقاط روشن کارنامه جنبش زنان بود که می&zwnj;توان بر اساس آنها، نگاهی امیدوارانه به آینده داشت.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>پیگیری وضعیت نسرین ستوده در زندان، نقطه عطفی در جنبش زنان</strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">اعتراض به وضعیت نسرین ستوده، وکیل دادگستری و فعال حقوق زنان از سوی گروهی از فعالان جنبش زنان در ایران، یکی از نقاط عطف فعالیت&zwnj;های این جنبش در سال گذشته بود.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">نسرین ستوده از آبان ماه سال جاری در اعتراض به فشارهای وارده به خانواده&zwnj;اش و ممنوع الخروجی دختر ۱۳ ساله خود، به مدت ۴۹ روز دست به اعتصاب غذا زد و در روزهای آخر اعتصاب با وضعیت نگران&zwnj;کننده جسمانی روبه&zwnj;رو بود.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <blockquote> <p dir="RTL"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/sotudeh-zendan-2.jpg" style="width: 180px; height: 114px; float: right;" /></p> <p dir="RTL">در آن روزها و در شرایطی که هرگونه حرکت جمعی و گردهمایی در فضای عمومی خطر بازداشت و سرکوب از سوی نیروهای امنیتی را در پی داشت، شماری از فعالان زن در یک حرکت هماهنگ سه روزه به به دادستانی تهران، مجلس و قوه قضائیه مراجعه کردند و خواهان پاسخ دادن به مطالبات نسرین ستوده و رسیدگی به وضعیت او شدند.</p> </blockquote> <p dir="RTL">در آن روزها و در شرایطی که هرگونه حرکت جمعی و گردهمایی در فضای عمومی خطر بازداشت و سرکوب از سوی نیروهای امنیتی را در پی داشت، شماری از فعالان زن در یک حرکت هماهنگ سه روزه به دادستانی تهران، مجلس و قوه قضائیه مراجعه کردند و خواهان پاسخ دادن به مطالبات نسرین ستوده و رسیدگی به وضعیت او شدند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">علاوه بر این حرکت در داخل ایران، شمار زیادی از گروه&zwnj;ها و فعالان ایرانی و غیر ایرانی نیز در کشورهای مختلف از طریق رسانه&zwnj;ها و سازمان&zwnj;های حقوق بشری و برگزاری تجمعات مختلف، خواهان رسیدگی به وضعیت نسرین ستوده بودند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">یک فعال حقوق زنان از تهران که در کمپین یک میلیون امضا فعالیت می&zwnj;کند، در گفت&zwnj;وگو با رادیو زمانه از عمل مشترک فعالان زن برای پیگیری وضعیت نسرین ستوده، به عنوان &quot;یک اتفاق خوب و یک نقطه عطف&quot; یاد کرد که فعالان زن در داخل کشور را دوباره برای انجام یک عمل مشترک گردهم آورد و &quot;بنای یک کار جمعی را گذاشت&quot;.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">این فعال حقوق زنان می&zwnj;گوید که در واقع اعتراض&zwnj;های جمعی به لایحه گذرنامه ادامه&zwnj;&zwnj; همان فعالیت بود: &quot;در واکنش به تصویب لایحه گذرنامه، ما دوباره از مردم امضا جمع کردیم که بعد از مدت&zwnj;ها، تجربه خیلی خوب و متفاوتی بود و اکنون هم برای هشت مارس با یک موضوع مشترک جلو می&zwnj;رویم.&quot;</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>اعتراض جمعی به لایحه گذرنامه: شکل&zwnj;گیری یک ائتلاف جدید </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">لایحه جدید گذرنامه و اینکه زنان مجرد زیر ۴۰ سال برای صدور گذرنامه ملزم به کسب اجازه از ولی قهری یا حاکم شرع هستند، از دیگر مواردی بود که در سال ۱۳۹۱ با اعتراض گسترده قشرهای مختلف جنبش زنان در ایران مواجه شد و زنان اصول&zwnj;گرا و اصلاح&zwnj;طلب و سکولار را بار دیگر در یک جبهه واحد قرار داد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">در آبان ماه سال جاری، گروهی از فعالان زن با تهیه و انتشار بروشوری در اعتراض به لایحه جدید گذرنامه از مردم خواستند که صدای اعتراض خود را به گوش نمایندگان مجلس برسانند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">در آذرماه نیز احزاب زنان اصول&zwnj;گرا و ائتلاف اسلامی زنان با برگزاری یک نشست در اعتراض به لایحه جدید گذرنامه و و دعوت از اعضای فراکسیون زنان مجلس، خواستار رفع محدودیت&zwnj;های در نظر گرفته شده برای خروج زنان از کشور شدند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <blockquote> <p dir="RTL"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/gozar-141212.jpg" style="width: 180px; height: 114px; float: right;" /></p> <p dir="RTL">یکی از فعالان کمپین یک میلیون امضا معتقد است راه &quot;سخت و پرپیچ و خمی&quot; پیش روی فعالان زن قرار دارد چرا که سازمان&zwnj;یابی پیشین این جنبش پس از اتفاق&zwnj;های سال ۱۳۸۸ به طوری کلی به&zwnj;هم ریخته است.</p> </blockquote> <p dir="RTL">در این فاصله مخالفان این لایحه انتقادات خود را به طور گسترده در نشست&zwnj;های مختلف و رسانه&zwnj;ها انعکاس دادند و در &zwnj;&zwnj;نهایت فعالان زن در روز هفتم اسفند ماه جاری دو هزار امضایی را که در مخالفت با آن جمع&zwnj;آوری کرده بودند به صورت حضوری به مجلس بردند و خواهان عدم تصویب محدودیت&zwnj;های موجود در این لایحه برای زنان شدند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">در نتیجه این اعتراض&zwnj;های گسترده و هماهنگ از سوی فعالان زن، نمایندگان مجلس اعلام کرده&zwnj;اند که در این لایحه بازنگری خواهند کرد و آن را به نفع زنان تغییر خواهند داد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">فعالان زن از این حرکت به عنوان &quot;سازمان یابی جدید در جنبش زنان&quot; یاد می&zwnj;کنند و به موثر بودن اینگونه حرکت&zwnj;ها در روند رو به جلوی جنبش زنان در ایران امیدوار هستند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">یکی از فعالان کمپین یک میلیون امضا معتقد است راه &quot;سخت و پرپیچ و خمی&quot; پیش روی فعالان زن قرار دارد چرا که سازمان&zwnj;یابی پیشین این جنبش پس از اتفاق&zwnj;های سال ۱۳۸۸ به طوری کلی به&zwnj;هم ریخته است.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">با این حال از دیدگاه او در حال حاضر تلاش&zwnj;ها در راستای &quot;بالا بردن ظرفیت عمل جمعی&quot; به نقطه خوبی رسیده و چند عمل مشترکی که به سرانجام رسید نشانگر آن است که می&zwnj;توان &quot;اتصالات و توانایی&zwnj;های از دست رفته قبلی را احیا کرد&quot;.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">&nbsp;<strong>انتقاد از تبعیض جنسیتی در دانشگاه</strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">اعتراض به تبعیض&zwnj;های آموزشی علیه زنان از دیگر برنامه&zwnj;های مشترکی بود که در سال گذشته از سوی گروه&zwnj;های مختلف زنان پیگیری شد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">دی ماه سال ۱۳۹۱، پس از تصمیم دولت در اجرای تفکیک جنسیتی در برخی رشته&zwnj;های دانشگاهی و اعمال این تبعیض&zwnj;ها در دفترچه انتخاب رشته کنکور کار&zwnj;شناسی، شماری از فعالان زن با تهیه یک بروشور و پخش آن در بین مردم، تلاش کردند تا افکار عمومی را به صورت چهره به چهره نسبت به این موضوع حساس کنند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <blockquote> <p dir="RTL"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/tafkik.jpg" style="width: 180px; height: 101px; float: right;" /></p> <p dir="RTL">دی ماه سال ۱۳۹۱، پس از تصمیم دولت به تفکیک جنسیتی در برخی رشته&zwnj;های دانشگاهی و اعمال این تبعیض&zwnj;ها در دفترچه انتخاب رشته کنکور کار&zwnj;شناسی، شماری از فعالان زن با تهیه یک بروشور و پخش آن در بین مردم، تلاش کردند تا افکار عمومی را به صورت چهره به چهره نسبت به این موضوع حساس کنند.</p> </blockquote> <p dir="RTL">در این بروشور&zwnj;ها از مردم خواسته شده بود نامه اعتراض به این تصمیم را که ضمیمه بروشور بود برای نمایندگان مجلس بفرستند و خواهان لغو این تبعیض آموزشی علیه زنان شوند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">پیش از آن، شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل در نامه&zwnj;ای به رئیس سازمان ملل متحد حذف پذیرش دختران از ۷۷ رشته تحصیلی را مانعی برای حضور فعال زنان در اجتماع دانسته و از رئیس سازمان ملل خواسته بود تا در هنگام بررسی پرونده جمهوری اسلامی ایران به گزارش&zwnj;ها در خصوص وضعیت زنان توجه کند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">رفته رفته شماری دیگر از گروه&zwnj;های فمینیستی و زنان نیز در این زمینه واکنش نشان دادند. سازمان بین&zwnj;المللی زنان برای آموزش و مشارکت حقوق، توسعه و صلح یکی از این گروه&zwnj;&zwnj;ها بود که ۲۷ مرداد ۱۳۹۱ با صدور بیانیه&zwnj;ای از اعمال این محدودیت&zwnj;ها اعلام نگرانی کرد. این گروه طی فراخوانی از همگان خواست با نوشتن نامه به دبیر کل سازمان ملل خواهان موضع&zwnj;گیری او در این زمینه شوند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">این اعتراض&zwnj;ها البته محدود به تابستان سال گذشته نیست و پیش از آن نیز با اعلام تبعیض&zwnj;های جنسیتی در دانشگاه&zwnj;های مختلف شاهد واکنش دانشجویان و اساتید دانشگاهی بودیم. نامه اعتراضی دو هزار دانشجوی دانشگاه علم و صنعت تهران به محدودیت&zwnj;های جنسیتی در رشته&zwnj;های تحصیلی مقطع کار&zwnj;شناسی ارشد و تک جنسیتی کردن این دانشگاه در مقطع کار&zwnj;شناسی یکی از این واکنش&zwnj;ها بود که سرانجام در خردادماه سال گذشته به ثمر رسید و در &zwnj;&zwnj;نهایت به لغو تبعیض&zwnj;های آموزشی در این دانشگاه منجر شد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>آرام اما پرتوان: توانمندسازی زنان در جنوب شهر تهران</strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">علاوه بر این حرکت&zwnj;ها که انعکاس رسانه&zwnj;ای گسترده&zwnj;ای نیز داشت، در گوشه&zwnj;های دیگر جنبش زنان حرکاتی موثر و آرام با چراغ خاموش در حال پیش روی است.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">یکی از فعالان حقوق زنان مقیم تهران، به رادیو زمانه می&zwnj;گوید که در سال گذشته برخی گروه&zwnj;های زنان به سمت ترویج و توانمندسازی در سطح خرد پیش رفتند. آنها به دنبال توانمندسازی گروه&zwnj;های کوچک محلی زنان هستند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <blockquote> <p dir="RTL">گروه&zwnj;های دیگری نیز در تهران و کرج در زمینه آزار جنسی و کلیشه&zwnj;های جنسیتی در متون درسی و غیر درسی تا مقطع دانشگاه کار می&zwnj;کنند. فعالان شهر رشت همچنان به حرکت&zwnj;های خود ادامه می&zwnj;دهند و در روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان بروشورهای اطلاع&zwnj;رسانی را در سطح شهر پخش کردند و در زمینه رسانه&zwnj;ها نیز شاهد راه&zwnj;اندازی صفحه زنان روزنامه بهار بودیم.</p> </blockquote> <p dir="RTL">به گفته وی، &quot;اتخاذ این شیوه به دو دلیل بوده است: اول اینکه: بسته بودن شرایط خبررسانی و جمع شدن در سطح کلان اجازه نمی&zwnj;دهد که همچنان مثل گذشته و با روش&zwnj;های پیشین فعالیت کرد، از سوی دیگر، تنها شرایط نیست که تعیین کننده این شیوه عمل است بلکه به این ضرورت رسیده&zwnj;اند که می&zwnj;بایست فرصت دستیابی به منابع اطلاع&zwnj;رسانی کوچک را برای فرودست&zwnj;ترین افراد جامعه که توان دسترسی به منابع اطلاع&zwnj;رسانی کلان را به دلیل سواد پایین یا تنگناهای اقتصادی ندارند فراهم کرد ضمن آنکه کمک کرد تا بتوانند صدای خودشان را این با کار گروهی هر چند در سطحی بسیار کوچک بلند کنند.&quot;</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">بر اساس این گزارش اغلب شرکت&zwnj;کنندگان در این کارگاه&zwnj;ها زنان خانه&zwnj;دار و کم سواد جنوب شهر هستند و از مناطق حاشیه&zwnj;ای و فقیرنشین که دسترسی به اینترنت و وسایل اطلاع&zwnj;رسانی ندارند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">علاوه بر همه این&zwnj;ها، گروه&zwnj;های دیگری نیز در شهرهای مختلف در زمینه آزار جنسی و کلیشه&zwnj;های جنسیتی در متون درسی و غیر درسی تا مقطع دانشگاه کار می&zwnj;کنند. فعالان شهر رشت همچنان به حرکت&zwnj;های خود ادامه می&zwnj;دهند و در روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان بروشورهای اطلاع&zwnj;رسانی را در سطح شهر پخش کردند. در زمینه رسانه&zwnj;ها نیز شاهد راه&zwnj;اندازی صفحه زنان روزنامه بهار بودیم.</p>

مریم حسین‌خواه - جنبش زنان ایران در سالی که گذشت از یکسو درگیر برخی قوانین تبعیض‌آمیز بود که هر از چندگاه در دستور کار مجلس و دولت قرار می‌گیرد و از سویی دیگر دغدغه وضعیت آن شمار از فعالان زن را داشت که به خاطر تلاش‌های برابری‌خواهانه‌شان زندانی شده‌اند. در این میان، توانمندسازی زنان و ارائه آموزش‌های جنسیتی به آنان نیز از دیگر فعالیت‌های جنبش زنان در سال جاری بود.

همه اینها در حالی است که در سال‌های اخیر در پی سرکوب بیش از پیش حاکمیت، بازداشت شمار زیادی از فعالان جنبش زنان و حاکم شدن فضای امنیتی در این حوزه و مهاجرت برخی فعالان زن، مسئله سازماندهی جدید و تعریف دوباره شکل فعالیت‌ها یکی از اولویت‌های این جنبش بود.

در سال ۱۳۹۱ پیگیری وضعیت نسرین ستوده در زندان، اعتراض به محدودیت‌های جنسیتی در لایحه جدید گذرنامه و تبعیض‌های آموزشی در دانشگاه‌ها از جمله نقاط روشن کارنامه جنبش زنان بود که می‌توان بر اساس آنها، نگاهی امیدوارانه به آینده داشت.

پیگیری وضعیت نسرین ستوده در زندان، نقطه عطفی در جنبش زنان

اعتراض به وضعیت نسرین ستوده، وکیل دادگستری و فعال حقوق زنان از سوی گروهی از فعالان جنبش زنان در ایران، یکی از نقاط عطف فعالیت‌های این جنبش در سال گذشته بود.

نسرین ستوده از آبان ماه سال جاری در اعتراض به فشارهای وارده به خانواده‌اش و ممنوع الخروجی دختر ۱۳ ساله خود، به مدت ۴۹ روز دست به اعتصاب غذا زد و در روزهای آخر اعتصاب با وضعیت نگران‌کننده جسمانی روبه‌رو بود.

در آن روزها و در شرایطی که هرگونه حرکت جمعی و گردهمایی در فضای عمومی خطر بازداشت و سرکوب از سوی نیروهای امنیتی را در پی داشت، شماری از فعالان زن در یک حرکت هماهنگ سه روزه به دادستانی تهران، مجلس و قوه قضائیه مراجعه کردند و خواهان پاسخ دادن به مطالبات نسرین ستوده و رسیدگی به وضعیت او شدند.

علاوه بر این حرکت در داخل ایران، شمار زیادی از گروه‌ها و فعالان ایرانی و غیر ایرانی نیز در کشورهای مختلف از طریق رسانه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری و برگزاری تجمعات مختلف، خواهان رسیدگی به وضعیت نسرین ستوده بودند.

یک فعال حقوق زنان از تهران که در کمپین یک میلیون امضا فعالیت می‌کند، در گفت‌وگو با رادیو زمانه از عمل مشترک فعالان زن برای پیگیری وضعیت نسرین ستوده، به عنوان "یک اتفاق خوب و یک نقطه عطف" یاد کرد که فعالان زن در داخل کشور را دوباره برای انجام یک عمل مشترک گردهم آورد و "بنای یک کار جمعی را گذاشت".

این فعال حقوق زنان می‌گوید که در واقع اعتراض‌های جمعی به لایحه گذرنامه ادامه‌‌ همان فعالیت بود: "در واکنش به تصویب لایحه گذرنامه، ما دوباره از مردم امضا جمع کردیم که بعد از مدت‌ها، تجربه خیلی خوب و متفاوتی بود و اکنون هم برای هشت مارس با یک موضوع مشترک جلو می‌رویم."

اعتراض جمعی به لایحه گذرنامه: شکل‌گیری یک ائتلاف جدید

لایحه جدید گذرنامه و اینکه زنان مجرد زیر ۴۰ سال برای صدور گذرنامه ملزم به کسب اجازه از ولی قهری یا حاکم شرع هستند، از دیگر مواردی بود که در سال ۱۳۹۱ با اعتراض گسترده قشرهای مختلف جنبش زنان در ایران مواجه شد و زنان اصول‌گرا و اصلاح‌طلب و سکولار را بار دیگر در یک جبهه واحد قرار داد.

در آبان ماه سال جاری، گروهی از فعالان زن با تهیه و انتشار بروشوری در اعتراض به لایحه جدید گذرنامه از مردم خواستند که صدای اعتراض خود را به گوش نمایندگان مجلس برسانند.

در آذرماه نیز احزاب زنان اصول‌گرا و ائتلاف اسلامی زنان با برگزاری یک نشست در اعتراض به لایحه جدید گذرنامه و و دعوت از اعضای فراکسیون زنان مجلس، خواستار رفع محدودیت‌های در نظر گرفته شده برای خروج زنان از کشور شدند.

در این فاصله مخالفان این لایحه انتقادات خود را به طور گسترده در نشست‌های مختلف و رسانه‌ها انعکاس دادند و در ‌‌نهایت فعالان زن در روز هفتم اسفند ماه جاری دو هزار امضایی را که در مخالفت با آن جمع‌آوری کرده بودند به صورت حضوری به مجلس بردند و خواهان عدم تصویب محدودیت‌های موجود در این لایحه برای زنان شدند.

در نتیجه این اعتراض‌های گسترده و هماهنگ از سوی فعالان زن، نمایندگان مجلس اعلام کرده‌اند که در این لایحه بازنگری خواهند کرد و آن را به نفع زنان تغییر خواهند داد.

فعالان زن از این حرکت به عنوان "سازمان یابی جدید در جنبش زنان" یاد می‌کنند و به موثر بودن اینگونه حرکت‌ها در روند رو به جلوی جنبش زنان در ایران امیدوار هستند.

یکی از فعالان کمپین یک میلیون امضا معتقد است راه "سخت و پرپیچ و خمی" پیش روی فعالان زن قرار دارد چرا که سازمان‌یابی پیشین این جنبش پس از اتفاق‌های سال ۱۳۸۸ به طوری کلی به‌هم ریخته است.

با این حال از دیدگاه او در حال حاضر تلاش‌ها در راستای "بالا بردن ظرفیت عمل جمعی" به نقطه خوبی رسیده و چند عمل مشترکی که به سرانجام رسید نشانگر آن است که می‌توان "اتصالات و توانایی‌های از دست رفته قبلی را احیا کرد".

 انتقاد از تبعیض جنسیتی در دانشگاه

اعتراض به تبعیض‌های آموزشی علیه زنان از دیگر برنامه‌های مشترکی بود که در سال گذشته از سوی گروه‌های مختلف زنان پیگیری شد.

دی ماه سال ۱۳۹۱، پس از تصمیم دولت در اجرای تفکیک جنسیتی در برخی رشته‌های دانشگاهی و اعمال این تبعیض‌ها در دفترچه انتخاب رشته کنکور کار‌شناسی، شماری از فعالان زن با تهیه یک بروشور و پخش آن در بین مردم، تلاش کردند تا افکار عمومی را به صورت چهره به چهره نسبت به این موضوع حساس کنند.

در این بروشور‌ها از مردم خواسته شده بود نامه اعتراض به این تصمیم را که ضمیمه بروشور بود برای نمایندگان مجلس بفرستند و خواهان لغو این تبعیض آموزشی علیه زنان شوند.

پیش از آن، شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل در نامه‌ای به رئیس سازمان ملل متحد حذف پذیرش دختران از ۷۷ رشته تحصیلی را مانعی برای حضور فعال زنان در اجتماع دانسته و از رئیس سازمان ملل خواسته بود تا در هنگام بررسی پرونده جمهوری اسلامی ایران به گزارش‌ها در خصوص وضعیت زنان توجه کند.

رفته رفته شماری دیگر از گروه‌های فمینیستی و زنان نیز در این زمینه واکنش نشان دادند. سازمان بین‌المللی زنان برای آموزش و مشارکت حقوق، توسعه و صلح یکی از این گروه‌‌ها بود که ۲۷ مرداد ۱۳۹۱ با صدور بیانیه‌ای از اعمال این محدودیت‌ها اعلام نگرانی کرد. این گروه طی فراخوانی از همگان خواست با نوشتن نامه به دبیر کل سازمان ملل خواهان موضع‌گیری او در این زمینه شوند.

این اعتراض‌ها البته محدود به تابستان سال گذشته نیست و پیش از آن نیز با اعلام تبعیض‌های جنسیتی در دانشگاه‌های مختلف شاهد واکنش دانشجویان و اساتید دانشگاهی بودیم. نامه اعتراضی دو هزار دانشجوی دانشگاه علم و صنعت تهران به محدودیت‌های جنسیتی در رشته‌های تحصیلی مقطع کار‌شناسی ارشد و تک جنسیتی کردن این دانشگاه در مقطع کار‌شناسی یکی از این واکنش‌ها بود که سرانجام در خردادماه سال گذشته به ثمر رسید و در ‌‌نهایت به لغو تبعیض‌های آموزشی در این دانشگاه منجر شد.

آرام اما پرتوان: توانمندسازی زنان در جنوب شهر تهران

علاوه بر این حرکت‌ها که انعکاس رسانه‌ای گسترده‌ای نیز داشت، در گوشه‌های دیگر جنبش زنان حرکاتی موثر و آرام با چراغ خاموش در حال پیش روی است.

یکی از فعالان حقوق زنان مقیم تهران، به رادیو زمانه می‌گوید که در سال گذشته برخی گروه‌های زنان به سمت ترویج و توانمندسازی در سطح خرد پیش رفتند. آنها به دنبال توانمندسازی گروه‌های کوچک محلی زنان هستند.

به گفته وی، "اتخاذ این شیوه به دو دلیل بوده است: اول اینکه: بسته بودن شرایط خبررسانی و جمع شدن در سطح کلان اجازه نمی‌دهد که همچنان مثل گذشته و با روش‌های پیشین فعالیت کرد، از سوی دیگر، تنها شرایط نیست که تعیین کننده این شیوه عمل است بلکه به این ضرورت رسیده‌اند که می‌بایست فرصت دستیابی به منابع اطلاع‌رسانی کوچک را برای فرودست‌ترین افراد جامعه که توان دسترسی به منابع اطلاع‌رسانی کلان را به دلیل سواد پایین یا تنگناهای اقتصادی ندارند فراهم کرد ضمن آنکه کمک کرد تا بتوانند صدای خودشان را این با کار گروهی هر چند در سطحی بسیار کوچک بلند کنند."

بر اساس این گزارش اغلب شرکت‌کنندگان در این کارگاه‌ها زنان خانه‌دار و کم سواد جنوب شهر هستند و از مناطق حاشیه‌ای و فقیرنشین که دسترسی به اینترنت و وسایل اطلاع‌رسانی ندارند.

علاوه بر همه این‌ها، گروه‌های دیگری نیز در شهرهای مختلف در زمینه آزار جنسی و کلیشه‌های جنسیتی در متون درسی و غیر درسی تا مقطع دانشگاه کار می‌کنند. فعالان شهر رشت همچنان به حرکت‌های خود ادامه می‌دهند و در روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان بروشورهای اطلاع‌رسانی را در سطح شهر پخش کردند. در زمینه رسانه‌ها نیز شاهد راه‌اندازی صفحه زنان روزنامه بهار بودیم.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

نظری وجود ندارد.