به رخ کشیدن قدرت و جسارت زن در فضای تصویر در آثار بهار سبزواری

به‌تازگی نمایشگاه نقاشی «بهار سبزواری» با عنوان «نگاه خیره و گذرا» (Gaze and Glance) در نیویورک برپا شده است. نمایشگاهی در «لیلا هلر گالری» (Leila Heller Gallery) نیویورک که از ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۰ آغاز شده و تا ۱۴ اکتبر ادامه خواهد داشت. بهار سبزواری متولد ۱۳۵۹ در ایران است. او از نوجوانی نزد استاد «جلال‌الدین سلطان کاشفی» دانش‌آموخته‌ی هنر در اتریش و فرانسه آموزش نقاشی دیده است.

بهار سبزواری با مهاجرت به کشور فرانسه نقاشی را در دانشگاه‌های فرانسه آموخت و با تاریخ هنر اروپا آشنا شد. سپس به آکادمی هنر نیویورک پیوست و پنجره تازه‌‌ای از هنر به روی او گشوده شد. خودنگاره‌های این هنرمند که او از آنها به عنوان یادداشت روزانه یاد می‌کند در آغاز مهاجرتش به فرانسه وسیله‌ای بوده برای ارتباط برقرار کردن با محیط و آدم‌های تازه. حال با گذشت سال‌ها این پرتر‌ه‌ها در کارنامه هنری بهار جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده‌اند و به‌نوعی می‌توان گفت به اتوبیوگرافی تبدیل شده‌اند. بهار سبزواری مهمان ویژه زمانه است و درباره آثارش با او به گفتگو نشسته‌ایم. 

در خودنگاره‌های بهار سبزواری٬ سوژه نمی‌خواهد ارتباطش را با مخاطب قطع کند. با یک نگاه پرسش‌گر و دعوت کننده از بیننده می‌خواهد از دریچه چشم‌ها وارد فضای ذهنی هنرمند شود تا بتواند همه جزییات را کشف کند. بهار سبزواری می‌داند این نگاه خیره و اغواگر در فرهنگ ایرانی پسندیده نیست و در بسیاری از موارد به عنوان گستاخی یا عملی بی‌شرمانه برداشت می‌شود. به ویژه اگر این نوع نگاه از سوی یک زن باشد. 

[sliderpro id="1093"]