شیرین عبادی: آزاد کردن نرگس محمدی اقدامی بود برای آرام نگه داشتن مردم
شیرین عبادی به زمانه می‌گوید با توجه به اصلاحاتی که از اردیبهشت ۹۹ در قانون مجازات اسلامی شده بود، نرگس محمدی باید زودتر از این و در پایان اردیبهشت ماه آزاد می‌شد.
نرگس محمدی، نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر، بامداد پنج‌شنبه ۱۷ مهر و پس از پنج سال و نیم از زندان زنجان آزاد شد. شیرین عبادی، حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل بر این باور است که آزاد کردن این زندانی سیاسی، قدمی بسیار کوچک است که جمهوری اسلامی برای آرام نگه داشتن مردم و در برابر فشار افکار عمومی، ناگزیر به برداشتن آن شد.
بنا بر اعلام اسماعیل صادقی نیارکی، رئیس کل دادگستری استان زنجان، نرگس محمدی که از اردیبهشت ۱۳۹۴ در زندان‌های اوین و زنجان در حبس بود، با استفاده از «قانون کاهش مجازات حبس» از زندان آزاد شده است: نرگس محمدی از زندان زنجان آزاد شد
نرگس محمدی در مهر ماه ۱۳۹۵ توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران به ۱۶ سال زندان قطعی محکوم شد. او پیش از آن در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست ابوالقاسم صلواتی بابت اتهامات «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور» به پنج سال حبس، به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به یک سال حبس و در مورد اتهام «تشکیل و اداره گروهک غیرقانونی لگام» به ۱۰ سال حبس محکوم شده بود.
مطابق قانون مجازات اسلامی ۱۰ سال از این محکومیت قابل اجرا بود که بر اساس قانون مصوب مجلس این ۱۰ سال به هشت سال و نیم کاهش یافت. نرگس محمدی پس از پنج سال ونیم زندان با احتساب دو سال و نیمی که پیشتر در زندان بوده، از زندان آزاد شده است.
شیرین عبادی اما به زمانه می‌گوید با توجه به اصلاحاتی که از اردیبهشت امسال در قانون مجازات اسلامی داده شد، نرگس محمدی باید زودتر از این و در پایان اردیبهشت ماه آزاد می‌شد:
«آزادی نرگس محمدی و سایر زندانیان سیاسی حقی بود که از اردیبهشت امسال و پس از اصلاحاتی که در قانون مجازات اسلامی کردند، باید داده و اجرا می‌شد. یعنی اگر قانون در مورد نرگس اجرا می‌شد او باید زودتر از اینها و در پایان اردیبهشت ماه آزاد می‌شد اما این آزادی به تأخیر افتاد چرا که اساسا نمی‌خواستند او را آزاد کنند و اکنون در اثر فشار افکار عمومی مجبور به آزادی او شدند.»
اما روز پنج‌شنبه و تنها چند ساعت پس از انتشار خبر آزادی نرگس محمدی، محمدرضا شجریان، موسیقی‌دان و هنرمند برجسته مردمی درگذشت. همایون شجریان، شامگاه پنج‌شنبه با حضور در جمع هواداران و سوگواران پدرش، اعلام کرد که این هنرمند در کنار آرامگاه فردوسی در مشهد دفن خواهد شد. روز جمعه ۱۸ مهر هم پیکر محمدرضا شجریان پس از برگزاری آیین «نماز میّت» در بهشت زهرای تهران، برای انتقال به آرامگاه فردوسی در مشهد به فرودگاه مهرآباد منتقل شد.
شیرین عبادی اما هم‌زمانی آزادی نرگس محمدی و صدور جواز دفن محمدرضا شجریان در کنار آرامگاه فردوسی را اقدامی برای «آرام نگاه داشتن مردم» ارزیابی می‌کند و به زمانه می‌گوید:
«این اقدام فقط برای آرام نگاه داشتن مردم است زیرا می‌دانستند اگر کوچک‌ترین بی‌حرمتی‌ای به پیکر استاد شجریان کنند، مسلما عواقب سنگینی برای آنها خواهد داشت. بنابراین مجبور بودند که در جهت ارضای خواست عمومی قدمی کوچک بردارند. آزادی نرگس محمدی و چند فعال کارگری و مدنی را هم در همین رابطه ارزیابی میکنم.»
عبادی در ادامه درباره دلایل صدور جواز دفن محمدرضا شجریان در کنار مقبره فردوسی می‌گوید:
«مسئولان حکومت ایران سعی کردند با پرداختن به جزیی اندک از مطالبات مردم، کمی نرمش به خرج بدهند که در همین رابطه ما می‌بینیم اجازه داده‌اند کسی همچون استاد شجریان که سال‌ها مغضوب بوده و اجازه نداشتند نامش را در صداو سیما ببرند، در کنار آرامگاه فردوسی دفن شود.»
به گفته عبادی، این مسأله بسیار حائز اهمیت است چرا که مقبره فردوسی در حال حاضر جزو آثار ثبت شده ملی است و اساسا چنین امری فقط باید با اجازه ولی فقیه صورت بگیرد:
«من مسلم می‌دانم که ولی فقیه [علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی] هرگز نظر مساعدی نسبت به استاد شجریان نداشت چرا که شجریان راهش را راه مردم انتخاب کرده بود. اما چرا الان اجازه می‌دهند که به خواست استاد جامه عمل بپوشانند و او را طبق وصیت خودش و با اجازه عالی‌ترین مقامات سیاسی در آرامگاه فردوسی دفن می‌کنند و خود را عزادار کسی می‌دانند که هرگز روی خوش به او نشان ندادند؟ این فقط برای آرام نگاه داشتن مردم است.»
او در ادامه با اشاره به برآورده شدن برخی از خواست‌های عمومی مردم از جمله آزادی نرگس محمدی و چند فعال مدنی دیگر از زندان توسط حکومت جمهوری اسلامی در روزهای گذشته، معتقد است که مهم‌ترین مسأله عملکرد و واکنشی است که این زندانیان سیاسی پس از آزادی از خود نشان داده‌اند.
در فیلمی که از دقایق اولیه آزادی نرگس محمدی از زندان زنجان در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، او جلوی خانه پدری خود می‌گوید که «ایشالا آزادی کشورمون، ایشالا آزادی ملتمون ....»
شیرین عبادی با اشاره به همین فیلم می‌گوید:
«نرگس را ناگهانی و در ساعت سه نیمه شب از زندان بیرون می‌آورند و می‌گویند آزادی. در همان نیمه شب قبل از ورود به خانه در فیلمی که از او منتشر شده می‌بینیم که باز شعار مردم را می‌دهد و می‌گوید تا آزادی کشور و ملت ایران. این نشانه این است که سال‌ها زندان و شکنجه نتوانست نرگس محمدی را بشکند.»
این حقوقدان همچنین می‌گوید مطمئن است که سایر زندانیان سیاسی هم به همین روش عمل خواهند کرد و حکومت باید قبول کند که مردم حق دارند و باید حرف مردم را بشنود:
«غیر از این هر حیله و ترفندی که به کار ببندند راهی جز سقوط نخواهند داشت.»
- در همین زمینه
نظرها
کارو
خرده روشنفکران ایرانی تمام حیثیت شان را از ایجاد تقابل کاذب بین مذهب و ناسیونالیسم اخذ می کنند. تصور خانم عبادی این است که فردوسی نفی جمهوری اسلامی است!!! و سعی می کند شجریان را هم همچون مسئله ای ناسیونالیستی به دم آن ببندد!! همان جمهوری اسلامی که در توهمات شما با فردوسی و شجریان نفی می شود در سنتز ایدئولوژیک خودش، که نمود آن را در نظام آموزشی، رسانه ها، نهادهای فرهنگی و ... آن می بینیم، هم از شجریان و هم از فردوسی نهایت استفاده را می کند. در تمام شهرهای غیرفارس زبان ایران میدانی به نام فردوسی وجود دارد که بسیاری از ان ها مربوط به رژیم قبلی هم نیست و در دوران رژیم کنونی ساخته شده است. در نظام آموزشی سراسر فارسی همین رژیم اشعار منسوب به فردوسی برای ترویج گرایش ناسیونالیستی منتشر می شود و تلویزون ایران نیز همواره برنامه هایی دربارۀ این شخصیت داشته و سعی کرده از داستان ها و اسطوره های آن برای برساخت یک ایدئولوژی ناسیونالیستی نوین که تشیع را هم در بر بگیرد استفده کرده است. در مورد شجریان هم اکنون دیگر کسی نمی گوید که صدا و سیمای جمهوری اسلامی به مدت سه دهه آثار شجریان را پخش می کرد، بلکه می گویند صدا و سیما به مدت یک دهه این آثار را پخش نکرده است!!! آیا اگر مسائل غیرموسیقایی مرتبط با انتخابات سال 88 نبود رژیم جمهور یاسلامی مشکلی با نوع موسیقی شجریان داشت؟ آیا هنر شجریان سال های متمادی توسط همین رژیم در صدا و سیما ترویج نمی شد؟ فکر میکنم بد نباشد خانم عبادی تماسی با خانم محمدی که ملی-مذهبی هستند بگیرند و این بحث را با ایشان مطرح کنند، چون در ایدئولوژی خانم محمدی نباید هیچ تضادی میان ناسیونالیسم ایرانی و تشیع وجود داشته باشد و از انظر طیف سیاسی که ایشان بدان تعلق دارند مسئله فقط بر سر خصلت استبدادی و غیردموکراتیک نظام است، و نه وجه ملی و مذهبی آن که از طریق لیبرالیسم می باید کنترل شود. این قبیل تقابل سازی های کاذب، اپوزیسیون ایران را به ** تبدیل کرده است ***.
Pouya Bakhtiari
ظریف پینوکیو وارد چین شد! دلال دفتر آقا پس از جواب رد روسها ؛ بار دیگر ملتمسانه از اربابان کمونیست درخواست کمک مالی در ازای چرب تر کردن قرارداد ترکمانچا گونه برای چینی ها از کیسه مردم ایران خواهد شد!
Faryad
- فرشاد مؤمنی، استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی: جمهوری اسلامی ٥٨٠ میلیارد دلار از ذخایر استراتژیک ارزی کشور را نابود کرده است! در سی سال گذشته ٣٣٠ میلیارد دلار ذخایر استراتژیک ارزی کشور برای تثبیت نرخ دلار در بازار سیاه تزریق شد!!، در حالی که طی همین مدت نرخ ارز در بازار آزاد ایران چهار هزار برابر افزایش یافت.! در نتیجۀ تضعیف مستمر ارزش پول ملی و آشوب در نظام مدیریت اقتصادی کشور روی هم ٥٨٠ میلیارد دلار ذخایر استراتژیک ارزی کشور نابود شده است. مطابق گزارش شاخص رقابت پذیری مجمع جهانی اقتصاد در سال ٢٠١٩ رتبۀ حکومت ایران از نظر ثبات ملی از آخر پنجم بوده است و تنها چهار کشور ثبات مالی بدتری از جمهوری اسلامی ایران داشته اند.! "حتی کشورهایی مثل سودان، افغانستان و سوریه که درگیر جنگ داخلی و نابسامانی های دیگر هستند رتبۀ بانک هایشان بهتر ازحکومت اسلامی ؟! ایران بوده است." تولید به محملی برای کسب رانت تبدل شد به طوری که "در سال ١٣٩٨ برای اولین بار در تاریخ اقتصادی پنجاه سالۀ گذشتۀ ایران کل سرمایه گذاری های صورت گرفته در ماشین آلات و ساختمان مطلقاً قادر به جبران استهلاکات نبوده است.! - یکی از اعضای کمیسیون صنایع مجلس نیز گفته بود : "از مجموع ٣٥٠٠ شرکتی که ارزهای صادراتی خود را به کشور بازنگردانده اند ٧٥ شرکت دولتی و نیمه دولتی بوده اند که ٥ میلیارد یورو ارز را همچنان" خارج از ایران نگه داشته اند!. - حسین راغفر، اقتصاددان در ایران، در پاسخ به اظهارات اخیر حسن روحانی که آمریکا را مسبب مشکلات اقتصادی کشور خواند، گفته است : "علت همۀ مشکلات اقتصادی کشور داخلی است" و سیاست های داخلی "موجب شده که تحریم ها اثربخش تر شود." مردم از این وضعیت اقتصادی به شدت عصبانی هستند و هیچ اعتمادی به مسئولان ندارند و بعید است که اعتماد آنان به مسئولان ترمیم و بازسازی شود.