ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

از کارخانه‌ها تا دشت‌ها، بیانیه‌ای برای اتحاد جنبش‌های کارگری و محیط زیستی

«هیچ سیاست پیش‌رویی در رابطه با محیط زیست و رفاه عمومی آغاز نخواهد شد، اگر وضعیت تولید، خصوصی‌سازی‌ها، شرکت‌های پیمان‌کاری، امنیت شغلی و دستمزدهای کارگران و حتی شیوه نظارت بر صنایع مادر و تعهداتشان در حوزه محیط زیست تغییر نکند.»

نزدیک به سی روز از آغاز اعتصابات کارگری با نام کمپین۱۴۰۰ صنعت نفت ایران می‌گذرد و تا اینجا کارگران ۹۶ پالایشگاه و مرکز پتروشیمی و نیروگاه در ۱۹ شهر به این اعتصابات پیوسته‌اند. تا امروز این اعتصابات با محوریت مطالباتی چون افزایش دستمزدها، اعتراض به خصوصی سازی‌ها و فساد و نداشتن امنیت شغلی، با مطالبه حذف کامل پیمان‌کاری و شرکت‌های واسطه و افزایش امنیت شغلی کارگران، ادامه یافته‌اند. این اعتصابات که با اعتصابات کارگران پیمانکار صنعت نفت در عسلویه آغاز شد حالا صنایع نفت و گاز، خودروسازی و نیروگاهی را درگیر مستقیم این اعتصابات کرده است.

این اعتصابات که با حمایت گسترده فعالان سندیکایی، معلمان، بازماندگان آبان خونین ۹۸ و بسیاری از بخش‌های مدنی و سیاسی ایران همراه شده‌است، از گسترده‌ترین اعتصابات در وضعیت سیاسی پس از انقلاب ۵۷ به شمار می‌آید.

ما برخی از پژوهشگران و کنشگران و اصحاب رسانه فعال در حوزه محیط زیست ضمن اعتراض به سیاستی که در آن به مصرف منابع می‌پردازد, بدون توجه به توسعه عدالت محور و ظرفیت اکولوژیکی سرزمین و سلامت و ایمنی کارگران, اعلام می‌داریم که با این اعتصابات کارگران و کمپین ۱۴۰۰ همدل وهمبسته هستیم . فکر می‌کنیم که سیاست‌های خصوصی‌سازی و شیوه تولید در این صنایع ضمن وضعیت غیرانسانی و نابرابر اجتماعی که برای کارگران این صنایع ایجاد کرده‌اند، به شکلی غیرمسولانه‌ای در حال تخریب منابع، آلودن محیط زیست و از بین بردن آب و خاک و منابع طبیعی کشورهستند.

این سیاست‌ها ضمن وضعیتی که در بالا توصیف شد، یک وضعیت توسعه غیرپایدار و مصرفی را ایجاد کرده‌اند که به واسطه آن خسارات محیط زیستی بسیار مخرب در محدوده شهرها و استانهای این صنایع به وجود آمده‌اند. این وضعیت در شرایطی تشدید می‌شود که هیچ توجهی به سلامت و ایمنی کارگران در صنایع وجود ندارد و به واسطه این سیاست‌ها مصرف بی رویه منابع طبیعی در سیستمی انحصاری و منفعت طلبانه بدون در نظر گرفتن نسل آینده در حال ترویج است. در ادامه این سیاست‌هاست که عدم توجه به ضرورت ایجاد اشتغال پایدار و امن در پیوند با عدالت اقلیمی و پتانسیل و توانمندیهای هر استان بی توجه به شرایط وضعیت مهاجران و حاشیه نشینان در حال توجیه و عادی سازیست.

ما ضمن اشاره به پیوند سیاست تخریبی محیط زیست در رابطه با این صنایع و وضعیت کارگران خود را در همبستگی مستقیم با کمپین ۱۴۰۰ به عنوان یکی از قوی‌ترین و پرشورترین اعتصابات کارگری تاریخ معاصر ایران می‌دانیم و ضمن همبستگی با این کارگران و همچنین اعتراضات مردم خوزستان به کم‌آبی، سرکوب این اعتراضات و اعتصابات به شیوه‌های مختلف را محکوم می‌کنیم.

ما فکر می‌کنیم، هیچ سیاست پیش‌رویی در رابطه با محیط زیست و رفاه عمومی آغاز نخواهد شد، اگر وضعیت تولید، خصوصی‌سازی‌ها، شرکت‌های پیمان‌کاری، امنیت شغلی و دستمزدهای کارگران و حتی شیوه نظارت بر صنایع مادر و تعهداتشان در حوزه محیط زیست تغییر نکند. بدون در نظر گرفتن نقش مهم کارگران وکشاوزان و روستاییان وعشایر به عنوان ذینفعان نخست آب و منابع طبیعی , محافظت و مدیریت آن امکان پذیر نخواهد بود

محیط زیست ملک خصوصی سرمایه‌داران نیست، و منابع طبیعی کالا نیست. حق حیات همه زیستمندان باید در نظر گرفته شود.

جمعی از کنشگران و پژوهشگران و فعالین رسانه در حوزه محیط زیست

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

نظری وجود ندارد.