کارگران شهرداری خرمشهر: یک تجمع اعتراضی دیگر

شنبه هشتم آبان‌ماه، دهها کارگر معترض شهرداری خرمشهر دوباره در اعتراض به پرداخت نشدنِ ۶ ماه دستمزد معوقه و ۱۴ ماه حق بیمه، مقابل ساختمان فرمانداری شهر دست به تجمع زدند. این چهاردهمین تجمع این کارگران از ابتدای سال جاری است.

یکی از کارگران در مورد علت تجمع هشتم آبان‌ماه می‌گوید:

«بیشتر از دو سال است که شهرداری خرمشهر، آنطور که خودشان می‌گویند با کمبود بودجه مواجه شده‌اند؛ حقوق ما را یا پرداخت نمی‌کنند یا به صورت نامنظم پرداخت می‌کنند. شش ماه دستمزد معوقه داریم. قرار بود ابتدای آبان ماه، حقوق دو ماه را بپردازند اما تا الان علیرغم کلی وعده و وعید اتفاقی نیفتاده است. هر بار یک چیزی می‌گویند. یکبار می‌گویند معوقات شما را اول مهرماه پرداخت می‌کنیم، بار دیگر می‌گویند اواسط مهرماه. بعد می‌گویند پرداختها در اوایل آبان قطعی‌ست. الان هم یک هفته گذشته و تا الان خبری نشده. به خدا ما هم انسان هستیم و خسته می‌شویم.»

در تجمع هشتم آبان‌ماه، دهها کارگر شهرداری خرمشهر حضور دارند. نیمی از آنان با لباس کار خود به رنگ سبز (کارگران فضای سبز) و لباس نارنجی (پاکبان‌ها) در مقابل ساختمان فرمانداری خرمشهر حاضرند. خبری از شعارهای اعتراضی مرسوم نیست. تنها چند بنر که بیانگر مطالبات کارگران است روی دیوار مقابل ساختمان فرمانداری نصب شده که روی یکی از آنان نوشته شده:

مضمون نوشتهٔ روی بنر به ضرب و شتم پاکبان خرمشهری اشاره دارد. سه‌شنبه چهارم آبان‌ماه ویدئویی از کارگری به نام «ایاد کیانی» با صورتی خونین منتشر شد.

این کارگر خدمات شهری شهرداری خرمشهر در پی اعتراض به عدم دریافت حقوق خود، از سوی عادل چلداوی عضو شورای شهر خرمشهر مورد تعرض قرار گرفت و از ناحیه چشم آسیب دید. با این‌حال سرپرست شهرداری خرمشهر این حادثه را یک «سوءتفاهم» نامید و چلداوی که متهم به مضروب کردن کارگر شهرداری است نیز مدعی شد برادرش پاکبان را بخاطر درگیری او با مادرش کتک زد.

یکی از کارگران در این باره می‌گوید:

«ما به چشم خودمان دیدیم که عضو شورا، دوست و همکار ما را کتک زد. دوستمان از عدم پرداخت حقوق خود گلایه‌مند بود و به عضو شورا اعتراض کرد. متأسفانه مسئولین آستانه تحمل پایینی دارند و تا به خودمان آمدیم دیدیم که دوستمان با صورتی خونین روی زمین افتاده است. متأسفیم که نه تنها حقوق ما را نمی‌پردارند که امثال ما را مورد آزار هم قرار می‌دهند.»

کارگر معترض دیگری هم به این موضوع اشاره می‌کند: «این چه مملکتی‌ست که به کارگر حقوقش را نمی‌دهد و وقتی هم اعتراض می‌کنیم کتک می‌زنند و تهدید می‌کنند و می‌گویند حق اعتراض نداری. چرا اینهمه وعده‌های دروغ می‌دهند و ما را منتظر می‌گذارند؟ خودشان و خانواده خودشان حاضرند فقط یک ماه بدون حقوق زندگی کنند؟ »

و کارگر دیگری هم می‌گوید: «خیلی از اینها با خانواده‌هایشان اصلا در خرمشهر زندگی نمی‌کنند. در اهواز یا در جاهای دیگر هستند و صرفاً برای شرکت در جلسات به خرمشهر می‌آیند چون تحمل سختی را ندارند. خرمشهر مظلوم که نماد مقاومت ایران است، نه آب دارد، نه هوا دارد و نه خاک. با این وضعیت اقتصاد کشور و گرانی‌ها، ماه‌هاست که حقوق نگرفته‌ایم و در بدترین شرایط ممکن زندگی می‌کنیم.»

شکایت از وعده‌های دروغین

کارگران در صحبت‌های خود از وعده‌های به زعم آنان دروغین مسئولین گله‌مندند. آنان می‌گویند که بعد از بدقولی‌های مکرر قرار بوده تا نهایتاً پنجم آبان‌ماه، حقوق دو ماه آنان به حسابشان واریز شود اما این اتفاق هنوز نیفتاده.

یکی از کارگران در این‌باره توضیح می‌دهد:

«هربار یک تاریخی به ما می‌دهند. چندین ماه است که این وعده‌های دروغین را به ما می‌دهند. در آخرین وعده هم به ما قول دادند که تا پایان ساعات اداری پنجم آبان ماه، پایه حقوق دو ماه را واریز می‌کنند. سه روز گذشته و همچنان خبری از واریزی نیست. آنطور که شنیدیم می‌گویند مشکل از سمت استانداری است. شهرداری خرمشهر اینهمه برای برنامه‌های مختلف از جمله اربعین هزینه کرده است. کار خوبی هم کرده اما چطور برای آن همه هزینه گزاف، پول دارند اما به ما که می‌رسد، ناگهان بی‌پول می‌شوند و مشکلات را به جاهای دیگر حواله می‌دهند!»

یک کارگر دیگر می‌افزاید:

«چند ماه است که منتظر واریزی هستیم. به خدا زن و بچه‌هایمان از ما توقع دارند. مدارس را باز کردند و خرج تحصیل بچه‌ها هم مضاعف شده. هی وعده می‌دهند و ما هم ناچاریم صبر کنیم چون اگر بخواهیم کارمان را ترک کنیم، طلب‌مان را خیلی سخت‌تر از الان می‌توانیم وصول کنیم‌. ضمناً بیرون از اینجا هم کار نیست و همین کار هم بهتر از بیکاری است.»

معوقات کارکنان شهرداری

آنطور که هفته گذشته نادر عمیدزاده سرپرست فرمانداری خرمشهر گفت تأخیر در واریزی حقوق کارگران با وجود وعده پرداخت به دلیل بدقولی واریزی عوارض آلایندگی و ارزش افزوده از سوی استانداری خوزستان به حساب شهرداری خرمشهر است. با این‌حال او وعده داد تا در روز چهارشنبه پنجم آبان حقوق پایه دو ماه کارگران شهرداری خرمشهر پرداخت شود. اتفاقی که تاکنون رخ نداده و اعتراض کارگران را سبب شده است.

روی بنر دیگری که توسط کارگران مقابل دیوار فرمانداری خرمشهر نصب شده مطالبات آنان به چشم می‌خورد:

درهای بسته فرمانداری

یکی از کارگران با اشاره به این مطالبات، به ماجرای آمدن سعید محمد، فرمانده سابق قرارگاه خاتم‌الانبیاء سپاه پاسداران و مدیرعامل فعلی مناطق آزاد به خوزستان اشاره می‌کند و می‌گوید:

«مجموعاً ۶ ماه حقوق معوقه و ۱۴ ماه هم حق بیمه طلب داریم. به اضافه آنکه ۲۰ درصد از حقوق فروردین ماه هم پرداخت نشده است. بیست روز پیش که آقای سعید محمد به منطقه آزاد اروند آمد، آنجا جمع شدیم و خواستیم با ایشان صحبت کنیم. از ساعت ۷ صبح جلوی در اصلی منطقه آزاد جمع شدیم اما گویا ایشان را از در دیگری به داخل محوطه برده بودند و نتوانستیم با او دیدار کنیم و مشکلات‌مان را بگوییم. بعد از آن هم، سه بار دیگر مقابل فرمانداری جمع شدیم اما تنها پاسخی که دریافت کردیم درهای بسته فرمانداری به روی ما بود و نشنیدن صدای اعتراض‌مان.»

پرداخت ۱۴ ماه حق بیمه هم از مطالبات کارگران شهرداری خرمشهر است. یکی از کارگران در این‌باره می‌گوید:

«علاوه بر دستمزد پرداخت نشده، مزایای مزدی معوق نیز داریم و همچنین نگران حق بیمه‌هایی هستیم که به موقع به حساب سازمان تامین اجتماعی واریز نمی‌شود. در این صورت، ما در برخی ماه‌های سال دریافت خدمات درمانی و تمدید دفترچه‌های خود با مشکل مواجه می‌شویم.»

کارگر دیگری می‌‌افزاید:

«با این وضعیت بهداشت در استان و هزینه‌های سنگین درمانی، اگر خدای ناکرده ما کارگران یا یکی از اعضای خانواده دچار بیماری شویم، به دلیل عدم پرداخت حق بیمه ناچاریم که به صورت آزاد هزینه‌های درمان را بپردازیم که این برای ما سنگین و کمرشکن است. مخصوصاً که ماههاست حقوقی هم دریافت نکرده‌ایم و با فشارهای متعددی روبرو هستیم.»

اعتراض ادامه دارد

در حالی‌که حداقل دستمزدها با هزینه‌های زندگی کارگران تناسبی ندارد و دستمزدها تنها برای تأمین هزینه‌های ده روز از ماه کافی است، همین حقوق‌های حداقلی را هم پیمانکاران برای ماه‌های متوالی پرداخت نمی‌کنند و فشار دستمزدهای معوقه و حق بیمه‌های پرداخت نشده روی کارگران واحدهای مختلف از جمله شهرداری خرمشهر سنگینی می‌کند. با این حال کارگران با برگزاری تجمعات مختلف بر آن‌اند به اعتراض‌شان ادامه دهند. آنها چاره کار را در تداوم اعتراض می‌بینند.