«روزانه پنج تا شش پرستار از ایران مهاجرت می‌کنند»
سرانه پرستار در بیمارستان‌های ایران حتی از استاندارد داخلی تعیین‌شده هم کمتر است. دولت حاضر نیست پرستاران را استخدام کند. این وضعیت موجب مهاجرت پرستاران از ایران شده است.
پرستاران به دلیل شرایط کاری سخت و دستمزد کم ایران را ترک می‌کنند.
پرستاران همچنان منتظر تحقق وعده‌های دولت اند، برای تبدیل وضعیت و حذف شرکت‌های پیمانکاری که پرستاران را استثمار می‌کنند. دولت اما با فروکش کردن همه‌گیری کووید-۱۹ از وعده‌های پیشین خود عقب نشسته و حتی حاضر به استخدام پرستاران موقت هم نیست.
محمد میرزابیگی، رئیس سازمان نظام پرستاری ایران به خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا)، گفت: پرستاران در معرض فرسودگی شغلی هستند و «زمینه های جذب و ماندگاری پرستاران فراهم نشده است».
شرایط سخت شغلی برای پرستارانی که به دلیل کمبود نیروی کار به اضافه کاری اجباری در برابر دستمزد اندک ناچارند، آن‌ها را به مهاجرت از ایران وا داشته است. به گفته میرزابیگی روزانه پنج تا شش پرستار از ایران مهاجرت می‌کنند. او گفت:
«ماهانه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ پرستار به خارج از کشور مهاجرت می‌کنند که این مسأله برای کشور جای نگرانی دارد«.
پیشتر دبیرکل خانه پرستار گفته بود که ماهانه ۵۰۰ پرستار به دلیل حقوق پایین ایران را ترک می‌کنند.
سرانه پرستار به تخت بیمارستانی در ایران ۰,۹ درصد تا ۱٬۲ پرستار گزارش شده است. معاونت پرستاری وزارت بهداشت و درمان در سال ۱۳۹۸، نسبت پرستار به جمعیت را ۱۹ پرستار به ازای هر ۱۰ هزار نفر برآورد کرده است که از استاندارد تعیین شده ۲٬۵ نفر به ازای هر ۱۰ هزار نفر هم کمتر است.
عباس عبادی، معاون وزیر بهداشت و درمان مرداد امسال به کمبود ۷۹ هزار نفری پرستار در بیمارستان‌ها اذعان کرده بود. او گفته بود برای رسیدن به استاندارد نیازمند جذب ۷۹ هزار پرستار دیگر هستیم.
به گفته عبادی در حال حاضر ۲۰۰ هزار پرستار در بیمارستان‌های دولتی و خصوصی ایران مشغول به کار هستند.
پرستاران در بیمارستان‌های خصوصی و دولتی ایران با قراردادهای متفاوت و به واسطه شرکت‌های پیمانکاری از تبعیض مزدی رنج می‌برند.
محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار ایران ۲۳ شهریور ماه رفع تبعیض مزدی میان پرستاران را به تصویب طرح ساماندهی مشروط کرده و گفته بود:
«باید تمام پرستاران شرکتی و نیروهای غیررسمی کادر درمان که در بیمارستان‌های زیر مجموعه دانشگاه‌های علوم پزشکی کار می‌کنند، تبدیل وضعیت و رسمی شوند و تعدد قراردادها در حوزه درمان از میان برداشته شود».
مجلس شورای اسلامی ایران از سال ۱۳۹۹ طرح دو فوریتی را با موضوع تبدیل وضعیت پرستاران شرکتی تدوین کرده است. با گذشت نزدیک به دو سال از تحویل این طرح به هیئت رئیسه مجلس، هنوز در دستور کار قرار نگرفته است.
محمد پاک‌مهر، نایب رئیس کمیسیون بهداشت مجلس دی ۱۳۹۹ گفته بود از ۲۰۰ هزار پرستار شاغل در بخش دولتی، حدود ۶۰ هزار نفر شرکتی هستند.
معاون پرستاری وزارت بهداشت و درمان هم خرداد ۱۴۰۱ پرستاران قراردادی، اعم از شرکتی یا ۸۹ روزه را ۱۰۰ هزار نفر اعلام کرده بود. عبادی گفته بود وزارت بهداشت درخواست کرده این پرستاران تبدیل وضعیت شوند اما این موضوع «منوط به تصویب نهادهای فراتر از وزارت بهداشت مانند سازمان امور استخدامی و تأیید ستاد ملی کرونا است.»
وزارت بهداشت و درمان در موج‌های نخست همه‌گیری کرونا برای جبران کمبود نیروی انسانی، پرستاران را با قراردادهای ۸۹ روزه جذب کرد. بسیاری از این پرستاران پس از فروکش کردن کرونا از کار اخراج شدند.
سازمان برنامه و بودجه بهار امسال با تبدیل وضعیت پرستاران شرکتی و قراردادی به رسمی به دلیل آن‌چه که هزینه‌زا بودن این اقدام عنوان شد، مخالفت کرد.
نظرها
نظری وجود ندارد.