با پیشروی نیروهای پشتیبانی سریع سودان، نگرانیها از کشتارهای قومی افزایش یافته است
ناظران محلی میگویند ارتش سودان ممکن است ظرف چند روز آینده کنترل آخرین شهر بزرگ منطقه دارفور غربی را به گروه شبهنظامی نیروهای پشتیبانی سریع واگذار کند. خطر نسلکشی در پیش است.

شبکه الجزیره در آخرین گزارش خود از سودان روز دوشنبه ۱۵ بهمن / ۳ فوریه نوشته است که شبهنظامیان نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) در آستانه تصرف شهر الفاشر، مرکز ایالت دارفور شمالی هستند.
ناظران هشدار میدهند که این رویداد میتواند به وقوع جنایتهایی علیه بشریت توسط نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) و یک فاجعه انسانی در الفاشر منجر شود.
علی مصعب، مشاور نیروهای پشتیبانی سریع به الجزیره گفت: «نیروهای ما الفاشر را در حدود ۱۰ روز آینده آزاد خواهند کرد.»
بر اساس گزارش آزمایشگاه تحقیقات بشردوستانه دانشگاه ییل که بر تحلیل تصاویر ماهوارهای متکی است، نیروهای پشتیبانی سریع از ۲ بهمن / ۲۱ ژانویه با استفاده از پهپادها، شلیک توپخانه و محاصره الفاشر از شرق و غرب، عملیات خود را آغاز کردهاند.
شبکه الجزیره با چهار منبع در شمال دارفور گفتوگو کرده است که این یافتهها را تأیید میکنند.
ناتانیل ریموند، مدیر اجرایی آزمایشگاه تحقیقات بشردوستانه دانشگاه ییل، گفت: « نیروهای پشتیبانی سریع همیشه از شرق حمله میکنند [تا دشمن را منحرف کنند]، اما سپس از غرب آنها را نابود میکنند.»
در آوریل ۲۰۲۳، کشمکش بر سر قدرت بین «نیروهای پشتیبانی سریع» و ارتش سودان به یک جنگ داخلی تمامعیار تبدیل شد. گزارشهای معتبر نشان میدهند که نیروهای پشتیبانی سریع تا نوامبر ۲۰۲۳ با انجام کشتارهای جمعی و تجاوزهای سیستماتیک، کنترل ایالتهای جنوب، شرق، مرکز و غرب دارفور را به دست گرفتند.
گروههای حقوق بشری هر دو طرف را به ارتکاب جنایت متهم کردهاند. نیروهای پشتیبانی سریع پس از آنکه چندین گروه مسلح ضددولتی موسوم به «نیروهای مشترک» در آوریل برای محافظت از شهر الفاشر در برابر حمله احتمالی «نیروهای پشتیبانی سریع» به ارتش پیوستند، این شهر را محاصره کردند.
ناتانیل ریموند، مدیر اجرایی آزمایشگاه تحقیقات بشردوستانه، گفت که با وجود برتری نظامی «نیروهای پشتیبانی سریع» در برابر «نیروهای مشترک»، این گروه نتوانست الفاشر را تصرف کند، زیرا فصل بارانهای موسمی تا اکتبر ادامه یافت و جادهها را غرقاب کرد و مانع از حرکت وسایل نقلیه «نیروهای پشتیبانی سریع» به سمت این شهر شد.
بهگزارش الجزیره، ناظران محلی میگویند «نیروهای پشتیبانی سریع» که در مرکز و شرق سودان درگیر شدهاند و ارتش برای بازپسگیری مناطق از دسترفته علیه آنها میجنگد، اکنون تمرکز خود را بر تصرف الفاشر و تثبیت کنترل بر دارفور گذاشتهاند تا شکستهای خود در دیگر مناطق را جبران کند.
بر اساس گزارش «دارفور۲۴»، یک منبع خبری محلی که تحولات میدانی را رصد میکند، «نیروهای پشتیبانی سریع» ۶ بهمن / ۲۵ ژانویه در حمله به روستای بوروش، واقع در حدود ۱۷۰ کیلومتری شرق الفاشر، دستکم ۸۰ نفر را کشتند. واحد اعتبارسنجی الجزیره، سند، ویدئویی را که توسط جنگجویان «نیروهای پشتیبانی سریع» منتشر شده بود تأیید کرد که در آن شمار کشتهشدگان بوروش نشان داده میشد. هر جسد لباس غیرنظامی به تن داشت و در گودالی پر از خون قرار گرفته بود.
زکریا محمد، یک روزنامهنگار محلی، گفت: « بیشتر غیرنظامیان در شمال دارفور برای محافظت از زمینهای خود اسلحه برداشتهاند تا از خود در برابر نیروهای پشتیبانی سریع دفاع کنند.»
علی مصعب، مشاور «نیروهای پشتیبانی سریع»، گفت که کشتهشدگان اهداف مشروع بودند زیرا مسلح بودند. او در یک پیام شنیداری گفت: «آنها با اسلحه بسیج شدند تا به نیروهای پشتیبانی سریع حمله کرده و آنها را تهدید کنند. آنها دو خودروی ما را دزدیدند و ما با کشتن مردان مسلح پاسخ دادیم.»
گزارشهای الجزیره، گروههای حقوق بشری و کارشناسان سازمان ملل متحد حملات بیشمار «نیروهای پشتیبانی سریع» علیه غیرنظامیان بیدفاع را مستند کردهاند. این گروهها اغلب اعدامهای فوری انجام داده و مردم را از زمینهای خود بیرون راندهاند.
خطر در اردوگاه زمزم
گروههای حقوق بشری و تحلیلگران میگویند اگر الفاشر سقوط کند غیرنظامیان بهویژه در اردوگاه آوارگان زمزم در معرض خطر قرار خواهند گرفت. این اردوگاه حدود ۱۵ کیلومتری جنوب مرکز شهر قرار دارد و پیش از جنگ حدود ۳۰۰ هزار نفر جمعیت داشت. جابهجایی گسترده ناشی از جنگ کنونی، جمعیت این اردوگاه را به بیش از نیم میلیون نفر افزایش داده است که بسیاری از آنها از قبایل کشاورز ساکن «غیرعرب» هستند.
آنها از خشونتهای شبهنظامیان قبیلهای عرب کوچنشین که از سال ۲۰۰۳ آغاز شد، فرار کردهاند. بسیاری از کارشناسان این خشونتها را نسلکشی توصیف میکنند. در آن زمان، دولت مرکزی کارزار خشونتبار برای سرکوب گروههای عمدتاً غیرعرب را که علیه حاشیهنشینی سیاسی و اقتصادی مردم خود شورش کرده بودند، به شبهنظامیان عرب واگذار کرد.
در سال ۲۰۱۳، این شبهنظامیان قبیلهای عرب تحت عنوان «نیروهای پشتیبانی سریع» توسط عمر البشیر، رئیسجمهوری وقت، بازسازی شدند و از آن زمان تواناییهای رزمی آنها بسیار فراتر از گروههای مسلح «غیرعرب» دفاعکننده از الفاشر توسعه یافته است. آنها پیش از این چندین بار اردوگاه زمزم را مورد حمله توپخانهای قرار دادهاند.
نون البرماکی، یک روزنامهنگار محلی که برای فرار از حملات توپخانهای و پهپادی «نیروهای پشتیبانی سریع» در الفاشر به زمزم پناه برده است، گفت که تمام راههای خروج از شمال دارفور و از زمزم توسط «نیروهای پشتیبانی سریع» قطع شده است و همه در اردوگاه معتقدند که اگر الفاشر به دست نیروهای پشتیبانی سریع بیفتد، خواهند مُرد.
البرماکی گفت: «این جنگ بیشتر به شکل درگیری بین قبایل عرب و غیرعرب درآمده است.» او هشدار داد: «اگر نیروهای پشتیبانی سریع الفاشر را تصرف و کنترل کند، بزرگترین کشتار جمعی قومی در تاریخ ما رخ خواهد داد.»
حمایت خارجی
در طول جنگ، «نیروهای پشتیبانی سریع» توانستهاند با استفاده از خطوط تدارکاتی خود بدون مانع از چاد، لیبی و سودان جنوبی، سلاحهای پیشرفتهای مانند پهپادها، موشکهای ضدهوایی و توپخانه جمعآوری کنند. در مقایسه، نیروهای مشترک تحت حمایت ارتش گاهی اوقات از طریق هوایی مهمات اولیه دریافت میکنند.
کارشناسان سازمان ملل، گروههای حقوق بشری و حتی قانونگذاران آمریکایی، امارات متحده عربی را متهم میکنند که «نیروهای پشتیبانی سریع» را با مهمات پیشرفته، از جمله توپهای هویتزر AH4 ساخت چین، تأمین میکند. وزارت امور خارجه امارات این ادعا را رد کرده و میگوید این کشور از هیچ یک از طرفین درگیری حمایت نکرده است.
در پایان سال ۲۰۲۴، سناتور آمریکایی کریس ون هولن نامهای از برت مکگرک، هماهنگکننده سابق شورای امنیت ملی در خاورمیانه و شمال آفریقا، افشا کرد که در آن آمده بود دولت آمریکا اطمینانهایی دریافت کرده است که امارات «در حال حاضر سلاح به نیروهای پشتیبانی سریع منتقل نمیکند و در آینده نیز این کار را انجام نخواهد داد».
با این حال، ون هولن و نماینده آمریکا، سارا جیکوبز در ۲۴ ژانویه همچنان امارات را متهم به ارسال سلاح به «نیروهای پشتیبانی سریع» کردند. ناتانیل ریموند، مدیر اجرایی آزمایشگاه تحقیقات بشردوستانه دانشگاه ییل نیز این ادعا را تأیید کرد و گفت امارات نقش تعیینکنندهای در کمک به «نیروهای پشتیبانی سریع» برای تصرف الفاشر ایفا میکند. او معتقد است که جامعه بینالمللی باید برای پایان دادن به این درگیری و محافظت از غیرنظامیان اقدامات بیشتری انجام دهد.
ریموند گفت: «جامعه بینالمللی در عمل غایب است. باید مناطق امن، مناطق ممنوعه پرواز و نیروهای حفاظت از غیرنظامیان وجود داشته باشد. اینها گفتوگوهایی هستند که باید ۱۸ ماه پیش انجام میشد.»
نظرها
نظری وجود ندارد.