پرسش زمانه
موج تازه پناهنده‌ستیزی، در پی سرکوب جنبش «زن، زندگی، آزادی»
عتیق اروند، نویسنده و پژوهشگر، معتقد است سرکوب یا ناکامی جنبش‌ها اغلب زمینه‌ساز بروز گرایش‌های فاشیستی می‌شود. او اوج‌گیری راست مهاجرستیز و ضد افغانستانی در ایران را در پیوندی مستقیم با فروکش‌کردن جنبش پیش‌رو «زن، زندگی، آزادی» تحلیل می‌کند.
بخش سیاست
مهاجران افغانستانی در ایران
فشار بر مهاجران افغانستان در ایران به‌طور بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است. جمهوری اسلامی با اجرای طرح‌های گسترده، روند اخراج مهاجران فاقد مدرک اقامت را شدت بخشیده است. طبق آمار سازمان بین‌المللی مهاجرت، در چهار ماه نخست سال ۲۰۲۵، بیش از ۲۶۵ هزار شهروند افغانستانی از ایران به افغانستان بازگشته‌اند که حدود ۲۰۰ هزار نفر از آن‌ها به‌صورت اجباری و بدون رضایت خود اخراج شده‌اند.
عتیق اروند، نویسنده و پژوهشگر، در گفت‌وگو درباره موج اخیر مهاجرستیزی علیه پناهندگان افغانستانی در ایران، از «ایران‌گرایی نوین»می‌گوید؛ پدیده‌ای که با نوملی‌گرایی راست افراطی در سطح جهانی پیوندی تنگاتنگ، عاطفه‌ای و شبکه‌ای دارد – نوملی‌گرایی‌ای با مؤلفه‌هایی همچون چپ‌ستیزی، اسلام‌هراسی، ضدیت با جامعه LGBTQ+، دشمنی با آرمان فلسطین و البته پناهنده‌ستیزی.
اروند با اشاره به اینکه سرکوب یا شکست جنبش‌ها و خیزش‌ها غلب پیامدهایی فاشیستی به همراه دارند، برآمد راست مهاجرستیز ضد افغانستانی در ایران را با افول جنبش پیش‌رو «زن، زندگی، آزادی» مرتبط می‌داند.
او هم‌چنین به چالش غیرسیاسی بودن جامعه مهاجر افغانستانی در ایران اشاره می‌کند و راه برون‌رفت را برای این جامعه نه در فرار و بازگشت به افغانستان، نه در نفرت‌پراکنی متقابل و ایران‌ستیزی، نه در تن دادن به ترس از دیگری و پاپس‌کشیدن در مقابل جمهوری اسلامی، بلکه در پیوند با نیروهای مدنی، پیش‌رو و مبارز ایرانی می‌بیند.
صحبت‌های کامل را او بشنوید:
نظرها
نظری وجود ندارد.