فیلم «پلاتفرم» به کارگردانی گالدر گازتلو-اورتیا را می‌توان به عنوان بازنمایی تئوری فروید درباره سائقه مرگ و لذت کشتن در جایی که هیچ مانعی در برابر او نیست تعبیر کرد.

حمید فرازنده- هنر برگمان در این فیلم در تعادلی است که بین تاریک‌ترین لایه‌های تحت رنج و شکنجه‌ روح و روشن‌ترین وجهه‌ زندگی یعنی هنر و در اینجا موسیقی و تئاتر ایجاد کرده است.

امین انصاری- «ما ممیزی را رعایت کرده‌ایم» فقط یک کرنش ساده در مقابل حضرت سانسور نیست. یک سند از همدستی است بین سانسورچی و سانسورشونده. یک شاهد از نوعی بودنِ دستکاری‌ شده - به اختیار...

روزبه کمالی -در آینه نوشته‌های کتاب جمعه می‌توان تاریخ دیروز و از راه آن سرگذشت امروز را خواند. ۴۰ سال از توقیف این نشریه می‌گذرد.

«روایتی از ادبیات فارسی در تبعید» در ۱۴ مجلد و در ۸ هزار صفحه حاصل پژوهش ملیحه تیره‌گل است. گروهی از نویسندگان درباره این پژوهشگر فقید نظر داده‌اند.

به مناسبت تولد ژرژ پراسپر رمی (هرژه) نگاهی داریم به تاریکترین فصل زندگی او: زمانی که از قضا بهترین نمونه‌های داستان تن‌تن هم محصول همان دوران است.

بابک بهرامی: نویسنده کتاب «آیین خرد و شادی» بر آن است که «اصلاح‌طلبان ادبی» حالا که نمی‌توانند رباعی به نام خیام جعل کنند، تلاش بر مصادره شخصیت او به نفع خود دارند.

سایت دانشنامه ایرانیکا، بزرگترین دانشنامه مربوط به ایران دیروز (۳۰ اردیبهشت) برای ساعاتی از دسترس خارج بود. اما همزمان با اعتراض تعدادی از پژوهشگران و کاربران به حالت عادی برگشت.

مسعود نقره‌کار در رویاهای آبی صحنه‌ای برای رویارویی با یک شاعر دیوانه می‌سازد. کار به تاریخ ایران هم می‌کشد. بابک بهرامی با نویسنده درباره این کیفیت گفت وگو کرد.

رویاهای آبی نوشته مسعود نقره‌کار چگونه با تمرکز بر تیمارستان، شرحی از ادبیات، سیاست، اجتماع، مذهب و مسائلی انتزاعی‌ چون مرگ و عشق به دست می‌دهد؟ روزبه جورکش در پی یافتن پاسخ برآمده.

اولیور زیمر، استاد تاریخ اروپا در دانشگاه آکسفورد: جهان بعد از همه‌گیری به جهان قبل از آن شباهت خواهد داشت با این تفاوت که مردم سراغ چالش‌های اصلی می‌روند.

۱۱ قطعه شعر از شاعر و ترانه‌نویس معاصر ایران در تبعید. در قطعه‌ای می‌گوید: با واژه‌ها هم‌بازی‌ام، بی عینک و ویلچر و عصا که «با تشنگی پیر می‌شویم».

عباس مودب - پرسش‌های بنیادی برگمان درباره زندگی را تا حد ممکن بررسی می‌کنیم. آنچه که او را از دیگر فیلمسازان جدا می‌کند همین دیدگاه او نسبت به زندگی و انسان است.

روایتی از روان‌های تباهی که به وادی هراس افتاده‌اند و از واقعیت گم شده‌اند. تنها یک تکیه‌گاه وجود دارد: موسیقی.

فرشین کاظمی‌نیا-سانسورچی می‌نویسد: «خواندنش اتلاف وقت است.» او نمونه هولوگرافیک همان شاهی است که یک موقعیت متعالی خداگونه و کارمند دون‌پایه دولت در رفت و آمد بود

کرونا فقط بر شکل عرضه کتاب اثر نگذاشت. مجید روشنگر، حمید مهدی‌پور ، جلال رستمی و تینوش نظم‌جو در مصاحبه با زمانه نگرانی‌ها و امیدهای ناشران در دوران خطیر همه‌گیری را آشکار می‌کنند.