جلال رستمی - ادبیات زندان در ایران به یک ژانر مستقل تبدیل شده است. در سوریه هم نمونه‌هایی از ادبیات زندان پدید آمده. رمان مصطفی خلیفه یک نمونه کامل است.

یوسف سعادت، زبان‌شناس: برای آنکه بتوانیم رخدادهای پیچیده ماوراءالنهر را در طول چند قرن از تاریخ آن سامان بررسی کنیم و بشناسیم، باید زبان سغدی را خوب بدانیم.

یک زبان در حال انقراض و یک پژوهشگر ممتاز. دانشمندان اروپایی به آثار قریب درباره زبان سغدی استناد می‌کنند. او جزو چهره‌های ماندگار ایران است.

اکرم پدرام‌نیا- هنگام خواندن لولیتا با روایتی مواجهیم که ماهرانه و به‌نفع راوی دستکاری شده است؛ تصویری از زنان، به‌ویژه از خود لولیتا داریم که با تصویر واقعی آن‌ها تفاوت اساسی دارد.

داریوش رسولی - «خانه‌ی دیگری» ساخته بهنوش صادقی با روایتی روان و ساده و به دور از هیاهو و جنجال، نگاه عمیقی به خردورزی و مهربانی و بخشش دارد.

شعر مدرن فارسی در مواجهه‌ با مساله‌ طبیعت چه اندوخته‌‌هایی دارد و چگونه می‌توان بر مبنای آن، از طبیعت‌گرایی به شعر زیست‌بومی رسید؟ مهدی گنجوی توضیح می‌دهد.

رها رستمی – میدان انقلاب تهران، میدان خاطره‌هاست. این میدان فشرده تاریخ ایران معاصر است. نمادها عوض می‌شوند، میدان و اطرافش صحنه بحث و تظاهرات می‌شود، و نیز دستگیری و سرکوب. میدان همچنان مقاومت می‌کند.

شاهد رضایی - رئالیسم جادویی شکوفه آذر، از جنس خیال‌بافی است که مانند خیال‌پردازی‌های فرد فتیشیست، تروما را لغو و ما را از تنش‌های واقعیت دور می‌کند.

حمید فرازنده - سالروز غزل‌بانوی شعر معاصر ایران را پشت سرگذاشتیم و اکنون سالمرگش را پیش رو داریم. صدای او را به مناسبت‌های مختلف می‌شنویم.

هما نصیر- از میک جکسون کتاب "تارک دنیا مورد نیاز است/ده داستان تأسف بار" نیز به فارسی برگردانده شده است. با او گفت‌وگو کردیم.

جان گریشام، نویسنده سرشناس رمان‌های حقوقی در آمریکا نخستین کتاب غیر داستانی و مستند خود را به روایت زندگی مردی بی گناه اختصاص داده که به اعدام محکوم می‌شود.

مسعود کدخدایی - داستان‌های مجموعه «ماه» از کارآزمودگی نویسنده نشان دارند. داستان‌هایی خوشخوان و پرکشش که زود هم از یاد می‌روند.

یاسر آفتابی - این دو فیلمساز جامعه را در «وضعیت جنگی» به تصویر می‌کشند با دو زبان متفاوت با یک پیام تبلیغی یکسان. ظاهراً گذار از یکی به دیگری آغاز شده.

روزبه جورکش- شخصیت‌ها در این اثر قبل از مرگِ واقعی‌شان مرگی نمادین را تجربه کرده‌اند و آن دقیقاً همان تدفین و تخریب هویت فردی و اجتماعی‌شان است.

داریوش رسولی- «کشتارگاه» با همه ضعف‌هایش در فیلم‌نامه به ما می‌گوید: در ایران تحت‌ مدیریت جمهوری اسلامی فقر و حاشیه‌نشینی مانند بیماری‌های ژنتیک، موروثی شده است.

بیش از ۱۵۰ روشنفکر و نویسنده هشدار می‌دهند که محدودیت بر بحث آزادانه، چه از سوی حکومتی سرکوب‌گر و چه از سوی جامعه‌ای فاقد رواداری، به کسانی صدمه خواهد زد که قدرتی ندارند.