نمایش «اگر که عشق گناه است»  به گارگردانی نیلوفر بیضایی در شهرهای فرانکفورت و کلن آلمان اجرا شد. منصوره شجاعی این نمایش را دیده است.

احمد خلفانی - تنها در صورتی که اثر به کنش تبدیل شود و در واکنش محض نماند، از زمان و مکان جدا و به زمان‌ها و مکان‌های دیگر منتقل می‌شود.

بابک بهرامی - آنچه که در شاعری مظاهر مصفا بر آن تأکید می‌کنند، تبحرش در سرودن قصیده است. شاعری با یک شخصیت سرکش که پسند همگانی را نمی‌پسندد.

جلال سرفراز - نمایش "کفترباز" از رضا جابر انصاری بر محور رویدادهای خونبار تابستان ۶۷ در برلین به صحنه آمد.

انسان به عنوان ملاکی برای زیبایی کمال مطلوب در مرکز آثار او قرار ندارد بلکه انسان با همه زیبایی‌ها و زشتی‌هایش موضوع آثار اوست. این تحولی در تاریخ هنر بود.

در شعر این شاعر آمریکایی منظره و معنویت در هم گره می‌خورند، طبیعت و مرگ به هم متصل می‌شوند و دریافت جدیدی از «خدا» به دست می‌دهند.

چه بود آن چه ما نباید می‌گفتیم/چه کسی اکنون می‌تواند به یاد آردش-/چیزی از ناراستیِ جهان، چیزی از آن راه

موضوع اصلی بزرگ‌ترین نمایشگاه آثار شیرین نشاط در ۳۰ سال گذشته سرکوب و درد و در همان حال مقاومت و تسلی است.

حمید فرازنده - برای بلوم ادبیات بیش از آنکه مقوله‌ای در خدمت فرهنگ باشد، خالص‌ترین شیوه‌ی نگاه کردن به جهان و راهی برای درک شناخت لایه‌های وجودی انسان بود.  

محمدرفیع محمودیان – با درگذشت هارولد بلوم آمریکا یکی از پرآوازه‌ترین منتقدان ادبی خود را از دست داد. یادداشتی در معرفی بلوم و بیان تجربه‌ای شخصی از رویارویی با آثار او.

مسعود کدخدایی - زنان در داستان‌های آندرسن مالک هیچ چیز نیستند. اگر نوازش می‌شوند، برای این است که خریده شوند و اگر پولی درمی‌آورند، برای این است که هزینه زندگی را بپردازند.

وقتی دوازده سالم بود، خیلی اتفاقی، عیب را پیدا کردم. هیچ نمی دانستم که آن عیب این همه بزرگ و مصیبت بار است.

آنچه می‌‌خواستید درباره سیاست خارجی پوتین بدانید، اما می‌ترسیدید از تولستوی بپرسید. 

پتر هاندکه، برنده نوبل ادبی ۲۰۱۹: آدم باید دچار نگاه کردن بشود، همان‌طور که دچار راه رفتن می‌شود. وقتی راه می‌رویم، هنوز راه نمی‌رویم، دچار راه رفتن می‌شویم.

آکادمی سوئد نوبل ادبی را همزمان به دو نویسنده اهدا کرد. آنچه توکارتسوک و هاندکه را به هم پیوند می‌دهد، اهمیت تأمل در زندگی روزانه و در طبیعت در آثار آنان است.

نگاه دیلارد به طبیعت فارغ از احساسات رقیق، کنجکاو و به دور از هرگونه کلیشه و پیشداوری‌ست. او زیبایی‌پرست است.