آخوند کلت به دست در صدر انقلاب و رئیس کنونی مؤسسه الهادی تلویحاً صادق خلخالی را قاتل امیر عباس هویدا معرفی می‌کند.

گودبرداری در یک پارکینگ در نزدیکی کلیسای جامع شهر کلن سبب یک کشف حیرت‌انگیز شد. کتابخانه‌ای بزرگ‌تر از کتابخانه سلسوس برای جلوگیری از گسترش دانش.

پیام هیروشیما در هفتاد و سومین سالگرد فاجعه اتمی صریح بود: ناسیونالیسم افراطی جهان را در موقعیت قبل از جنگ جهانی دوم قرار داده است.

مجید نفیسی - ساندرا مکی در کتابی که درباره تاریخ ایران نوشته، فرهنگ ایرانی را پارسی ـ زرتشتی و اسلامی ـ شیعی می‌پندارد. نویسنده اما به خطا رفته.

پنج نفر از دوستداران شاعر ملی ایران از جمله دو تن از اعضای کانون نویسندگان ایران بازداشت شدند. درهای امام‌زاده طاهر کرج بسته ماند.

مجید نفیسی - زمینه پیدایش مفهوم "شاعر ملی" در دوران مشروطه فراهم آمد. نمونه‌های زیادی در تاریخ معاصر از شاعران ملی در دست نیست با استثناهایی.

صد سال پیش در یک سند حزبی، «مرامنامه فرقه سوسیالیست ایران»، خواست آزادی زنان و لغو مجازات اعدام ذکر شده است. گفت‌وگو با تورج اتابکی

مریم قهرمانی − عکسی را که می‌بینید به دلیل بار نمادین آن می‌تواند شاخص این نوشته باشد. سیرِ درزمانیِ تغییر نام‌های پیشا-پساانقلابی در قالب تصویر خیابان پهلوی-مصدق و ولی‌عصر بازنمایی شود.

آرش سرکوهی – اولویت شرافت اخلاقی و پرنسیپ‌های بنیادین بر تصمیم‌های سیاسی به اصطلاح "واقع بینانه" در نمونه اتو ولس. این نکته در روزگار ما کمرنگ شده است.

ناصر مهاجر و تورج اتابکی تلاش کرده‌اند از منظر رهروان و بازماندگان چریک‌های فدایی خلق ایران، نوری بر نهضت مسلحانه بتابانند. گفت‌وگویی با آن‌ها.

روند قدرت گرفتن خلخالی با تأیید و پشتیبانی شماری از گروه‌های چپ، مجاهدین و سکوت بسیاری از نیروهای ملی و مترقی صورت گرفت.

سی و هشت سال پش از سقوط رژیم شاه، کریستیان بورگه، وکیل فرانسوی از پشت صحنه انقلاب در ماجراهای بین‌المللی می‌گوید؛ از اینکه که چگونه امیدهای ۱۹۷۸ به سرخوردگی‌های ۱۹۸۲ بدل شد

مریم قهرمانی – این نوشته تأملی است انتقادی بر خشونت بازتولیدشده در ادبیات شعارها و دیوارنوشته‌های انقلاب ۱۳۵۷ ایران.

ایرج مصداقی – این مقاله در واکنش به یک اظهار نظر خامنه‌ای نوشته شده است که گفته دانشجویان گروگان‌گیر چون انگیزه‌شان ضعیف بود «بعداً رفتند با آمریکایی‌ها صحبت کردند و عذرخواهی کردند».

فهیمه فرسایی - بُل بر این باور بود که نوشتن از واقعیات با دیدگاهی انتقادی به تغییر جهان می‌انجامد. او می‌گفت: «من با نوشتن جهان را تغییر می‌دهم.»

برای دوران کوتاهی پس از انقلاب بلشویکی ۱۹۱۷، به نظر می‌رسید که ممکن است انقلاب در روسیه زیر بیرق مشترک کمونیسم و اسلام در مناطق گسترده‌ای از جهان ادامه و گسترش یابد.