ن. ابوعطا - کیفیتی غیرقابل بازشناخت و غیر قابل بازنمایی در آبان ۱۳۹۸ وجود دارد که از معیارهای یک شوریدن ساده‌دلانه و یک سرکوب خشن، پا فراتر می‌گذارد.

نعیمه رشتیانی – دروغ‌گویی و دورویی چیست؟ چرا در یک جامعه رواج می‌یابد؟ اگر دماغ‌های ما خاصیتی پینوکیویی می‌یافت اکنون اجتماع ما به چه شکلی درمی‌آمد؟

علیرضا مناف ‌زاده – فلسفه چگونه در جهان اسلام مطرح شد؟ موضوع حکومت چه تقریری یافت؟ ابن سینا چه می‌گوید؟ جدال عقل و ایمان چگونه پیش رفت؟ عرفان چه جایگاهی دارد؟

تئودور آدورنو − هر بحثی درباره آرمان‌های تعلیم و تربیت بدون توجه به این آرمان که هرگز نباید دوباره آشویتس تکرار شود، عبث و بی نتیجه است.

یان یاسمن، فرهنگ‌شناس، در این گفت‌وگو درباره مصرشناسی، حافظه‌ تاریخی، نظریات تمدن، دین‌های تک‌خدایی، الاهیات سیاسی و خشونت دینی صحبت می‌کند.

عتیق اروند ــ آنچه که در این ۱۸ سال در بدنه‌ جامعه شکل گرفت، انسان‌های ایزوله‌شده، منفرد و سرخورده‌ای بودند که تک‌تک‌شان التیام انگیزه‌ی انتقام از نظام جدید را در رجعت به قوم خویش دید...

سیاوش حسن‌فر – هانری لوفور از نظریه‌پردازان و منتقدان مرجع در زمینه فضاهای شهری است. در این نوشته اندیشه او درباره فضا به اختصار معرفی می‌شود، با تمرکز بر کارکرد نقشه.

ف. دشتی − چگونه می‌شود که مرگ برخی مرگ به شمار نمی‌آید؟ سوگواری‌های برگزار نشده‌ی قربانیان تاریخ، جهان را به سوی کدام نقطه می‌برد؟

الکساندر لاکروا − داوری اخلاقی انسان در نظارت بر ماشین‌ها امری الزامی است. آیا این الزام فقط در وضعیت فعلی تکنیک مطرح است؟

جویا آروین − این نوشته می‌کوشد با رهیافتی شناخت‌شناسانه برخی سویه‌های واکنش به روایت‌های تعرض را به‌اختصار نشان دهد.

ایمان گنجی – این مقاله نشان می‌دهد چگونه گفتارهای مربوط به شکل‌دادن و همزمان سرکوب بدن‌های فردی در زیست‌سیاست با گفتارهای مربوط به شکل‌دادن و همزمان سرکوب بدن‌های جمعی پیوند می‌خورند.

ایمان گنجی − پس از حمله ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ یک تغییر پارادایمی گسترده رخ داد: تمرکز بر امنیت به عنوان مهم‌ترین وظیفه حکومت‌داری، چیزی که خود آمریکا را نیز در بحران فرو برد.

محمود فلکی − پایه‌ی جنبش رُمانتیسم را گذشته‌گرایی و ضدیت با فلسفه‌ی روشنگری می‌سازد. اندیشه از این منظر بر برخورد روشنفکر رُمانتیک با نقد گذشته و غرب‌ستیزی

مهدیس صادقی پویا – ما هر لحظه ممکن است در نتیجه دلبستگی کورکورانه به وسعت جنبش‌های «مجازی» دچار لغزش شده و از واقعیت امتیاز طبقاتی در مالکیت امکان روایتگری غافل شویم.

احد پیراحمدیان − در این جستار با تامل بر مفهوم «اراده‌ی آزاد» در «عناصر فلسفه‌ی حق» هگل به این پرسش خواهم پرداخت که: نسبت اراده‌ی فردی و عمومی در کجاست؟

بهرام محیی ـ هگل نامدار‌ترین نماینده‌ی «ایده‌آلیسم نگرورز» بود. او با منطق خود می‌خواست بداند «خدا پیش از آفرینش چه می‌اندیشیده است».۲۵۰ سال از زادروز او می‌گذرد.