احسان ابراهیمی − رساله منطقی- فلسفی پیشتر دوبار به فارسی ترجمه شده است، توسط ادیب سلطانی و عبادیان. این ترجمه‌ها ما را بی نیاز از ترجمه مجدد آن نکرده‌اند.

شکوفه تقی − این بخش از تفسیر رسالة الطیر به نخستین مقام در عرفان با نماد جانوری و خویشکاری آن جانور از منظر ابن‌سینا و شارحین آثار او اختصاص دارد.

تئودور و. آدورنو − در بطن خصلت تبلیغاتی فرهنگ، اختلاف آن با زندگی عملی محو می‌شود و جلوه‌ی زیبایی‌شناختی در این مورد، تبدیل به زرق و برقی می‌شود که تبلیغات تجاری به کالاها می‌بخشند.

کامبیز غفوری- سپاهی که قرار بود از بطن اجتماع تشکیل شود و از منافع «مستضعفین» در برابر «مستکبرین» دفاع کند، اینک چه جایگاهی در جامعه ایران دارد؟ آیا به یک طبقه اجتماعی تبدیل شده است؟

شکوفه تقی − در این جستار تلاش می‌شود معانی و تماثیل «رساله الطیر» از منظر ابن‌سینا و مفسرین آثار او شرح داده شود.

مهرنوش هاتفی − این‌ مقاله شاید فقط روزنه‌ای باشد به درک بهتر موضوع شکنجه و قضاوت کردن در رابطه با مقاومت یا عدم مقاومت در برابر آن.

عرفان بادکوبه − چشم‎انداز مطلوب سروش برای آینده‎ی تمدن اسلامی از عمق رسوخ تصوف در اندیشه‎ی او خبر می‎دهد، عمقی که امکان جمع میان سنت دینی و مدرنیته را کم‎رنگ می‎کند.

سروش دباغ – موضوع این نوشته گزاره‌های اخلاقی، سوژه متافیزیکی و ماهیت گزاره‌های فلسفی در نظام فلسفی "رساله" است.

جو مورن − کمرویی چیزی نیست که ما را از دیگران جدا و بیگانه می‌سازد؛ بل نخِ تسبیحی است که همه‌ی ما را به هم پیوند داده.

سروش دباغ − در این نوشتار، با تفکیک میان معنا و مدلول و وضعیت امور ممکن و موجود، مؤلفه‌های نظریه تصویری معنا به بحث گذاشته می‌شود.

اکبر گنجی − قرآن دلایل فراوانی برای اثبات انسان جایزالخطا بودن پیامبر ارائه کرده است. از موضوع با نظر به عتاب‌های الاهی بررسی می‌شود.

سروش دباغ − خوانش استعلایی، رایج‌ترین و مشهورترین خوانش از "رساله" است. در این سلسله مقالات، می‌کوشم مؤلفه‌های محوری رساله را بر اساس این قرائت تبیین کنم.

کاظم کردوانی: نخستین انگیزه تشکیل انجمن آزادی اندیشه، انجمنی متشکل از استادان و پژوهشگران حوزه علوم انسانی و اجتماعی، وضعیت دانشگاه و این علوم در کشور ماست.

اکبر گنجی - انتقاد از پیامبر اسلام سنت قرآنی است و انتقاد کردن از حضرت محمد با قرآن سازگار است.

چارلز لیدبیتر – تغییرات شاخص بیماری زوال عقل ما را به چالش می‌کشد تا پیش‌فرض‌های فلسفی و اخلاقی‌مان درباره‌ی شکل‌گیریِ هویت را بازنگری کنیم.

هاینریش هاینه − واقعیت این است که اگر بخواهیم ماکسیمیلیان روبسپیر را با امانوئل کانت مقایسه کنیم زیادی به او افتخار داده‌ایم.