بنا بر اطلاعات رسیده به دست زمانه، حامی بهادری، زندانی بهایی محبوس در زندان اوین از لحاظ جسمانی در وضعیت نابه‌سامانی به‌سر می‌برد و با وجود این‌که او موضوع بیماری خود را بارها در زندان پیگیری کرده، اما از سوی مسئولان زندان پاسخ روشنی دریافت نکرده است. حامی بهادری از بیماری‌های متعددی از جمله زانو درد، میگرن، دندان درد و فشارهای عصبی ناشی از دوران بازجویی رنج می‌برد. منبع آگاه زمانه می‌گوید، تاکنون مسئولان زندان بارها به بهانه‌های مختلفی از جمله این‌که «نسخه پزشکی یا نامه گم شده»، از درمان و رسیدگی پزشکی خارج از زندان این زندانی شانه خالی کرده‌اند. این منبع در ادامه به زمانه می‌گوید: «به حامی می‌گویند دندان پزشک باید ضرورت اعزامت را به دندان پزشکی خارج از زندان تایید کند، اما زمانی که دندان پزشک می‌آید حامی را صدا نمی‌کنند و در پرونده‌اش می‌نویسند عدم مراجعه». به گفته این منبع آگاه، حامی در این مدت دچار قارچ پوستی شده و از مشکلات شدید هموروئید رنج می‌برد، اما بعد از سه ماه پیگیری به او تنها پماد داده‌اند. به گفته این منبع، در روزهای اخیر مسئولان زندان به او قول اعزام داده‌ بودند، ولی باز هم از اعزام او به بیمارستان سر باز زده‌اند: «هفته گذشته هم تلفن حامی رو برای سه روز قطع کردند و بهش گفته بودن دستور بازجو است.» حامی بهادری ۳۰ مهرماه ۱۴۰۱ به دست نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. بهادری حدود سه ماه پس از بازداشت به زندان تهران بزرگ و در فروردین امسال به همراه شماری از زندانیان سیاسی- عقیدتی، بدون اطلاع قبلی از زندان تهران بزرگ به زندان اوین منتقل شد. بهادری پیش‌تر از سوی شعبه پانزدهم دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی از بابت اتهامات « اجتماع و تبانی» و «تبلیغ علیه نظام» به شش سال زندان محکوم شده بود.

با نزدیک شدن به اولین سالگرد قیام ژینا، اذیت و آزار خانواده‌های جانباختگان بیش از پیش افزایش یافته است. بنا بر گزارش شبکه حقوق بشر کردستان، جمعه ۲۰ مرداد ۱۴۰۲، ماموران امنیتی وابسته به وزارت اطلاعات به منزل خانوادگی رضا ببرنژاد، برادر مهدی ببرنژاد از جان‌باختگان اعتراضات زن، زندگی، آزادی در قوچان بدون ارائه حکم قضایی یورش برده و او را بازداشت کردند. بر اساس این گزارش، نیروهای امنیتی شیشه‌های منزل ببرنژاد را شکسته‌اند و همزمان تعدادی از وسایل شخضی این شهروند را نیز با خود برده‌اند. تا لحظه تنظیم این خبر از اتهامات مطرح شده علیه این شهروند و مکان نگهداری او اطاعی در دست نیست. مهدی ببرنژاد، شهروند ۲۲ ساله کُرد اهل قوچان ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، در جریان خیزش زن، زندگی،‌ آزادی، در این شهر در اثر تیراندازی نیروهای امنیتی کشته شد. سرانجام ماموران امنیتی جسد مهدی ببرنژاد را پس از سه روز با «گرفتن تعهد کتبی» به خانواده‌اش تحویل دادند. مراسم برگزاری مهدی با حضور گسترده ماموران امنیتی و تحت تدابیر شدید در روستای شارک قوچان برگزار شد.

ایالات متحده که در حال حاضر ریاست دوره‌ای شورای امنیت را در ماه اوت بر عهده دارد، اولین نشست علنی خود را در مورد مسائل حقوق بشر پیونگ یانگ از سال ۲۰۱۷ برگزار خواهد کرد. گزارش شده است که ولکر ترک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل و الیزابت سالمون، بازپرس ویژه سازمان ملل، در روز ۱۷ اوت در این نشست شرکت خواهند کرد. لیندا توماس گرینفیلد، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد با حمایت سفرای آلبانی، ژاپن و کره جنوبی درخواست برگزاری نشست شورای امنیت را مطرح کرد و گفت که برای رسیدگی به وضعیت حقوق‌بشر در کره‌شمالی خیلی هم دیر شده است. «ما می‌دانیم که نقض و نقض حقوق بشر توسط دولت، پیشبرد برنامه‌های غیرقانونی سلاح‌های کشتار جمعی و موشک‌های بالستیک را تسهیل می‌کند. شورای امنیت باید به وحشت، سوء‌استفاده‌ها و جنایاتی که هر روز توسط رژیم کیم جونگ اون علیه شهروندانش و مردم سایر کشورهای همسایه از جمله ژاپن و جمهوری کره مرتکب می‌شود، رسیدگی کند.» با این حال، چین و روسیه - که روابط نزدیکی با کره شمالی دارند - گفته‌اند که شورای امنیت محل مناسبی برای چنین گفت‌وگوهایی نیست. این کشورها معتقدند که مسائل حقوقی باید به نهادهایی مانند شورای حقوق بشر سازمان ملل یا مجمع عمومی محدود شود. در حالی که این دو کشور ممکن است خواستار رأی گیری برای لغو این نشست در هفته آینده شوند، ایالات متحده انتظار دارد با وجود اعتراضات احتمالی، حداقل ۹ رأی لازم برای برگزاری این نشست داشته باشد. چین پیش از این متهم شده بود که با ممانعت از پخش نشست غیررسمی اعضای شورای امنیت به اتهام نقض حقوق بشر توسط پیونگ یانگ، تلاش می‌کند جنایات کره شمالی را پنهان کند. در سال ۲۰۱۴، کمیسیون تحقیق سازمان ملل به این نتیجه رسید که جنایات کره شمالی علیه بشریت عبارتند از «قتل حکومتی، بردگی، شکنجه، زندانی کردن، تجاوز جنسی، سقط جنین اجباری و سایر خشونت‌های جنسی، آزار و اذیت به دلایل سیاسی، مذهبی، نژادی و جنسیتی، کوچ اجباری جمعیت و ناپدیدسازی قهری.»

خبرگزاری «حال‌وش» در گزارشی خبر داده است که روز شنبه ۲۱ مردادماه ۱۴۰۲، یک جسد متعلق به یک سوخت‌بر دیگر در منطقه مرزی رودخانه «نهنگ» واقع در منطقه جکیگور توسط اهالی منطقه پیدا شده است. این دوازدهمین جسد از سوخت‌بران غرق شده بلوچ است که پس از ۱۸ روز ناپدید شدن در اثر سیلاب، از سوی اهالی منطقه کشف شده است. حال‌وش از لحظه پیدا شدن این جسد ویدئویی منتشر کرده، اما تاکنون به هویت این سوخت‌بر جان‌باخته اشاره‌ای نشده است. چهارم و پنجم مردادماه سال جاری شماری از سوخت‌بران که آمار دقیقی از آن‌ها در دست نیست به‌شکل کاروانی برای حمل سوخت به سمت مرز پاکستان حرکت کرده بودند که در منطقه پیرکور شهرستان سرباز گرفتار سیلاب شدند. تعدادی از این سوخت‌بران نجات یافتند و عده‌ای نیز در زمان سیلابی شدن رودخانه باریکی به نام «نهنگ» که ۱۲۰ کیلومتر طول دارد، درگیر سیلاب می‌شوند. پیش‌تر نیز آنس آرامش، رئیس شورای روستای پیردان از توابع شهرستان سرباز گفته بود که «مسئولان هیچ کمکی در یافتن مفقودشدگان نکردند.» سوخت‌بران بلوچ برای تأمین معاش جانشان را در گذر از ایستگاه‌های ایست و بازرسی، تعقیب و گریز ماموران دولتی و حوادث جاده‌ای قمار می‌کنند. سوخت‌بران بخش بزرگی از نیروی کار «غیررسمی» در بلوچستان هستند که از سر ناچاری و به دلیل نبود مشاغل رسمی در این منطقه به این کار پر خطر روی آورده‌اند.

بنا بر گزارش کمپین فعالین بلوچ، روز شنبه ۲۱ مردادماه ۱۴۰۲، شماری از کارگران فضای سبز شهرداری زاهدان به دلیل پرداخت نشدن مطالبات خود مقابل شهرداری اقدام به تحصن کردند. بر اساس این گزارش، کارگران این مجموعه از حدود چهار ماه پیش حقوقی دریافت نکرده‌اند. هم‌چنین کمپین فعالین بلوچ نوشته است که این کارگران پیش‌تر این موضوع را با مراجعه به شهرداری پیگیری کرده بودند، اما با عدم پاسخگویی مسئولان مواجه شدند. کانال تلگرام این کمپین همزمان ویدئویی از این تجمع اعتراضی نیز منتشر کرده است. یکی از کارگران در این ویدئو می‌گوید: «مسئولان شهرداری زاهدان به کارگران گفتند، وضعیت همین است و مختارید کار کنید یا نکنید.»

محمد اسماعیل توکلی، رییس اورژانس تهران برای دومین بار در یک هفته گذشته در مصاحبه با خبرگزاری‌های داخلی تاکید کرد که وضعیت اورژانس در سراسر ایران و به ویژه تهران خوب نیست. او گفت که تنها در تهران با کمبود ۱۸۰۰ نیروی اورژانس مواجه هستند: «در حال حاضر ۱۸۰۰ نیرو برای کلانشهر تهران کمبود داریم. همکاران ما در برخی از پایگاه‌ها در طول ۲۴ ساعت بیش از ۲۰ ماموریت می‌روند. متوسط زمان هر ماموریت نیز ۸۰ دقیقه است. همچنین در ابتدای سال ۱۴۰۲ ما ۱۵۰ دستگاه موتورلانس فعال در کلانشهر تهران داشتیم و در حال حاضر بالغ بر ۱۸۰ موتورلانس فعال در کلانشهر تهران و ۲۱۰ نقطه در استان داریم.» او روز ۱۵ مرداد هم به خبرگزاری‌ها گفته بود که ۸۰ درصد از ناوگان اورژانس در پایتخت ایران فرسوده است: « حال اورژانس استان تهران اصلاً خوب نیست، زیرا نیازمند ۷۰۰ پایگاه در استان تهران هستیم و ۴۰۷ پایگاه کم داریم. بیش از سه هزار دستگاه آمبولانس در کشور فرسوده است و هم اکنون ۸۰ درصد ناوگان استان تهران فرسوده است و ۸۰ دستگاه آمبولانس مناسب داریم. ما باید به ازای هر پایگاه اورژانس ۱۵ نیروی عملیاتی داشته باشیم که در حال حاضر ۶ نیرو به ازای هر پایگاه داریم.»

بنا بر گزارش «آژانس خبری-تحلیلی سقزرووادو»، که اخبار و رویدادهای این شهر را پوشش می‌دهد، یک کارگر اهل سقز به نام سوران طاعتی در یک کارگاه تولیدی بر اثر سقوط اجسام سنگین در محل کار جان خود را از دست داده است. در این گزارش اشاره‌ای به زمان این حادثه نشده است، اما با توجه به اطلاعیه مراسم ختم، به نظر می‌رسد این حادثه روز جمعه ۲۰ مردادماه رخ داده باشد. در هفته‌ها و ماه‌های اخیر بارها گزارش‌هایی از فوت کارگران به‌ویژه کارگران ساختمانی به دلیل فقدان ایمنی کار در این شهر منتشر شده است. در چند روز اخیر تقریباً هر روز خبری از مرگ یا مصدوم شدن چند کارگر در شهرهای مختلف ایران منتشر شده است. سازمان پزشکی قانونی ایران مرگ ۱۹۰۰ کارگر بر اثر حوادث کاری را در سال ۱۴۰۱ ثبت کرده است. اما وزارت کار تنها ۷۱۱ مورد مرگ ناشی از کار را تایید می‌کند. اختلاف بیش از ۱۱۰۰ نفری آمارهای این دو نهاد حکومتی نشان می‌دهد که بخش زیادی از حوادث کاری مرگبار در کارگاه‌های خارج از شمول قانون کار، رخ می‌دهد که کارگران آن نه قرارداد کاری دارند و نه بیمه هستند.

روسیه هشدار داده است که مداخله نظامی در نیجر منجر به «برخورد طولانی» خواهد شد، این واکنشی است به اقدامات بلوک منطقه‌ای Ecowas (جامعه اقتصادی کشورهای غرب آفریقا) که اعلام کرده نیروهایش در حال آماده شدن برای مداخله نظامی در نیجر هستند. وزارت خارجه روسیه گفت که چنین مداخله‌ای منطقه را به طور کلی بی‌ثبات می‌کند. روسیه به طور رسمی از کودتا حمایت نمی‌کند اما ایالات متحده که از تلاش‌ها برای بازگرداندن محمد بازوم رهبر معزول حمایت می‌کند، می‌گوید که گروه مزدور واگنر از این بی‌ثباتی استفاده می‌کند. روز جمعه برخی حامیان کودتا، پرچم‌های روسیه را به اهتزاز درآوردند، در یک پایگاه نظامی فرانسه در نزدیکی پایتخت تظاهرات کردند و شعارهای «مرگ بر فرانسه، مرگ بر اکوواس» سر دادند. هم فرانسه و هم ایالات متحده پایگاه‌های نظامی در نیجر دارند و از آنها برای انجام عملیات علیه گروه‌های جهادی در کل منطقه غرب آفریقا بهره می‌گیرند. بنا بر گزارش‌ها، مقامات نظامی کشورهای اکوواس قرار است روز شنبه برای پیش نویس طرح‌هایی برای مداخله نظامی ملاقات کنند. این اتحادیه گفته است که برای یافتن راه حل دیپلماتیک برای بحران آماده است، اما رئیس جمهوری نیجریه روز پنجشنبه گفت که «هیچ گزینه‌ای از روی میز برداشته نشده است، از جمله استفاده از زور به عنوان آخرین راه‌حل.» ایالات متحده به صراحت از اقدام نظامی حمایت نکرده، اما از حکومت نظامی خواسته است تا کناره‌گیری کند و اجازه بازگرداندن قانون اساسی دموکراتیک کشور را بدهد. حکومت نظامی نیجر به آخرین اظهارات رهبران اکوواس پاسخی نداده است. در همین حال، نگرانی‌ها برای سلامتی و ایمنی بازوم، که از زمان به دست گرفتن قدرت توسط ارتش در ۲۶ جولای در اسارت به سر می‌برد، افزایش یافته است. جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفته که او و خانواده‌اش برای چند روز از غذا، برق و مراقبت‌های پزشکی محروم بودند. ولکر ترک، کمیسر حقوق سازمان ملل متحد گفته گزارش‌های موثقی دریافت کرده است مبنی بر اینکه شرایط بازداشت «می‌تواند غیرانسانی و تحقیرآمیز» باشد. دیده‌بان حقوق بشر گفته که بازوم این هفته به آنها گفته که با او و خانواده‌اش به شیوه‌ای «غیر انسانی و بی‌رحمانه» رفتار می‌شود.

بنا بر گزارش هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز پنج‌شنبه ۱۹ مردادماه ۱۴۰۲، حمزه درویش، زندانی سیاسی عقیدتی محبوس در زندان لاکان رشت از طریق «خوردن قرص» دست به خودکشی زد. در ادامه هرانا به نقل از یکی از اعضای خانواده این زندانی سنی مذهب نوشته است: «روز پنجشنبه ساعت ۱۲:۳۰، طی تماسی از زندان لاکان رشت اعلام کردند حمزه درویش در اعتراض به صدور حکم ۱۴ سال حبس در تبعید خود از طریق خوردن ۱۲ عدد قرص دیازپام اقدام به خودکشی کرده است. او را به بیمارستان رازی رشت منتقل کردند. حمزه درویش اکنون با حال عمومی نامناسب با دستبند و پابند بستری است. این منبع آگاه گفته است در اطراف و داخل بیمارستان ماموران امنیتی حضور دارند و مانع ورود اعضای خانواده این زندانی شده‌اند. بر اساس این گزارش، پس از پیگیری‌های اعضای خانواده درویش مشخص شد معده او را در بیمارستان شست‌وشو دادند. هشتم مردادماه سال جاری، حمزه درویش از بابت پرونده‌ای که در دوران حبس برای او گشوده شد، از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب رشت بابت اتهامات «اجتماع و تبانی برضد امنیت کشور» به پنج سال حبس، «مشارکت در تخریب عمدی به قصد مقابله با نظام» به پنج سال حبس، «توهین به رهبری» به دو سال حبس، «توهین به بنیانگذار جمهوری اسلامی» به دو سال حبس، با احتساب ایام بازداشت قبلی و از بابت «احراق عمدی بنا و ساختمان زندان و متعلقات آن به قصد مقابله با نظام» به نفی بلد (تبعید) از محل سکونت فعلی خود به شهرستان رامهرمز محکوم شده بود. درویش بیش از ۱۰ ماه است که به دستور مسئولان مربوطه از ملاقات با خانواده محروم مانده است.