کارگران کارخانه «فولاد سیادن ابهر» به عدم دریافت دو ماه حقوق و سایر مزایای دریافتی اعتراض دارند. کارگران این کارخانه به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفته‌اند چندین سال است از مسئولان شرکت پیگیر پرداخت به موقع حقوق و مزایای خود هستند و هر بار پیگیری مسئولان فقط وعده می‌دهد. آن‌ها گفته‌اند که در حال حاضر پرداخت اضافه کاری، حقوق ماه‌های اردیبهشت و خرداد کارگران این کارخانه را پرداخت نکرده‌اند و مسئولان کارخانه می‌گویند منابع مالی کافی برای پرداخت حقوق ندارند. این کارگران همچنین مشکل نداشتن فیش حقوقی، محاسبه‌نشدن حق بیمه مزایای اضافه کاری‌ها و تعطیل‌کاری‌ها و همچنین وضعیت نامناسب بهداشت در حمام، دستشویی و رختکن در این کارخانه را دارند.

سعیده مکارم، پزشک داوطلبی که در زندان اوین به‌طور رایگان به زندانیان خدمات پزشکی ارائه می‌داد، در جریان این حمله زخمی شد. او در پستی اینستاگرامی شرح داد که چگونه گروهی از زندانیان سیاسی در آن لحظات بحرانی جانش را نجات دادند. مکارم در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «چه کسانی نجاتم دادند؟ زندانیان؛ همان‌هایی که روزی درمانشان کرده بودم. مرا به گوشه دیوار کشاندند، نیمه‌جان بودم. برایم آب آوردند، پتو آوردند، پایم را آتل بستند. خون‌های صورتم را پاک کردند، شیون می‌کردند و مرا در برانکارد گذاشتند. ترسیده بودم، گفتم: منو تنها نگذارید. صدایی گفت: تو آبجی ما هستی معلومه که تنهات نمی‌زاریم. می‌توانستند بروند، ولی نرفتند، کمکم کردند. نجاتم دادند.» حمله اسرائیل به زندان اوین در روز دوم تیرماه ۱۴۰۴ (۲۳ ژوئن ۲۰۲۵) در اوج جنگ ایران و اسرائیل رخ داد و به‌عنوان یکی از مرگبارترین حملات این جنگ شناخته شد. بنا بر اظهارات رسمی سخنگوی قوه قضائیه ایران، این حمله دست‌کم ۷۱ تا ۷۹ کشته بر جای گذاشت که شامل کارکنان زندان، سربازان وظیفه، زندانیان، خانواده‌های زندانیان (حاضر در زمان ملاقات)، و حتی برخی ساکنان مناطق اطراف زندان بودند. هدف این حمله، طبق گزارش‌ها، بخش‌هایی از زندان اوین از جمله ساختمان بهداری، ساختمان ملاقات، کتابخانه، بخش فنی-مهندسی و قسمتی از دادسرا بود. این حملات خسارات گسترده‌ای به زیرساخت‌ها و امکانات زندان و همچنین خانه‌های اطراف وارد کرد. زمان حمله با ساعت ملاقات زندانیان با خانواده‌هایشان مصادف بود که این امر به افزایش تلفات جانی و مجروحیت ده‌ها نفر منجر شد. پس از این حمله، اکثر زندانیان زن به زندان قرچک ورامین و مردان بند چهار به زندان تهران بزرگ منتقل شدند. این رویداد واکنش‌های شدید داخلی و بین‌المللی را در پی داشت. دفتر حقوق بشر سازمان ملل و عفو بین‌الملل این حمله را نقض جدی قوانین بشردوستانه و به‌احتمال زیاد «جنایت جنگی» توصیف کردند. مقام‌های ایرانی نیز این اقدام را حمله‌ای آشکار به اهداف غیرنظامی و مغایر با قواعد بین‌المللی دانستند.

تعدادی از کارکنان باغ کتاب تهران از اخراج خود خبر داده‌اند، با این حال علی رمضانی، مدیرعامل جدید باغ کتاب، این موضوع را رد می‌کند. برخی از کارکنان باغ کتاب به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفته‌اند که دلیل این اقدام جایگزینی نیروهای تازه است. آن‌ها همچنین به مشکلات مربوط به دریافت نامه اخراج از سوی مسئولان باغ کتاب اشاره کرده‌اند که این موضوع مانع از دریافت بیمه بیکاری آن‌ها می‌شود. یکی از کارکنان باسابقه با یک دهه فعالیت و کارمند دیگری که بیماری خاص دارد و برای هزینه‌های درمانی به بیمه سازمانی نیاز دارد، از جمله افراد اخراجی هستند که نگرانی‌های جدی در مورد آینده شغلی و معیشتی خود دارند. بازرسی سازمان فرهنگی هنری شهرداری هم پاسخی به اعتراض این کارمندان نداده است.