تجمعی ضد مهاجرت که روز شنبه ۲۰ سپتامبر/۲۰ شهریور در میدان مالیفِلد شهر لاهه برگزار شد، به خشونت‌های گسترده کشیده شد. دست‌کم ۳۰ نفر بازداشت و دو مأمور پلیس زخمی شدند. در این درگیری‌ها همچنین چند خودرو پلیس به آتش کشیده شد و شش خبرنگار، از جمله پنج عکاس خبری و یک گزارشگر تلویزیونی، آسیب دیدند. این تجمع به دنبال فراخوانی در شبکه‌های اجتماعی از سوی زنی با نام مستعار «اِلس رِختس» شکل گرفت. او چند هفته پیش در ایکس (توییتر سابق) خواستار برگزاری تظاهرات علیه مهاجرت در لاهه شده بود. پلیس پیشاپیش نشانه‌هایی از حضور گروه‌های خشونت‌طلب داشت، اما شدت و گستردگی خشونت‌ها فراتر از انتظار بود. در میان معترضان، گروه‌هایی از راست‌افراطی‌ها و هواداران خشونت‌طلب فوتبال حضور داشتند. برخی از آنان پرچم‌های «پرینس‌فلاگ» ــ که بعدها در جنگ جهانی دوم به نماد حزب نازی هلند بدل شد ــ و حتی لباس‌هایی با شعار «قدرت سفید» حمل می‌کردند. شهردار لاهه، «یان فان زانِن»، در یک کنفرانس مطبوعاتی همراه با رئیس پلیس و مسئولان قضایی، این خشونت‌ها را «بی‌سابقه و ننگی برای هلند» توصیف کرد و گفت گروه‌هایی از سراسر کشور عمداً به مقابله با پلیس برخاسته و از زور شدید استفاده کرده‌اند. او تأکید کرد که تیم ویژه‌ای برای شناسایی مهاجمان تشکیل شده است. معترضان پس از آغاز تجمع حوالی نیمروز در مالِفِلد، به سمت بزرگراه A۱۲ حرکت کردند و بلافاصله به پلیس حمله کردند. آن‌ها از گل، بطری، شیشه و میله برای پرتاب به مأموران استفاده کردند. پلیس ابتدا با ماشین‌های آب‌پاش و سپس با گاز اشک‌آور پاسخ داد. پس از مدتی، مقام‌های مسئول برای حفظ امنیت مردم تجمع را منحل کردند، اما گروه‌هایی از معترضان به مرکز شهر لاهه رفتند و خسارت‌هایی وارد کردند؛ از جمله حمله به دفتر حزب دموکرات‌های ۶۶ (D66).

سمیه رشیدی، شهروند تهرانی ۴۲ ساله که در اردیبهشت ۱۴۰۴ به‌دلیل شعارنویسی در محله جوادیه بازداشت شده بود، پس از انتقال از زندان اوین به زندان قرچک ورامین، به‌دلیل بی‌توجهی مسئولان این زندان به وضعیت سلامت خود، به کما رفته است. این زندانی سیاسی ۲۹ شهریور به کما رفت. بیدار زنی در گزارشی که درباره به کما رفتن رشیدی منتشر کرد، مدیریت صغری خدادادی، رئیس زندان قرچک را عامل مستقیم این حوادث دانست و آن را «سیاست سیستماتیک زجرکش کردن زندانیان» توصیف کرد؛ سیاستی که جان زندانیان سیاسی و حتی زندانیان با جرائم عمومی را تهدید می‌کند. به گزارش دادبان، رشیدی در ماه‌های گذشته بارها دچار تشنج شده بود، اما هر بار اعزام او به مراکز درمانی با تأخیر و بی‌توجهی همراه بوده است. نهایتا، در پی وخامت وضعیت جسمی، او به بیمارستان مفتح ورامین منتقل شد. پزشکان سطح هوشیاری او را «بسیار پایین» و شرایطش را «فاقد امید به بهبود» توصیف کرده‌اند. یک منبع مطلع پیش‌تر به هرانا گفته بود که مسئولان زندان به جای رسیدگی جدی، مشکلات جسمی رشیدی را «تمارض» تشخیص داده و تنها داروهای آرام‌بخش برای او تجویز کرده بودند. این رویکرد سبب شد وضعیت او بحرانی شود و نهایتا به کما برود. این فاجعه در حالی رخ می‌دهد که ۲۸ شهریور، جمیله عزیزی، زندانی مالی در زندان قرچک، به دلیل محرومیت از رسیدگی درمانی جان باخت. او با وجود سپری شدن بیش از یک هفته از تأمین وثیقه آزادی، همچنان در زندان نگه داشته شده و به مراکز درمانی اعزام نشده بود.