۴۵ کشور عضو کمیسیون حقوق زنان سازمان ملل متحد عربستان سعودی را به ریاست دوره‌ای این کمیسیون منصوب کردند. این دوره یک ساله خواهد بود. انتصاب عربستان سعودی به‌عنوان رئیس کمیسیون حقوق زنان سازمان ملل در حالی صورت می‌گیرد که در گزارش سال ۲۰۲۳ برابری جنسیتی بنیاد مجمع جهانی اقتصاد، عربستان سعودی از میان ۱۴۶ کشور جهان در رتبه ۱۳۲ قرار داشت. با این حال، هیچ اعتراضی از سوی نمایندگان گروه «اروپای غربی و دیگران» ابراز نشد. این گروه را اتریش، اسرائیل، لیختن‌اشتاین، هلند، پرتغال، اسپانیا، سوئیس و ترکیه نمایندگی می‌کنند. گروه «اروپای غربی و دیگران» یکی از پنج گروه غیررسمی منطقه‌ای در سازمان ملل است که به‌عنوان بلوک رأی در مجامع مذاکره‌ای فعالیت می‌کند. سازمان‌های حقوق بشری به انتصاب عربستان سعودی به‌عنوان رئیس کمیسیون حقوق زنان اعتراض کردند. سازمان عفو بین‌الملل اعلام کرد که عربستان سعودی در زمینه حمایت و ارتقای حقوق زنان کارنامه «زیر صفری» دارد. دیده‌بان حقوق بشر نیز این انتصاب را «بی‌اعتنایی تکان‌دهنده به حقوق زنان در همه جا» توصیف کرد. کمیسیون حقوق زنان سازمان ملل متحد قرار است از برابری جنسیتی و ارتقای حقوق زنان در سازمان ملل مراقبت کند. پیش از عربستان سعودی، بنگلادش ریاست کمیسیون حقوق زنان سازمان ملل را برعهده داشت.

محمد مصطفی، نخست‌وزیر جدید فلسطین پنج‌شنبه ۹ اسفند / ۲۸ مارس فهرست اعضای کابینه خود را به محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین ارائه کرد. به‌گزارش خبرگزاری رسمی فلسطین (وفا)، محمود عباس با این فهرست موافقت کرد و قرار است کابینه جدید یکشنبه آینده در برابر رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین سوگند قانونی یاد کند. دولت جدید در برنامه خود اولویت اصلی را بر وضعیت انسانی در غزه، تنظیم طرح فراگیر برای ارسال کمک‌های انسان‌دوستانه به غزه، بازسازی غزه و کرانه باختری و همچنین تلاش برای تثبیت وضعیت مالی قرار داده است. همچنین اصلاح نهادها و نوسازی ساختار آن‌ها، مبارزه با فساد و بهبود خدمات، یکپارچه‌سازی نهادهای حکومتی میان کرانه باختری و نوار غزه و همچنین اعمال قانون و تقویت دستگاه قضائی و تضمین آزادی‌های فردی، در دستور کار دولت جدید فلسطین قرار گرفت. کابینه جدید محمد مصطفی ۲۲ وزیر دارد و او به‌جز نخست‌وزیری مسئولیت وزارت امور خارجه فلسطین را هم برعهده گرفته است.

در دو حادثه جداگانه حداقل دو کولبر جانشان را از دست دادند و چهار تن مصدوم شدند. یک کولبر در ارتفاعات “دشت وزینه” میرآباد (سردشت) به دلیل سقوط از ارتفاع جان باخت و یک کولبر دیگر در نوار مرزی ته‌ته مریوان. کولبرنیوز هویت کولبران جان‌باخته را ابوبکر ماخوذی و شورش شکری گزارش کرد و نوشت در رویداد نوار مرزی ته‌ته چهار کولبر هم مصدوم شده‌اند. کولبرنیوز پیش از این گفته بود در شش روز نخست سال ۱۴۰۳، ۱۰ کولبر مصدوم یا کشته شده‌اند. شمار کولبرانی که در سال ۱۴۰۲ مصدوم یا کشته شدند ۴۴۴ نفر گزارش شده است. ۴۴ تن از این کولبران جانشان را بر اثر تیراندازی مأموران مرزبانی یا خشونت آنها، سقوط از ارتفاع، سرمازدگی یا ایست قلبی حین کولبری از دست دادند.

در دومین زن‌کُشی گزارش‌شده در سال ۱۴۰۳ یک مرد در جویبار همسرش را به قتل رساند. «رکنا» که به صورت ویژه اخبار حوادث را پوشش می‌دهد نوشته است که «مرد جوان» پس از قتل زنش در جویبار، به تهران سفر و در آنجا خود را تسلیم مأموران نیروی انتظامی کرد. او علت قتل زن ۳۴ ساله را «اختلافاتی که با او داشت» عنوان کرد. تاریخ وقوع این رویداد شامگاه هفتم فروردین گزارش شده است. پیش از این نیز رسانه‌های داخلی ایران از قتل یک زن در مشهد به دست شوهرش خبر داده بودند. تاریخ وقوع این رویداد ۲۷ اسفند ۱۴۰۲ اعلام شده است. محمود عارفی، بازپرس ویژه قتل دادسرای مشهد گفته بود که این مرد ۳۳ ساله پس از «درگیری بر سر دستپخت» با همسرش، «با ضرب‌وشتم و ضربات چاقو همسر خود را در مقابل چشمان دو دختر پنج و شش ساله‌اش به قتل رسانده بود.» شامگاه پنج‌شنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ نیز مریم رزمجو، رزیدنت سال اول دکترای رادیو انکولوژی دانشگاه رازی با شلیک سلاح گرم توسط همسر سابقش به قتل رسید. آژانس خبررسانی کُردپا نوشت که متهم به قتل علاوه بر همسر سابق خود، برادر و مادر او را نیز به قتل رساند. در ایران سالانه ده‌ها زن به دست مردان نزدیک، از جمله همسر، برادر، پدر یا بستگان خود به قتل می‌رسند. موارد زن‌کشی، تحت عنوان «قتل ناموسی» و به بهانه‌هایی چون «آبروی خانوادگی» یا «غیرت مردانه» گزارش می‌شوند. رسانه‌های حکومتی و مسئولان جمهوری اسلامی عمدتاً این قتل‌ها را به عواملی چون «عصبانیت» یا «اختلافات خانوادگی» تقلیل می‌دهند. تصویب مجازات‌های سبک برای قتل زنان به‌دست مردان از جمله فرزندکشی و قتل‌های موسوم به «ناموسی» نقش مهمی در آمارهای تکان‌دهنده زن‌کشی در ایران بازی می‌کنند.

رضا شفاخواه، وکیل دادگستری از ممانعت رئیس شعبه دو کیفری دادگاه شهرری از ورود خانواده ابوالفضل امیرعطایی به دادگاه رسیدگی به قتل او در جریان اعتراضات به قتل ژینا امینی خبر داد. او در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «بیش از یکسال از قتل ابوالفضل امیرعطایی نوجوان ۱۶ساله در اعتراضات سال ۱۴۰۱ گذشت و نه تنها شعبه ۱۰۵ دادگاه کیفری دو شهرری تاکنون حاضر به صدور حکم پرداخت دیه این نوجوانان نشده بلکه رئیس شعبه مذکور درجلسه رسیدگی اجازه ورود به خانواده را نداد و حتی احتمال مضروب شدن وی را منتفی دانست.» ماموران امنیتی ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ با شلیک به سر، ابوالفضل میرعطایی را مصدوم کردند. او برای مدت طولانی در بیمارستان بستری و دچار معلولیت شد. امیرعطایی خرداد ۱۴۰۲، هشت ماه پس از مجروح شدن جان باخت.

جو لیبرمن، سناتو دموکرات و اولین نامزد یهودی برای پست معاونت رئیس جمهوری آمریکا در سن ۸۲ سالگی درگذشت. او از چهره‌های تندرو سیاست خارجی این کشور به شمار می‌رفت، اما در عین حال در حوزه اجتماعی نماینده دیدگاه‌های لیبرال بود. لیبرمن ریاست گروه «اتحاد علیه ایران هسته‌ای» را برعهده داشت. این گروه در سال ۲۰۰۸ تشکیل شد و لابی پرنفوذی در سیاست خارجی آمریکا برای مقابله با «خطر اتمی شدن ایران» ایجاد کرد. او طرفدار ایده سرنگونی جمهوری اسلامی و یا بمباران تأسیسات اتمی ایران بود و جمهوری اسلامی را خطری بزرگ برای ایالات متحده و متحدان اروپایی‌اش می‌دانست. رسانه‌های آمریکایی به نقل از خانواده این سیاستمدار گفته‌اند که علت مرگ جو لیبرمن «عوارض پس از زمین خوردن» بوده است. لیبرمن سال‌ها سناتور ایالت کنتیکت بود و در مبارزات انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۰ در کنار نامزد دموکرات آل گور ایستاد. در آن زمان، گور با اختلاف کم از جورج دبلیو بوش جمهوری‌خواه شکست خورد. لیبرمن در سال ۲۰۰۴ برای نامزدی دموکرات‌ها در انتخابات ریاست‌ جمهوری آمریکا ناموفق بود. در سال ۲۰۰۳، این چهره تندرو سیاست خارجی با بسیاری از هم‌حزبی‌های دموکراتش بر سر حمایت از جنگ عراق اختلاف داشت. در همان زمان، لیبرمن در مورد مسائل مربوط به محدود کردن حقوق اسلحه و حمایت قانونی از سقط جنین از چهره‌های لیبرال سیاست آمریکا بود. در سال ۲۰۰۶، لیبرمن در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها برای ورود مجدد به سنا شکست خورد، اما در نهایت کرسی خود را به‌عنوان یک نامزد مستقل حفظ کرد. او در سال ۲۰۱۳ از سیاست کناره‌گیری کرد.