تماس بنيانگذار توئيتر با حسن روحانی
جک دورسی، بنيانگذار توئيتر سه‌شنبه
جک دورسی، بنيانگذار توئيتر سه‌شنبه ۹ مهرماه (يکم اکتبر) با حسن روحانی، رئيس‌جمهور ايران بر روی اين شبکه اجتماعی تماس گرفته است.
دورسی در اين تماس با اشاره تلويحی به فيلترينگ شبکه اجتماعی توئيتر در ايران، از روحانی پرسيده است که آيا ايرانيان توانايی خواندن توئيت‌های خود را دارند.
رئيس‌جمهور ايران در پاسخ به بنيانگذار توئيتر از تلاش‌هایش برای دسترسی راحت مردم به اطلاعات به‌طور کلی، به‌عنوان حق‌شان نوشته است.
در نهايت، تماس اين دو با استقبال جک دورسی از اين سخن روحانی پايان می‌يابد: "با تشکر از شما. به ما بگوييد که ما چگونه می‌توانيم در عملی ساختن اين اقدام کمک کنيم."
نظرها
jamal
منصور امان روی لولای همان سیاستی که وزیران خارجه آقای احمدی نژاد به گردش درمی آمدند، وزیر خارجه دولت آقای روحانی نیز جلو و عقب می رود. اگر رییس دستگاه اجرایی دیپلُماسی، سُخنگو و نماینده سیاست حاکم بر آن پنداشته شود، در این صورت آنچه که آقای ظریف تاکنون عرضه کرده را نیز می توان پاسداری سخت کوشانه از میراث دروغ زنی و نیرنگ بازی دانست که گُماشته فاسد آقای خامنه ای و همکارانش به جا گذاشته اند. روز دوشنبه، دفتر آیت الله علی سیستانی روایت ساختگی که در رسانه های دولتی جمهوری اسلامی از دیدار ماه گُذشته وی با آقای ظریف مُنتشر گردیده را تکذیب کرد. دفتر آقای علی سیستانی توضیح داده که او شکایتی در مورد "نبود رهبری چون حضرت آیت الله خامنه ای در عراق" به آقای ظریف ابراز نداشته، بلکه به وی در مورد لزوم "شفاف سازی پرونده هسته ای" تذکُر داده است. روز بعد (11 مهر) دستگاه تحت اداره آقای ظریف ابتدا از زبان "یک مقام مسوول" و ساعاتی بعد - پس از پخش گُسترده تکذیبیه مزبور در رسانه های فارسی و عربی - به طور رسمی توسُط سُخنگوی وزارت خارجه، ادعاهای مُنتشر شده را پس گرفت. خانُم افخم تاکید کرد اخباری که از طرف این وزارتخانه مُنتشر نشود، "فاقد اعتبار و صحت خبری است". وی توضیح نداد که چرا آقای ظریف تنها پس از افشای ساختگی بودن خبر مزبور از سوی دفتر آیت الله سیستانی، او را مامور تکذیب آن و بیان این سُخنان کرده است. با وجود مُدت کوتاهی که از سُکانداری آقای ظریف در وزارت خارجه می گذرد، این اولین باری نیست که او به چهره اصلی در یک رُسوایی روایت سازی و تعریف ساختگی بدل می شود. تلاش فُکاهی وی در مُصاحبه با یک تلویزیون آمریکایی برای گُمراه سازی و سپس ارایه یک تعریف جعلی از رویکرد آقای خامنه ای به هولوکاست، در این میان شُهرتی ناخوشایند برای او فراهم کرده است. او در مُصاحبه با "ای بی سی" ابتدا با حرارت مُنکر آن شد که آیت الله خامنه ای از هولوکاست به عُنوان "افسانه" یاد کرده و سپس هنگامی که دُروغگویی وی با نشان دادن سندی در وبگاه "مقام مُعظم" آشکار گردید، با دستپاچگی آن را ناشی از "اشتباه در درک و ترجُمه" دانست. کمی بعد تر آقای ظریف برای ماله کشی بر این صحنه مُضحک، داستان دیگری سر داد و گفت خودش با آقای خامنه ای صُحبت کرده و او گفته که مُخالفت "کُشتن انسانهای بیگناه است". بی تردید رفتار کژ و معیوب وزیر خارجه جدید مُلاها ناشی از تازه کاری و به این اعتبار، برآمده از کردار شخصی او نیست. آنگاه که آقای ظریف در سفر اخیر نیویورک تلاش می کند در دیدار با خانُم پیلاوی، کُمیسر ارشد حُقوق بشر سازمان ملل، صورت مساله را وارونه کرده و با رشوه دهی گریبان "نظام" را از دست نماینده ویژه (احمد شهید) خلاص کند، در حقیقت نقش بُلندگوی یک سیاست شناخته شده و ابزار ترفندهای همراه آن را ایفا می کند. در دهه شصت، زمانی که آقای ظریف در کُمیته حُقوق بشر مجمع عُمومی سازمان ملل در کنار دو دژخیم بدنام ولایی، آقایان سعید امامی و سیروس ناصری به دروغپردازی و انکار بی شرمانه شکنجه، اعدام و سرکوب اشتغال داشت، خدمتگزار همین آیین و سیاست بود. او که امروز اصرار دارد اهلی و مُدرن شده، به صد کرشمه علامت می دهد که از آن پیشینه فاصله نگرفته، همچنانکه به تازگی در کتاب خاطراتش تبهکاریهای این دوره را "هدف مُقدس" نامیده است.