مادر زانيار مرادی: حکم اعدام زانيار و لقمان ناعادلانه و ضدبشری است

آمينه قادری، مادر زانیار مرادی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام در نامه‌ای به تاریخ سه‌شنبه ۱۲ فروردين‌ماه، حکم فرزند خود و لقمان مرادی، هم‌پرونده‌ای او را ناعادلانه خواند و خواهان آزادی آن‌ها شد.

آمینه قادری در این نامه نوشته است: «من يک مادرم، و هيچ مادری را نمی‌توان از ديدن فرزند دلبندش محروم کرد؛ هرگز به دوری فرزندم عادت نخواهم کرد. پنج سال لحظه‌شماری کرده‌ام تا زانيارم را ببينم. پسرم را آزاد به دنيا آورده‌ام و می‌خواهم آزاد باشد.»

وی افزوده است: «بارها گفته‌ايم که حکم زانيار و لقمان، ناعادلانه بوده و جز يک توطئه ضد بشری نمی‌توان اسم ديگری بر آن نهاد.»

به‌گفته مادر زانیار مرادی، این حکم «تنها بر پايه کينه‌توزی و انتقام‌کشی رژيم اسلامی» از خانواده آن‌ها بوده و «هيچ پايه و اساسی نداشته و برای اثبات بی‌گناهی آن‌ها، شاهدان عينی هم شهادت داده‌اند؛ اما هرگز در بررسی پرونده در نظر گرفته نشده است.»

زانیار مرادی و لقمان مرادی، اهل کردستان ایران در روز ۱۴ مردادماه سال ۱۳۸۸ خورشیدی توسط نیروهای اداره اطلاعات شهر مریوان بازداشت شدند.

آن‌ها در روز یکم دی‌ماه همان سال، به اتهام محاربه از طریق عضویت در «کومله»، یکی از احزاب کردی و دست داشتن در قتل پسر امام جمعه مریوان در شامگاه ۱۴ تیر ۱۳۸۸، به اعدام محکوم شدند. این حکم در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تأیید شد.

این دو زندانی سیاسی هیچ‌گاه اتهام خود را نپذیرفته‌اند و آن را سناریوی وزارت اطلاعات دانسته و با انتشار رنجنامه‌ای اعلام کردند به سبب شکنجه‌های شدید روحی و جسمی  به اعترافات ساختگی مجبور شدند.

آمینه قادری در بخش دیگری از نامه خود نوشته است: «فرزندان ما کسی را نکشته‌اند و جانی را نخواهند ستاند، تربيت فرزندان ما از خورد و خوراکشان مهم‌تر بوده و بهترين آموزه‌های بشری را که همانا آزادی‌خواهی و انجام فعاليت‌های صالحانه و خيرخواهانه است، آموخته‌اند.»

وی از جامعه جهانی، مردم ايران، تمامی فعالان حقوق بشری، نهادها و سازمان‌های حقوق بشری درخواست کرده است که صدای مادران زندانيان سياسی باشند و هرچه در توان دارند بگذارند تا فرزندان آن‌ها اعدام نشوند.

زانیار و لقمان مرادی هم‌اکنون در زندان رجایی‌شهر کرج زندانی هستند.