«سياست "چماق و هويج" وزارت ارشاد در برابر نویسندگان»
شاپور جورکش، منتقد ادبی، شاعر و نويسنده، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ايران را متهم کرده که «نويسندگان را برای انتشار کتاب‌های‌شان در موقعيت "بده بستان" يا "سياست چماق و هويج" قرار می‌دهد.»
شاپور جورکش، منتقد ادبی، شاعر و نويسنده، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ايران را متهم کرده که «نويسندگان را برای انتشار کتاب‌های‌شان در موقعيت "بده بستان" يا "سياست چماق و هويج" قرار می‌دهد.»
جورکش روز سه‌شنبه اول مهر به خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: «کتاب‌هايم طبق معمول همچنان اجازه انتشار ندارند و ظاهرا انگار همچنان ممنوع‌القلم هستم.»
جورکش درباره پيگيری‌هايش برای انتشار اين کتاب‌ها افزود: «ناشران معتقدند که بايد به ارشاد بروم و درباره مسائلی با مسئولان ارشاد صحبت کنم اما من دليلی نمی‌بينم که برای انتشار کتابم کرامت انسانی را کنار بگذارم. بايد کتابم بررسی شود نه خودم. من حاضر به اين کار نيستم، چون آن‌ها انتظارات ديگری علاوه بر موضوع کتاب‌ها دارند.»
وی می‌گويد: «می‌دانم برای کسانی که به‌منظور پيگيری وضعيت انتشار کتاب‌های‌شان به ارشاد رفته‌اند، شرايطی به‌وجود آورده‌اند که به نوعی نويسنده را در شرايط بده بستان قرار می‌دهد، نوعی سياست چماق و هويج. مگر نوشتن چيست که آدم مجبور به اين کار شود؟»
نظرها
لطیف
سلام. آقای جورکش شما بهتر میدانید که همه داریم در بازار تجارت جهانی زیست میکنیم، پس ناگفته پیداست که مقوله “بده بستان” در ذات خود ایرادی ندارد،چرا که داد و ستد لازمه حیات و بقاست؛ آنچه ایراد دارد “سیاست چماق و هویجیست که بنا به شواهد موجود تا قیامت گریزی از آن نیست! الغرض ... شما ممکنست بنا به قاعده “بده بستان” ظاهرا ممنوع چاپ باشید،ولی باطنا ممنوع القلم نیستید! بنابراین یا با عقاید و نظرات متولیان امر چاپ و نشر همسو شوید، یا قید چاپ و نشر افکارتان را بزنید و بنویسید و در گنجه پنهان کنید تا سحر چه زاید؟!