ذهنیت اسیدپاش به طرزی باورنکردنی قوی است
نیلوفر مهدیان - اگر دولت از حجاب اختیاری برای زنان حمایت می کرد، آیا این حوادث رخ می داد؟
نیلوفر مهدیان
مدرسه فمینیستی: در این روزهایی که با فاجعه اسیدپاشی زنجیره ای در اصفهان روبه رو بودیم و نگرانی هایی که برانگیخت یک پرسش این بود که این حرکات سازمان یافته بوده یا نه؟
شواهد نشان داد که این طور بوده ولی نگرانی ها رفع نمی شود. حتی اگر باندهای اسیدپاشی پیدا و کشف بشوند باز نگرانی به قوت خود باقی است چون ذهنیت اسیدپاش به طرزی باورنکردنی قوی است و همگان حس اش می کنند! اسیدپاشی مجازاتی است که بیرون از خانه رخ می دهد و به نوع و شکل حضور زنان در اجتماع ربط دارد. اسیدپاش هدف خود را ردیابی و برای عمل خود برنامه ریزی می کند. از این جهت حتی اگر شخصی باشد برنامه ریزی شده است. بنابراین با وجود ذهنیت زن ستیز در جامعه امکان این که چنین حرکات سازمان یافته شخصی یا گروهی باز تکرار بشود به شدت وجود دارد.
در مواجهه با این مسئله ما قبل از این که شاهد برخوردهای قاطع دولت باشیم با تبلیغات مستقیم و غیرمستقیم در خانه ماندن زنان برای امنیت خودشان روبه رو بوده ایم. آیا این راه حلی منطقی است؟ این دولت وعده داده بود که مسیر اشتغال و توانمندی زنان در اجتماع را هموار خواهد کرد. آیا اگر سستی دولت در این زمینه نبود این حوادث با چنین ابعادی رخ می داد؟ آیا در جامعه ای که زن توانمند در عرصه اجتماع قاطعانه پذیرفته می شود، یا جایی که قوانین حمایت گر برای زنان به اندازه کافی وجود دارد، اسیدپاش ها جرأت می کنند به این رفتارها دست بزنند؟ اسیدپاش های اخیر هنوز دستگیر نشده اند تا چه رسد به این که مجازات بشوند!
مسئله دیگر حجاب است. خیلی از مردم فکر می کنند این اقدامات بیشتر به خاطر بدحجابی است، گرچه برخی از شواهد چنین چیزی را نشان ندهد ولی این مسئله در اذهان عمومی، بیشتر جا افتاده است. فکر می کنند اگر حجاب زن کامل باشد مصونیتش بیشتر است. بحثی تکراری که جوابش همواره این است که کدام حجاب کامل؟ چادر؟ اکنون هر زنی در جامعه می تواند احساس کند که حجاب مصونیت نیست. زن ها با گوشت و پوست خود احساس و تجربه کرده اند که ذهنیت بیمار جنسی با چادر هم تحریک می شود و با انواع اقسام حجاب های کاملی که به عنوان الگو در برابرشان می گذارند تحریک می شود. و اصولا ذهنیت بیماری که برای غرایز جنسی خود هیچ حد و مرزی قائل نیست مشکل از خود اوست. این اذهان بیمار هستند که باید غرایز خود را به سمت و سوی سالم هدایت کنند و نه این که زنان هر چه بیشتر و بیشتر خود را بپوشانند. زنان باید بتوانند در ایران هم مثل همه جای دنیا با لباسی انسانی حضور داشته باشند و با این رویکرد مورد حمایت قاطعانه قرار گیرند. در نهایت باید پرسید آیا اگر دولت از حجاب اختیاری برای زنان حمایت می کرد این حوادث رخ می داد؟
لینک مطلب در تریبون زمانه
نظرها
معصومه
چادر نشانه هیچ چیز نیست. رفتار فرد است که نشان می دهد چه تمایلات و ارزش هایی را حمل می کند. اکثر روسپی ها هم از قدیم تا به امروز از این پوشش به عنوان یونیفرم تشکیلاتی استفاده می کرده و می کنند ولی حرکات و سکناتشان را که نمی توانند مخفی کنند. در عین حال زنهای بی حجابی را می بینیم که عزت و اعتماد به نفسی بسیار بیشتر از خیلی مردها دارند و هیچ وصله ملا پسندی به آنها نمی چسبد. نگاهی به رزمنده های زن کوبانی بیاندازید!